Goedbetaalde baan inruilen voor veel minder betaalde?

ik niet

Ik zou het zelf niet doen.
Dan zou ik nog eerder deeltijd gaan werken in mijn huidige, goedbetaalde baan (60% oid). En dan heb je wellicht genoeg tijd om je droom ook te verwezenlijken.
Of kun je niet een tijd onbetaald verlof of levensloop nemen en daarna terug in je goedbetaalde baan?

Nee.

Dat zou ik ook biet doen denk ik. Tenzij idd tijdelijk, via een onbetaald verlof of sabbatical achtige regeling met je huidige werkgever.

Je zegt trouwens dat je slecht verdienende droombaan ook nog eens inhoudelijk weinig diepgang heeft. Ik vraag me dan echr af hoe lang je in zo'n job tevreden gaat zijn. Even los van de financiële consequenties.

Kun je een dag minder weken? En op die vrije dag iets vrijwilliger-achtigs gaan doen dat lijkt op waar je nu zo'n zin in hebt? Dat zou mij nog de meest ideale optie lijken.

( of bij je huidige werkgever op zoek naar een nieuwe uitdaging of carrièrestap. Iets heel anders. Maar kan natuurlijk ook)

Ingrid

Jee

Wat een mooi salaris! 2000 bruto is maar net boven minimumloon dus daar zou ik niet aan beginnen, maar een baan met hetzelfde salaris als wat je nu hebt lijkt me ook lastig te vinden. Wat moet je daarvoor doen?

Nee

Ik ben door omstandigheden bijna 50% van mijn loon kwijt en was niet bij machte dit aan te vullen. Nu was mijn inkomen niet zoals dat van jou, maar minder geld valt me zwaar. Allerlei zaken die altijd makkelijk konden en waar ik niet over na hoef te denken, doe ik nu niet. Het is helemaal niet erg om zuinig te moeten zijn, maar wel heel vervelend als het moet. Denk aan dingen als even een terrasje doen, onverwacht ijsje halen met de kinderen, regelmatig uit eten, als je leuke schoenen ziet koop je die, rijlessen betaal je van je lopende rekening en een kapotte cv is ook geen enkel probleem en een vakantie al helemaal niet.

Je hebt een bepaalde levensstandaard, je leeft naar het geld dat je hebt.
Ik heb een boot, moet liggeld voor betaald worden. Aangezien ik verwacht komend jaar meer geld te hebben en er een waanzinnige wachttijd is voor ligplaatsen heb ik zowel boot als ligplaats aangehouden. We hebben naast de gewone auto een oldtimer. Niet verkocht, want we verwachten binnenkort meer geld te hebben. Het kan allemaal wel, en het is wellicht luxer dan wat een ander heeft maar voor mij voelt het krap en is de prik er een beetje af.

Mijn advies is om parttime te gaan werken en ernaast parttime je droombaan te doen. De inkomensval zal dan wat meevallen en je kan toch je droombaan doen.

luxe probleem

Als je nu een mega salaris verdient van 7500 en je met een salaris van 2000 ook rond zou kunnen komen, zit je in een heel luxe situatie. Of beter gezegd: blijkbaar maakt het niet uit wat je verdient en blijkbaar is er een partner die het met zijn salaris allemaal op de rit zou kunnen houden. Mooi, zou ik zeggen. En dan zou ik ook zeggen: ga lekker voor hetgeen je wbt werk (desnoods op vrijwillige basis) leuk vindt.
Ik vind het een beetje en banale vraag. Sorry. Wat moet de gemiddelde poster met een dergelijke vraag?

Bieb, ik vind jouw reactie laag

Waarom is het een banale vraag? Ik vind het juist een interessante vraag.
Op dit forum is iedereen welkom. Het lijkt me niet nodig om vragen van iemand banaal te noemen en niet passend bij de gemiddelde poster.
Als alle vragen moeten passen bij de gemiddelde poster, dan kan meer dan de helft verwijderd worden. Dat wordt pas echt eenheidsworst.

Lente

Als je een salaris van 7500 zonder blikken of blozen kunt inruilen voor een van 2000 zit je wel in een heel bijzondere situatie. Of je leeft *heel* zuinig (met een flinke spaarpot), of je partner verdient *nog* meer.

Dus bieb heeft wel een punt. Het is een moeilijk invoelbare situatie en/of er ontbreekt wat informatie.

Vreemd verhaal dus.

Hmmm

Bieb heeft in zoverre een punt dat het een luxe probleem is zoals ts het omschrijft. Het is volgens mij voor het meedenken verder helemaal niet nodig om alle ins en outs te weten van de financiële situatie die dat mogelijk maken. Dat zou alleen ter bevrediging zijn van onze nieuwsgierigheid.

