De oma van hidde
Met de tranen over mijn wangen schrijf ik dit stukje. Net heb ik uitzending gemist gekeken en Joris Kerstboom gezien. Mijn mannen wilden namelijk een film kijken gister en ik ging akkoord mits ik vandaag uitzending gemist mocht zien.
Het programma was mooi maar het raakte me niet heel erg tot ik de oma van Hidde zag. Hidde overleed op zijn 5e aan hersenstam kanker.
Wat lijkt ze op mijn moeder. Niet qua uiterlijk maar qua denken. De dingen die ze zegt. De mooie en precies goede woorden die ze gebruikt om de liefde voor haar kleinzoon maar ook haar kinderen weer te geven.
Het dubbele verdriet werd onder woorden gebracht. Ik ben tot in het diepst van mijn ziel geraakt.
Hidde en zijn oma zal ik niet snel vergeten. En dat allemaal via uitzending gemist. Heel even was mijn moeder weer dichtbij.
Nikus
ik heb het net ook gezien. Wat omschrijft inderdaad de oma van Hidde mooi hoe ze haar kleinzoon zag en hoe ze het verdriet verwerkt dat hij er niet meer is. Wat knap dat jou moeder dat ook zo kon verwoorden.
Op zich wel mooi dat je moeder op deze manier weer even heel dichtbij was.
Sterkte deze dagen, dappere Nikus.
liefs van Purk
Nikus ot
Nikus: even zomaar een knuffel voor jou!!! IK heb je mailadres niet meer. Hoe is het met je tegenwoordig meid??? Ben erg benieuwd. Ik ben je niet vergeten hoor!!
