Wat kan ik doen?
mijn schoonzusje heeft in 4 jaar tijd haar man, vader, schoonvader en gisteren ook haar moeder verloren. Ze staat er nu echt alleen voor met 2 puberzoons. ik vind het zo akelig voor haar.
we wonen niet dichtbij, en ik heb zelf een druk huishouden met 3 kleine kids en werk. ik kan dus niet elke dag even langs ofzo. maar wat zou ik wel kunnen doen? hoe kan ik haar helpen? waar zou ze behoefte aan kunnen hebben? hebben jullie tips?
Van alles
Regelmatig even bellen,een kaartje sturen,en dat dan juist ook na verloop van tijd,niet alleen de komende maanden.En haar dan misschien eens mee uit nemen,zodat ze even kan bijtanken misschien.Maar het lijkt mij het belangrijkste dat je er gewoon bent,een luisterend oor hebt.Dat lijkt zo gewoon,maar dat is het niet.
Groetjes,Bastet
Wiggie
Mag ik daaruit opmaken dat jij je broer en vader in vier jaar tijd hebt verloren?
Ook
Kan ook zwager en schoonvader zijn (als het van mans kant is). MIjn man zijn broer is 3,5 jaar geleden overleden. Ik moet er niet aan denken dat schoonzus ook nog haar ouders op korte termijn zou verliezen. Voor ons was en is hulp bieden iets makkelijker omdat we letterlijk om de hoek wonen en ze nog jonge kinderen heeft (jongste was nog net niet geboren toen het gebeurde). Ze heeft gewoon vaak praktische hulp nodig zoals oppas oid. Ik heb de sleutel en zet regelmatig een pannetje eten neer, zodat ze niet meeer hoeft te koken uit haar werk vandaan. Ook vragen we haar vaak mee op vakantie etc. Niet de zomervakantie (werkt niet met de kids), maar wel wintersport en in de meivakantie is ze mee geweest naar New York. Als je verder weg woont lijkt het me wel wat lastiger, maar je kunt wel als je langs gaat een maaltijd mee nemen voor de volgende dag of in de diepvries. En met de vakanties kun je misschien ook aan haar denken. Of over een paar weekjes eens een weekendje met zijn tweeen weg op een
een stedentrip ofzo. Even een stukje afleidng en even niet continu hoeven zorgen. Mijn schoonzus helpt het erg om regelmatig iets leuks te hebben om naar uit te kijken. Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat zij financieel goed is achtergebleven. Iemand die de eindjes aan elkaar moet knopen ga je niet vragen om mee te gaan naar NY. En iemand uitnodigen zal ook in de meeste gevallen niet haalbaar zijn.
Ik heb ook maandenlang (misschien wel langer dan een jaar) elke avond rond half 11 met schoonzus gebeld, even de dag doornemen. Dat is iets dat je ook makkelijk vanaf een afstand kunt doen.
Iets meer uitleg
Kaaskopje, het gaat hier gelukkig niet om mijn broer en mijn vader. Maar om de broer en de vader van mijn vriend. Broer heeft zelfmoord gepleegd, was depressief en had 2 zware hartoperaties gehad, zag het niet meer zitten. Heel akelig, m.n. omdat hij dus kinderen had. Dat was dus haar man. Daarna overleed haar vader, daarna haar schoonvader en nu dus haar moeder. Dit is heel snel gegaan en dus daarom ook nog heel onwerkelijk.
En het is zo zwaar in je eentje 2 kinderen opvoeden, die natuurlijk ook het nodige verdriet hebben. Hoe moet het zijn als je vader zelfmoord pleegt...
Een goed idee om te denken aan vakanties en regelmatig een keer weg. Denk dat ze dat inderdaad leuk zal vinden. En het is een half uur/ 3 kwartier rijden, dus niet echt ver.
Mn vraag kwam denk ik ook gewoon voort uit het feit dat ik me zo machteloos voel. En ik vind het zo oneerlijk verdeeld allemaal (ja zo is het leven, maar toch).
Bedankt voor jullie reacties in elk geval.
Regelmatig bellen?
Toen de vriend van mijn schoonmoeder plotseling overleed heb ik haar daarna minstens een jaar lang elke dag en soms wel tweemaal per dag gebeld. 's ochtends en vaak ook 's avonds. Zoiets kan.
Misschien kun je ook eens een puberzoon te logeren vragen? Ik weet niet of zoiets praktisch te realiseren valt.
Er zijn...
Verdriet kan voelen als je hoofd in de bankschroef, een olifant op je borst en een compleet hunebed in je maag.
Probeer dan maar eens gewoon boodschappen te doen. Vaak kon/ kan ik het gewoon niet. Sta je daar compleet wezenloos bij de Appie, geen idee wat er gekocht moet worden. En vervolgens blij zijn met dat je niet letterlijk in elkaar zakt, daar tussen al die winkelkarren met mensen die doelgericht hun boodschappen doen.
Dus iets als: jaag haar niet op, maar laat haar ook niet zitten. Misschien kunnen jullie eens per week samen boodschappen doen. Oh, wat zou dat werkelijk helpen!!!
Aanvulling
Nog even alles gelezen, en ik was misschien niet duidelijk. Die boodschappen zijn een voorbeeldje, en geldt natuurlijk vooral voor een eerste periode.
Wat verder helpt is iets op kort termijn op de kalender te hebben staan. Een afspraak helpt om je op te richten en weer vat op de tijd te krijgen. En het helpt als iemand je gewoon bij de hand pakt en meeneemt/ leidt. Jij dus het initiatief. Aan haar om ja of nee te zeggen. En bij nee, blijf aanbieden!!!
Ook aanvulling 
Na het lezen van de berichtjes van kaatje. Wat ik bedoel met elke dag bellen (hoeft natuurlijk helemaal niet elke dag, misschien eens per week) moet niet opdringerig zijn of een belasting. Destijds bij mijn schoonmoeder was mijn telefoontje haar kapstok voor de dag. Meestal was ze dan nog niet aangekleed en kreeg ze weer iets meer energie om thee te zetten of zo. Soms praatte ze heel lang, soms helemaal niet, soms was het ook nodig 's avonds te bellen. Ik belde altijd en liet het aan haar over hoe ze ermee om ging. Dus ik bedoelde het niet als iets om haar op te jagen, meer als even elke dag aandacht. Vooral toen de eerste periode voorbij was en ze niet zoveel aandacht meer kreeg, iedereen ging weer over tot de orde van de dag, sprak ze buiten mij soms helemaal niemand op zo'n dag.
Misschien is jouw schoonzusje ook weer geen type voor de telefoon... kan ook.
Bedankt
bedankt voor jullie reacties. ga er zeker wat mee doen. ga ook schoonzus vragen wat ze graag wil. vanavond is mijn man met de jongste zoon uit eten en naar de film (was vorige week jarig). komt nu net thuis, ik ga even horen hoe het was.
