De nieuwe generatie werkenden
Sinds een jaar of 1,5 hebben we stukje bij beetje nieuwe collega's gekregen. Puur omdat de werkdruk te hoog was, er door overlijden 2 collega's minder waren en er gewoon al voor het overlijden nieuwe collega's nodig waren.
Er zijn totaal 5 nieuwe collega's gekomen waarvan 4 in de leeftijd van 21-23 jaar oud en 1 27 jaar oud. Ze zijn met zijn alle de jongste groep. Over 1 collega geen enkele vorm van kritiek hard werkende jongeman. Van de rest hebben we echt zoiets van "moeten we het van deze generatie hebben?" 1 collega werkt er nu 1,5 maand en heeft nu al 3 keer laten weten de wekker te zijn vergeten te zetten, hij werkt 3 dagen van 8 uur en 2 van 4 maar heeft nog nooit zijn uren gehaald. Een ander werkt er nu 1,5 jaar, is nagenoeg de hele dag met prive gedoe nee. Elke week wel weer een reden om eerder weg te gaan of later te beginnen altijd verhalen als naar de dokter moeten, auto reparatie, ouders naar de dokter brengen. Is in 1,5 jaar tijd inmiddels 8 keer ziek geweest, komt na een zieke altijd weer terug met nieuwe manicure of kapsel.
2 anderen raken al in paniek als er meer dan 2 taken voor hen komen, moeten ingewerkt worden maar staan beiden niet te springen om nieuwe dingen te leren. Staan om klokslag 17:00 bij de buitendeur.
Ik begrijp die nieuwe generatie echt niet, nee we verwachten niet dat ze net zoals ons veel overwerken wij doen dat namelijk ook uit gewoonte omdat we gewend zijn dat er tekort is en we vinden dat we de cliënten niet mogen teleurstellen. Maar deze collega's maken zich nergens anders druk om dan hun eigen prive leventje.
Totaal niet herkenbaar.
Ik werk met zoveel verschillende leeftijdscategorieën en ik zie je genoemde gedrag op elke leeftijd wel voorkomen.
Ik werk ook met zeer jonge mensen die juist uiterst gemotiveerd, professioneel en flexibel zijn.
Datzelfde heb ik met ouderen van mijn generatie; moe ziek zwak misselijk, nee ik wil dat niet doen want dat werkt toch niet, ik weet niet hoe dat moet (pc, mobiel) ik kan dat niet pfff..
Jouw jongere collega's zijn lastig te vervangen want er komt niet veel reactie op vacatures, mijn oudere collega's hebben (net als ik) ijzersterke rechten en gaan niet voor minder dus ook lastig te vervangen
Bolmieke schreef op 04-05-2024 om 19:04:
Datzelfde heb ik met ouderen van mijn generatie; moe ziek zwak misselijk, nee ik wil dat niet doen want dat werkt toch niet, ik weet niet hoe dat moet (pc, mobiel) ik kan dat niet pfff..
Jouw jongere collega's zijn lastig te vervangen want er komt niet veel reactie op vacatures, mijn oudere collega's hebben (net als ik) ijzersterke rechten en gaan niet voor minder dus ook lastig te vervangen
Dat is erg herkenbaar helaas. Maar denk dat het vooral de aard van het beestje is. En misschien ook wat vastgeroest en daardoor minder flexibel als de situatie daarom vraagt.
bolmieke, welke leeftijd zijn de ouderen?
Ik heb sinds een halfjaar 3 nieuwe collega's, allemaal twintigers, en herken hier niets van. Ze zijn alledrie leergierig, ze werken hard en met plezier. Echt fijn, deze frisse wind!
ik herken het niet van de jongere collega's die ik mee maak. Vaak ziekmelden/ andere dingen te doen hebben/ niet graag meer iets nieuws willen leren zie ik meer bij de oudere 55+ collega's.
Stop onmiddelijk met dit te duiden als dit is de 'nieuwe generatie'. Dat is namelijk leeftijdsdiscriminatie en je maakt jezelf wijs dat dit voorkomt bij de hele leeftijdsgroep wat jou slechte verwachtingen geeft en tot nog meer discriminatie leidt.
Het is namelijk helemaal niet herkenbaar. Misschien hebben jullie niet zo kritisch gekeken tijdens de sollicitatierondes?
Wat de oplossing betreft: ik zou een goed functioneringsgesprek met ieder aangaan en zorgen dat zij onomwonden feedback krijgen op hun gedrag om vervolgens zo nodig de wacht aangezegd te krijgen.
Net zoals ik het rete-irritant vind dat hier 55+ werknemers als negatief/veel ziek/ uitgeblust neer gezet worden. Zelf ben ik ook 62; leer nog heel veel nieuws maar merk inderdaad wel dat met name het aanleren van nieuwe dingen op de computer erg moeizaam gaat. Ik ben echter nooit ziek: ziek-zijn zie ik vooral veel gebeuren bij veel jonge ouders. Maar dat kan toeval zijn.
