Vraag over verlies [miskraam] en advies

Dirkje

Er is inderdaad wel veel gebeurd bij jou zeg! Ik heb niet hezelfde meegemaakt, maar wel twee keer een miskraam gekregen. Ondanks dat ik daarna nog twee kinderen heb gekregen kan ik hier jaren later nog steeds heel verdrietig van worden. Een miskraam is echt niet niks en het kost tijd om daar overheen te komen. En eerlijk gezegd werd het voor mij pas beter na een nieuwe (voldragen) zwangerschap.

Veel sterkte!

Reactie roosje

Hoi Roosje,

dankjewel voor je reactie. Ik heb idd gelezen dat het lang bij je kan blijven en dat je dit verdriet lang met je mee kan dragen .. en op dit moment probeer ik in het hier en nu te leven ... te genieten van de kleine dingen. Het moedergevoel vreet alleen aan me ... tegelijkertijd moet ik mezelf tijd geven maar het 'gevoel' blijft van binnen zitten. Had jij dit gevoel ook nadat je de miskramen had gekregen?

Ik hoop iig het verdriet een plekje te kunnen geven maar het voelt enorm eenzaam ... dit nu alleen te moeten doen ... had jij ook een gevoel van eenzaamheid? dat je niemand goed kon uitleggen van wat je voelt (en weten dat je dit ook niet goed kan uitleggen omdat je dit pas weet als het je overkomt)

Jippox

Hoi Jippox,

Ik heb altijd een enorme kinderwens gehad maar er is nog niet echt een relatie geweest waarin dit ter sprake is gekomen en toen was ik ineens wel zwanger. Ook al was het niet gepland en wilde hij het niet. Ik voelde me van binnen supergelukkig dat het me overkwam. Het was misschien niet de juiste situatie zoals ik me voor ogen had maar ik voelde alles en dat vond ik zo bijzonder... Het voelde heel eenzaam toen de wereld verder ging op het moment dat ik een miskraam kreeg. Vooral bij mn ex was de opluchting aanwezig dat het misging. Ondanks ik hem daarin kan begrijpen (hij wilde het niet) deed dit enorm veel pijn.

Ik probeer erg in het moment van nu te kijken en wat mijn wens is. Ik kan terugkijken en dat het toen anders was maar ik zit nu met deze gevoelens en die zijn niet meer te vergelijken met hoe ik me na dit alles voel.
Ik heb het gevoel dat ik een soort van door elkaar geschut ben: Hallo waar ben je nu mee bezig en wat wil je nu ...
Mijn ideale situatie is natuurlijk een leuke relatie en vanuit daar hopelijk de mogelijkheid dat een kindje je gegund is (ben natuulijk nu ook tot het besef gekomen dat een kindje niet iets is wat je zomaar krijgt.....)
Anderszijds heb ik nu de ervaring dat het ook mis kan gaan en dat maakt het allemaal vrij lastig voor me .. De miskraam zelf een plekje gegeven maar de vraag over hoe ik graag verder zou willen is op dit moment erg lastig.... Ik neem de tijd hiervoor maar tegelijkertijd blijft de vraag in mijn hoofd tollen ... Blijf ik wachten op een relatie met het risico dat het te laat is of wacht ik op een relatie en gun ik mezelf het ideale plaatje .... Beide vraagt naar mijn gevoel een keuze waar je 100% achter moet staan om geen spijt te hebben van gemaakte keuzes. Daarnaast snap ik dat je deze keuzes niet zo 1,2,3 maakt en hier veel over moet nadenken ... vandaar het delen van deze ervaring met hopelijk wat lotgenoten .....

Het nu

Hoi Dirkje,

je maakt nogal veel verdrietige dingen achter elkaar mee! Ik zou, als ik het zo lees, mezelf de tijd gunnen om het verdriet om het verlies van je kindje en je vriend (en ook een stuk gezondheid) te leren hanteren.

Dat je er rust in hebt. Niet te druk met de toekomst maar met het NU, hoe gaat het met me en hoe ga ik met mijn verdriet om. Kun je erover praten, kun je het delen, schrijven..?

Als je weer goed in je vel zit, dan zou ik eens kijken wat ik wil, nu is het nog veel te ´vol´ met verwerken en bezig zijn met verdriet.