Bieb heeft wat mij betreft geen punt in de manier waarop ze het dilemma van ts wegzet als banaal omdat het niet gemiddeld is en blijkbaar niet past in haar beeld.

Aagje

Aagje

Hoe kunnen wij ons indenken in haar situatie als ze essentiele informatie weglaat? Het is een belachelijk dilemma. De meeste van ons zouden waarschijnlijk al in de stress schieten als we 1000 EUR minder zouden verdienen en dan komt er iemand vragen of ze zomaar met 5500 EUR minder genoegen moet nemen als ze de ene baan - die ze leuk vindt - inruilt voor een andere baan - die ze om niet genoemde reden blijkbaar nog leuker vindt - inruilt.

Het lijkt wel of de trollen hier steeds subtieler worden, dit gaat niet eens over sex

Ik geef toe

Het is geen mainstream dilemma. Wij kunnen idd zorgen hebben over een stuk minder terugval in inkomen. Maar toch....wegzetten als banaal en onbetrouwbaar is ook zo wat.
Ze kan maar zo een enorme erfenis hebben gehad, of een man hebben met een enorm salaris waarbij dat van haar in het niet valt of nog iets heel anders. Het komt voor al is het niet normaal in de zin van veel voorkomend.

Aagje

Een serieuze vraag verdient een serieus antwoord

Aagje legt het prima uit. Wegzetten als banaal en onbetrouwbaar is niet terecht.
De topicstarter zal nu vast begrijpen dat het niet handig is om een hoog salaris te noemen. Dat is dan een leerpunt. De volgende keer alleen vermelden dat het inkomen flink daalt, dan is iedereen tevreden en kan er over de inhoud gediscussieerd worden.

Bedankt

Ik moet wel lachen om de reacties, sorry, vast niet de goede reactie van mij. Maar reacties als "Vreemd verhaal dus." en beginnen over trollen. Nee, het is allemaal echt waar. Bedankt voor al jullie reacties zover.

Verder excuus aan iedereen die zich stoort aan een vraag als deze, wat inderdaad een luxe probleem is, maar waar ik daadwerkelijk over in dubio zit. Het kan verkeren.

Voor de duidelijkheid: als ik fulltime zou werken zou ik EUR 7500 bruto verdienen om maar ik werk 34 uur. Ik wilde gewoon even fulltime salarissen vergelijken.

Ik weet, of anders gezegd, vermoed dat er hier echt mensen zijn die nog (veel) meer dan ik verdienen, ik ken er ook in real life genoeg. Dus misschien dat die iets beter zich mijn dilemma kunnen voorstellen. Dus fijn wie serieus mee wil denken.

Verder, een "droombaan" is wel een heel sterke benaming, maar ik zou het zeker erg leuk vinden om het een tijd te doen. Ik denk er sinds kort inderdaad ook over na of ik het als sabbatical kan doen. Lijkt me een geweldige oplossing maar ben bang dat ik dat niet lang genoeg mag nemen.

Ik kan die baan helaas niet naast mijn huidige werk doen, ook niet als ik minder zou gaan werken.

Ik denk echt al heel erg lang (niet een paar jaar maar veel langer) dat ik het graag zou doen. En krijg nu het idee, misschien moet ik het gewoon doen, je leeft maar een keer. Een beetje soort nu of nooit of midlife crises gevoel. Hoewel het niet perse nu meteen hoeft. Als het wel als sabbatical kan zou ik er wel nog even op willen wachten tot dat handig uitkomt.

En overigens, ik heb aangegeven dat ik het financieel tijdelijk zou kunnen lijden. Inderdaad hebben we lang en braaf veel gespaard en heeft man ook een goed betaalde baan.

Niet te binden met geld

Hoe dan ook, een baan met zo'n salaris is er eentje waarin er nogal wat van je verwacht wordt.
Committent vooral en een zekere loyaliteit. Op zijn minst aan het (salaris)niveau.
Je vertrekt niet zomaar, weet de baas zeker.

"De vraag is wel of ik terug kan in een vergelijkbare goedbetaalde baan."
Het antwoord is logischerwijs "nee"

Als je laat zien wel voor een habbekrats van baan te willen wisselen, dan verlies je een aspect van betrouwbaarheid. Met geld ben je blijkbaar niet te binden.
Wie zou daar dan nog geld aan uit willen geven?

wie zou daar dan nog geld aan uit willen geven?

