Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
22-03-2009 om 20:34
Mijn eerste verjaardag, zonder moeder.
Ik lig nog even in bed. Net een cadeautje van man-lief gehad die nu onder de douche staat. Ik blijf nog even liggen. Ik denk aan mijn moeder. Zij kwam op mijn verjaardag altijd standaard met een bakje met drie hyacinten erin. Ooit, als kind kwam er vroeger iemand bij ons over de vloer, een tuinman of zo, die eens met deze traditie begonnen was. Mijn moeder heeft deze traditie weer opgepakt toen ik uit huis was. Ieder jaar weer kwam ze weer aan met haar bakkie en iedere keer moesten we er weer om lachen. Het hoorde erbij. Het begin van de lente, de connectie met mijn naam, daar stonden ze weer met hun opdringerige luchtje op mijn salontafel.
Deze keer krijg ik geen hyacinten van haar, dat is een ding wat zeker is. Ik voel me verdrietig en heb nog even geen zin om op te staan. Maar dan klinkt een zeer indringend geluid in mijn oren, de deurbel. Ik ga nu toch maar uit bed en loop naar beneden. Aan de deur staat een grote bos prachtige bloemen, met daarachter een kleine mevrouw.
"Goedemorgen mevrouw; schuin afsnijden en in lauw water zetten graag" en ze lacht me stralend toe. Enigzins verrast pak ik de bloemen aan en beloof ik ijverig knikkend haar advies op te volgen.
Ik ga naar binnen en bekijk de mooie bos. En het kaartje eraan. Twee lieve vriendinnen hebben vandaag op deze manier aan mij gedacht. Ze hadden vanzelf begrepen dat dit een rare verjaardag; een verjaardag met gemengde gevoelens zou zijn. En zij besloten mij te troosten op deze manier.
Bedankt lieve meiden, dat had ik precies even nodig. Ze maken de ontbrekende hyacinten weer een beetje goed.
We hebben boodschapjes gedaan en een fotolijstje gekocht. Daar hebben we de foto van mama ingedaan en er wat kaarsjes bijgezet. Zo is mama toch nog een beetje op onze verjaardag. Want ja, ik ben nooit alleen jarig. Zo gaat dat als je helft van een tweeling bent. En straks komen mijn zussen en broers en vieren we deze verjaardag even in besloten kring. Met mama en haar kaarsjes!
En ik wil nooit, nooit meer hyacinten voor mijn verjaardag.