Iedereen
Bedankt voor alle kaarsjes hierboven. Het is goed om te merken dat er ook zoveel 'vreemden' aan ons denken. Vandaag was een prachtige dag, maar ook een moeilijke. Ik miste mijn mannetje, die anders gelijk met mij vanochtend zijn cadeautjes had willen krijgen, want nog drie dagen wachten had hij nooit volgehouden!
Ik werd verwend met een nieuwe Pandoraketting waar de bedel met zijn foto aan kan hangen. Van mijn dochters tekeningen en van mijn oudste dochter lieve gedichten waar ik tranen van in mijn ogen kreeg. Met mijn kleine babymannetje ben ik bij het grafje geweest. Er stonden alweer veel mooie oranje en gele bloemen, zoals dat zo bij hem hoort. Vanmiddag veel bezoek, veel bloemen (ook veel oranje!) en boeken(bonnen). Het was gezellig, maar ik was ook weer blij toen iedereen weg was, en ik weer even bewust kon stilstaan bij ons verdriet en gemis. Over drie dagen dan echt mijn zoontjes verjaardag. Zes zou hij worden, groot en stoer, maar tegelijk nog lekker klein en knuffelig. Zes jaar geleden bedacht ik dat ik voor de rest van mijn leven mijn verjaardag samen met mijn zoon zou vieren en nu is dat alweer voorbij. Ik moet het weer alleen doen...
Kien
Och kien
Ik kwam hier voor Enzo, en zie jouw berichtje. Ik heb je verhaal niet meegekregen, maar ik krijg zomaar bijna tranen in mijn ogen van wat je schrijft.
Hou oud was je zoontje geworden? Het lijkt me sowieso gewoon bijna onoverkomelijk een kind te moeten missen, maar hoe ouder en groter ze worden, hoe meer er te missen valt lijkt het wel. Gelukkig heb je dan ook meer herinneringen...
Onze jongste wordt ook bijna zes, en het gat in mijn leven zou gruwelijk groot zijn als hem iets overkwam...
Een hele dikke knuffel, nog voor je verjaardag en voor het gemis van je zoontje.
Kien
Ook hier tranen bij je hartverscheurende berichtje, je verjaardag klinkt goed maar wat een gapend gat zal het zijn. Heel veel sterkte morgen ook.
Pfff...
tranen hier bij het lezen van je berichtje. Vooral bij de laatste twee zinnen. Het is zwaar en zo oneerlijk! Ik wilde dat ik woorden van troost had, maar kan ze niet vinden... al met al hoop ik dat er vandaag naast het verdriet ook met een lach aan hem teruggedacht kon worden. Dat jullie mooie herinneringen hebben gedeeld...
liefs
Moeilijk en fijn
Vandaag was heel dubbel. Een fijne dag omdat we nog steeds heel blij zijn dat ons mannetje 6 jaar geleden geboren werd en 5 jaar bij ons is geweest. Moeilijk, want hoe kan je nou een verjaardag vieren zonder de jarige? Mooie herinneringen aan dat blije jarige jongetje dat altijd zo vrolijk was, maar ook moeilijke herinneringen aan een jaar geleden, omdat juist op deze dag het duidelijk begon te worden dat hij het niet zou gaan redden.
Fijn dat zovelen aan ons en aan hem gedacht hebben. We kregen kaartjes, bloemen, ballonnen en veel lieve woorden. Vanochtend in 'zijn' klas bij de kleuters getrakteerd. De grote kleuters hadden het over hem, wisten nog het een en ander van vorig jaar. Ze hadden met zijn allen een 'bos tulpen' gemaakt, heel schattig. Vanmiddag bij zijn graf geweest, een mooie, grote verjaardagsballon gebracht en een paar cadeautjes. Ook daar veel bloemen. Daarna zijn we pannenkoeken gaan eten, zoals we dat vorig jaar met hem ook op zijn verjaardag hadden gedaan. Veel herinneringen kwamen langs, vooral ook veel fijne. Onze oudste dochter had het moeilijk vandaag, terwijl de jongste het eigenlijk wel een fijne dag vond, want 'ik dacht gewoon steeds dat hij erbij was'. En ons kleinste jongetje was zoals altijd het zonnetje in huis. Enfin, we zijn erdoorheen gekomen. De eerste verjaardag zonder jarige. Er zullen er nog veel komen, want deze dag blijft altijd bijzonder.
Iedereen hier ook weer bedankt voor de warme belangstelling en het medeleven. Het is zo fijn om te lezen.
Kien
Kien en berber
Lieve Kien ik denk aan je. Wat moeilijk allemaal, die brok in mijn keel had ik ook....
En lieve Berber, het is NOOIT te laat voor een lief woord of een lief gebaar.
Kien
Je berichtje lees ik te laat, het raakt me zo... Extra misschien door de aankomende 6e verjaardag van ons meisje...
Ik vind het zó sterk hoe jij en andere ouders met zo'n groot verdriet, omgaan met het grote gemis... Pijn van verdriet en verlangen, lachen om een leuke herinnering... Al die emoties en meer wisselen elkaar af... de ene dag kom je beter door dan de andere... maar je gaat door.
Vaak denk ik nog aan mijn oma, wiens zoon werd begraven op haar verjaardag, welke ze heel veel jaren niet meer heeft gevierd...
Zo even stil staan bij jouw verhaal, bij je woorden, me een beetje indenken hoe 't moet zijn... maar al die gedachtes niet verder kunnen en willen toelaten, omdat het idee alleen al... Een nachtmerrie, die ik kan 'weg denken', maar zovelen helaas niet...
Daarom bij deze nog een extra mooie, warme kaars erbij!
Liefs, Beertje(s)
