Frustraties werk en maatschappij
Ik ben begin de dertig en eigenlijk sinds ik ben beginnen werken (toen ik mijn masteropleiding afgerond had, een kleine 10j geleden) nooit echt gelukkig geweest met mijn werksituatie.
Ik verdien op zich niet heel slecht (hoewel ik ook geen gigantisch loon heb), mijn partner en ik hebben een eigen huisje (niet enorm maar met een tuintje, iets wat we graag wilden), en ik rij met een golfje van 15 jaar oud, niet moeders mooiste auto maar ik vind het wel prima.
Toch heb ik het gevoel dat ik heel weinig terug krijg voor de tijd die ik in mijn werk stop. Ik reken steeds aan €100/gewerkte dag, dat telt makkelijk (en klopt ongeveer wel), en als ik dan kijk hoe duur alles en wat ik voor dat geld kan kopen vraag ik mij af waar ik het allemaal voor doe. Zo sneuvelde mijn broek op het werk een aantal weken geleden, en dus had ik bijna een hele dag voor niks gewerkt. Ook als ik mijn auto vol tank (die ik eigenlijk bijna alleen gebruik om naar het werk te gaan), kost me dat een dag werken. Laatst had ik per ongeluk een paar km te hard gereden op weg naar huis, weer een dag weg...
En daar sta je dan elke dag vroeg voor op, doe je je best om je werk zo goed mogelijk te doen met de bescheiden middelen die je krijgt, sta je 's avonds in de file,... En dat terwijl de directeur duizenden keren meer verdient, zijn boetes even duur en wellicht voor het bedrijf zijn en zijn broek niet zal scheuren. En hij kan zichzelf op de borst kloppen en een bonus toekennen als het een goed jaar was, terwijl ik daar ook aan heb meegewerkt maar er nog geen bedankje voor krijg.
Ergens weet ik wel dat ik maar een gemiddeld persoon ben en daarom niet als een koning beloond kan worden, en misschien moet ik wat nederiger zijn en blij zijn dat ik gezond ben, maar het vreet toch vaak aan me. En misschien niet eens echt het financiële, maar meer het gevoel van niet vooruit te komen. Vroeger met mijn bijbaan had ik een doel waar ik voor spaarde, en meer werken bracht mij dichter bij dat doel. Toen had ik er geen problemen mee. Maar nu overleef ik maar een beetje, en als ik eens een paar maanden zuinig aan doe kan er misschien eens een nieuwe dakgoot aan ons huis of kunnen we misschien eindelijk de woonkamer schilderen, dingen die ik ooit als vanzelfsprekend zou hebben beschouwd. En ik merk dat dit heel vaak een grote invloed heeft op hoe ik mij voel, hoewel ik er waarschijnlijk weinig aan kan doen.
Ben ik de enige die hier last van heeft? Hoe gaan jullie hier mee om?
ik wil niet veel zeggen maar dat geklaag over het financiële stukje dat je niet kan sparen en goedkoop leeft en niet veel verdient en niet vooruit komt.. jij en je vrouw of man(ik neem aan dat je een man bent na het lezen) leggen iedere maand een heel salaris in jullie spaarpot, je hypotheek. Je huis. Jij hebt straks een eigen huis. Er zijn zat mensen die echt niet kunnen sparen en geld in de kliko gooien aan huurwoningen. Je gaat dus zeker wel vooruit je bouwt een gigantische spaarpot op iedere maand weer.
AlisonH schreef op 04-04-2024 om 10:58:
Zij-instroom voortgezet onderwijs zou je kunnen overwegen: wiskunde met name schreeuwt om docenten. Maatschappelijk nut, geen onaardig salaris, nooit saai, veel vakantie (wel bij elkaar gespaard door overwerk in niet-vakantiewerken maar dat geeft niet). Zelf 15 jaar geleden vanuit bedrijfsleven overgestapt, geen seconde meer gebaald van mijn baan.
