Ontzetting schietpartij alphen ad rijn

Ik ben helemaal van slag

Lees dat er kinderen zijn geraakt...
Ik ben ZO boos op de dader.
Hoe kon hij?

Het was heel luguber

Ik woon in Alphen a/d Rijn in de straat waar vorige week de schietpartij was. Gelukkig waren we niet in dat winkelcentrum vandaag. De schietpartij van afgelopen zaterdag had niet zoveel indruk gemaakt bij onze kinderen en wij stapten er ook vrij makkelijk overheen, omdat het totaal niets met de buurt van doen had. Maar nu precies een week later deze schietpartij in de Ridderhof is (toch ook vrij dichtbij), zijn de kinderen bang.
Wij proberen de kinderen weer bij "normaal" te krijgen, want ze waren echt bang geworden. Ik bracht net een vriendje naar huis, samen met mijn jongste. We zagen vier, vijf helicopters in de lucht, twee traumaheli's, twee politieheli's en nog een blauwe. Al die politiewagens en ambulances met sirenes die hier langs kwamen, verder stilte op straat. Toen ik rond drie uur naar de winkel ging voor een vergeten boodschapje, werd iedereen om je heen gebeld door vrienden en familie of alles goed is, net als wijzelf... Heel eng. Gelukkig begint de sfeer nu wat normaler te worden. We hebben de TV uitgezet, de kinderen puzzelen en we horen geen helicopters of politie meer. Het is nu vooral nog onwerkelijk.
Ik wacht alleen met angst en beven af hoe de gevolgen voor onze schooljeugd zijn, want de kans is heel groot er mensen/ouders van school bij de gewonden zijn. Ik heb ook collega's die in de flat daarachter (Carmenplein) wonen. En deze wijk had toch nog te kampen met de gevolgen van de ontplofte flat, want dat was daar ook heel dichtbij. O jakkes, ik hoor alweer een sirene voorbijkomen en het kippenvel schiet me meteen op de armen.

Afschuwelijk...

Wat bezielt zo iemand?

Zo zat mijn collega

lekker met een muziekje op zijn oren te werken vandaag en opeens was daar dat nieuws. Zijn vriendin werkt er, maar was nog niet in het winkelcentrum, haar zus was daar wel. Ze is gelukkig veilig thuisgekomen. Mijn collega heeft zijn boeltje gepakt en is naar Alphen gegaan. Van werken zou toch niets meer gekomen zijn.

Mond vol tanden...

Opeens is het wereldnieuws heel dichtbij... Alphen ligt een uur van me vandaag, maar ik heb er vrienden en kennissen! Gelukkig meldden ze zich allemaal vrij snel via de diverse media, ze hebben het niet van te dichtbij hoeven meemaken maar het was al confronterend genoeg met de heli's, zwaailichten en afzetlinten... En de meesten kennen wel iemand die het wel heeft gezien (of erger).
Een kennis van me is zelfs goed bevriend met de ouders van de dader... Hij kan niet in contact met ze komen, terwijl hij ze graag wil steunen... Dat lijkt me ook verschrikkelijk... Hij was zelfs nog in de veronderstelling dat de moeder dood was en de vader gewond, gelukkig kon ik hem geruststellen dat dat een misverstand was. Brrr, ja, dan komen dat soort dingen opeens heel dichtbij...

Ja, ontzetting, je kunt je er eigenlijk niets bij voorstellen..

Waar ik ook altijd direct aan moet denken is aan de ouders van de dader. Wat moet dat toch erg zijn, jij bent ook je kind kwijt, maar onbevangen aan hem denken, het erover hebben, kan waarschijnlijk nooit meer...! En dat schuldgevoel van, had ik het niet moeten merken, zien, kunnen voorkomen. Het lijkt me werkelijk verschrikkelijk.
Waarmee ik niet wil zeggen dat ik het voor degenen die het is overkomen en nu nog meemaken, die ouders, kinderen, geliefden verloren zijn (ach god, die oude mensen, moet je daarvoor 91 worden...) niet erg is, natuurlijk zó verschrikkelijk, maar die krijgen al dat medelijden al.
Ik hoorde dat gelukkig bij de herdenkingsdienst/aandachtsdienst die gehouden is ook de ouders van deze Tristan genoemd zijn, en ik vind dat werkelijk groots!

Moeilijk

Het begint nu pas echt door te dringen welke impact deze schietpartij heeft. Nu realiseren we ons pas echt hoeveel geluk we hebben gehad dat we daar niet op dat moment waren. Nu realiseren we ons pas hoeveel mensen we hier wel kennen. Nu pas dringt echt door hoe griezelig dichtbij het wel was.

Hier

Bleek maandag dat de lerares die Godsdienst geeft op onze basisschool is getroffen. Ze leeft nog wel maar is ernstig gewond. Dan komt het ineens wel heel dichtbij.

Ik sluit me aan bij mirreke

Wat een drama voor alle betrokkenen maar het zal je kind zijn!

Overigens mag de pers zich wel eens wat minder sensatie belust opstellen. Ik erger mij groen en geel. Paul Witteman die vraagt aan een getroffen winkelier met ogen die druipen van senasatielust: " is dat het jasje dat u zaterdag ook droeg? Ik zie de ingang van de kogel bij uw schouder. Bah bah bah,