Mijn oma is stervende...
maar ik weet niet zo goed wat ik voel...
Ze is 89 (volgende maand zou ze 90 worden), sinds een jaar of 4 behoorlijk dement. Ze herkende mij niet meer. Ze woonde zo'n 4,5 jaar in een tehuis, op de gesloten afdeling. Ik ben er niet zo vaak geweest, werd er zo enorm verdrietig van...
Sinds gisteravond ligt ze echt op sterven, pols van 20, inmiddels dankzij morfine rustig aan het slapen, het is nu wachten op het moment dat haar hart er echt mee stopt.
Ergens ben ik verdrietig, het is toch mijn oma, maar aan de andere kant ben ik zo blij voor haar. Haar leven was zo beperkt, ze herkende bijna niemand meer, was nagenoeg blind door diabetes, kon niet op of neer door versleten knie/heup enz. Zat een beetje op een stoel te slapen, wilde niks, vond geen activiteit meer leuk....
Maar toch, maar toch...
Maar toch
Ja,maar toch...het blijft oma....veel sterkte meis!
liefs,Bastet
Dank je bastet
Het blijft inderdaad toch je oma, hoe dement en ziek ze ook was..... Ja was, want vanmiddag om half 5 is ze overleden.
Ben niet overweldigd door verdriet, vind het ergens ook een opluchting voor haarzelf, maar toch... het was toch mijn omaatje.
Gecondoleerd
Sanneke, ik denk dat het voor haar fijn is dat het nu afgelopen is. Maak er een mooi afscheid van voor jezelf en de rest van de familie.......omdat ze jouw oma was.
Sanneke*
Gecondoleerd Sanneke. Hopelijk heeft de dood voor haar verlichting betekend, maar voor jou is ze toch een van de weinige mensen die jou al je hele leven kende....sterkte.
Sanneke*
Gecondoleerd met het overlijden van je oma. Raar he? Dat het overlijden van iemand die je dierbaar is je andere gevoelens geeft dan je van te voren misschien had gedacht... Ik kan me je gevoelens wel voorstellen.
Mijn man's oma overleed vorige week ook, ook oud (92) en zij was de afgelopen jaren geestelijk ook niet meer zo aanwezig (hoewel ze ook haar goede momenten had) en lichamelijk... ach, dat arme mensje kon eigenlijk niets meer dan zitten en liggen. Ze was er eigenlijk al jaren ook zo aan toe om te sterven.
Dat maakt misschien ook dat het gevoel van verdriet wat verzacht... Maar toch, ze was wel je oma, heel veel sterkte!
Sanneke
Sterkte meis!!
Groetjes,bastet
Lief!
Dank jullie wel voor de lieve berichtjes. Inmiddels overheerst wel mijn gevoel van opluchting voor oma. Ze was zo moe, zo klaar met leven, voor haar was het gewoon op.
Deze week zware week, woensdagavond condoleren en donderdag begraven. We zijn nog in dubio of we onze oudste mee moeten nemen naar de begrafenis, hij is net 5. Ik denk het wel, ook voor hem een manier om afscheid te nemen van zijn "ouwe oma". Vrijdag uitpuffen en waarschijnlijk met een pittige migraine de dag doorsukkelen na alle emoties.
Sanneke*
Een dikke kus voor jou meis.
Je Oma moeten missen is heel verdrietig.
Ik denk nog bijna dagelijks aan mijn "moegie" zoals ik haar noemde.......
Liefs M.
Ach sanneke
Wat een verdrietig bericht dat ze nu is overleden. Het is toch je oma! Sterkte deze week en al die tijd daarna!
Sanneke
Sanneke zo heet mijn klein dochtertje
Goed dat je zo meeleeft met je gestorven omaatje dat kun je van veel jonge mensen niet zeggen, mijn vader is eind september dit jaar gestorven ook ik had daar gemengde gevoelens over maar ik dacht hij heeft eindelijk rust na de chemo en de vele bestralingen de pijnlijke prikken enz. enz. en ik moet dan altijd denken aan de woorden van een oude wijze vrouw die zei als je het einde voeld naderen ben je blij dat je lichtje doofd.
