Kring voor heli
Om te helpen met het dragen van het verdriet en samen te hopen op eurotransplant kom op mensen pak mijn hand...
Geerke je hebt mail
En ik maak ondertussen de kring weer wat groter.
hij kan immers niet groot genoeg zijn...
Hieke
Ik sluit me
.....ook vandaag weer aan (en dank je Hieke, je was niet de enige, heel lief)
Ook ik ben er nog
zo lang als het nodig is blijf ik staan.
Ik ook
Ik sta ook nog in de kring, en pak de hand van Branca nog eens stevig vast...
Ik ook
Heb zoveel aan jullie gedacht de laatste dagen... We blijven staan!
Ja, ik ook
in de kring, voor kracht, voor liefde, voor jullie...
ik strek mijn hand uit naar
Mijn hand
Woorden zijn overbodig...
ik geef mijn hand aan ...
Hier ben ik
ook weer... mezelf afvragend hoe het jullie vergaat om me tegelijk te realiseren dat het vast en zeker NIET gaat... Zo leeg en stil in jullie huis en hart, jullie puzzel nooit meer compleet... Ik hoop dat jullie nu en voor altijd veel warmte, steun en kracht aan jullie directe omgeving ontlenen, liefs, Mariska
Het dagelijkse leven
De leegte is onvoorstelbaar, en dan dat rare dagelijkse leven dat gewoon doorgaat.... ik herinner me zelf het gevoel te willen schreeuwen in het winkelcentrum: waarom lopen jullie allemaal stom boodschappen te doen! Ziet niemand dan wat hier gebeurt!
Lieve Heli ik denk zoveel aan jullie. Ook vandaag weer met heel mijn hart bij jullie.
Kom me ook weer even aansluiten
... in de kring. Juist omdat in de dagen erná de wereld weer zo onvoorstelbaar gewoon doordraait. Hij zou eigenlijk even stil moeten kunnen staan...
Ik sta er nog
in de kring, in gedachten bij jullie.
liefs van Purk
Ik pak de hand van purk
pak jij de mijne maar...
Ook ik sluit me aan.
Ik pak de hand van Hieke
Ik sluit me ook aan
en pak de hand van Bellefleur
Ik pak de hand van mam van twee
en sta in de kring om Heli en haar gezin.
Mijn hand voor...
Ik pak tonny's hand
er zijn hier geen woorden voor
Ik steek mijn hand uit narr....
Ik pak puck2's hand
en ben stil van zoveel verdriet
Rafelhand
Ook ik denk aan jullie lieve Heli!
Heli
ik ga op vakantie maar mijn gedachten blijven bij jullie.
Het leven is zo breekbaar...
Ik pak branca's hand
en sluit me aan in de kring.
En ik
sluit me aan bij Asa..... geen woorden hiervoor.........
Ik pak koentjes hand
En strek mijn hand uit naar ...
Net terug van vakantie, ik lees wat Heli's gezin is overkomen en ik ben verbijsterd, stilgeslagen. Lieve Heli, alle sterkte en liefs voor jullie. Ik stap in jouw kring.
Heli
ik hoop dat je schrijft, je gedachten aan papier of toetsenbord toevertrouwt.
Schrijven, dat kun je! En schrijven helpt zo..
Hoe gaat het vandaag?
Liefs, Mien
Ik ook
Ik stap ook in de kring en deel mee in jullie verdriet,Heli (en je gezin en familie.)
Het meest afschuwlijke wat je mee kunt maken, de angst van elke moeder...
Liedewij
Ik ben er ook weer hoor
.... elke dag.
Ook ik
wil in de kring erbij komen....
Twee weken
Twee weken geleden lag ons mannetje voor de eerste keer op de o.k. en werden wij op sleeptouw genomen door een verpleegkundige. Er werd ons verteld waar we onze auto konden parkeren, waar we een parkeerkaart konden krijgen, we werden ontvangen in het Ronald McDonaldhuis, er werd ons verteld waar het personeelsrestaurant was om, als we er aan toe waren, een hapje te eten.
Ondertussen lag ons ventje al uren te vechten. Zijn hoofdje zo verschrikkelijk beschadigd, zijn hersenen vol bloedingen en kneuzingen dat er een drain geplaatst moest worden om de druk te verlichten. Dat het niet ging helpen was ons eigenlijk al duidelijk. Een tweede spoedoperatie 's nachts, waarvan ik jullie de details zal besparen was het laatste redmiddel. Ik wilde het hem eigenlijk besparen, had al geen hoop meer, maar de artsen waren duidelijk; het was erop of eronder. De allerlaatste strohalm en die grijp je dan toch aan. De neurochirurg kwam veel te vroeg weer op de afdeling en dat zei ons al genoeg; het was niet goed gegaan, de druk was zo hoog en de beschadigingen zo groot dat ons mannetje het niet zou gaan redden.