Als aanvulling hierop: TOA natuurkunde is ook ontzettend leuk. Je mag nieuwe practica bedenken, leerlingen helpen bij practica. En wat voor mij persoonlijk een voordeel is, niet de eindverantwoordelijkheid in de klas wat betreft klassenmanagment, dat mag de docent doen. 😁
Moederkareltje schreef op 04-04-2024 om 12:49:
ik wil niet veel zeggen maar dat geklaag over het financiële stukje dat je niet kan sparen en goedkoop leeft en niet veel verdient en niet vooruit komt.. jij en je vrouw of man(ik neem aan dat je een man bent na het lezen) leggen iedere maand een heel salaris in jullie spaarpot, je hypotheek. Je huis. Jij hebt straks een eigen huis. Er zijn zat mensen die echt niet kunnen sparen en geld in de kliko gooien aan huurwoningen. Je gaat dus zeker wel vooruit je bouwt een gigantische spaarpot op iedere maand weer.
Klopt ik huur, heb nooit kunnen kopen. Maar dat voelt niet als in de kliko gooien hoor. Ik woon wel heel fijn en alle reparaties worden voor me geregeld en de huur is gelukkig ook niet al te hoog. Maar goed, het koophuis, dat spaarpotje, als je daar ooit aan zou willen komen dan zou je het een keer moeten verkopen, anders zit dat spaarpotje maar in die stenen, wel leuk voor je erfgenamen.
Wat de ouders van vrienden van mij hebben gedaan is zich járen terug ingeschreven bij de woningbouwvereniging. En toen het koophuis ze te groot werd en geen zin meer hadden in kosten zijn ze gaan reageren op huurwoningen. Nadat ze een woning hadden is het huis verkocht en hebben ze de huurwoning helemaal naar hun zin mooi gemaakt (nieuwe keuken, nieuwe vloer etc) en hebben daar nog 15 jaar heerlijk gewoond (+ berg geld op de bank om van te genieten)
1968 schreef op 04-04-2024 om 13:09:
[..]
Klopt ik huur, heb nooit kunnen kopen. Maar dat voelt niet als in de kliko gooien hoor. Ik woon wel heel fijn en alle reparaties worden voor me geregeld en de huur is gelukkig ook niet al te hoog. Maar goed, het koophuis, dat spaarpotje, als je daar ooit aan zou willen komen dan zou je het een keer moeten verkopen, anders zit dat spaarpotje maar in die stenen, wel leuk voor je erfgenamen.
Wat de ouders van vrienden van mij hebben gedaan is zich járen terug ingeschreven bij de woningbouwvereniging. En toen het koophuis ze te groot werd en geen zin meer hadden in kosten zijn ze gaan reageren op huurwoningen. Nadat ze een woning hadden is het huis verkocht en hebben ze de huurwoning helemaal naar hun zin mooi gemaakt (nieuwe keuken, nieuwe vloer etc) en hebben daar nog 15 jaar heerlijk gewoond (+ berg geld op de bank om van te genieten)
Nou nee dat huis is ook afbetaald straks en dan houd je dus wel 2 salarissen of pensioenen over om van te leven. Dus financiële ruimte omdat er geen hypotheek meer is.
Misschien ligt alles ook anders in België? Want lijkt me dat daar de topicstarter vandaan komt.
Dan nog: kijk eens rond!
Pief schreef op 04-04-2024 om 07:23:
Je klinkt als een intelligent, gedreven persoon, die zijn of haar ei niet kwijt kan. Weet je dat ik nooit een dag baal dat ik moet werken? Elke dag uitdaging of iets waar ik naar uitkijk. Met jouw ideeën en gedrevenheid en opleiding kan jij dat ook. Kijk eens verder, bijvoorbeeld naar overheid of semi- overheid. Naar adviesbureaus. Of naar een klein bedrijf waat je zelf in het management zit of in ieder geval invloed hebt. Met jouw opleiding verdien je ook echt weinig. Maar waar je ongelukkig van wordt is dat je niks te zeggen hebt niks kan veranderen, terwijl je de visie wel hebt.
