Kado van mijn moeder
Mijn moeder is ruim een jaar geleden overleden. Ik heb bij het verdelen van de spullen een tas van haar meegenomen. Die hing al een jaar aan de kapstok. Eergisteren dacht ik ineens; ik MOET in die tas kijken. Ik vond nog wat medicijnen en dacht er verder niet over na... 's Middags liep ik weer langs de tas en er kwam opnieuw een stem in mijn hoofd die zei 'kijk nu eens goed in de tas'. Toen ik dat deed, haalde ik 70 euro en een 65-plus pas met een hele mooie foto van mijn moeder te voorschijn. Het was net of ze me na een jaar nog iets wilde geven. Het geld heb ik bij de spulletjes gelegd die ik van haar gekregen heb.. daar ga ik zeker iets speciaals mee doen...
Tjee may
Dat moet wel héél speciaal gevoeld hebben! Of was het ook juist heel moeilijk, weer veel verdriet dat bovenkwam? Het gemis kan zo groot zijn he.
Liefs Geerke
Hier ook
Een half jaar na de dood van mijn moeder ruimde ik mijn tas uit, en kwam ik een bloemen/plantenbon tegen met in dezelfde enveloppe nog wat geld. Ik kon aan de stempel op de bon zien dat mijn moeder die voor mij gekocht had, was van een bloemenzaak bij haar uit de buurt. Wat een verassing om dit tegen te komen! Ik was vergeten dat ik dat ooit gekregen had.
Ik ben zo naar de bloemenwinkel in ons dorp gegaan en heb een mooie mand gekocht en laten vullen met Kindjes-op-moeders-schoot. Dank je wel mam!
Het voelde eigenlijk wel goed..
Alsof zij het was die zij dat ik toch echt in die tas moest kijken... En ik vond het echt een verrassing dat er ook nog een 65-plus pas met foto bij zat. Ze was er weer heel eventjes....
Mooi may
Ik heb ook zoiets gehad. Nadat mijn moeder stierf ging daarna ook mijn vader vrij snel dood. Daardoor kwam naast alle verdriet en emoties ook veel werk op ons af, het huis moest leeg enz. enz. Ik heb toen veel spullen in dozen gepakt, en die dozen onuitgepakt opgeslagen. Daarna kregen we kinderen en ging het leven heel snel, en veel dozen en doosjes heb ik nooit goed ingekeken. Toen we gingen verhuizen en alles moesten inpakken (12 jaar na de dood van mijn ouders) kwam ik ineens ook spullen van mijn moeder tegen waarvan ik niet meer wist (of nooit geweten had, omdat ik destijds niet alles zelf had ingepakt) dat ik die had.
Dit was zo'n bijzondere ervaring. Ze was ineens zo dichtbij. Ik heb prachtige dingen gevonden, een envelop met haar dat mijn vader had afgeknipt, een ketting die ik nu zelf draag, spulletjes, brieven, een pen waar ik nu zelf mee schrijf.
Ik vond het zo bijzonder, allemaal cadeautjes van mijn moeder. Heerlijk gewoon, ze was zo dichtbij. Ik voelde me heel geborgen, net als vroeger toen ik een kind was en gezellig in haar spulletjes zat te rommelen. Als ze soms ver weg voelt kan ik eraan denken en voelt ze weer heel dichtbij.
Kortom, wat fijn voor je!
Ook een kado
May wat mooi.
Ook ik heb een kado gekregen van mijn moeder. Ze is nu ruim 15 jaar uit ons leven (ik was toen 24 en druk bezig met vruchtbaarheidsbehandelingen). Ze had me ooit eens een ingepakt pakje laten zien, toen ze zei: Dit hoop ik je ooit nog eens te kunnen geven, als jullie hier komen vertellen dat het gelukt is, dat je zwanger bent. Ze heeft het helaas niet meer mee mogen maken. Maar toen ik inderdaad na 10 jaar van IVF-behandelingen, kijkoperaties enz. vijf jaar geleden zwanger raakte en ik tussen de spullen keek, die ik van haar had meegenomen, vond ik het ingepakte kadootje. We hebben het opengemaakt. Het was een heel lief knuffelclowntje. Mijn zoon slaapt er nog steeds mee. Want dat is zoals hij zelf zegt van zijn Oma die een sterretje is geworden..
En hier
alweer lang geleden dat mijn moeder ernstig ziek was. Ik had nog geen kinderen en ze wist dat als ik ze zou krijgen, zij er niet meer zou zijn.
Toen ze inderdaad overleden was en ik een jaar later een dochter kreeg, kreeg ik van mijn broer een doos. Daarin had mijn moeder allemaal babyspullen van mijzelf gedaan, en ook had mijn broer op mijn moeders verzoek een gouden kettinkje laten maken met de naam van mijn dochter erin.
Krijg nog tranen in mijn ogen als ik er aan denk. Zo lief.
rosa
