Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
08-06-2009 om 09:22
Een van mijn beste vriendinnen heeft vorig jaar rond deze tijd onverwacht haar moeder verloren. Ze heeft zelf geen gezin en ze is in die tijd veel bij ons geweest. Later ging het leven natuurlijk weer zo zijn gangetje en nu komt ze weer ongeveer net zo vaak als voor het overlijden van haar moeder. Ik heb haar een kaartje gestuurd dat we aan haar denken (nu, een jaar later) en dat de deur altijd openstaat als ze wil kletsen of gewoon een borrel wil. Ik ben alleen bang dat ze zelf denkt dat ze me lastig valt met haar verdriet, omdat het 'al' een jaar geleden is. Wat kan ik doen om haar het gevoel te geven dat ze écht altijd hier terecht kan?
Ik ben zelf - gelukkig - in het 'bezit' van twee gezonde ouders (met alleen kleine kwaaltjes) en al mijn grootouders zijn stokoud geworden. Ik heb dus geen ervaring met te vroeg overleden ouders en het verdriet dat dat met zich meebrengt.
08-06-2009 om 11:03
Vraag er zelf naar
Een kaartje is natuurlijk hartstikke lief. Maar daarnaast zou ik ook zelf het initiatief nemen. Zeg haar niet alleen dat ze altijd kan komen, maar bel haar dan ook zelf om een afspraak te maken, en vraag zelf naar haar moeder en hoe het met haar gaat.
Ik heb zelf ook mijn vader verloren en ik kreeg in het begin ook wel dat soort kaartjes, maar de stap om er dan toch zelf over te gaan praten is nog best wel groot. Dan ben ik inderdaad toch bang om anderen lastig te vallen, nu zeker want het is 'al' 1,5 jaar geleden. Maar als mensen er toch naar vragen dan vind ik dat juist wel heel fijn! En voor mij is het ook nog steeds als de dag van gisteren!
08-06-2009 om 15:03
Elissa
Fijn, een reactie van iemand die het ook heeft meegemaakt.
Vriendin en ik praten vaak over haar moeder of ze komt gewoon in de verhalen voor. En ik weet ook wel hoe het met vriendin gaat: goed, maar wel met nog verse pijn. Ik wil haar ook niet 'dwingen' om bij mij te zitten kletsen of borrelen, ik wil dat zij zich prettig voelt, of ze nu bij mij is of alleen of bij iemand anders.
Ik zal haar bellen en vragen of ze zin heeft om te komen eten. En dan mag ze ook nee zeggen.