Ik geloof zelf eigenlijk ook dat je, als je goed in je vel zit meer toegankelijk bent voor een nieuwe relatie en evt. een kind.

Een kind willen verwekken als je zelf nog zo in de sores zit lijkt me voor jezelf én voor je kindje geen fijne start.

Sterkte, gun jezelf ook de tijd, je bent het meer dan waard om die energie in jezelf te steken.

Mien

Hallo Mien,

Het klopt wat je zegt.... Dat ik mezelf tijd moet geven is zeker waar. Ik wil niet de verkeerde indruk opwekken dat ik deze beslissing gelijk zou maken... want ik voel me nu nog niet gelukkig in het 'nu' en opnieuw zwanger worden vervangt niet het verdriet van een soort continu verlies... dat weet en besef ik.

Ik ben alleen een beetje aan het zoeken welke weg ik opsla ... Ik wil me gewoon een beetje aan het verdiepen wat nu het beste bij me past om het verdriet een klein beetje een positieve richting te sturen. Ik zal van beide situaties ook niet gelijk zwanger raken ... in de weg hierna toe wil ik heel graag rust vinden ... probeer niet te leven om me vast te klampen aan een verwachting .. maar wil heel graag wel over een toekomst fantaseren .. ... en dat lijkt nu heel moeilijk ...

dankjewel voor het reageren ... lfs

Dirkje

Lieve Dirkje, ik heb niet meegemaakt wat jij hebt meegemaakt, en het klinkt allemaal erg heftig ( en alles tegelijk eigenlijk) - ik heb wel een kindje verloren maar dat was later, en anders. Heb juist veel steun ervaren. Niet in het minst op dit forum!!!
Dus ik ben blij dat je hier schrijft want hier zijn veel mensen die meeleven! Ik vind het heel moeilijk je te adviseren. Wat moeilijk moet het zijn als alles zo anders loopt dan je het had gewild.... Wat verdrietig ook dat je ex opgelucht was, dat moet heel veel pijn hebben gedaan.
Blijf hier schrijven, we leven met je mee.
Liefs Geerke

Geerke

Hoi lieve Geerke,

Wat een lief bericht en ja om eerlijk te zijn geeft het me wel een beetje positieve kracht.
en ja het volgende naar mijn gevoel allemaal heel snel op elkaar .. zo snel dat ik het haast niet kon bij houden voor mijn gevoel.. Heb een tijdje ervaren alsof ik soort van boven de wereld stond ipv er boven op. Nu gelukkig weer een beetje geaard alleen een erg eenzaam en verdrietig gevoel. Gelukkig kan de psycholoog me wat handvaten geven en ben blij dat ik die stap iig genomen heb. De afgelopen periode het gevoel gehad dat ik als volwassene met mijn ex als pubers met de grote problemen omgingen ... en niet het gevoel gehad ook maar ergens wat rust te krijgen om te verwerken... het bleef volgen en dat op een punt dacht pfff nu alsjeblieft stoppen ... trek alle emoties haast niet meer. Dat doet rare dingen met je al die emoties ...
En nu kom je ook met het gevoel dat de wereld om je heen erg snel verder gaat en met veel dingen die jezelf ook zou willen geconfronteerd worden .. Heb alweer genoeg baby's geboren zien worden ... en dat gun ik ze van harte en ben enorm blij dat hun dit geluk mogen ontvangen... en ergens doet het ook pijn ...

Mag ik vragen aan jou wanneer je het kindje verloren bent.. zoals ik het lees was je dan verder in de zwangerschap of je kindje verloren nadat het op de wereld was ....

lief van dat kaarsje ... doet me goed ..

lfs.