Solliciteren dus.
Je ervaart het ook niet als een enorm tijdverlies als je bijvoorbeeld overuren aan het doen bent terwijl je andere plannen had? Dat vind ik knap, en ik begrijp eerlijk gezegd niet hoe je dat doet.
Mijn vorige werkplek was een klein bedrijf, nu werk ik in een groter. De voornaamste reden dat ik van dat klein bedrijf weg wilde was het niet voldoen aan regels qua werktijden en veiligheid. Dat is nu wel beter, maar nu ben ik veel langer onderweg.
Temet schreef op 04-04-2024 om 08:36:
Y123, ik kwam gisteren stomtoevallig een heel interessant (maar wel wat ouder stuk) tegen in de Volkskrant. Het gaat niet over waar jij tegenaan loopt, maar misschien toch ook een beetje wel, en ik denk dat je misschien wel wat dingen herkent.
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/er-zijn-te-weinig-nerdfluisteraars-bij-bedrijven-en-overheden-vindt-ict-expert-bert-hubert~bc3b95cdb/
Als ik lees dat een eeuwfeest bij jullie luister wordt bijgezet met een gratis appel voor de medewerkers, dan denk ik dat je ook gewoon een rottige werkgever hebt getroffen. Dat moet beter kunnen. Heb je al eens op de site van (ik meen) Intermediair gekeken of je salaris niet achterblijft? Als dat inderdaad zo is, kan je ook eens stevig onderhandelen met je werkgever.
En heb je al eens naar detacheringsbureaus gekeken?
Toch nog even wat over dat zelfstandigenbestaan.
Ik ben geen abonnee van de Volkskrant en kan het artikel helaas niet lezen.
Ik heb gisteren eens op intermediair gekeken, en ik zou volgens die website €100 bruto meer kunnen verdienen. Dat is inderdaad meer maar niet echt veel verschil. Andere websites met loonwijzers komen allemaal wat anders uit maar ik zit telkens vrij in het midden. Dat is overigens ook wat collega's zeggen die recent zijn aangenomen (loon is niet echt een taboe bij ons), de meesten hadden ongeveer even veel bij het bedrijf waar ze vandaan komen.
Het is ook niet per se dat ik vind dat ik te weinig verdien. Het gaat er meer over dat ik het gevoel heb heel veel tijd in mijn werk te stoppen waar ik weinig voor terug krijg. Ik heb nu 7 jaar gewerkt, een kwart van mijn leven, en ik heb het gevoel dat ik dat laatste kwart niks meer beleefd heb. Het gaat voorbij als een soort waas, het is nieuwjaar terwijl het net nieuwjaar is geweest. Ik ben altijd moe, ik ben altijd met taakjes bezig, nooit met wat ik echt wil doen (mijn oldtimer bv). En ik heb niet het gevoel dat werken iets is dat ik voor mezelf doe. Ik weet uiteraard ook wel dat het is om te overleven, maar dat is niet wat mijn gevoel zegt.
Evaluna schreef op 04-04-2024 om 08:42:
Snuffel je weleens tussen vacatures?
Ja hoor, ik heb drie werkgevers gehad op 7 jaar, dat is al best veel. Ik kijk nu nog wel eens rond, maar ik probeer ook dichter bij huis wat te vinden en dat is moeilijk. Ik wil niet nog langer weg zijn.
Moederkareltje schreef op 04-04-2024 om 12:49:
ik wil niet veel zeggen maar dat geklaag over het financiële stukje dat je niet kan sparen en goedkoop leeft en niet veel verdient en niet vooruit komt.. jij en je vrouw of man(ik neem aan dat je een man bent na het lezen) leggen iedere maand een heel salaris in jullie spaarpot, je hypotheek. Je huis. Jij hebt straks een eigen huis. Er zijn zat mensen die echt niet kunnen sparen en geld in de kliko gooien aan huurwoningen. Je gaat dus zeker wel vooruit je bouwt een gigantische spaarpot op iedere maand weer.
