Eerst mijn moeder, nu mijn vader
Mijn moeder is eind september overleden. Mijn vader deed daarna dappere pogingen zijn leven weer op te pakken. En nu blijkt dat hij blaaskanker heeft. Wat is het leven toch hard, hard, hard. We weten nog niet hoe erg hij eraan toe is, maar hij is zo alleen, zo zonder mijn moeder... En ik weet nu ook even niet waar ik de kracht vandaan moet halen om weer wekenlang in spanning te zitten...
...
(((((((((((((((may))))))))))))) Ik weet niks te zeggen meid....heel veel sterkte
Jeetje,
May, hier valt niets op te zeggen... Wat kan het leven hard en vreselijk oneerlijk zijn. Mijn moeder is eind september ook overleden en ik zou werkelijk niet weten wat de wetenschap dat mijn vader ook die rotziekte heeft, met me zou doen...
Hou ons op de hoogte, ben erg benieuwd hoe het met je vader gaat en natuurlijk met jou...
Ik denk aan je, brand een kaars voor je en zou nog veel meer willen doen...
Ach may
Het leven is echt niet eerlijk verdeeld. Ik geef je een dikke knuffel vanuit hier.
liefs Dropke
Oh may....
.....wat een ellende! Ik kan alleen maar zeggen dat ik aan je denk en met je mee voel. Mijn moeder is eind september ook overleden, ik denk dat ik me ook geen raad zou weten als dit nu mijn vader zou overkomen.
((((((((((knuffel))))))))
Och may
Wat een ellende zo vlak achter elkaar. Heel veel sterkte, ik leef met je mee en duim voor de best mogelijke uitslag!
Liefs, Mickey
Wat erg...
Heel erg naar, die spanning.Je zult er misschien niet veel aan hebben...maar, mijn moeder heeft 12 jaar lang dan weer wel en dan weer niet blaaskanker gehad.De spoelingen die zij daarvoor had maakten haar hoogstens een beetje moe...en ze heeft nu een stoma....hoop dat het bij jou ook goed afloopt!
May
Wat een rotnieuws.
Ook aan mijn verhaal heb je niets, want ieder verhaal is anders, maar mijn man heeft ook blaaskanker gehad. Hij krijgt nog wel 1x in het half jaar spoelingen, maar verder gaat het goed en de kanker is helemaal weg.
De spoelingen zijn niet fijn, maar volgens mijn man wel te doen.
Veel sterkte!
Ach may
Wat hard. Ja dat is wel zo. Hard, maar onpartijdig en onbevooroordeeld.
De kracht vind je wel, je vader heeft je nodig en dus doe je het. Zo gaat het nou eenmaal. Heb je nog meer familie, om de aandacht een beetje te verdelen en aan jezelf toe te komen? En vergeet je niet te praten over dingen die voor jou belangrijk zijn? Je weet niet wat er allemaal gaat gebeuren, en ik hoop voor jou en je vader dat je vader er nog heel lang is en dat je nog oeverloos lang vele gesprekken met hem mag hebben, maar voor het geval dat...
Maar het is hard en het gebeurt, helaas... Mijn moeder stierf na kanker, echt lang en naar, en mijn vader kreeg een hersenbloeding en daarna een hartinfarct en ging toen dood, binnen negen maanden. Ik was een half jaar zwanger, en alles was inderdaad veel, en zo hebben we best veel dingen wel besproken, maar te veel eigenlijk niet. En dat is zonde, en het blijft vreten.
Ik wens jullie veel sterkte, en ik hoop dat je vader er nog lang mag zijn, en dat hij ook de wil heeft om te leven, beseft dat er nog steeds vreugde is, en dat hij je moeder echt nog wel tegen komt, ooit. En ook, dat ze er eigenlijk gewoon is, maar anders.
Veel sterkte, Mirjam
May
Jee, wat vreselijk...wat is het leven oneerlijk af en toe... Mijn vader heeft ook blaaskanker gehad (en lymfeklierkanken een aantal jaar geleden) maar gelukkig is hij nu weer helemaal schoon! Ik wil je veel sterkte en kracht wensen...
Dank jullie wel
Voor alle lieve reacties! Hier gaat het alweer een klein beetje beter. Mijn vader is heel moedig en laat het allemaal over zich heen komen... Hij zegt geen seconde 'waarom nu' of 'waarom ik'. En dat helpt me heel erg. Gelukkig heb ik geweldige broers en zussen en we sleuren elkaar er echt doorheen!
May
Fijn dat jullie elkaar zo goed kunnen steunen.
Ik wil je nog maar eens veel sterkte wensen de komende tijd.