Medeleven en kracht

Lieve Dirkje,
Ons kindje is met 8 maanden oud in de woonkamer buiten bewustzijn geraakt door een nog steeds onbekende oorzaak, daarna heeft hij tegen alle verwachting van artsen in nog 8 maanden geleefd, wel buiten bewustzijn. Ons verhaal staat op onze site maar ik weet helemaal niet of je er behoefte aan hebt zoveel verdrietigs te lezen. Van dit forum heb ik ongelooflijk veel steun gehad, ik heb mensen leren kennen, ongelooflijk veel kaarten, bloemen en attenties gehad, en echt kracht geput uit de mensen hier. Heel bijzonder.
Ik wens jou veel medeleven en kracht! liefs xx

Geerke

Jeetje Geerke ... dat lijkt me echt het meest verschrikkelijke dat je als ouders kan overkomen ... Wat vindt ik jou moedig dat je op deze manier naar mij kan schrijven .... en op deze site naar andere

Als ik zie dat jij het kunt moet ik het al helemaal kunnen ... jouw verhaal raakt me..

lfs

Tsjor

Hoi Tsjor,

Zeker nuttige adviezen. Ik wil niet de verkeerde indruk geven dat ik nu gelijk antwoord of keuzes wil maken over de grote levensvragen. Het liefst zou ik ze natuurlijk meteen beantwoord willen hebben maar besef ook dat dit soort dingen 'tijd' vragen voordat je hierin een besluit kan maken. Het liefst wil ik uiteindelijk misschien wat ervaringen .. over bijvoorbeeld bepaalde keuzes .. en kan ik wat meer helder nadenken. Mijn omgeving is toch meer emotioneel betrokken bij ... dan zijn gesprekken toch anders dan mensen die of hetzelfde meegemaakt hebben of bijvoorbeeld ook keuzes hebben gemaakt wat geholpen heeft. Dus je hebt gelijk dat ik niet het gevoel heb dat mensen me genoeg begrijpen hoe je jezelf kunt voelen ... wel graag en goedbedoeld proberen en er voor je zijn ... dat kan ik heel erg goed zien en daar til ik ook aan... Ik heb geleerd dat ik veel lieve mensen om me heen heb ... dat geeft een rijk gevoel.

Ik ben niet zozeer bang dat deze soa mij onvruchtbaar gemaakt heeft, Wel ben ik een tijdje bang geweest dat deze soa misschien de miskraam veroorzaakt heeft want deze schadelijk op het begin van een zwangerschap. Op dat moment had ik ook wat last hiervan gehad maar toen niet zo stilgestaan ... was net zwanger en dacht misschier hoort dit erbij .. stom misschien. Na de miskraam toen we een weekend weggingen kreeg ik nogmaals last en hij ook vandaar dat er toen alarmbellen gingen rinkelen. Ik wil hier niet al te veel bij stil staan want weet ook dat het gewoon een andere reden geweest is dat ik een miskraam gehad heb. Het maakt me ook niet meer uit wat de reden is geweest omdat dit naar mijn idee voor nu niets meer uitmaakt en daarnaast zul je het ook nooit weten.

Ik heb naar een kliniek gebeld en mijn onzekerheid uitgelegd en ook de situatie. Helaas kom je niet in aanmerking om dit te testet of iig zekerheid te krijgen ... meestal gaan ze pas wat ondernemen als je of niet zwanger wordt of meerdere miskramen krijgt ... tot die tijd voelt het voor mij of ik het dus met onzekerheid moet doen ... en idd accepteren ... lastig

Ik ben meer bang omdat deze Soa ongeneeselijk is en dus besmettelijk ... voor juist een relatie. Ik kan begrijpen dat het voor een ander best wat is om hier over na te denken. Logisch ... dat zou ik ook doen (als ik dan heel eerlijk ben) Anderzijds lijkt het mezelf verschrikkelijk iemand anders te mogelijk te kunnen besmetten... afschuwelijk zelf. Zoiets van ... ik wil niet de oorzaak zijn van zoiets (ook al kiest de ander daar zelf voor) Mogelijk kan ik hier in de toekomst anders over denken en meer rust in vinden.... Ik heb er veel over gelezen en dat verschaft ook duidelijkheid... Voor de toekomst betekend dit alleen aanpassing van je verwachting. Soms lastig nog ... maar dat ligt meer aan mij als persoon..

Ik ben al met korte termijn-doelen bezig .. zo had ik een lijst gemaakt met 25 leuke dingen om te gaan doen .. lijst inmiddels netjes afgewerkt en fijn om soms met andere dingen bezig te zijn ...

