collega negeert me ineens
Hallo allemaal,
Ik zit nu al een week met een vervelend gevoel. Mijn collega negeert me en ik weet niet precies waarom.
Ik heb wel een vaag idee maar ik begrijp niet waarom ze niet gewoon met me kan praten hierover. Het is namelijk zo dat we tot voor kort een hechte werkrelatie hadden en veel dingen samen hebben gedaan. We konden ook veel bij elkaar kwijt en ze was altijd enthousiast op het werk tegen mij. Nu komt er een werkproject aan en mijn leidinggevende heeft mij gevraagd hierin een grote rol te spelen. Na een dag denktijd heb ik aangegeven dat ik het wel wilde doen.
Ik heb dit mijn collega vertelt en zij gaf aan dat ze zelf eerder al was gevraagd voor het project maar dat ze dat heeft afgewezen omdat ze er niet méér betaald voor krijgt en dit anders samen wilde doen met bijvoorbeeld mij of een andere collega. Dat laatste heeft ze mij voorheen ook verteld. Het ding is nu dat ze me na dat gesprek negeert, ontwijkt en als het echt moet, met de meeste korte, haast venijnige woorden aanspreekt.
Tot twee keer toe heb ik haar gevraagd wat er aan de hand is maar ze gaf telkens aan dat het niet aan mij lag en dat ze tijd nodig heeft om ´iets´ te verwerken en een plekje te geven. Ondertussen kan er geen aardig woord meer vanaf en als ze me al aankijkt dan voel ik dat ze boosheid uitstraalt.
Ik denk dat ze boos is dat ik niet heb aangegeven dit project samen met haar te willen doen. Maar nu vul ik voor haar in hoe ze zich voelt en wat ze denkt. Dat wil ik niet maar ze praat niet met me zodat ik weet wat er aan de hand is. Ik heb mijn leidinggevende gevraagd of ze weet of er iets gaande is maar zij gaf aan dat mijn collega wel vaker zo doet, met name ook tegen mijn leidinggevende, en dat ik me er niet teveel van moet aantrekken omdat mijn collega meestal tijd nodig heeft om dingen te verwerken.
Van de ene kant wil ik mijn collega die ruime geven en haar hierin respecteren maar van de andere kant voelt het zo oneerlijk omdat we altijd goed met elkaar konden opschieten en ze me nu, voor mijn gevoel, niet genoeg respecteert om gewoon met elkaar te praten over het probleem.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen of denken. Hebben jullie zoiets meegemaakt en hoe zijn jullie daarmee omgegaan? Of hoe denken jullie dat ik hiermee om moet gaan?
Nou, ik heb nogmaals gevraagd of we kunnen praten. Als antwoord kreeg ik dat ik een email moest sturen met wat mijn bevindingen waren over het hele verhaal. Geen uitleg over waarom ze doet zoals ze doet.
Toen ik het vroeg moest ze wel weer terug naar haar werk, dat wel, maar toen ik vroeg of we alsnog face to face konden praten zei ze me dat ze daar geen enkele behoefte aan had.
Ik stond eigenlijk met mijn mond vol tanden en ben toen weggegaan van de afdeling gezien het sowieso het einde van mijn dienst was. Omdat ik, voor mijn gevoel, niet meer verder kan komen dan dit, ben ik in gesprek gegaan met mijn leidinggevende en heb ik haar uitgelegd hoe de situatie erbij staat. Zij wil graag een gesprek organiseren tussen mij en mijn collega maar ik ben bang dat we dan nog niets te weten komen en dat alles er alleen nog maar erger van wordt.
Wat lijkt jullie het verstandigste om te doen?
Wat vindt je leidinggevende zelf van het gedrag van haar werknemer? Vindt ze het normaal/acceptabel en gaat ze in gesprek omdat jij dat wil of vindt ze zelf ook dat de houding van jouw collega moet veranderen in het belang van het team.
Die collega laat zich echt van haar slechtste kant zien. Bespaar jezelf de last en laat het verder rusten. Jij hebt je best gedaan, zij doet nogal kinderachtig. Als ze al aangeeft geen behoefte te hebben aan een gesprek, dan is ze een email met uitleg zeker niet waard.
En uitleg over wat? Dat jij wel de ballen had om te staan voor wat je doet? Jij hoeft niet te leunen op een ander.
Lekker laten gaan joh, zonde van je energie.
morgan25 schreef op 12-09-2022 om 19:48:
Nou, ik heb nogmaals gevraagd of we kunnen praten. Als antwoord kreeg ik dat ik een email moest sturen met wat mijn bevindingen waren over het hele verhaal. Geen uitleg over waarom ze doet zoals ze doet.
Toen ik het vroeg moest ze wel weer terug naar haar werk, dat wel, maar toen ik vroeg of we alsnog face to face konden praten zei ze me dat ze daar geen enkele behoefte aan had.
