Kaars blijft branden

Ginny

Kaarsje voor Ginny, wat verdrietig en stil opeens.

een kaarsje voor ons

Mijn heel lieve schoonvader gaat dood. We hadden net de hulp voor mijn schoonmoeder bijna geregeld in de hoop hem nog een beetje fijne dagen te geven en nu dit... Zo veel verdriet en zo weinig tijd om daar even bij stil te staan....

Mijk ( eerder schreef ik als schoondochter)

Voor mijn lieve schoonmoeder, en een beetje voor mezelf

Dit weekend was ik naar Estland, om samen met je zoon, mijn ex-man, je huis voor altijd leeg te halen en te verkopen. Aan een lieve jonge echtpaar dat geen idee heeft wat voor een lieve oma in hun nieuwe appartementje woonde. Ik heb ook een hele doos met oude foto's meegekregen, nog geen puf gehad om ze allemaal te bekijken.
We hebben ook je as in de familiegraf neergezet. In het prachtige kerkhof in het bos, onder de dennenbomen. Je zus was erbij, en je nichtjes, die ik al 5 jaar niet meer gezien had. We zijn allemaal flink wat ouder geworden. Al die mensen die nog steeds als familie van mij voelen.
Nu zijn we volgens mij helemaal gescheiden je zoon en ik. Maar ik was wel blij dat ik dat laatste moment met hem kon delen.
Sini

Mijk en Sini

Voor jullie allebei een knuffel vanachter mijn toetsenbordje.
Sini, wat heb je dat mooi beschreven. En wat gebeurt er veel in je leven op dit moment! Ik wens je snel meer rust toe.

Mijk, Sinilind...sterkte!!

Moed gewenst! Als de generatie voor ons begint te sneuvelen, komen we zelf in de eerste linie te staan - een bijzonder gevoel. Hopelijk kunnen we met de levenservaring die we met vallen en opstaan opdoen wat troost bieden aan onszelf en de mensen om ons heen die met een lege plaats vol herinneringen verder gaan.

Pennestreek en broemvlieg

Ja van die oudere generatie wordt merkbaar. Ik heb mijn beide ouders nog maar die worden ook oud en zijn niet meer gezond. En de relatie is altijd moeizaam geweest tussen mijn beide ouders en mij.
Pennestreek dank je wel. Klopt dat ik veel op mijn bord heb op het ogenblik. Werkeloosheid vriend drukt zwaar hoewel er daar ook lichtpunten beginnen te komen. Mijn moeder begint echt ontzettend vergeetachtig te worden. Ik ben niet zo gezond als is het zelf zou willen. En het conflict op mijn werk slokt me op.
Sini

Pennestreek, Ginny, Mijk, Sinilind

Och lieve meiden, ook jullie nu die klap. Ik steek voor jullie allemaal ook een kaarsje aan. Het verdriet doet zo'n pijn, soms schrijnend, soms stekend.
En ook voor mezelf een kaarsje. Precies een jaar geleden overleed mijn lieve mams, zes weken geleden mijn paps. Zo absurd, dat precies een jaar geleden om deze tijd ze nog praatte met Genistus, dat ze er wel vertrouwen in had dat het goed kwam. Dat ik nog belde met paps om hem een hart onder de riem te steken. Deze dag is een stuk zwaarder dan ik had verwacht.

Och Genista

Alweer een jaar geleden, wat vliegt de tijd... Kan me voorstellen dat deze dag een stuk zwaarder is nu je vader er ook niet meer is.
Ik zat zondag samen met mijn vader verplicht te luisteren naar een optreden van mijn moeder, zij zingt in een koor. Het was een lange zit, zal ik maar zeggen , maar ik was me er wel heel erg van bewust dat ik erg bof dat ik ze allebei nog heb, met al hun nukken en tekortkomingen en al. Allebei nog vief en actief, het kan ook heel anders op hun leeftijd.

