Gevoelige collega bederft de werksfeer
Ik werk nu een jaar of 2 met een collega en om te zeggen dat ze nogal gevoelig is, is een understatement. Deze collega huilt nogal snel. Als er iets is wat ze niet snapt, raakt ze in paniek of als ze een keer kritiek krijgt komen de tranen in haar ogen en loopt ze weg. Ze is dan de hele dag van slag. Wij redden geen levens met ons werk, dus als er fouten gemaakt worden is dat niet erg. Daarom snap ik haar reactie ook niet. Mijn leidinggevende loopt ook op eieren bij haar. Zelfs als hij gewoon een kletspraatje met haar wil houden raakt ze van slag en dan denkt ze dat er een onderliggende reden is en wordt ze emotioneel. Hoe ga je met dit soort mensen om? Want het verpest wel degelijk de werksfeer.
Het is toch echt eerst aan de leidinggevende om een gesprek aan te gaan en een coachingstraject in te zetten. Ik zou niet zelf gesprekken beginnen hierover met haar, straks heb jij het gedaan als het fout gaat.
Blijkbaar heeft deze collega nogal een laag zelfbeeld waardoor ze bij alles denkt dat ze iets verkeerd doet of niet goed genoeg is in combinatie met emotionele onvolwassenheid. Het staat er nu heel lullig beschreven, maar dit gedrag past eerder bij gevoelige jonge kinderen en is niet meer passend bij een volwassene met een volwassen baan. Daar hoort ook een bepaalde professionele houding en gedrag bij. Onder andere zelfreflectie, bereidheid tot fouten recht zetten, aangeven als je iets niet begrijpt en daar hulp bij vragen.
Het doet mij heel erg denken aan een collega van een vriendin van mij. Deze vrouw heeft autisme en daarbij samenhangende obsessief-compulsieve problemen. Zij heeft veel moeite met het interpreteren van de sociale context en met als er iets mis gaat. Dat roept zoveel spanning op, en overprikkeling. Deze collega probeert ook fouten te voorkomen door excessief controleren van alles en nog wat.
Mocht dit bekend voorkomen: de leidinggevende moet dan kijken welke ondersteuning er nodig is om te kunnen functioneren, maar wel met compassie.
Ik vind haar gedrag niet zielig maar erg onprofessioneel. Ze is inderdaad een volwassen vrouw en daarom vind ik deze emotionele uitingen echt over de top. Je kan haast niets tegen haar zeggen zonder dat ze bijna begint te huilen. Het maakt werken met haar nogal lastig.
Het is ook heel onprofessioneel, maar dat kan best zielig zijn 
. Misschien is ze overspannen geweest en onvoldoende hersteld, misschien is er iets anders mis, maar goed, wat het ook is, de collega's hebben er last van.
En deze vrouw zelf natuurlijk ook, want niet alleen is het heel vervelend om steeds maar bang of verdrietig te zijn, maar als je collega's daarom met een grote boog om je heen gaan lopen dan word je daar natuurlijk niet vrolijker van.
Maar wat er ook aan de hand is: dit lijkt me toch vooral iets waar je leidinggevende en/of personeelszaken wat mee moet. Dus ik zou maar eens met je leidinggevende gaan praten als ik jou was.
Is er misschien ook bij jou een 'gevoeligheid' voor gevoelige mensen? Het roept iets in je op, nu bij je collega, maar óók bij je eigen kind. Ik zou proberen te achterhalen waar dat vandaan komt
Ik ken iemand met zware trauma's en autisme die zich in slechte periodes ook zo gedraagt op de werkvloer. Een combinatie van diepe onzekerheid, sociale codes niet goed herkennen waardoor ze veel opmerkingenveel te negatief inkleurt, snel overprikkeld zijn en nog steeds slaag verwachten bij alles wat ze ook maar minimaal fout doet (in de vorm van boze collega's of ontslag). Ze heeft al jaren therapie en ze gaat vooruit, maar heel traag.
Wat zij op de werkvloer nodig heeft is begrip, mededogen en rust op moeilijke momenten, en zeker geen commentaar op haar gedrag, daar kan ze namelijk niets aan doen. Ze vindt het fijn als haar collega's vragen wat ze op dat moment nodig heeft. Meestal is dat bevestiging (je doet het goed, ik ben niet boos, Jan is ook niet boos) en dan in een stille ruimte tot rust komen.
Misschien heb je hier wat aan.
Mugs schreef op 11-12-2024 om 14:56:
Is er misschien ook bij jou een 'gevoeligheid' voor gevoelige mensen? Het roept iets in je op, nu bij je collega, maar óók bij je eigen kind. Ik zou proberen te achterhalen waar dat vandaan komt
Dit. Al jouw eigen topics en reacties staan bol van het geklaag over alles en iedereen. Denk oprecht dat je even goed naar jezelf moet kijken. En je wat minder moet ergeren aan anderen. En minder oordelen. Wordt je leven echt een stuk rustiger van.
Ik vind dat je wel een gesprek kunt aangaan.
