collega negeert me ineens
Hallo allemaal,
Ik zit nu al een week met een vervelend gevoel. Mijn collega negeert me en ik weet niet precies waarom.
Ik heb wel een vaag idee maar ik begrijp niet waarom ze niet gewoon met me kan praten hierover. Het is namelijk zo dat we tot voor kort een hechte werkrelatie hadden en veel dingen samen hebben gedaan. We konden ook veel bij elkaar kwijt en ze was altijd enthousiast op het werk tegen mij. Nu komt er een werkproject aan en mijn leidinggevende heeft mij gevraagd hierin een grote rol te spelen. Na een dag denktijd heb ik aangegeven dat ik het wel wilde doen.
Ik heb dit mijn collega vertelt en zij gaf aan dat ze zelf eerder al was gevraagd voor het project maar dat ze dat heeft afgewezen omdat ze er niet méér betaald voor krijgt en dit anders samen wilde doen met bijvoorbeeld mij of een andere collega. Dat laatste heeft ze mij voorheen ook verteld. Het ding is nu dat ze me na dat gesprek negeert, ontwijkt en als het echt moet, met de meeste korte, haast venijnige woorden aanspreekt.
Tot twee keer toe heb ik haar gevraagd wat er aan de hand is maar ze gaf telkens aan dat het niet aan mij lag en dat ze tijd nodig heeft om ´iets´ te verwerken en een plekje te geven. Ondertussen kan er geen aardig woord meer vanaf en als ze me al aankijkt dan voel ik dat ze boosheid uitstraalt.
Ik denk dat ze boos is dat ik niet heb aangegeven dit project samen met haar te willen doen. Maar nu vul ik voor haar in hoe ze zich voelt en wat ze denkt. Dat wil ik niet maar ze praat niet met me zodat ik weet wat er aan de hand is. Ik heb mijn leidinggevende gevraagd of ze weet of er iets gaande is maar zij gaf aan dat mijn collega wel vaker zo doet, met name ook tegen mijn leidinggevende, en dat ik me er niet teveel van moet aantrekken omdat mijn collega meestal tijd nodig heeft om dingen te verwerken.
Van de ene kant wil ik mijn collega die ruime geven en haar hierin respecteren maar van de andere kant voelt het zo oneerlijk omdat we altijd goed met elkaar konden opschieten en ze me nu, voor mijn gevoel, niet genoeg respecteert om gewoon met elkaar te praten over het probleem.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen of denken. Hebben jullie zoiets meegemaakt en hoe zijn jullie daarmee omgegaan? Of hoe denken jullie dat ik hiermee om moet gaan?
Oei, ik heb zoiets wel eens bij de hand gehad jaren terug en daar was het het verschil dat de ene collega zakelijk was en de ander collegiaal. Met beide niets mis, maar het botst.
Als zij tijd nodig heeft, heeft dat niet per se met respect voor jou te maken. Dan heeft ze gewoon tijd nodig. Ik denk dat jij geruststelling van haar nodig hebt dat je niks verkeerds hebt gedaan maar die kan je nu niet krijgen. Dat geeft onrust. Maar ik denk toch dat er niks anders opzit dan eventjes te wachten. Ze heeft aangegeven dat ze tijd nodig heeft om iets te verwerken. Je kunt volgende week nog een keer vragen of ze er al aan toe is om er met je over te praten. Als ze dan zegt:’nog niet’, kunnen zeggen dat je er graag met haar over praat als zij zover is. Omdat je haar als collega waardeert en je niet zou willen dat er iets tussen jullie zou komen te staan. En dan zou ik het een tijdje laten gaan. Ik zou wel zo normaal mogelijk doen tegen deze collega. Je werkt kennelijk graag met haar samen. Dit lijkt me iets wat wel weer goed komt, als zij uitgepuzzeld is.