Ik heb besloten om binnenkort met iemand een gesprek te gaan voeren die ook bewust gekozen heeft om voor alleenstaand moederschap te kiezen.
Mogelijk kan zij meer vertellen over hoe zij tot een beslissing is gekomen, wat het allemaal inhoud, wel leuke dingen maar ook zeker minder leuke dingen van het verhaal ... mogelijk kan ik hierna weer wat meer rust krijgen .. en iets om gewoon rustig over na te denken.. Misschien denk ik hierna wel .. Nee dat is toch echt niets voor mij... wie weet. Ik heb nu bedacht .. van een gesprek raak ik niet zwanger .. alleen wel wat meer informatie rijker ..

En hopelijk kun je begrijpen dat ik nooit zomaar de beslissing zou nemen om meteen 'zwanger' te worden. Ik besef me namelijk dat zo'n traject misschien wel 2 of 3 jaar kan duren en voordat ik zoiets groots zou beslissen zijn we ook al iig een paar maanden verder.

Hmmm is wel een beetje een lang verhaal geworden zo ...

Hoelang is het voor jou geleden dat je die vroeggeboorte had?

Lfs

Dirkje

Ik wil je alleen maar veel sterkte toewensen en kracht om alles een plaatsje te kunnen geven. Aan mijn ervaringen heb je niet veel, ik wil je alleen meegeven dat ik je alle geluk toewens en hoop dat je droom op een kindje over niet al te lange tijd mag uitkomen! Dat is je van harte gegund!

(on)zekerheid

Dirkje64, voor mij is het meer dan twintig jaar geleden. Maar ik had in die tijd wel een vaste relatie (getrouwd) en ik had geen SOA. Dus mijn verhaal komt slechts gedeeltelijk overeen met jouw verhaal. Ik denk dat er weinig mensen zijn die zoveel tegelijk meemaken als jij.
Wat betreft de SOA, ik kan me voorstellen dat je je afvraagt hoe dat nu verder moet met een eventuele nieuwe relatie. Als je iemand tegen komt die echt de moeite waard is wordt dit een probleem dat jullie samen zullen moeten oplossen, het is niet iets voor jou alleen.
Ik weet niet hoe oud je bent en in hoeverre je leeftijd een rol speelt in de kinderwens. Een kind krijgen met een partner die dat eigenlijk niet wil is geen gunstige start voor het kind en vraagt om problemen voor jezelf.
Het goede nieuws is dat je wel zwanger kunt worden en dat de miskraam niet door de SOA komt. Een miskraam kan vele oorzaken hebben, dus het kan daarna best goed gaan. Ik heb zelf daarna nog gezonde kinderen gekregen, zij het met wat moeizame zwangerschappen.
Als je in je eentje een kind wil krijgen, zorg dan dat je eigen leven een beetje op orde is, emotioneel, een stabiele financiële basis en als het kan een netwerk van mensen die je kunnen helpen met de opvoeding van je kind. Zorg vooral goed voor jezelf nu, dat ben je waard.

Tsjor

Tsjor

Hoi Tjor,

Dankjewel voor je antwoord. Ik ben nog niet zo oud. Ik ben 30 ... maar voor mezelf is de leeftijd een beetje een dooddoener. Hoor veel je bent nog jong ... dat klopt maar heb deze gevoelens ook.

Finacieel en mn netwerk heb ik redelijk onder controle .. dat heb ik gemerkt de zwangerschap toen het misging .. toen heb ik natuurlijk ook rekening gehouden met het feit dat ik het meer alleen moest gaan doen dan dat ik rekening hield met het feit dat mijn ex me zou steunen. Hij was toen ook op dat moment net zo wispelturig. Uiteindelijk zou ik het in mn eentje wel gered hebben.
Alleen het stukje van mezelf moet ik eerst nog even op een rijtje hebben... en hopelijk kan ik dan een weloverwogen keuze maken ...

Lfs

Hier goed gekomen

Ik was begin dertig, wilde heel graag kinderen, man niet.. Uiteindelijk gescheiden en zat toen erg met mijn moedergevoelens in de knoop...Alle vriendinnen waren zwanger en zelfs mijn jongste zus..
Het gaf me wat ruimte, toe ik bedacht dat ik de beslissing nog wel een paar jaar kon opschuiven.. Een paar maanden later liep ik op een zaterdagavond de kroeg in, en daar zat HIJ... Inmiddels hebben we samen twee kinderen en is het dus heelmaal goed gekomen..

