Goed nieuws tussen de tranen door

Het zit me niet echt mee de laatste tijd, een hoop verdriet verzameld zich op een hoop en bijna leek het alsof enkel tegenslag mijn leven kenmerkt.
Gelukkig is dit niet zo bleek vanmorgen.

De ziekenhuis pastor en tevens secretaris van de klachtencommissie bracht mooi nieuws op deze verdrietige dag.

In het ziekenhuis waar ze geblunderd hebben met mijn moeder is een nieuw protocol (!) opgesteld mbt tot te nemen puncties in twijfelgevallen.
Tot voor kort was het zo dat bij een twijfelachtige mammografie ze niet puncteerden, er moest een duidelijke verdenking zijn van een tumor.

Nu is het zo dat bij elke twijfel er gepuncteerd mag worden.
Dit ter voorkoming van de enorme verdrietige gemiste diagnose van mijn moeder.
Hadden ze in Mei 2007 een punctie gedaan was ze er nog geweest.

Gelukkig hebben ze serieus er wat mee gedaan en passen ze het ook toe.
Hier worden dus mensenlevens mee gered.
Mijn dank gaat uit naar de internist die mijn moeder heeft begeleidt de laatste week.
Die man verdiend een stoel in de hemel want hij heeft buiten de hele diagnose gestaan maar heeft veel goeds gedaan voor mijn moeder.
Zeker in de laatste week van haar leven.
Hulde aan die man.

Ik ben ook gloeiend trots op mijn moeder, het zal haar niet meer helpen maar haar klacht heeft wel veel in beweging gezet voor anderen.

Nu nog even onze toestemming geven om het dossier te laten beoordelen door een professor in het AHL ziekenhuis en dan komen we een eind in de richting.
Oordeelt deze ook dat de chirurg uit 2007 in gebreke is gebleven dan kunnen we echt wat ondernemen tegen de gewraakte chirurg.

Soms zijn er ineens lichtpuntjes en dit is er 1.
Immers elk mensenleven wat in het betreffende ziekenhuis gered kan worden door het nieuwe protocol is er 1.
Hier deed mijn moeder het voor (en wij)