Ik merk dat collega's die veel/makkelijk emoties tonen (boos/verdrietig/geïrriteerd/angstig, etc) vaak niet als volwaardige partner in de communicatie worden gezien.
Collega's gaan een gesprek hierover uit de weg, dat moet een leidinggevende maar doen. Dat vind ik ook niet heel professioneel. Je kunt op een vriendelijke, hele menselijke manier toch iets teruggeven aan iemand? En eventueel ( als dat wilt ) vragen of je iets kunt doen om haar te ondersteunen?
Ga in gesprek met je collega en vraag of ze wellicht emotionele problemen heeft. Is er sprake van een diagnose en trauma's? Als iemand continu loopt te huilen vraag je toch wat er nu aan de hand is? Ik zou zeker informeren naar de adviezen van haar poh/therapeut/psycholoog. Dan kan je daar rekening mee houden. En als ze die (nog) niet heeft aangeven dat dit echt noodzakelijk is gezien haar twijfelachtige toekomst binnen het bedrijf. Want dit gaat natuurlijk volledig mis. Collega's gaan zich verder storen. Willen niet meer samenwerken en haar productiviteit gaat omlaag. Zijn de jij en jouw collega's verder bekend met haar privé situatie waardoor ze zo mentaal onstabiel is?
Als ze zelf niet openstaat voor een gesprek ga je naar de leidinggevende.
Wat vervelend voor je collega en dan ook nog collega's die vinden dat ze onprofessioneel is, de werksfeer verpest, emotioneel onvolwassen is. Als het niet erg is dat er fouten worden gemaakt, is het vast niet zo belangrijk om je er druk om te maken. Misschien gewoon je werk doen.
Max88 schreef op 12-12-2024 om 02:17:
Wat vervelend voor je collega en dan ook nog collega's die vinden dat ze onprofessioneel is, de werksfeer verpest, emotioneel onvolwassen is. Als het niet erg is dat er fouten worden gemaakt, is het vast niet zo belangrijk om je er druk om te maken. Misschien gewoon je werk doen.
Dit is natuurlijk ook geen professioneel gedrag op de werkvloer. Iemand die continu in huilen uitbarst? We zijn niet meer op school he? Daarnaast is het daardoor niet goed mogelijk om samen te werken of te overleggen. Waardoor collega's en de werkgever er dus last van hebben. Het kunnen geven en ontvangen van feedback is een basisvaardigheid die je al op school leert. Ik zou het omdraaien. De betreffende collega moet haar werk doen.
Izza schreef op 12-12-2024 om 08:51:
[..]
Dit is natuurlijk ook geen professioneel gedrag op de werkvloer. Iemand die continu in huilen uitbarst? We zijn niet meer op school he? Daarnaast is het daardoor niet goed mogelijk om samen te werken of te overleggen. Waardoor collega's en de werkgever er dus last van hebben. Het kunnen geven en ontvangen van feedback is een basisvaardigheid die je al op school leert. Ik zou het omdraaien. De betreffende collega moet haar werk doen.
Ze moeten gewoon beiden hun werk doen. En TO moet gewoon ophouden om overal commentaar op te hebben. Zelf komt ze namelijk ook alles behalve stabiel over.
Izza schreef op 12-12-2024 om 08:51:
[..]
Dit is natuurlijk ook geen professioneel gedrag op de werkvloer. Iemand die continu in huilen uitbarst? We zijn niet meer op school he? Daarnaast is het daardoor niet goed mogelijk om samen te werken of te overleggen. Waardoor collega's en de werkgever er dus last van hebben. Het kunnen geven en ontvangen van feedback is een basisvaardigheid die je al op school leert. Ik zou het omdraaien. De betreffende collega moet haar werk doen.
Ik weet niet wat voor werk to doet maar ik heb jaren in de zorg gewerkt met collega's met een afstand tot de arbeidsmarkt en nee niet iedereen heeft alle basis vaardigheden zoals feedback geven en ontvangen maar ook met emotionele minder stabiele mensen is te werken en het is voor hun zelf veel naarder dat ze zich zo rot voelen en zo van slag raken van "kleine" foutjes die ze maken , ik heb jaren met veel plezier gewerkt met een dame die iedere maandag huilde omdat ze overprikkeld was van het weekend, maar prima werk leverde en daar gaat het om
Izza schreef op 12-12-2024 om 08:51:
[..]
Dit is natuurlijk ook geen professioneel gedrag op de werkvloer. Iemand die continu in huilen uitbarst? We zijn niet meer op school he? Daarnaast is het daardoor niet goed mogelijk om samen te werken of te overleggen. Waardoor collega's en de werkgever er dus last van hebben. Het kunnen geven en ontvangen van feedback is een basisvaardigheid die je al op school leert. Ik zou het omdraaien. De betreffende collega moet haar werk doen.
Lees de andere topics, dan begrijp je het misschien beter. Het is gewoon niet oké én niet professioneel om een collega je openbare topic te laten zijn, terwijl een blik in de spiegel soms beter is.
Werk kan voor sommige mensen verschrikkelijk veel spanning en onzekerheid geven en hier worden ze bij wijze van voor gek verklaard. Dat vind ik best lelijke karaktertrekjes.