Verlies en Verdriet Verlies en Verdriet

Verlies en Verdriet

ano

ano

08-05-2011 om 13:48

Geen moederdag

geen geheimzinnig gefluister,
geen blote voetjes op het laminaat,
geen gerommel in de keuken,
geen gepruttel van het koffiezet apparaat.

geen bloemetje uit een kinderknuistje,
geen mooie tekening met: voor jou
of: " voor allerliefste mama ,
omdat ik zoveel van je hou"

geen kindje dat de deur opendoet
en op mijn bed ploft met een jubel kreet...
nee inplaats daarvan ,
voel ik me vandaag .........zo incompleet ....

sterkte voor alle vrouwen die zich vandaag (net als ik) ineens zomaar zo incompleet kunnen voelen..

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Judith

Judith

08-05-2011 om 15:11

Kinderen

Beste ano,

Moederdag doet pijn. Pijn om wat niet is.
Je bent niet de enige.
Mijn neefje/nichtje vieren al 11 jaar geen moederdag meer. Mijn zus vierde slechts twee keer deze dag, en moest toen al afscheid nemen van haar baby en peuter.

Ik weet eigenlijk niet waarom moederdag nog bestaat. Ik heb er niet zo veel mee, ondanks zelf twee kinderen.
Moederdag doet veel vrouwen pijn, en ook (volwassen) kinderen die hun moeder moeten missen. Je kunt zeggen: dit is met kerst hetzelfde. Maar nee, kerst is voor iedereen en niet voor een speciale groep van mensen.

Beste ano, ik wens je alle goeds.
Ik ken je geschiedenis niet, maar ik begrijp het gevoel een beetje vanaf een andere kant. Moederdagcadeautjes die wel gemaakt maar nooit gegeven worden.

Liefs, Judith

Lieve ano

Bij ons wel dat gefluister en de blote voetjes, el de juichkreet op bed, en toch.... ook het incomplete gevoel dat jij beschrijft....
sterkte en liefs ik leef met je mee
Geerke

ano

ano

08-05-2011 om 21:47

Geerke

bedankt Geerke

Ik heb het hele verhaal gevolgd van jou toen met Enzo*
en snap dat vandaag voor jou ook incompleet voelt.
ik hoop dat je toch hebt kunnen genieten van je andere kinderen vandaag!

ik heb geen kindje verloren maar een sterke kinderen wens, maar geen levenspartner, terwijl ik het 15 jaar geleden zou anders had bedacht, dan zag ik me al zitten knutselen aan tafel met ze, en koekjes bakken en en en
nog zoveel meer wat ik had willen doen, wie weet komt het nog.

ano

ano

08-05-2011 om 21:49

Judith

Ik heb het nooit eerder gehad op moederdag zo sterk als vandaag, het greep me en liet me niet los, dus een flinke huilbui en daarna een gedichtje, toen was de rust redelijk terug, maar het blijft steken.
gelukkig mocht ik nog wel bij mijn moeder opbezoek om haar te bedanken dat ze zo goed voor me (heeft) (ge)zorgt

jij ook sterkte!

Angie

Angie

08-05-2011 om 23:25

Twee kanten

Het kan twee kanten op gaan hier.
Enerzijds verdriet omdat ik zelf geen moeder meer heb, anderzijds erg dankbaar dit jaar dat er voor mijn gezin een moederdag is. Het had zomaar anders kunnen lopen ruim twee weken geleden (geraakt op de fiets door een auto die toch wel 70 km/uur reed). Verder heb ik weinig met moederdag, ach, je maakt er van wat je zelf wilt....

Angie

Ano

Ja hoor, ik heb wel kunnen genieten (ik heb het net hierboven opgeschreven, nu zie ik je berichtje hier) van mijn twee kleintjes die zo lief voor me aan de slag gingen in de keuken vanmorgen, echt zo lief allemaal. Het gemis is alleen even extra dik aanwezig.
Ik leef heel erg met je mee want het is vreselijk moeilijk als je geen levenspartner maar wel een kinderwens hebt.... ik wens het je echt heel erg toe... hoop dat het allemaal nog voor je in het verschiet ligt...!
Veel liefs, Geerke

Ano

o, zo herkenbaar!! Ik heb ervaring met het hebben van die diepe wens en helaas ook met het verlies van ons kind en vervolgens het niet in vervulling gaan van onze droom..

Nu, na ruim 9 jaar heeft dat een wat rustiger plekje, jouw gedichtje raakte me, ik schreef zelf ook een dichtseltje ooit..

Moederdag ?!

Geen geheimzinnig gedoe

Geen giebelend gefluister

Geen cadeautje voor moeder

Gerommel in het duister

Geen stralend koppie aan mijn zij

Geen verfrummelde knutsels

Geen slaperige vader

Een dienblad met een lekker ontbijtje

Geen gespring op mijn bed

Geen warm lijfje tussen ons in

Om nog even saampies uit te slapen

Geen warm gevoel..

Slechts een onwezenlijke leegte..

Geen..

Geen kind om samen

Moederdag mee te vieren..

Sterkte, het verdriet van een niet vervulde wens (alsook de angst dat het misschien ook zo blijft) is vaak groter dan mensen denken..Ik wens je van harte het geluk toe, dat je ooit nog een lekker frummeltje van jezelf in je armen zal houden!

ano

ano

11-05-2011 om 20:36

Mien

Hoi Mien
dank je voor je reactie, jou reactie raakte mij weer erg, vooral het begrip, ik loop namelijk ook tegen heel veel onbegrip op: joh jouw tijd komt nog wel!
zo lopen heel veel gesprekken helemaal dood, want wat kan ik daar nog op zeggen? tja niks.
Ik heb dan het gevoel dat mijn verdriet ongegrond is omdat ik nog kans heb dat mijn droom wel in vervulling gaat, maar weinigen snappen dat dat nisk af doet aan de pijn van nu.
dank je wel voor het delen van je gedichtje en je pijn.

Ano

ik ben er (na heel veel jaren) achtergekomen dat mijn gevoel, MIJN gevoel is, ongeacht of anderen dat gegrond vinden of niet....al blijft het moeilijk, het gevoel dat jouw gevoel er ´niet mag zijn´..

Ben zelf, van nature ook geneigd van alles te relativeren, maar ik voel(de) ook veel onbegrip toen wij een kinderwens hadden die maar niet vervuld werd..En dan voornamelijk van mensen die zelf kinderen hadden..

Ik vind een kinderwens zoveel meer omvattend dan verlangens naar materiële zaken....

Wens je veel sterkte, jouw gevoel is jouw gevoel..een ander voelt gewoon niet wat jij VOELT

Daarbij zijn mensen (ik betrap mezelf er ook nog steeds op...arghhhh) geneigd hun machteloosheid om te zetten in praktische adviezen en willen ze troosten (´het is heus niet allemaal rozengeur en maneschijn, het hebben van kinderen´- oneindig vaak gehoord, ´als je nou eens..´ )

Kinderen mogen krijgen is het allermooiste wat er bestaat...dat te moeten missen of de zorg of het nog gaat lukken is dan ook een gevoel wat je niet kunt negeren.

Sterkte

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.