Gedichtje ivm overleden kindje? - mien?
Gisteren vertelde een vriedin dat ze haar zoontje van 11 weken dood in zijn bedje had gevonden. Was gezond.. Ze waren zo gelukkig met hun zoontje. Ze hebben nog een dochtertje van 6 jaar.
Ik ben zo verdrietig. Ik woon ver weg, ga wel naar het afscheid maar kan niet zo maar even binnenlopen om ze te steunen. Ik wil graag een gedichtje sturen bij voorkeur zo snel mogelijk. Wie weet iets (of kan snel iets moois maken)?
Heel erg bedankt.
Geen dichtsel maar..
Hoi Maria,
ik heb geen dichtsel, maar misschien vind je dit wat?
Probeer je voor te stellen wat je voelt en zou willen..(tenminste, dat probeer ik..)
De zon schijnt met felle stralen,
maar in mij is het donker
donker, bij de gedachte aan jullie
Samen..en ook zo niet meer samen..
Nog maar zo kort na de blijdschap
om zijn geboorte, jullie zoon …(naam)
ineens, plots, weggerukt..
Hartverscheurend
Weet dat ik met jullie meeleef
Dat ik zou willen dat mijn armen langer waren
om jullie te koesteren
Dat ik de woorden zou kunnen vinden
die iets van dit grote verdriet zouden kunnen verzachten
Maar ik vind ze niet..
Heel, heel veel sterkte en liefs
Iets van jezelf
Ik zou denk ik niet een bestaand gedichtje nemen maar toch iets meer persoonlijks. Kort wat je voelt en wat je ze wilt meegeven. Zoiets als Mien dus neerschrijft.
Inderdaad iets van jezelf
Hoi,
Ik heb toen ik mijn dochtertje verloor juist meer gevoel gehad bij de tekstjes die zomaar uit de losse pols geschreven zijn. Eentje is me zo ongeveer bijgebleven omdat het leek alsof ze tegen me sprak in plaats van wat 'zalvende' tekstjes die ik ook wel kreeg. Het ging echt iets van Oh god, lieve Maxime, wat hoor ik nu ! Wat is er gebeurd, dat jullie lieve *naam dochtertje* overleden is. Ik schrik me kapot en weet eigenlijk niet wat ik schrijven moet...enzenzenz... het hoeft ook niet perse opbeurend zijn, want die tekstjes bestaan toch niet. Hun wereld is nu ingestort en alles is op dit moment verschrikkelijk/vreselijk/allerergste nachtmerrie. Dit wordt wel minder met de tijd, maar nu nog lang niet.
Sterkte met je vriendin,
Maxime
Vraagje
Woon je echt heeeel, heeeel erg ver weg? Want anders zou je kunnen overwegen toch te gaan...
Dit is wel zo verschrikkelijk verdrietig en wereldschokkend. Als het ook maar enigszins kon zou ik gaan...
En ik bedoel dit niet verwijtend hoor, maar als tip. Aanwezigheid kan dan zo veel goed doen, in alle ellende. Heel veel sterkte met je vriendin, en jij zelf ook!
Bedankt en mirreke....
Dank jullie wel voor jullie reaktie.Goed om dat te lezen..
Mirreke, voor alle duidelijkheid, ik ben vandaag wel gegaan naar de begrafenis, maar woon te ver weg om zomaar "even" makkelijk (vaker) langs te wippen. Je hebt gelijk, als ik echt wil kan het ook, en als zij het vraagt doe ik het ook "meteen", maar de afstand (en drukte met werk/kinderen) is zodanig dat ik niet ff langswip, maar dat dan speciaal inplan...
Maria_s
Fijn dat je er kon zijn. Wat moeilijk moet het zijn geweest, zo verdrietig....
Ik vond het een lastig berichtje om te schrijven, omdat ik het echt niet kwetsend bedoelde en ik ook hoopte dat het zo niet overkwam. Maar toch wilde ik het zeggen, omdat ik weet hoe troostend de aanwezigheid van een goede vriendin kan zijn.
Ik begrijp het wel hoor, druk, druk, een en al herkenning, maar soms laat het leven zijn tanden zijn, en verandert alles...
Nogmaals veel sterkte, ook voor jou!
