Verhaal vertellen op uitvaartdienst
Vorige week is mijn opa overleden en deze week is de uitvaartdienst. Omdat wij niet kerkelijk zijn is er alleen een bijeenkomst in het crematorium. Ik heb aangeboden om een verhaal te vertellen tijdens de bijeenkomst, omdat ik het anders wel heel kaal vond met alleen een praatje van de uitvaartleider (normaal doet mijn vader dat soort dingen, maar die kan het nu niet). Ik heb al een verhaal op papier, maar ik vind het zo lastig om te bepalen of het goed genoeg is. Mijn opa was dol op zijn (achter-) kleinkinderen en altijd superenthousiast als we op bezoek kwamen, maar voor anderen in zijn omgeving was hij soms minder makkelijk. Ik geef in mijn verhaal wel aan dat het mijn herinneringen zijn, maar ik hoop ook zo dat anderen iets herkennen. Ik wil iets vertellen over wat ik met mijn opa heb meegemaakt. Eigenlijk is het een heel grappig verhaal, maar is dat wel gepast tijdens een uitvaart?
Uit je hart is altijd goed
Ook ik heb op de crematie bijeenkomst van mijn oma vertelt over wat wij beleefden met haar, dat ik daar hele goede herinneringen aan heb, maar ook dat het soms moeilijk was. Een verhaal uit mijn hart, wat iedereen erg gewaardeerd heeft.
Misschien wil je het lezen, heb je daar wat aan? Als je het wil kan je misschien je emailadres geven?
Heel veel sterkte!
Vic
juist wel een beetje grappig en precies zoals je het zelf voelt dat is vaak voor iedereen herken baar.
sterkte ermee.
Vic
Allereerst gecondoleerd met het overlijden van je opa. Ik vind het ook heel goed van je dat je iets wil vertellen over jouw relatie met hem. Ik kom zelf regelmatig beroepshalve bij uitvaarten en volgens mij is het echt heel belangrijk als er goede, leuke en grappige herinneringen worden opgehaald aan de overledene. Iedereen is toch gespannen en geladen, het kunnen denken aan zo'n grappig moment geeft dan echt een gevoel van ontlading en herkenning.
Ook al was het een situatie die jíj alleen met je opa hebt meegemaakt, vaak is er bij anderen toch herkenning omdat het ook gaat over hoe iemand was en hoe hij op dingen reageerde. En anders kan het gewoon een grappig verhaal zijn, waarmee men even de spanning kan weglachen.
De mooiste toespraken vind ik altijd, die waar je - ook als je de overledene niet (goed) kent - toch een gevoel krijgt van wat hij of zij voor anderen heeft betekend. En dan niet alleen maar in positieve zin, maar ook de worstelingen die mensen soms met zichzelf of elkaar hebben gehad. En daarin is een grappig verhaal volgens mij heel goed op zijn plek: het geeft aan wat jouw opa voor jou betekent.
Sterkte met de komende tijd,
Groet, Lelie
Gewoon
Ik heb op de uitvaart voor mijn Opa gesproken samen met mijn nichtje, als twee oudste kleinkinderen dus.
Gewoon, vertellen over hoe Opa was, en de meeste mensen die er waren kenden ons en Opa goed dus er was veel herkenning en ook een grappig moment.
Overigens barstte ik bijna in tranen uit toen ik moest spreken en was ook opeens wat verlegen van de grote zaal. Ik spreek vaak in het openbaar vanaf jongs af aan en had dit dus niet verwacht. Voordeel van met zijn tweeen praten was dat we het op die ogenblikken even van elkaar konden overnemen.
Mariel
Nerveus
Ik ben er behoorlijk zenuwachtig over, ook omdat ik niet weet hoe druk het gaat worden woensdag. De familie is niet zo groot, maar opa had een boel kennissen en als die (na het lezen van de advertentie) ook besluiten te komen kan het nog een flinke opkomst worden. Helaas is er niemand die samen met mij iets kan vertellen.
Denken jullie dat ik moet benadrukken dat het mijn ervaringen zijn? Het is best een eenzijdig verhaal omdat mijn opa bij ons (kleinkinderen) altijd gezellig was. Ik ken ook de andere verhalen, hij heeft een moeilijk leven gehad, heeft heel erg verdriet gehad over zijn kinderen die in onmin leven, maar ik vind niet dat ik dat moet vertellen. Hij heeft het daar met mij nooit over gehad.
Over de mensen heen kijken
is een kleine tip als je het eng vindt om voor publiek te praten.
Gecondoleerd, dat allereerst. Ik vind 't mooi juist, als je jouw herinneringen vertelt. Je zegt er toch al bij, begreep ik, dat het jouw herinneringen zijn? Gewoon even zeggen, niet uitgebreid benadrukken ofzo. En als 't over zijn kinderen of kleinkinderen gaat, hebben de mensen zelf wel door dat het jouw herinneringen zijn. Wellicht zijn ze blij verrast dat hij ook een heel andere kant heeft.
Hier bij mijn oma heeft haar zoon ook grappige anecdotes vertelt, kan prima vind ik.
Succes, je kunt 't !
Groetjes,
Wilma
Herkenbaar maken
Tijdens de herdenkingsplechtigheid van mijn vader heb ik ook gesproken. Qua inhoud niet moeilijk omdat ik een geweldige vader had. Het was vaak grappig maar ook ernstig omdat mijn vader jarenlang ernstig ziek geweest is. En ik schetste ook een positief beeld van hem; omdat ik niet anders kende. Ik wist dat voor bekenden van mijn vader dit herkenbaar was. In omgang was het een heel makkelijke man.