Ik vind het niet eerlijk. Het lag niet aan jou, maar vervolgens je wel boos aankijken en negeren. Dan moet ze ook gewoon zeggen wat er is. Maar ja, hier kun jij natuurlijk niks aan doen. Lastig hoor. Ik zou het nog een keer vragen wat er is, en als ze dan zegt dat het niet aan jou ligt, vragen waarom ze dan zo boos doet tegenover jou.
Ik zou er ook een beetje klaar mee zijn. Als zij 'er aan toe is' om jou te vertellen waarom ze zich zo gedraagt tegenover jou heb jij misschien ook wel weer tijd nodig om eea te verwerken.
Ik zou dat prettige samenwerken voorlopig maar vergeten.
EmmaT schreef op 10-09-2022 om 08:49:
Ik zou er ook een beetje klaar mee zijn. Als zij 'er aan toe is' om jou te vertellen waarom ze zich zo gedraagt tegenover jou heb jij misschien ook wel weer tijd nodig om eea te verwerken.
Ik zou dat prettige samenwerken voorlopig maar vergeten.
Ja, precies..
Ook eens.
Het was blijkbaar een prettige samenwerking, maar nu niet meer. Dit hoort blijkbaar ook bij haar.
Ik zou hier niet gecharmeerd van zijn. Kinderachtig gedoe.
EmmaT schreef op 10-09-2022 om 08:49:
Ik zou er ook een beetje klaar mee zijn. Als zij 'er aan toe is' om jou te vertellen waarom ze zich zo gedraagt tegenover jou heb jij misschien ook wel weer tijd nodig om eea te verwerken.
Ik zou dat prettige samenwerken voorlopig maar vergeten.
Maar is het ook niet ern klein beetje voor te stellen dat collega gepikeerd is dat zij de baan afwijst of het samen wil doen en dat TS de baan aanneemt en het niet samen wil doen.
Niet dat TS daarmee fout is, maar ik snap wel dat iemand dat niet met gejuich ontvangt; het is niet heel collegiaal en dat is voor de sfeer in een team soms belangrijker dan zakelijkheid.
Dat snap ik ook.
Maar de wijze waarop ze dit uit is wel heel bijzonder.
hm wat ik me kan voorstellen is dat collega gepikeerd is als het duidelijk is dat de werkgever de werknemers onder te grote werklast en druk zet. Als je dan als één persoon het werk gaat doen wat eigenlijk door twee of meer personen gedaan zou moeten worden, kan dat als oncollegiaal ervaren worden. Maar dan zou je het daar samen eerder over gehad moeten hebben.
Gaat het puur om zich afgewezen voelen door de collega omdat ze nou eenmaal altijd met je samen wil werken, dan vind ik het wel wat flauw en kinderachtig. Vooral om het zo passief agressief te laten blijken. Ze mag natuurlijk haar gevoelens hebben maar praat daar over en wees een beetje volwassen in de verwerking ervan.
Het is gewoon kinderachtig.
Als ik aan mijn dochter vraag of ze het laatste snoepje wil maar ze wijst hem af, maar andere kind wil wel hem wel... Als eerste dochter dan begint te mieren want jaloers en wilde hem ook, dan zeg ik doe niet zo raar. Je hebt je kans gehad, dan had je die moeten pakken.
Blijkbaar durft deze collega zelf de verantwoordelijkheid voor het project niet te dragen en moest ze een medestander hebben. Jij durft dat wel, dus heeft zij pech.
Bijtje82 schreef op 10-09-2022 om 11:19:
Het is gewoon kinderachtig.
Als ik aan mijn dochter vraag of ze het laatste snoepje wil maar ze wijst hem af, maar andere kind wil wel hem wel... Als eerste dochter dan begint te mieren want jaloers en wilde hem ook, dan zeg ik doe niet zo raar. Je hebt je kans gehad, dan had je die moeten pakken.
Blijkbaar durft deze collega zelf de verantwoordelijkheid voor het project niet te dragen en moest ze een medestander hebben. Jij durft dat wel, dus heeft zij pech.
Soms, heel soms is afgekeurd worden een zegen. Niet meer dat ge... van collega's. Anderzijds blijft er genoeg ge... over
Max88 schreef op 10-09-2022 om 11:22:
[..]