Liefs Gerrie.
Sanneke
Ik herken je gevoelens heel goed, ik had ze ook toen mijn vader overleed. Volgens mij heb ik in de laatste fase van zijn leven al iedere keer een beetje afscheid van hem genomen en al een stuk verdriet kunnen verwerken. Toen hij overleed was het vooral een gevoel van opluchting en berusting, het was af en goed zo. Ik voelde me ook heel rustig en een soort van "bevrijd" nadat de begrafenis geweest was, echt een soort van afsluiten en overnieuw beginnen. Er is volgens mij ook een gedichtje dat hier over gaat: afscheid nemen doe je niet ineens, maar elke keer een beetje.
Klopt, afscheid
nemen is in de loop van de jaren gebeurd, maar toch... het was mijn omaatje en ik zal haar toch missen. Gisteravond was het condoleren, ik heb de hele tijd bij de kist gestaan, kon gewoon niet weggaan om een bakkie koffie te drinken, dan stond ze daar zo alleen...
Vanmiddag begraven en daarna uitpuffen, bijkomen, afsluiten en maar weer "gewoon" doorgaan... bah!
Lieve sanneke
Vandaag dus ook een zware dag voor jou. Hopelijk is het een klein beetje droog - hier stortregent het in elk geval. Het geeft toch misschien een wat andere sfeer. Sterkte meid, het is ook maar niks om daarna weer 'gewoon' door te moeten gaan. Zomaar, zonder je lieve oma.
Liefs Geerke (je maatje in de gospelmuziek!)
Sterkte
Ik hoop dat het weer niet al te woest was vandaag... Het is nu zo kil en akelig.
... en moet bij jullie ook al binnen zeven (!) dagen de kamer in het zorgcentrum worden ontruimd??
Wie zoiets heeft verzonnen, heeft geen gevoel - nou ja, uitsluitend voor de portemonnee (en voor de wachtlijst, da's dan wel weer goed).
tonny
Mooie bijeenkomst
Donderdag is mijn omaatje begraven, het was echt een hele mooie, fijne, warme bijeenkomst. Echt in de geest van mijn oma afscheid van haar genomen. Toen we bij elkaar zaten in de aula en mijn moeder en tante's de kist met oma vanuit de rouwkamer de aula inreden, scheen heel even de zon, precies op de kist! Dat was zo mooi, het voelde alsof God haar bescheen en verwelkomde in zijn licht, zo prachtig. Na de dienst naar de begraafplaats en daar was het ook droog, wel heel koud met die harde wind, maar droog! Tel je zegeningen dacht ik toen bij mezelf...
En nu verder. Vrijdag moest inderdaad haar kamertje al leeggeruimd worden. Mijn moeder en haar zus een afspraak gemaakt, komen ze in Sliedrecht aan... niemand in de huiskamer. Echt niemand van het personeel te vinden. Mijn moeder liep naar de kamer van oma, tja... daar was natuurlijk al iemand anders geinstalleerd. Oma's spulletjes waren in dozen gestopt en weggezet in een kantoortje. Best triest, mijn moeder en tante stonden daar echt een beetje verloren met hun bos bloemen voor het personeel...
Maar goed, spullen meegenomen, bloemen bij een stagiare in de hand geduwd en wegwezen. Nu verwerken, draai vinden, afsluiten... Morgen is mijn vader jarig, dat vieren we alleen met het gezin. Toch fijn om dan weer even bij elkaar te zijn.
Dank voor jullie medeleven, dat geeft me echt een warm gevoel. Dank!
Mooie bijeenkomst
Donderdag is mijn omaatje begraven, het was echt een hele mooie, fijne, warme bijeenkomst. Echt in de geest van mijn oma afscheid van haar genomen. Toen we bij elkaar zaten in de aula en mijn moeder en tante's de kist met oma vanuit de rouwkamer de aula inreden, scheen heel even de zon, precies op de kist! Dat was zo mooi, het voelde alsof God haar bescheen en verwelkomde in zijn licht, zo prachtig. Na de dienst naar de begraafplaats en daar was het ook droog, wel heel koud met die harde wind, maar droog! Tel je zegeningen dacht ik toen bij mezelf...