Maar ik ben ook wel bij toespraken geweest waar ik de overledene echt niet in de verhalen herkende. De schoonvader van mijn vriendin was een moeilijke man, die veel dronk en weinig contact maakte met z'n medemens. Ook niet met z'n kinderen.Er waren veel problemen. Toch schetsten zij een beeld van hem als een liefhebbende,belangstellende en behulpzame vader. Ik vond dat afschuwlijk(mijn vriendin vertelde later dat ze zich afgevraagd had of ze bij de goede uitvaart zat) en heb mij toen voorgenomen om bij een toespraak de fijne en minder fijne kanten te vertellen. Gewoon om een compleet beeld te geven, om mensen herkenning te geven zodat ook de mooie verhalen hun waarde behouden.
Jij hebt je opa ervaren als een fijne man en je hebt fijne herinneringen aan hem. Gelukkig! Dat maakt het zoveel makkelijker om over hem te praten. Maar ik zou in jouw plaats toch wel aanstippen dat dit jouw verhaal en beleving is. Dat je weet dat hij(ik zeg maar wat) soms eigenwijs,nukkig,star,irritant pietluttig of weet ik veel kon zijn maar dat hij als opa juist zo liefdevol,grappig,stoer(vul maar in) kon zijn. Dan herkennen mensen zich in jouw verhaal. Dan is je opa benoemd zoals hij was en zijn jouw herinneringen zo "echt". Ik weet niet of ik goed onder woorden kan brengen zoals ik het bedoel. Ik zou denk ik het gevoel hebben mijn opa zo recht te doen.
Heel veel sterkte gewenst. Als het jouw verhaal is zou ik het alleen vertellen. Wat geeft het als je gaat huilen. Je hebt toch verdriet?
Liedewij
Ook gesproken
Alleen in mijn situatie was het mijn Oma.
Inderdaad, hoe ik haar zag, hoe ik aan haar terugdenk en waarom ik haar zo enorm zou gaan missen.
Ik heb ook benadrukt dat ik eigenlijk een gelukkig mens was, dat ik al zover was in mijn leven en nu pas voor de allerlaatste keer gedag moest zeggen tegen mijn oma en dat ik daar dankbaar voor was.
En die tip om over de mensen heen te kijken : Ik pikte een zwarte stip achter de mensen op de muur en als ik het moeilijk kreeg of dacht niet meer uit mijn woorden te komen, keek ik naar die stip.
Achteraf gezien eigenlijk best vaak, want die stip bleek de ingebouwde camera te zijn die de hele plechtigheid opnam als "herinnering" en ik bleek bijna continue recht in de camera te kijken.. (dat van die opname wist ik trouwens niet)
Jakiro
Eens met vorige spreeksters
En grappig mag best. Een tijdje terug was ik bij de uitvaart van de oma van een nichtje van mij, en dat nichtje hield ook een toespraak. Dat deed ze zo grappig dat meerdere malen de hele zaal zat te (glim)lachen. Het was erg mooi, en echt haar herinneringen, dat was ook in het hele verhaal verweven. Dus als je dat erbij zegt denk ik dat het duidelijk genoeg is.
Gecondoleerd! En sterkte,
Groetjes, Mickey
Doen
Doen Vic! vertel jouw herinneringen en jouw ervaringen. Als je spreekt over "ik" en "opa" dan weet toch meteen iedereen dat het over jouw ervaringen gaat? Ik zou me niet teveel aanpassen aan wat anderen denken of zouden kunnen vinden! Gewoon je eigen woorden, recht uit je hart!!!!
Sterkte, je kunt het!
Nancy
Uit het leven gegrepen
Ik heb jaren geleden gesproken op de begrafenis van mijn beste vriendin. Ik heb een persoonlijk verhaal verteld, over hoe wij met elkaar waren, waar we klikten en waar we botsten, over hoe ik haar zag, over leuke en moeilijke karaktereigenschappen en er is ook gelachen tijdens mijn praatje. Natuurlijk is het fijn als mensen de gestorvene herkennen. Juist daarvoor is het leuk om niet met cliche's te komen maar je verhaal op te hangen aan eigen ervaringen. Ik vind dat het als kleinkind helemaal niet nodig is om de problemen die hij met zijn kinderen had te memoreren, tenzij dat in jouw contact met hem een rol speelde. En ik denk dat een grappig verhaal prachtig is. Wat is er nou mooier dan met een glimlach op je lippen afscheid van iemand nemen!
Succes, Jo Hanna
Doen!
Gewoon doen! Ieder kent een andere opa! Succes en sterkte!
Grappig
mag en is zelfs zeer gepast als de persoon voor wie het is, je opa, die humor zelf ook had.
Ik heb onlangs ook een verhaal vgeschreven en voorgelzen voor mijn overleden moeder. Hahaha, nou die hield ook wel van een grapje.. dat heeft iedereen dus maar te respecteren.
Overigens viel dat verhaal ook goed en gaf het mij een goed gevoel om op terug te kijken.
Doen dus!
Vic
hoe is het gegaan?
Achter de rug
Eergisteren was de uitvaart en heb ik mijn toespraakje gehouden. Ik ben zo blij dat ik het gedaan heb. Het was een vrij korte bijeenkomst, en ik werd tot mijn schrik al direct na het welkom door de uitvaartleidster naar voren geroepen. Het verhaal is er redelijk uitgekomen, hoewel ik met trillende handen en een droge keel achter de microfoon stond. Ondanks de adviezen heb ik wel de zaal ingekeken en ik zag diverse mensen instemmend knikken toen ik mijn verhaal vertelde. Na afloop kwamen diverse familieleden vertellen dat ze veel herkenden in wat ik had verteld.
Fijn
dat het zo goed is gegaan!
Fijn vic
Dat het zo goed ging en dat mensen zo fijn reageerden. Super gedaan.