Soms, heel soms is afgekeurd worden een zegen. Niet meer dat ge... van collega's. Anderzijds blijft er genoeg ge... over
Ik zeg altijd, laat mij maar gewoon doen wat ik hoor te doen met de verantwoordelijkheid die daar bij hoort.
Hoe meer je kunt en hoe hoger in de boom, hoe groter de verantwoordelijkheid en het gezeik.
Ik vind dit erg kinderachtig gedrag van je collega. Ik heb sowieso wel issues met negeren, maar deze houding van haar geeft een bepaalde spanning en nare sfeer die voor alle collega's niet gezond is.
Dat je dingen 'moet verwerken', dat kan. Maar als je daar open over bent, is er vaak meer begrip voor. En je frustraties afreageren op je collega's vind ik geen normaal gedrag voor een volwassen vrouw. Jij voelt je door haar houding niet prettig, dat ongemak is net zo legitiem als haar verwerkingsproces.
"Tot twee keer toe heb ik haar gevraagd wat er aan de hand is maar ze gaf telkens aan dat het niet aan mij lag en dat ze tijd nodig heeft om ´iets´ te verwerken en een plekje te geven."
Het heeft niets met jou te maken, dan is er dus geen reden om jou te negeren of kattig te doen.
Het klinkt erg kinderachtig en toch wat jaloers omdat jij de klus wel gaat aanpakken. Ze zegt dat jij er niets mee te maken hebt, fijn, dan kan ze dus normaal doen tegen je. Ook ooit zo iets meegemaakt, het negeren en katten ging nog een jaar door en toen vertrok ze. Ik en collega's opgelucht, ze verziekte de werksfeer behoorlijk.
Heel erg bedankt voor al jullie reacties. Het staat misschien niet netjes maar ik vind het fijn te horen dat ik niet de enige ben die het onvolwassen gedrag vind van mijn collega.
Ik respecteer haar ruimte en wil haar ook de tijd geven die ze nodig heeft om te verwerken wat ze wilt verwerken, maar het zou fijn zijn als ze minder vijandig en star zou zijn terwijl ze dat doet. Vooral wanneer ze aangeeft dat het niets met mij te maken heeft.
"hm wat ik me kan voorstellen is dat collega gepikeerd is als het duidelijk is dat de werkgever de werknemers onder te grote werklast en druk zet. Als je dan als één persoon het werk gaat doen wat eigenlijk door twee of meer personen gedaan zou moeten worden, kan dat als oncollegiaal ervaren worden. Maar dan zou je het daar samen eerder over gehad moeten hebben.
Gaat het puur om zich afgewezen voelen door de collega omdat ze nou eenmaal altijd met je samen wil werken, dan vind ik het wel wat flauw en kinderachtig. Vooral om het zo passief agressief te laten blijken. Ze mag natuurlijk haar gevoelens hebben maar praat daar over en wees een beetje volwassen in de verwerking ervan."
Het laatste is van toepassing denk ik. Voor het project waar ik aan ga werken is het niet nodig meerdere mensen eraan te laten werken uit hetzelfde team. Mijn collega vindt het fijn om samen te werken, maakt eigenlijk niet uit met wie. In het verleden merkte ik al dat als ze iets van me nodig heeft of mijn 'kwaliteiten' kan gebruiken, ze heel enthousiast met me samen wil werken. Heeft ze me niet nodig dan zie ik haar ook niet zo vaak, maar we konden goed met elkaar praten en gingen vaak samen pauze houden.
Ik heb vernomen dat ze een gesprek heeft gehad met mijn leidinggevende, geen idee of zij dit gesprek heeft aangevraagd, of dat mijn leidinggevende haar heeft gevraagd te komen, dus ik ga er eigenlijk vanuit dat komende maandag wat meer duidelijk kan worden. Hoor ik niets dan ga ik haar nog één keer vragen wat er aan de hand is en waarom ze zo tegen me doet. Ik hoop dat we er samen uit kunnen komen.