Liefde is...

(Ik wil niemand kwetsen maar wellicht biedt dit sommigen iets van troost? Persoonlijk trof het me diep en ben ik nog nooit zo ontroert geweest. Echte liefde)

‘Lief, wil je me hier even wrijven? ’ , vraagt hij. Zijn lief wrijft hem even over zijn rug en zegt: ‘Lieverd, er zit echt niks op je rug hoor!’ ‘Dat weet ik wel, maar ik vind het zo heerlijk als je me even wrijft’, met een ondeugende blik kijkt hij zijn vrouw liefdevol aan.

De energie van hun liefde voor elkaar, is bijna tastbaar. Als je naar ze kijkt, begint je hart te gloeien.

Zo word ik de stille getuige van de liefde tussen twee voor mij onbekende mensen. Het is een wat ouder echtpaar, dat naast ons staat op de camping, waar wij zijn neergestreken om er in de weekenden het vakantiegevoel nog wat vast te houden.

We raken in gesprek en al snel word ik uitgenodigd bij ze in het zonnetje zitten, omdat ons vakantieverblijf nog in de schaduw ligt van een grote eik. Hans is tweeënzeventig en Jeanne is drieënzestig,. Voor beiden is het een tweede huwelijk. Vol genegenheid voor elkaar vertellen ze ieder hun levensverhaal.

Hans is zijn eerste vrouw zes jaar geleden plotseling verloren aan en hersenbloeding en intens verdrietig bleef hij achter met zijn twee kinderen. Jeanne verloor haar man in 1997 tengevolge van een hartinfarct.

Ze troffen elkaar op de begraafplaats. Een prachtige nieuwe relatie werd geboren.

Ademloos luister ik naar het werkelijk ontroerende verhaal waar de liefde de hoofdrol in speelt. Terwijl ik slik om het rare gevoel in mijn keel kwijt te raken, nodigt Hans me uit om de caravan te bekijken. Stilletjes loop ik achter Hans aan om zijn trots te aanschouwen. De allure (voor zover een caravan dat kan bieden) komt me tegemoet en vertederd door de blijheid van Hans kijk ik de caravan rond. Mijn blik wordt getrokken door een LCD scherm, waar aan weerszijden een fotolijstje staat. Hans volgt mijn blik en behoedzaam pakt hij een lijstje op waar een foto van een mooie vrouw in zit.

“Dit is Maaike”, zegt hij met een schorre stem. En hij laat de foto van zijn eerste vrouw zien. In een ooghoek glinstert een traan. Maarten; de man van Jeanne wordt met dezelfde tederheid geïntroduceerd.

Zo werd ik deelgenoot van het leven dat Hans en Jeanne hiervoor leefden. Nog nooit eerder zag ik hoe puur liefde, verdriet, verleden en toekomst naast elkaar kunnen leven.

Een onverwachte heerlijke ontmoeting. Daar word je blij van.