Mammavantwee

Hallo ...

wat leuk dat het bij jou helemaal goedgekomen is en dat je kunt genieten van 2 leuke kids .....
Mooi is het als een verhaal ook zo kan lopen !!! Superleuk ...

X

Je website

Hoi lieve Geerke,

Ik heb je site gelezen en idd een heel verdrietig verhaal en eerlijk zat met tranen het verhaal te lezen ..... wat kunnen sommige dingen toch oneerlijk zijn in het leven ... het lijkt me echt het meest verdrietige wat je als ouders kunt overkomen .....

Lfs

Ach lieve dirkje

Ik had de site expres niet genoemd, dacht dat je misschien helemaal niet zat te wachten op dat soort verhalen, maar je bent vast gaan googlen, ik ben nogal googlebaar
Ja het is verdrietig ne ja we slaan ons door het leven heen, niet in het minst omdat we dat gewoon willen. We willen niet neerzitten bij de pakken, verbitterd raken. Het verdriet en gemis is nog heel groot. Elke dag is het er.
Lief dat je aan me denkt. Ik denk ook aan jou. Wens voor je dat het goed met je gaat. Liefs x

Geerke

Ja, je was nogal googlebaar .. maar kan natuurlijk ook nog naar het verhaal van een ander luisteren/lezen ... jou verhaal in het bijzonder raakte me. Ik vindt het echt heel mooi zoals je iedere dag hebt geschreven ...
Ik kan me voorstellen dat je dit iedere dag met je meedraagt ... en ook idd om verbitterd te worden heb je uiteindelijk niets aan ... maar het verdriet lijkt me machtig .. soms niet te bevatten zoiets ..

Jouw verhaal vergeet ik niet ... hopelijk gaat het ons beide goed .... Ik zit nu op de modus .. gewoon even lekker genieten van de maand december en verder doe ik even niets ............. lfs X

Mooi zo dirkje

Goed motto voor december!
En blijf schrijven hoor, we leven hier mee!

Lieve dirkje

Wat een verschrikkelijk verhaal. Dit gun je niemand. Ook ik heb helaas een miskraam moeten ervaren. Eerst verloor ik onze zoon een week na zijn geboorte,en twee jaar later kreeg ik met twaalf weken een miskraam. Je denk echt op zo'n moment,het is ons niet gegunt. Ook ik heb hulp gezocht,en het is herl goed dat jij dat ook hebt gedaan. Praten,praten en nog eens praten. Dat is het beste om les een beetje te verwerken en ermee leren om te gasn. Heel veel sterkte meis. En hou je taai. Kies voor jezelf en kijk naar wat jij wil,en niet wat anderen van je verwachten.

Dikke knuffel

Melanie venema

Hoi lieve Melanie,

Wat een lief berichtje maar ook een heftig verhaal vanuit jou kant.
Ik heb even een tijdje niet op deze site gekeken omdat ik druk was.
Ik heb op dit forum ook een berichtje gekregen van iemand die haar kindje verloren is na de geboorte. Ik vindt dat heftige verhalen hoor en niets te vergelijken met mijn miskraam. Ik besef wel dat het op dat moment voor mij heftig was maar als ik zo jullie verhaal hoor lijkt me dan veel intenser en verdrietiger.

Jullie verhalen geven mij wel kracht hoor .. Ik heb zoiets als jullie het kunnen kan ik het helemaal ... Zo'n verhaal wat ik dan lees .. zet me wel even flink aan het denken. Ik kan me voorstellen dat je dan denk 'dat het je niet gegund is zeg ..
Hoe gaat het nu met je dan? en hoelang is dit allemaal geleden ... ???

Hier gaat het nu even redelijk.. Heb de afgelopen tijd afstand genomen van mn ex en eens flink de tijd voor mezelf genomen.. dat maakt je heel sterk en heb wat rust over me heen gekregen.
Er was een heel raar wonder ... ineens had ik een sterk gevoel naar mijn ex en het gekke is dat hij dit ook had ... stuurde allebei op exact hetzelfde moment wat naar elkaar .. heel vreemd maar ook bijzonder ..