Eigenlijk vanaf dat ons andere zoontje me ophaalde "Mam, wil je alsjeblieft even meekomen?" en ik hem tientallen seconden later zo ontzettend stil zag liggen, zijn gezicht zag, wist ik het al. Onze zoon is er niet meer. Was het afscheid nemen al begonnen. 'S nachts, na op die dag al het zoveelste gesprek met het medisch team, "mocht" het ook. Afscheid nemen. Hij heeft ons vervolgens nog anderhalve dag gegeven om bij hem te zijn. Hem te voelen, te kussen, tegen hem aan te praten, naast hem te liggen, bij hem te zijn. Die anderhalve dag was slopend, uitputtend, letterlijk ziekmakend om je kind zo te zien, maar tegelijkertijd had ik ze niet willen missen, ze waren zo (vol) Joram.
Bijna een week geleden namen we definitief afscheid. We hebben zelf het kistje gesloten en hoe verschrikkelijk moeilijk, hartverscheurend, dat ook was; het was goed. Het was tijd. Het was voor ons tijd, het was voor hem ook tijd.
Maar nu, ik zit hier met de tranen over mijn wangen. Zat net de foto's te bekijken die de fotograaf van het ziekenhuis heeft gemaakt en ik kan gewoon niet geloven dat dit echt gebeurd. Dat ons ventje nooit meer hier naar binnen zal lopen. Dat we hem nooit ouder zien worden. Ik zou zo graag willen weten hoe dat was gegaan; ongetwijfeld met veel vallen en opstaan zoals dat al gegaan is sinds hij op de wereld was, maar dat interesseert me niet. Maar wel hoe hij zich tot man zou ontwikkelen; hoe het op school zou gaan; wat zijn interesses zouden zijn (ongetwijfeld dino's, maar verder?). Hoe het samen met zijn broertje zou gaan; zouden ze net zulke dikke vrienden blijven? Net zulke dikke vrienden zijn zoals zijn vader en oom dat nog steeds zijn? Wie zouden z'n vrienden zijn en worden? Zou hij verliefd blijven op het meisje op wie hij dat serieus was al vanaf groep 1?
Het is zo oneerlijk dat al die vragen onbeantwoord blijven. Dat hij zo uit het volle leven gerukt is. Het voelt zo zinloos.
Alle liefde en aandacht die we krijgen zijn enorm. Familie, vrienden die vakanties afbraken en komen, uit het verre buitenland over zijn gekomen, bij de begrafenis zijn geweest, kaartjes sturen, via mail, internet of hier reageren. Het is zo overweldigend warm! Hij moest eens weten wat hij allemaal teweeg heeft gebracht!
Voor nu is dat de enige 'zin' die ik er aan kan geven. Maar ik had dit niet hoeven weten en ontvangen. Het is het niet waard. Zou zo graag willen dat we die ochtend, twee weken geleden, bedacht hadden iets anders te gaan doen. Hopelijk was dit dan niet gebeurd.
liefs, heli
Lieve heli
Met een brok in mijn keel lees ik het verhaal van jouw Joram, wat jullie allemaal is overkomen. Sinds het berichtje op Teletekst (ik woon in Limburg) en toen ik erachter kwam dat het over iemands kind van OOL ging, heeft het me niet meer losgelaten...
Jullie verdriet is zo immens, ik weet er geen woorden voor. Elke dag komen jullie voorbij in mijn gedachten.
Heel veel kracht en sterkte gewenst,
Liefs Mopke
Alweer kippenvel
Wat blijft het toch een afschuwelijk verhaal, nu en tot in alle tijden!
Heli.....wat moet ik zeggen. Ik las de Stentor vol advertenties voor jouw Joram, vreselijk............
Wederom alles gewenst wat jullie nodig hebben!
Minet
In de kring
Net terug van vakantie, zie ik dat er een nieuwe kring is.....voor jouw zoon, Heli, Joram*. Wat verschrikkelijk, verschrikkelijk erg dat er voorgoed een sterretje achter zijn naam staat.
Ik weet geen woorden, vind het zo ongelofelijk erg.
Heel, heel veel sterkte en kracht gewenst.