Het is ook niet puur financieel waar ik over klaag.
Het huis waar ik woon werd eind jaren 70 gebouwd door iemand van 21 die als schilder werkte en zijn 18 jarige vrouw die vanaf toen huisvrouw werd zonder inkomen en dat altijd geweest is. Mijn vriendin en ik hebben beiden een universitair diploma en een "goed" inkomen en zijn beiden de 30 voorbij en moeten voorzichtig zijn om datzelfde huis, maar in veel slechtere staat dan toen, te kunnen betalen. Dat klopt toch niet?
Y123 schreef op 05-04-2024 om 06:06:
[..]
Je ervaart het ook niet als een enorm tijdverlies als je bijvoorbeeld overuren aan het doen bent terwijl je andere plannen had? Dat vind ik knap, en ik begrijp eerlijk gezegd niet hoe je dat doet.
Mijn vorige werkplek was een klein bedrijf, nu werk ik in een groter. De voornaamste reden dat ik van dat klein bedrijf weg wilde was het niet voldoen aan regels qua werktijden en veiligheid. Dat is nu wel beter, maar nu ben ik veel langer onderweg.
[..]
Ik ben geen abonnee van de Volkskrant en kan het artikel helaas niet lezen.
Ik heb gisteren eens op intermediair gekeken, en ik zou volgens die website €100 bruto meer kunnen verdienen. Dat is inderdaad meer maar niet echt veel verschil. Andere websites met loonwijzers komen allemaal wat anders uit maar ik zit telkens vrij in het midden. Dat is overigens ook wat collega's zeggen die recent zijn aangenomen (loon is niet echt een taboe bij ons), de meesten hadden ongeveer even veel bij het bedrijf waar ze vandaan komen.
Het is ook niet per se dat ik vind dat ik te weinig verdien. Het gaat er meer over dat ik het gevoel heb heel veel tijd in mijn werk te stoppen waar ik weinig voor terug krijg. Ik heb nu 7 jaar gewerkt, een kwart van mijn leven, en ik heb het gevoel dat ik dat laatste kwart niks meer beleefd heb. Het gaat voorbij als een soort waas, het is nieuwjaar terwijl het net nieuwjaar is geweest. Ik ben altijd moe, ik ben altijd met taakjes bezig, nooit met wat ik echt wil doen (mijn oldtimer bv). En ik heb niet het gevoel dat werken iets is dat ik voor mezelf doe. Ik weet uiteraard ook wel dat het is om te overleven, maar dat is niet wat mijn gevoel zegt.
[..]
Ja hoor, ik heb drie werkgevers gehad op 7 jaar, dat is al best veel. Ik kijk nu nog wel eens rond, maar ik probeer ook dichter bij huis wat te vinden en dat is moeilijk. Ik wil niet nog langer weg zijn.
Nee, nooit, want als ik savonds of in het weekeinde wat extra's doe is dat omdat ik het belangrijk vind. Ik heb erg leuk werk dat ik belangrijk vind. Maatschappelijk belangrijk en voor mij een uitdaging. Wat ik altijd heb gedaan: gekozen voor wat ik leuk vind. En heb mijn eigen bedrijf, autonomie is voor mij ook heel belangrijk.
Als je het zo leuk vind om aan oldtimers te sleutelen waarom ga je daar dan niet naar kijken? Denk out of the box, je moet nog lang werken. Probeer iets. Je bent heus niet meteen failliet als er iets mislukt.
Je kijkt teveel naar anderen: naar de directeur, naar mensen die in een andere tijd leefden... Maar als je zo in het leven staat dan is er altijd wel iemand die het beter heeft.
Je kunt ook de andere kant eens op kijken: naar mensen die hun land moeten ontvluchten vanwege oorlog of klimaatverandering. Mensen die vanwege een aandoening niet kunnen werken en aangewezen zijn op een uitkering. Mensen die niet het geluk hebben geboren te zijn in dit deel van de wereld...