Ik stond eigenlijk met mijn mond vol tanden en ben toen weggegaan van de afdeling gezien het sowieso het einde van mijn dienst was. Omdat ik, voor mijn gevoel, niet meer verder kan komen dan dit, ben ik in gesprek gegaan met mijn leidinggevende en heb ik haar uitgelegd hoe de situatie erbij staat. Zij wil graag een gesprek organiseren tussen mij en mijn collega maar ik ben bang dat we dan nog niets te weten komen en dat alles er alleen nog maar erger van wordt.
Wat lijkt jullie het verstandigste om te doen?
Ik zou gewoon met dat project aan de slag gaan. Ik denk dat ik als leidinggevende jou liever actief aan het werk zie gaan; indien je tegen issues aanloopt met die collega (omdat ze iets weigert ofzo) dan kan ik als leidinggevende concreet helpen. Daarbij zou ik als leidinggevende zelf met die collega praten om te kijken wat erachter zit. Maar het wordt mijns inziens te 'zwaar' als ik als leidinggevende ook nog eens een gesprek zou moeten organiseren tussen jullie.
gr Angela
Eerst had het niks met jou te maken en nu moet jij (jij?) een e-mail gaan sturen? Ik zou er denk ik ook niet aan beginnen. Je hebt je best gedaan, zelfs 2 keer je hand uitgestoken, je bent geduldig geweest, het mag nu wel eens klaar zijn met haar kinderachtige gedrag.
MamaE schreef op 12-09-2022 om 19:51:
Wat vindt je leidinggevende zelf van het gedrag van haar werknemer? Vindt ze het normaal/acceptabel en gaat ze in gesprek omdat jij dat wil of vindt ze zelf ook dat de houding van jouw collega moet veranderen in het belang van het team.
Mijn leidinggevende heeft volgens haar hetzelfde met diezelfde collega meegemaakt. Ik weet dat mijn collega een moeilijke periode heeft gehad met mijn leidinggevende, maar natuurlijk heb ik dat alleen maar van haar gehoord en niet vanuit de kant van mijn leidinggevende. Mijn leidinggevende vindt dat we moeten praten om de lucht te klaren. Ik denk niet dat ze veel verwacht qua verandering van mijn collega maar ze wilt wel dat ik mijn hart lucht en aan kan geven wat me dwars zit.
Angela1967 schreef op 12-09-2022 om 20:12:
[..]
Ik zou gewoon met dat project aan de slag gaan. Ik denk dat ik als leidinggevende jou liever actief aan het werk zie gaan; indien je tegen issues aanloopt met die collega (omdat ze iets weigert ofzo) dan kan ik als leidinggevende concreet helpen. Daarbij zou ik als leidinggevende zelf met die collega praten om te kijken wat erachter zit. Maar het wordt mijns inziens te 'zwaar' als ik als leidinggevende ook nog eens een gesprek zou moeten organiseren tussen jullie.
gr Angela
Ik heb aangegeven bij mijn leidinggevende dat ik deze week eerst wil aankijken en ook wat minder in mijn emoties wil zitten, want het zit best wel hoog op dit moment. Ik snap wat je bedoelt en ik denk zelf dat dat ook beter is dan een georganiseerd gesprek. Ik denk dat mijn collega dit dan meer ziet als ´ambush´ en het alleen maar erger wordt zo.
Ik vind het heel vervelend en rot voor je maar denk eens na over het volgende: In heel je leven ontmoet je mensen. Sommige mensen komen tijdelijk in je leven, al dan niet kort of voor een langere periode. Andere mensen zijn dan weer mensen die blijven. Ik denk dat je niet meer teveel energie moet verspillen om de relatie met haar te herstellen. Zij kiest ervoor (om welke reden dan ook) om koel en kortaf te doen. Mijn advies (en ik heb het meegemaakt en werkte ook nog): hou het van jou kant ook kort en zakelijk. En de contactmomenten: zo min mogelijk. Op deze manier 'spreek' je de taal die zij nu richting jou doet. Ga niet als een schoothondje achter haar aanlopen; dat werkt averechts. Mogelijk dat ze jou dan komt vragen wat er aan de hand is. En op dat moment moet je NIET hetzelfde doen als haar maar heel geintresseerd en open met haar communiceren. En mocht ze jou niet vragen wat er aan de hand is dan kan je je afvragen wat de relatie van tevoren heeft voorgesteld als ze nu zo doet. Kijk naar jezelf, zet jezelf even op de eerste plaats. Dat kan moeilijk zijn, ik weet het maar het werkt.