Sterkte allemaal! En Mijk, hoe is het nu??

Voor mezelf

Een kaarsje voor mezelf. Omdat ik teveel verdriet en zorgen heb om te dragen. Zeker morgen, de dag dat mijn oudste zoon 26 zou worden.
Maar eigenlijk elke dag. Het gemis van mijn kind, mijn moeder, mijn man die voor iemand anders koos. Het verdriet om alle ellende van de laatste jaren. De zorgen om mijn jongste die er zo slecht aan toe was dat hij het leven niet meer wilde. Het altijd alleen voor alles staan.
En ik ben altijd verantwoordelijk en sterk, ik zorg altijd voor iedereen. Ik regel en doe en ga maar door. Maar op zo'n dag als morgen wil ik niet meer. Dan wil ik vervagen en alleen nog maar bij mijn zoon zijn.
Was het maar alvast overmorgen.

Mijk en Sinilind

Ook een kaars voor jullie

En Genista

Ook een kaars voor jou natuurlijk op deze moeilijke dag.

Voor moeder

Het kaarsje brandt.
Sterkte voor nu, morgen en daarna.

En Aagje, Mijntje en alle anderen

Heel erg bedankt voor jullie bemoedigende woorden. Ik voel me zo gespleten soms. Aan de ene kant gaat het leven soms door en dan soms staat alles ineens weer stil. Stil en verdrietig inderdaad.

En toch ook maar nog maar en kaarsje voor mijn moeder. Bij tijden zo in de war en zo gebroken. Het is niks voor haar zo alleen.

voor moeder

Een kaarsje. Wat krijg jij ongelofelijk veel op je bordje. Heel veel sterkte, speciaal vandaag.

Voor moeder

Een hele grote, zachtblauwe kaars, wat een verdriet en pijn moet jij dragen. Heel veel sterkte vooral vandaag en ik hoop dat er meer lichtpuntjes op je pad komen.

En voor alle anderen

Een kaars voor iedereen die wel wat warmte, kracht en steun kan gebruiken.

Wat is dit toch een bijzonder hoekje op het forum. Soms durf ik hier niet zo goed te komen omdat het lezen van het verdriet soms mijn eigen verdriet zo oprakelt, het gemis, de pijn. Maar ik heb nooit spijt als ik er dan toch kom, idioot eigenlijk dat een topic op een forum een heel eigen sfeer kan hebben, maar het is echt. Zo fijn dat het er is.

Voor iedereen...

die wat kracht en sterkte kan gebruiken een mooie kaars.

Voor onszelf ook. Gisteren (schoon) moeder naar haar laatste rustplaats mogen brengen. Wat is het mooi er voor elkaar te zijn.

Dag lieve schoonmoeder. Wat waren we blij toen wij veel hulp nodig hadden. Nu konden we er voor jullie zijn. We houden (o) pa goed in de gaten.

Bedankt

het helpt en hoe verdrietig ook voor iedereen het helpt ook om niet de enige te zijn die hier mee bezig is. Hoe het gaat? Te druk om verdriet te hebben eigenlijk. Palliatieve thuiszorg start binnenkort en er moeten verpleeghuizen bezocht worden. We wonen ver weg dus het is een enorm georganiseer..... En dan af en toe vliegt het je aan. Ik zat op de snelweg tijdens mijn rijles achter een auto met organiseer een waardig asfscheid en toen vloog het me ineens aan. Was niet het handigste moment

Mijk

och Mijk...