Als je jezelf dáármee vergelijkt heb jij het zo slecht nog niet. Kijk je op wereldschaal dan behoor je namelijk meer bij de top dan bij gemiddeld qua inkomen en leefomstandigheden!
Het goede nieuws: je kunt zelf kiezen welke bril je opzet!
De frustratie is begrijpelijk, maar je koestert de frustratie ook wel door je eigen redeneringen. Bovendien: een hypotheek in d grootte van 1 salaris, dan is het wel een heel duur huis geweest voor jullie. Ja, zelf een huis bouwen, als je geen arbeidskosten hoeft te betalen, is veel voordeliger. Het kost alleen veel tijd. Daaronder zit een algemeen gedeeld misverstand: hoe hoger de opleiding, hoe meer geld. Dat is niet zo. Er zijn veel redenen of mechanismen, waardoor een opleiding op het niveau van een goede vakman een betere startpositie geeft dan een universitaire opleiding. Zeker as je uit een familie en omgeving komt met allemaal vakmannen.
Ik kan me je frustratie voorstellen over de productie van iets dat verkocht wordt als groen, groener, groenst, terwijl je weet dat het dat niet is. Ik kan me niet voorstellen dat er geen werk te vinden is waarbij dat beeld eerlijker is. Op welk vlak zou je zelf iets willen verbeteren, waardoor dingen groener of duurzamer worden, of eerlijker, rechtvaardiger? Is actief worden in de vakbond iets voor jou? Of in een politieke partij?
Tsjor
Mugs schreef op 05-04-2024 om 07:44:
Je kijkt teveel naar anderen: naar de directeur, naar mensen die in een andere tijd leefden... Maar als je zo in het leven staat dan is er altijd wel iemand die het beter heeft.
Je kunt ook de andere kant eens op kijken: naar mensen die hun land moeten ontvluchten vanwege oorlog of klimaatverandering. Mensen die vanwege een aandoening niet kunnen werken en aangewezen zijn op een uitkering. Mensen die niet het geluk hebben geboren te zijn in dit deel van de wereld...
Als je jezelf dáármee vergelijkt heb jij het zo slecht nog niet. Kijk je op wereldschaal dan behoor je namelijk meer bij de top dan bij gemiddeld qua inkomen en leefomstandigheden!
Het goede nieuws: je kunt zelf kiezen welke bril je opzet!
Dit is echt zo. Mijn man komt ook zo chagerijnig thuis soms omdat hij weer met collega's vergelijkt die het beter hebben maar al veel langer werken of andere functie hebben waarmee hij samenwerkt. Mooiere auto's mooier huis, vakanties. Ik zeg ook altijd tegen hem kijk eens rond in deze straat. Niet eens op wereldniveau maar gewoon hier. Zou je met een iemand hier in de straat willen ruilen... Nee nooit. Mooi. We wonen driehoogachter in de drukke stad. De meeste mensen hier hebben het nog veel slechter en geen gezelschap van gezond gezin of überhaupt een auto of een gezond jong lichaam of de school afgemaakt laat staan de universiteit en mij als vrouw natuurlijk waarbij man aan gedekte eettafel thuiskomt en verder helemaal niks hoeft te doen thuis.
Ik zou vooral kijken naar wat je wel hebt, maar ook verder kijken qua werk.
Je steekt nu heel veel tijd in je werk en reistijd en hebt daardoor geen tijd meer om leuke dingen te doen. Zou je iets anders qua werk kunnen gaan doen dichterbij?
Misschien ook wel niet in een fabriek.
Zo'n lange reistijd zou mij ook opbreken hoor. Zeker mocht je ooit kinderen willen.