Nou ik! (als ik het had...)
Want ik zou zeker respect voor je hebben.
Ik zou het dan ook zeker doen. Waarom zou je het niet doen?
( risico's vermijden lijkt me zo nutteloos, ze zijn immers niet echt te vermijden)

Maargoed, ik heb dan ook niet veel geld, dat is wellicht wel duidelijk.

Droombaan

hmmm. Ik vind het bijna een lachwekkend dilemma.

Maar goed, als je twijfelt: kun je niet gewoon op je werk hierover praten. En bv. na een periode arme droombaan, weer terugkeren in je rijke droombaan (want dat is het gewoon: leuk werk wat ook nog eens 7500 verdient (op fultime basis) is een droombaan).

Fliinterdunne argumentatie

Op basis van het verhaal dat je hier neerzet zou ik daar nog geen seconde over nadenken.Ik wil best 500 euro inleveren voor een leukere baan, maar echt geen ruim 5000 euro voor een baan die 'ook wel leuk is'....

lastig

Zonder te weten wat je huidig werk is, is het ook lastig in te schatten of je makkelijk weer terug kunt keren. Ik ben geneigd te denken zoals Miriam. In mijn sector zou het in ieder geval lastig zijn. Je kunt als individu respect of bewondering hebben voor de keuze die TS wil maken, maar een werkgever kijkt daar wellicht heel anders naar.
Los van feit dat ik niet in staat ben om 5.000 euro aan salaris in te leveren, zou ik niet (voor langere tijd) werk willen doen dat inhoudelijk geen uitdaging biedt.

Herkenning

Juist vanwege het soort reacties hierboven post ik dit berichtje even anoniem. Geen zin dat mensen dit soort dingen nog jaren over mij gaan onthouden en me daarmee een bepaald stempel geven. Maar wel even beamen (naar aanleiding vsn een opmerking gier boven ergens) dat er hier echt wel meer mensen zijn die meer verdienen dan gemiddeld.

Ik heb een best aardig verdienende part time baan. Ik denk dat mjn full time bruto salaris ongeveer 50.000 euro zou zijn. Ik werk ongeveer 65 %.

Mijn man verdient echt veel meer. Alleen al zijn jaarlijkse bonus is over het algemeen vergelijkbaar of zelfs meer dan mijn jaarsalaris.

Toch ben ik echt gehecht aan mijn eigen geld en inkomen, en doet het er toe dat ik dat verdien. En ik kan me ook echt voorstellen dat ik in de situatie van de staartster van dit draadje soortgelijke dilemma's zou hebben. Al maakt het puur financieel misschien geen bal uit.

Probeer iets anders te zoeken

Er is vast wel een baan of vrijwilligerswerk die wel mogelijk is zonder je huidige baan op te zeggen. Ik vraag me overigens af of ze je wel willen aannemen in die andere baan. Heb je daar wel de opleiding voor?

zat er laatst ook over te denken

Grappig, ik zat laatst over hetzelfde dilemma na te denken.

Als ZZP'er heb ik momenteel een (zeer) goed inkomen. Leuk werk. Toch bekruipt mij soms het gevoel: is dit het nou? Sommige klussen zijn niet echt leuk (lastige opdrachtgever). En steeds weer de zorg of ik volgend jaar ook nog werk heb.

Toen zag ik laats een oproep van een luchtvaartmaatschappij. Veel stewardessen gezocht. Je krijgt een korte opleiding en daarna een contract voor iets minder dan 2000 euro per maand. Zal ik het gewoon doen? Nee, dit wil ik vast niet tot mijn pensioen doen, maar een paar jaar.... waarom niet?

Toch doe ik het niet. Denk ik
Ik heb geen moeite om in inkomen terug te vallen. Onze vaste lasten zijn relatief laag en mijn man heeft ook een goed inkomen. We redden het makkelijk. En dan maar wat minder verre vakanties. Maar als het einde van de spaarrekening in zicht komt? Het probleem dat ik zie, is dat ik in mijn huidige vakgebied dan niet meer aan het werk kom. Teveel goede mensen. Nu zit in nog goed, vanwege mijn netwerk. Maar er nu een paar jaar tussenuit, en ondertussen loop ik dan richting de 50... ik durf het niet aan.

Maar ik snap je dilemma!

Ja maar ZZPer

Waarom moet het of-of zijn?
Je kunt toch ook wat minderen in de opdrachten maar toch nog bezig blijven in je vakgebied?

Ik werk parttime in mijn best aardig betaalde baan, juist om er leuke dingen naast te doen.