En nu verder. Vrijdag moest inderdaad haar kamertje al leeggeruimd worden. Mijn moeder en haar zus een afspraak gemaakt, komen ze in Sliedrecht aan... niemand in de huiskamer. Echt niemand van het personeel te vinden. Mijn moeder liep naar de kamer van oma, tja... daar was natuurlijk al iemand anders geinstalleerd. Oma's spulletjes waren in dozen gestopt en weggezet in een kantoortje. Best triest, mijn moeder en tante stonden daar echt een beetje verloren met hun bos bloemen voor het personeel...
Maar goed, spullen meegenomen, bloemen bij een stagiare in de hand geduwd en wegwezen. Nu verwerken, draai vinden, afsluiten... Morgen is mijn vader jarig, dat vieren we alleen met het gezin. Toch fijn om dan weer even bij elkaar te zijn.
Dank voor jullie medeleven, dat geeft me echt een warm gevoel. Dank!
Kamer al uitgeruimd?
Dat vind ik wel héél respectloos: dat je als naaste familie het kamertje komt opruimen en dat dat alvast is gedaan. Kom nou zeg! Dat zal een heel naar gevoel zijn geweest. Sta je daar met je bloemen...
Fijn te horen dat het afscheid goed is geweest. Die zonnestraal, even géén regen. Mooi!!
Alle goeds gewenst met elkaar.
Tonny
('k denk dat ik invalwerk doe bij de organisatie waar je oma woonde - maar dan op een andere locatie; ik schaam me plaatsvervangend voor zoveel voortvarendheid...)
Niet te geloven...
Sanneke*, ik ben helemaal verbaasd! Vind het van weinig respect getuigen als ik eerlijk ben. Haar kamer al opgeruimd en alweer opnieuw bewoond, terwijl je moeder een afspraak had. Ongelooflijk!! Ook het feit dat er niemand was die haar op dat moment te woord kon staan... heel verdrietig!
Sterkte met alles!
Vaker gehoord
dat de kamer (verpleegtehuis) vrijwel meteen moet worden leeggehaald als bewoner is overleden. Opgestaan plaats vergaan zeg maar. Wel belachelijk als er afspraken over gemaakt zijn en naar dat eerst anderen aan de spulletjes hebben gezeten. Ik zou zeker een klacht indienen.
Sanneke, sterkte de komende tijd! Ook voor je moeder.
Ook gehoord
Ik hoorde toevallig vandaag ook zo'n verhaal, maar dan vanuit de andere kant. Het ging om een oude dame waarvoor al een tijdje een plek in een verpleeghuis werd gezocht. Donderdagochtend werden de kinderen gebeld; er was plek voor hun moeder. Maar wel moest ze er de volgende ochtend (!!) al komen wonen, anders zou het niet doorgaan. Misschien gaat het wel om dezelfde kamer, wie zal het zeggen...
Ach sanneke
Wat je schrijft over de zonnestraal doet me glimlachen met tranen in mijn ogen, wat mooi wat mooi...!
En wat vervelend en inderdaad niet echt getuigen van respect dat ze het kamertje al leeg geruimd hadden. Ik kan me wel voorstellen dat alles snel moet of zo, maar jemig je moeder had een afspraak.... ik zou denk een potje janken als ik die dozen had gezien met de spulletjes.... ik vind het eigenlijk geen stijl hoor! Je hebt je oma niet meer, ze is begraven, en dan heb je het laatste afscheid van haar spulletjes en haar kamer ook niet eens op een rustige manier kunnen doen....
Dikke knuf...
Voor jou en de kids.
En wat vervelend zeg dat het kamertje al leeg was!
Een dikke knuffel voor jou en inderdaad, wat mooi dat ze onthaald werd met een mooie zonnestraal, dat moet wel een warm gevoel geven.
Liefs