Pief schreef op 05-04-2024 om 07:17:
Als je het zo leuk vind om aan oldtimers te sleutelen waarom ga je daar dan niet naar kijken? Denk out of the box, je moet nog lang werken. Probeer iets. Je bent heus niet meteen failliet als er iets mislukt.
Vooral het financiële. Als student kluste ik soms wat bij voor oldtimers van vrienden. Soms leverde dat winst op, maar even vaak maakte je ergens een fout en kon je dat uit eigen zak oplossen. Prima voor wat bij te beunen, maar ik durf er mijn baan niet voor op te geven.
tsjor schreef op 05-04-2024 om 08:04:
De frustratie is begrijpelijk, maar je koestert de frustratie ook wel door je eigen redeneringen. Bovendien: een hypotheek in d grootte van 1 salaris, dan is het wel een heel duur huis geweest voor jullie. Ja, zelf een huis bouwen, als je geen arbeidskosten hoeft te betalen, is veel voordeliger. Het kost alleen veel tijd. Daaronder zit een algemeen gedeeld misverstand: hoe hoger de opleiding, hoe meer geld. Dat is niet zo. Er zijn veel redenen of mechanismen, waardoor een opleiding op het niveau van een goede vakman een betere startpositie geeft dan een universitaire opleiding. Zeker as je uit een familie en omgeving komt met allemaal vakmannen.
Ik kan me je frustratie voorstellen over de productie van iets dat verkocht wordt als groen, groener, groenst, terwijl je weet dat het dat niet is. Ik kan me niet voorstellen dat er geen werk te vinden is waarbij dat beeld eerlijker is. Op welk vlak zou je zelf iets willen verbeteren, waardoor dingen groener of duurzamer worden, of eerlijker, rechtvaardiger? Is actief worden in de vakbond iets voor jou? Of in een politieke partij?
Tsjor
We hebben een dikke 3 ton geleend dat lijkt me vrij normaal voor een doorsnee huis?
Ik zou denk ik vooral meer autonomie willen in de zin dat ik nu amper iets te vertellen heb over hoe een product er uit moet zien en geproduceerd moet worden (dat is eigenlijk wat ik geleerd heb in mijn opleiding). Ik denk er wel over na en doe voorstellen maar die worden altijd weg geveegd wegens te duur, te weinig winstmarge enz. Dus eigenlijk heeft het geen zin dat ik er nog over nadenk, en dat haalt alle creativiteit uit mijn baan. Bij mijn vorige twee werkgevers was dat overigens precies hetzelfde.
Mugs schreef op 05-04-2024 om 07:44:
Je kijkt teveel naar anderen: naar de directeur, naar mensen die in een andere tijd leefden... Maar als je zo in het leven staat dan is er altijd wel iemand die het beter heeft.
Je kunt ook de andere kant eens op kijken: naar mensen die hun land moeten ontvluchten vanwege oorlog of klimaatverandering. Mensen die vanwege een aandoening niet kunnen werken en aangewezen zijn op een uitkering. Mensen die niet het geluk hebben geboren te zijn in dit deel van de wereld...
Als je jezelf dáármee vergelijkt heb jij het zo slecht nog niet. Kijk je op wereldschaal dan behoor je namelijk meer bij de top dan bij gemiddeld qua inkomen en leefomstandigheden!
Het goede nieuws: je kunt zelf kiezen welke bril je opzet!
Maar hoe komt het net dat er mensen hun land moeten ontvluchten? Ik wil niet te veel in detail gaan over wat we produceren maar toen de oorlog in Oekraïne uitbrak gingen bij ons alle cijfers omhoog omdat we aan beide zijden leveren. Oorlog is een prima businessmodel op zakelijk vlak.
Zoals ik al een aantal keer heb aangegeven ben ik op zich niet ontevreden met hoe mijn leven er uit ziet. Waar ik het gewoon moeilijk mee heb is dat ik moet meedraaien in een oneerlijk systeem en daardoor niet kan kiezen voor de dingen die ik echt belangrijk vindt. Ik heb gevoel dat mijn baas veel meer aan mijn gepresteerde uren heeft dan ikzelf of iemand anders die het meer verdient dan mijn directeur die al meer dan genoeg heeft. Mijn baan opgeven is echter ook niet echt een optie want dan worden de rekeningen niet meer betaald.