We hebben nu het gesprek aangegaan met elkaar met een leeg hoofd. Er is veel gebeurd het afgelopen jaar.
Hij heeft me zijn kant van het verhaal verteld en kan hem ergens ook begrijpen en hij mij ook. Onze hoofden zaten allebei vol voor dit allemaal gebeurde dus eigelijk kon er niets meer bij ... toen werd ik ongepland zwanger en kreeg een miskraam. Mijn ex vertelde dat hij mij met de dag 'ongelukkiger' zag worden en hij hij zich schuldig en machteloos voelde... Ik was een bang vogeltje en hij werd een vogeltje die op de vlucht sloeg .... De communicatie was hierin ver te zoeken. Hij vertelde ook wbt de de andere dame .. en dit was ook een vlucht voor dat dit allemaal gebeurde toen we even allebei een korte tijd afstand hadden. Hij had nooit gewild dat dit gebeurde en dat dit op deze manier kon uitpakken. Ook hierin voelde hij zich schulig en machteloos.. ernaast zat hij met hetzelfde verdriet.. ook een zwangerschap, miskraam en soa maar wist er net zo goed als mij geen enkele raad meer mee. Ipv van er voor elkaar te zijn .. raakte wij steeds meer van elkaar verwijderd maar ook van onszelf ...
Hij kon nu de dingen beter zien en ik ook. Hij heeft oprecht zijn excuses aangeboden voor wat er gebeurd is en op welke manieren we elkaar gekwetst hebben. Ik kan je vertellen dat ik dit echt superfijn vindt dat ik dit verhaal alsnog met hem kan delen .... en nu ook zijn kant kan proberen te begrijpen .. Het had ons letterlijk overvallen allemaal... het gedrag is natuurlijk niet goed te praten maar toch vindt ik het voor ons allebei tekenen dat we er achteraf iig het verhaal kunnen delen met elkaar ... en dus elkaar kunnen vergeven .... dat geeft lucht en een leegte in je hoofd. Ik voel me even supersterk op dit moment.
Ik heb de afgelopen tijd alleen mezelf weer op de rit gezet zonder iemand ... dat geeft een rijk gevoel .. en nu kan ik ook met hem de dingen achteraf samen begrijpen en elkaars verhaal horen. Niemand is uiteindelijk door en door slecht ...
Sommige kunnen prima samen de emotie delen en soms kun je alleen met jezelf bezig zijn en heb je geen ruimte voor elkaar .. als je dit beide hebt ... gebeurde misschien wel wat er gebeurde tussen ons .. Beide hebben het uiteindelijk nooit zo gewild en dat is fijn om te weten en te beseffen ...

Dirkje

Mijn eerste is niet levend geboren na een zwangerschap van 7 maanden. Hierna heb ik afwisselend miskramen en gezond voldragen zwangerschappen meegemaakt.
De eerste zwangerschap was gewenst, maar wel heel spontaan tot stand gekomen. Geen maandenlang 'geoefen' dus. Na deze zwangerschap wilde ik zo graag weer een kind dat het mijn leven totaal beheerste. De miskraam die volgde maakte het er niet beter op. Erop terugkijkend, denk ik dat ik jou er nu van mee kan geven dat je jezelf dat niet moet aandoen. Ik begrijp je kinderwens ongelooflijk goed, maar je bent meer dan een moeder in wording. Je bent ook Dirkje. En Dirkje moet eerst weer lekker in haar vel zitten. Je zou kunnen proberen om jezelf een pauze te gunnen. Toestemming aan jezelf geven om een jaar lang niet zwanger te hoeven worden. Je bent 30 jaar. Je hebt nog wat tijd om rustig aan te doen. Zoek eerst eens uit hoe je met de SOA om moet gaan. Ik neem aan dat je daarvoor onder behandeling en controle bent. Hoe kun je veilig vrijen waardoor het geen risico vormt voor een toekomstige partner? En hoe is de begeleiding tijdens een zwangerschap en bevalling? Zolang je dat niet precies weet, zal de angst voor iets nieuws niet overgaan.
Sterkte ermee.