" Te druk om verdriet te hebben eigenlijk." "We wonen ver weg dus het is een enorm georganiseer..... En dan af en toe vliegt het je aan."
Och Mijk, wat komt me dat ontzettend bekend voor. Ik kan je maar één goede raad geven uit ervaring. Het is nooit klaar, er is altijd wel iets te doen. Plan gewoon af en toe, eens per week, dat je een uurtje op de bank kan gaan zitten met een boekje en een kan thee/koffie naast je. Rug naar de klok, kookwekker aan en dan "verplicht" ontspannen. Het is soms gewoon nodig dat je jezelf daarin dwingt!
Sterkte!!

een kaars voor iedereen hier

Voor iedereen hier die zo'n verdrietig berichtje heeft geschreven, over niet te dragen verdriet, over gemis en wanhoop, over lieve mensen die gemist worden. Voor iedereen hier een mooie warme kaars.

Met een vlam die nooit meer dooft.
Een lichtpuntje in de nacht.

Mijk, Urslau, Moeder, Narcis

Mijk, en dan kon je het knopje van de ruitenwissers niet vinden.. Je verdriet spat van het scherm..

Urslau, sterkte met het verlies van je schoonmoeder, niet alleen voor jou, maar ook voor alle familie.

En Moeder, je hoeft niet altijd sterk te zijn, maar voor de momenten dat het nodig is stuur ik je een virtuele catsuit, een soort megaMindy-supermoederpak, die je 's avonds wel uit moet trekken want het zit veel te strak.

Voor Narcis, je moeder en iedereen die ik niet noem maar die een kaarsje kan gebruiken.

Aan het begin van een nieuwe fase

Gelukkig leven mijn ouders nog en hoef ik nog geen kaars aan te steken. Maar ik merk wel dat ik aan het begin sta van een nieuwe fase nu allebei mijn ouders ipv aanleuwoning een indicatie kregen voor een zorgwoning. Op zich een veilig idee maar ook confronterend. Mijn moeder die ervoor zorgde dat haar man met parkinson en dementie nog altijd thuis kon blijven wonen, is ook een 'gevaar' voor zichzelf geworden sinds ze steeds meer dingen vergeet. Het intakegesprek waarin ze antwoord moest geven op vragen, deden de ogen openen.

Hoe jammer ze het vinden niet tot het eind in hun huis te kunnen blijven wonen, de zorgwoning zal hen ergens ook meer vrijheid geven. Vrijheid en aanspraak met andere bewoners zodat ze niet in een soort 'gevangenis' hoeven te keven waarin je altijd bang moet zijn dat er eentje weg loopt. Vader (80+) is namelijk voor de haan kraaide in zijn nette kostuum naar zijn werk gegaan en even later door politie thuis gebracht. Toch vind ik het mooi hoe mijn ouders steeds streven naar het samen blijven. Zij zorgt voor hem en hij trekt haar uit de drup.

Ik sta aan het begin maar lees dat er bijna net zoveel aanmeldingen jaarlijks binnenkomen als dat het woningen vrij komen. Dan komt de vraag boven drijven hoeveel jaar nog elkaars steun en toeverlaat.
Dankzij mijn activiteiten in een zorgcentrum, hoor ik hoe de meeste bewoners blij zijn en de last van bezorgdheid van hun schouders is gevallen nu hulp nabij is. Ik hoop dat mijn ouders het ook zo ervaren.

Voor Jessy en kinderen

Twee jaar geleden overleed de liefde van je leven, de vader van je lieve kinderen. Wat een slag was dat. En nu twee jaar later. Je redt het. Maar het grote gemis blijft. Ik denk aan jullie dappere lieve mensen xx

gewoon zomaar

voor iedereen die het kan gebruiken.

voor een vriendin

dat ze de rust heeft mogen vinden die ze zocht

Voor iedereen

Ik heb het al vaker gezegd, ik kom hier te weinig. Voor iedereen die wel een beetje steun, sterkte, kracht, moed en hoop nodig heeft... ik blaas het hierbij naar jullie toe.

Voor mijn moeder

Die nu echt haar laatste levensfase in is gegaan. Een mooi, indrukwekkend leven. Ik zal haar zo erg missen.

Tsjor

Tsjor

Wat verdrietig. Heel veel sterkte!