Y123 schreef op 05-04-2024 om 09:53:
[..]
Vooral het financiële. Als student kluste ik soms wat bij voor oldtimers van vrienden. Soms leverde dat winst op, maar even vaak maakte je ergens een fout en kon je dat uit eigen zak oplossen. Prima voor wat bij te beunen, maar ik durf er mijn baan niet voor op te geven.
[..]
We hebben een dikke 3 ton geleend dat lijkt me vrij normaal voor een doorsnee huis?
Ik zou denk ik vooral meer autonomie willen in de zin dat ik nu amper iets te vertellen heb over hoe een product er uit moet zien en geproduceerd moet worden (dat is eigenlijk wat ik geleerd heb in mijn opleiding). Ik denk er wel over na en doe voorstellen maar die worden altijd weg geveegd wegens te duur, te weinig winstmarge enz. Dus eigenlijk heeft het geen zin dat ik er nog over nadenk, en dat haalt alle creativiteit uit mijn baan. Bij mijn vorige twee werkgevers was dat overigens precies hetzelfde.
[..]
Maar hoe komt het net dat er mensen hun land moeten ontvluchten? Ik wil niet te veel in detail gaan over wat we produceren maar toen de oorlog in Oekraïne uitbrak gingen bij ons alle cijfers omhoog omdat we aan beide zijden leveren. Oorlog is een prima businessmodel op zakelijk vlak.
Zoals ik al een aantal keer heb aangegeven ben ik op zich niet ontevreden met hoe mijn leven er uit ziet. Waar ik het gewoon moeilijk mee heb is dat ik moet meedraaien in een oneerlijk systeem en daardoor niet kan kiezen voor de dingen die ik echt belangrijk vindt. Ik heb gevoel dat mijn baas veel meer aan mijn gepresteerde uren heeft dan ikzelf of iemand anders die het meer verdient dan mijn directeur die al meer dan genoeg heeft. Mijn baan opgeven is echter ook niet echt een optie want dan worden de rekeningen niet meer betaald.
Ik heb dit stukje even uitgelicht, want ik denk dat je zienswijze niet helemaal lekker gaat. Het ene steekt namelijk het andere: Als jij wil dat daar verandering in komt, dan zul je daar zelf voor moeten zorgen. En inderdaad, dan kan dat tot gevolg hebben dat je alle zekerheid moet opgeven, voor een kans. Dat is wat je directeur waarschijnlijk op een zeker moment ook gedaan heeft, waardoor die nu in de positie zit dat hij als eigenaar of directeur een grote salaris opstrijkt dan wat jij nu doet. En daarmee dus inderdaad meer heeft aan jou " gepresteerde uren" dan dat je dat zelf hebt. Immers heeft hij die stap wel genomen, heeft hij dat risico wel aangedurfd en is het een succes geworden. Tussen de regels lees ik dan, corrigeer me als het niet zo is, dat je het allemaal zo oneerlijk vindt en vooral vindt dat je meer verdient dan dit, maar daar zelf 0,0 risico in nemen wil. Ja, zo werkt het niet.
Ik vind het wat makkelijk allemaal. Dat hele " Ik verdien 100 euro per dag en als ik een broek koop heb ik niks verdient" is echt een zienswijze die je zou verwachten bij iemand die een jaar of 16 is, niet iemand van 30+. Kom op, waar gaat dit over? Je hebt gewoon 100 euro verdient, maar je hebt er voor gekozen om een nieuwe broek te kopen voor dat geld. Dat zijn keuzes die je zelf maakt.
Met alle respect, maar met deze instelling zal het ook nooit meer worden dat wat het nu is. Ik vind het een vrij depressieve instelling, eerlijk gezegd.