Hoe dan ook ik denk dat je erg op moet passen om mensen op grond van hun leeftijd te beoordelen. Beoordeel mensen op hun gedrag en behandel ze daarnaar. Dat is eerlijk.
Pippeltje schreef op 04-05-2024 om 22:50:
ziek-zijn zie ik vooral veel gebeuren bij veel jonge ouders. Maar dat kan toeval zijn.
Nee, dit is geen toeval maar echt, en ze zijn ook echt ziek. Als volwassene heb je een ingericht afweersysteem. En zo'n hummel die brengt een heel nieuwe virus collectie binnen waardoor het afweersysteem aan het werk moet.
Mijn huisarts noemde dit het jonge ouder syndroom en dat zei hij al tijdens de zwangerschap, kon je er alvast rekening mee houden.
als de nieuwe collega’s de mogelijkheid krijgen dit soort fratsen uit te halen, dan zal er niks veranderen. Hebben ze geen proeftijd gehad? Worden ze op hun gedrag aangesproken?
dat jij en oudere collega’s overwerken omdat het er bij hoort is niet iets om trots op te zijn, maar geeft aan dat jullie waarschijnlijk je werk niet af krijgen in de uren waarvoor je betaald wordt, er te weinig personeel is voor het werk of dat jullie gratis werken voor je baas en dat laatste vind ik niet slim.
De jonge mensen in mijn (werk)omgeving zijn hardwerkende, gemotiveerde mensen. De wat ouderen ook. Ik ben in mijn werk nog maar een enkele keer iemand tegen gekomen die de kantjes er van afliep.
Wel denk ik dat er meer mensen zijn die geen 40 uur (of meer) willen werken. Maar dat staat los van een al dan niet lakse werkhouding.
Ik herken dit deels, maar zou het niet zo zeer aan generatie/leeftijd koppelen.
Ik zie het persoonlijk vooral bij mensen met jonge kinderen. En bij ouderen die aan hun pensioen toe zijn.
Ik denk dat het ook ligt in een stukje faciliteren vanuit de werkgever. Het gebeurt omdat ze ermee wegkomen. En daarin hebben ze de arbeidsmarkt mee, want er zijn gierende tekorten overal, dus het is niet 'voor jou tien anderen'.
Overwerken zou ik niet structureel doen, en zeker niet onbetaald. Dat hoef je ook niet te verwachten. Maar je werk doen en ook dingen leren die daarvoor nodig zijn, je uren volgens contract maken, en dingen voor je werk doen i.p.v. privédingen, dat mag je wel degelijk verwachten. Daarover kan jouw baas best het gesprek aangaan met deze mensen.
Ik zie bij jongere collega’s dat zij vaak een strikte scheiding houden tussen werk en privé en hun grenzen goed bewaken. Daar hebben ze recht op, maar mij stoort het ook wel eens. Je ziet dit overigens ook bij oudere collega’s die al eens overspannen zijn geweest, die gaan vol op de rem en dan is er ineens niets meer mogelijk.
Ik herken het wel, of liever nog, mijn dochter van 27 en haar vriend benoemden het zelf, tot hun verbazing. Ze voelden zich opeens oud. Ligt ook wel aan de werksetting. Dochter heeft nu meer goede collega's, oud en jong, vriend in horeca heeft meer jonge collega's die moeite hebben met werkafspraken. Ik herken het wel in een van mijn vorige werksettingen (stagiaires).
Tsjor
tsjor schreef op 05-05-2024 om 14:45:
Ik herken het wel, of liever nog, mijn dochter van 27 en haar vriend benoemden het zelf, tot hun verbazing. Ze voelden zich opeens oud. Ligt ook wel aan de werksetting. Dochter heeft nu meer goede collega's, oud en jong, vriend in horeca heeft meer jonge collega's die moeite hebben met werkafspraken. Ik herken het wel in een van mijn vorige werksettingen (stagiaires).
Tsjor
Vrienden van mijn dochter (22 jaar) werken in de horeca. Hun bazen hebben ook moeite met werkafspraken (blijf toch maar langer/is rustig ga anders maar eerder weg/regent vandaag, dus je hoeft niet te komen want geen terras). Verbaast mij niks dat die jongeren zelf ook niet zo gemotiveerd zijn.
Verder herken ik het beeld dat TO schetst niet bij mijn jonge collega's (beetje rond de 27). Zij zijn erg gemotiveerd, enthousiast en brengen zoals hiervoor al gezegd de frisse wind mee die iedere organisatie nodig heeft.
Misschien ligt het inderdaad aan de branche. Ik doe kenniswerk, je komt hier niet binnen zonder gedegen vooropleiding en een nieuwgierige aard.
Ik kan me goed indenken dat het in bv. de horeca heel anders werkt. Het lijkt mij ook behoorlijk demotiverend als je baas je op elk moment kan oproepen of naar huis sturen.