SRC2022 schreef op 13-09-2022 om 07:28:
Ik vind het heel vervelend en rot voor je maar denk eens na over het volgende: In heel je leven ontmoet je mensen. Sommige mensen komen tijdelijk in je leven, al dan niet kort of voor een langere periode. Andere mensen zijn dan weer mensen die blijven. Ik denk dat je niet meer teveel energie moet verspillen om de relatie met haar te herstellen. Zij kiest ervoor (om welke reden dan ook) om koel en kortaf te doen. Mijn advies (en ik heb het meegemaakt en werkte ook nog): hou het van jou kant ook kort en zakelijk. En de contactmomenten: zo min mogelijk. Op deze manier 'spreek' je de taal die zij nu richting jou doet. Ga niet als een schoothondje achter haar aanlopen; dat werkt averechts. Mogelijk dat ze jou dan komt vragen wat er aan de hand is. En op dat moment moet je NIET hetzelfde doen als haar maar heel geintresseerd en open met haar communiceren. En mocht ze jou niet vragen wat er aan de hand is dan kan je je afvragen wat de relatie van tevoren heeft voorgesteld als ze nu zo doet. Kijk naar jezelf, zet jezelf even op de eerste plaats. Dat kan moeilijk zijn, ik weet het maar het werkt.
Daar zat ik ook aan te denken. Ik heb dit ook aangegeven bij mijn leidinggevende maar ze zegt dat dat niet in de cultuur van het bedrijf past. Daarom ook het gesprek dat ze wil organiseren.
Weet je, het gaat geheel tegen mijn natuur in. Ik vind het niet fijn als ik ergens van te worden beschuldigd of ontweken met redenen die ik niet ken. Ik zou dan graag willen weten wat ik kan doen. Maar er komt inderdaad een tijd om voor mezelf te kiezen en er klaar mee te zijn. Dank je wel voor je reactie.
We hebben eindelijk een goed gesprek gehad met elkaar. In eerste instantie had mijn leidinggevende een gesprek georganiseerd maar toen ik mijn collega zei dat we gevraagd waren bij mijn leidinggevende te komen, schrok ze daarvan. Ze had niet verwacht dat ik naar onze leidinggevende zou gaan.
Ik zei haar dat ik het na drie keer proberen echt belangrijk vond een gesprek met haar te voeren en dat onze leidinggevende daarom had voorgesteld een gesprek te doen met haar erbij. Mijn collega wilde dit niet, ze vond dat het niets met onze leidinggevende te maken had. Klopt ook, dus heb ik voorgesteld dat we ook gewoon met zijn tweeën konden praten.
Uiteindelijk zijn we een kantoortje binnengegaan en daar vroeg ze me uitdrukkelijk of ik wist waar het over ging. Natuurlijk had ik een vaag idee (wat ik al eerder zei in dit topic) maar ik dacht bij mezelf, ik ga het niet voor je invullen. Ik wil het van haar horen.
Het blijkt nu dat zij eerder was gevraagd voor dit project en dat ze het daar met mij ongeveer twee maanden geleden over heeft gehad. Ik had het haar afgeraden, zei ze. En nu ging ik het zelf doen. Daardoor voelde ze zich erg gekwetst en had ze heel veel tijd nodig om na te denken.
Ik had deze uitleg niet verwacht. Ik begrijp dan ook dat ze zich daardoor gekwetst voelde. Dit is alsof er een mes in je rug word gestoken. Het ding is alleen dat ze in mijn beleving hypothetisch praatte over dit project. In de zin van 'zou ik dat project willen doen, als ze het me vragen'. Ik heb haar toen inderdaad afgeraden om het te doen omdat ik weet hoe een vorig project haar bijna met een burn-out thuis had gekregen.
Ik heb haar dan ook nadrukkelijk uitgelegd dat het helemaal niet mijn bedoeling is geweest om haar in deze situatie te brengen. Dat ik haar verkeerd heb begrepen toen. Ik voel me er erg schuldig over. Zij op haar beurt ook omdat ze niet eerder met me is gaan praten waardoor we allebei met een rotgevoel hebben gezeten.
Het is een goede les geweest voor mij, om goed te luisteren en niet zomaar ergens van uit te gaan. Communiceren is zo ontzettend belangrijk.
Fijn dat het gesprek alsnog heeft kunnen plaatsvinden. Als je naar de uitkomst van dit gesprek kijkt, zou het toch wel erg jammer zijn geweest als jullie het erbij hadden laten zitten! Het berust dus vooral op iets wat niet helemaal goed is begrepen. Het blijft vervelend hoe het gegaan is maar er gaan nou eenmaal soms dingen mis. Als dat ruiterlijk wordt toegegeven, en dat is volgens mij in dit geval aan twee kanten gebeurd, is het meestal wel mogelijk om weer verder te gaan met elkaar. Fijn, zo’n draadje met een happy end 😃
Goed dat jullie dit hebben uitgesproken. Ik hoop dat jullie dit nu achter je kunnen laten en weer een prettige samenwerking gaan hebben in de toekomst.