Kaarsje voor delano

En van mij

Ik weet het ook nog goed!

Hij wordt echt niet vergeten!

Liefs

Kaarsje voor delano*

en voor jou, Cindy. Wat erg dat er nog zo weinig over hem gepraat wordt!

Delano*

Een stoer blauw kaarsje voor jou omdat je zo gemist wordt...

liefs,
Petr@

Delano

een mooie kaars voor jou, je wordt ontzettend gemist!

Och

Wat verdrietig dat zo weinig mensen over Delano praten, Cindy.... een dikke knuffel van mij xx

Een kaarsje,

voor Delano*......3 jaar, het lijkt zo lang, maar dat is het niet.....

Ach ja "je hebt er nu toch één"

Hoe herkenbaar is die tekst...

Meis, je moet zélf over 'm praten, anderen doen 't niet. Zijn bang voor jouw reactie of snappen er geen biet van (gelukkig maar, want écht snappen doe je 't alleen als 't je zelf is overkomen). Zeg zelf maar gewoon dat 't moeilijk is dat iedereen nu denkt dat je Delano vergeten bent omdat ie nu een broertje heeft. Dat 't gemis zowaar nog groter wordt, omdat je nu allemaal dingen ziet en te zien krijgt die Delano nooit zal meemaken.

Sterkte meis, ik weet wat je doormaakt, helaas.

Groetjes,
WIlma

Kaarsjes

voor Delano, zijn vader, moeder en broertje een kaars!

Foto?

Een vriendin van mij heeft een werkelijk prachtige, supergrote foto van haar overleden kindje, patsboem midden in de woonkamer hangen. Je kunt er niet omheen. Zo hoort haar dochtertje er altijd ook bij. Mijn vriendin was het zat dat met name haar eigen familie haar gestorven kindje nooit meer noemde.
Misschien zou je ook zoiets kunnen doen? Of je kunt misschien een mooi tableau maken van bv. kleertjes, en het kaartje, en een fotootje, en dat een mooi ereplaatsje geven? Misschien heb je zoiets al lang, en wordt er desondanks niet over hem gepraat? Ach meis, in ieder geval een kaarsje ook van mij voor jullie en jullie Delano...

Cindy

Dat is inderdaad jammer, voor jou is hij er nog elke bij. Die foto vind ik een erg goed idee. Zelfs al wordt er niks over gezegd, niemand kan er omheen zo.

Sterkte

Heel herkenbaar

Mijn eerste kindje is 15 jaar geleden geboren en overleden.... tot vorig jaar heeft niemand ooit zijn naam uitgesproken of er ooit naar gevraagd. Toen mijn 2e kindje geboren werd zou het leed "vast wel" geleden zijn. Bij mijn ouders heb ik ooit de voorletter van mijn overleden zoontje op de kalender zien staan. Bij zijn geboortedag stond alleen maar "J" meer niet.

De allereerste kaarsjes heb ik gekregen van mensen hier op ouders online. In real life heeft niemand dat ever ooit gedaan.

Toen we vorig jaar begonnen met IVF heb ik mijn huidige schoonmoeder verteld over mijn zoontje en zij was de eerste persoon ooit die vroeg wat er was gebeurd, hoe zijn naam was, hoe hij er uit zag. Ik heb haar zijn foto laten zien en het eerste wat ze zei was "Oh wat een mooi kindje"

Zijn foto staat bij mij op mijn nachtkastje, naast de foto van mijn gezonde zoon.

Inmiddels hebben we 2 miskramen achter de rug, een overleden zoon en godzijdank een gezonde zoon..maar wat hebben we een leed achter de rug.

Het niet noemen van de naam en het verzwijgen van een overleden kindje is verschrikkelijk...

Mijn schoonzus

en broer hebben juist heel lang niet over hun dochter willen praten terwijl wij daar als familie wel behoefte aan hadden dus het is denk ik ook heel persoonlijk hoe ouders met het verlies van hun kindje omgaan

Avatar69

Geen idee of je een nieuwe nick hebt of dat ik gewoon niet weet wie je bent. Ik vind je verhaal zo sneu, lijkt me verschrikkelijk. Het doet me denken aan de film van Monique van der Ven, die ook een overleden kindje heeft daarin en dat ze dan zegt tegen iemand dat ze geen kinderen heeft en dan komt het gesprek op haar overleden kind en dan zegt haar gesprekspartner "oh, dus u heeft wél kinderen". Zo heerlijk van "tuurlijk tellen ook overleden kinderen mee".

Fijn dat je nu een gezonde zoon erbij hebt, vreugde en verdriet hand in hand....

Groetjes,
Wilma

Moeilijk

blijft het verlies van een kind. soms ook lastig voor de omgeving om er mee om te gaan. soms uit goedheid wordt een naam verzwegen. dat mensen geen pijn willen ophalen, terwijl het er niet over hebben juist pijn doet.

met mijn exman kon ik nooit over mijn eerste dochter spreken. met mijn huidige partner wel. wat een oppluchting.

mijn dochter is onderdeel van mijn leven en van die van haar broertje en zusjes. ook al heb ik nu drie gezonde kinderen. het gemis van mijn eerste is er absoluut niet minder om.
ik ga met mijn kinderen naar haar graf. ik ben bezig met een hanger te ontwerpen van bloem, met vier bloemblaadjes, 1 voor ieder kind.

Duidelijk

Lastig voor de omgeving, tja, natuurlijk is dat ook echt lastig! Daarom zijn wij altijd heel duidelijk en open geweest. Je mag het altijd over mijn zoontje hebben, maar het hoeft ook niet per se. Gaat het wel over hem, dan gaat het wel over hem, zo niet dan niet. Niets hoeft en alles mag, als het ons even niet uitkomt zeggen we dat heus wel.
Ik merk dat openheid en duidelijkheid mensen in de omgeving zekerheid geeft.
Zelf zou ik het, als ik het niet zeker weet bij mensen, altijd gewoon vragen. Wil je het erover hebben of liever niet?

Nog een kaarsje...

... voor jullie delano en voor mijn al overleden oma, die precies een jaar na de dag dat haar tweejarige dochtertje overleden was beviel van een zoontje. En toen van haar huisarts te horen kreeg dat ze vanaf dat moment niet meer mocht huilen op haar dochtertjes sterfdag, die nu ook de geboortedag van haar zoontje was. Waarschijnlijk tekenend voor die tijd, maar ook zo verdrietig... Natuurlijk heeft ze haar dochtertje altijd in haar hart mee gedragen. We hebben er in de familie nooit veel over gesproken. Maar nu, met Allerzielen, een goed moment om een gedenkbeeldig kaarsje te branden...

Cathy