Meeste niet

Ik zou baan X (7500/mnd) willen inruilen voor baan Y (2000/mnd), wat een onbepaalde impact op mijn gezinsbudget en pensioen zou hebben. Wat mijn man ervan vindt is onbekend. Waarom baan Y nog leuker zou zijn dan baan X (ook al best leuk) blijft ook onbekend.

Hoe kan iemand daar enig zinnig advies over geven?

Ik ben hier redelijk onbescheiden (dat wordt me hier - terecht - wel eens tegengeworpen), maar ik trek de grens bij het noemen van exacte bedragen. Ik verdien (veel) meer dan jij, dus aan jaloezie hoef je het niet te wijten, maar waarom moet je mensen precies vertellen wat je verdient als je alle verdere informatie die nodig is om je enigszins in jouw ongebruikelijk dilemma in te voelen verder weglaat?

Als het nou over een sabbatical hebt, dan zou ik het nog wel snappen. Veel van ons zouden er waarschijnlijk best een jaartje uit willen (been there, done that, had the kids, kostte me ongeveer een dubbel jaarsalaris destijds).

Veel bezoekers hier zouden volgens mij al heel blij zijn met een gezinsinkomen van 5500 in de maand.

En dan is het volgens mij weer typisch een *vrouwen* luxeprobleem. Ik kan me de man niet voorstellen die zich kan veroorloven een wat leuker baanje voor minder dan een derde van het geld te gaan doen. Ik wou dat ik het kon. Wat dat betreft ben ik *wel* jaloers op vrouwen die zich zo lekker kunnen laten vrijspelen door hun veelverdienende mannen. Misschien moet ik maar homo worden

er zijn meer manieren om invulling te geven aan je midlifecrisis

Zie onderwerp.
Ikzelf heb bijvoorbeeld een kluswoning gekocht. Het geeft me een forse prikkel, dat mijn leventje niet voortkabbelt tot aan mijn pensioen. Maar er zijn meer manieren om "de pit" er weer in te krijgen. Sommigen nemen zelfs een geheime minnaar. Bijvoorbeeld he.

He Ad

Homo *worden*, ha, is daar ook al een wondermiddeltje voor?

Pirata

Wie weet, ik zal eens googlen. In Amerika hebben ze een therapie die van een homo een hetero maakt, dus moet het omgekeerde ook kunnen, lijkt je niet?

Trouwens, de suggestie is al eerder gedaan, maar voor een moeder (of vader) is het meest luxe natuurlijk om lekker part-time te kunnen werken zoals Anoniem.

Waarom zou je in zo'n luxe financiele situatie 40 uur per week willen werken? Oh wacht, ik snap het al, TS heeft natuurlijk overal personeel voor

@pirata:
Een kluswoning? Mijn god, dat is pas ellende (voor mij dan, he), of je moet er nog een woning naast hebben, natuurlijk...

we zijn het volgens mij niet vaak eens, maar deze keer kan ik me helemaal achter jouw post scharen. Dat is ook wel eens leuk

Ben wel benieuwd wat voor werk je hebt...

Sabbatical

Ik zou, als de mogelijkheid er is, inderdaad een sabbatical opnemen. Je probeert dan een tijdje het werk waar je hart ligt met de garantie dat je weer terug kunt keren naar je oude baan. Tegen die tijd is het misschien ook wat duidelijker hoe je droombaan je in werkelijkheid bevalt. En je hebt tijd om na te denken over een wat definitievere stap.

Ik vind het een leuke en prikkelende vraag!

Ad hombre,

Natuurlijk is dat luxe. Dat besef ik terdege.

Omgekeerd is het ook luxe dat man zich ongegeneerd op zijn baan / carrière kan storten zonder zich erg druk te hoeven maken om allerlei organisatorische thuiszaken. Met een groot, en relatief jong gezin kost dat ook een hoop tijd en aandacht. Ik denk dat ik minstens net zoveel uren maak als hij. Wat dat betreft zit de luxe wat mij betreft vooral in de financiële ruimte die we hebben, en niet zo zeer in het feit dat ik part time kan werken.

Ik postte mijn berichtje vooral omdat ik me best goed kan verplaatsen in de twijfel die bij TS leeft. Ondanks de luxe van het niet perse nodig zijn van mijn salaris zou ik ook niet 'zomaar' kiezen voor iets dat ik veel inspirerender vind maar dat veel minder verdient. Dat voelt niet goed. Niet voor mezelf, maar ook niet tegenover mijn wederhelft.

Overigens ben ik dik tevreden met mijn redelijk verdienende part time baan. Zou niets anders willen.
Maar dat terzijde,