De kring voor kaatje

Ik ook

ik moet veel aan haar denken, maar ik was het draadje kwijt. Dus ja, ik sta ook in de kring.

Tsjor

Ohja,nog steeds

Ik sta er nog steeds,en ga nergens heen.
Bastet

Verjaardagskaars erbij

Voor M van Kaatje, die (als ik het goed heb) vandaag jarig is.
Van harte gefeliciteerd!
Liefs, Minet

Vandaag

Brand ik er een extra kaarsje bij voor Kaatje en de kids!

Verjaardagskaarsje

Voor M van Kaatje. Gefeliciteerd met je verjaardag en ik wens jullie allemaal een goede dag vandaag.

Lieve m van kaatje

Gefeliciteerd met je verjaardag!Ik wens jullie een goede dag toe!
Liefs,Bastet

Een verjaardag!

Zo speciaal altijd, en zo moeilijk en confronterend ook.
Ik wens jullie een mooie, fijne dag toe. En M, jij natuurlijk hartelijk gefeliciteerd!

Van harte m!

Van harte gefeliciteerd met je verjaardag, hoop dat het een bijzondere dag voor je is!
Liefs, Mien

Lieve m

Gefeliciteerd met je verjaardag! Stoer he, al die berichtjes helemaal voor jou!

Zonnig

'k hoop dat het daar net zo zonnig was als bij ons in het Westen des lands.

Gefeliciteerd!

tonny

Dank

Een dag met veel glunderen en met veel tranen.
Vorig jaar lukte het best, een keertje je verjaardag vieren zonder papa is echt niet zo'n ramp. Dit jaar was het besef vele malen groter...het is niet een keertje, het gaat om nooit meer. Dat valt niet mee.
Vader-zoon is toch ook wel een heel speciale band, in hun geval ook met speciale gedeelde interesses. En dat komt in kado's natuurlijk ook weer tot uiting, en hoe gaaf die kado's dan zijn, het missen is weer extra extra extra.
En nu moet ik me dus storten in alles wat ik hooguit zijdelings interessant vind. Samen naar de maanlanding kijken, star wars, jimi hendrix...maar ook: samen naar de eifeltoren! Wisten jullie wel hoeveel kilo staal daarin zit?

Kaatje...

heb al veel meegelezen en voel met je mee, ook al omdat de cellisten wereld mij helemaal niet vreemd is... brengt een en ander toch altijd dichtbij.
ik hoop dat je me niet kwalijk neemt, maar ... heb je wel eens gedacht aan een man in je omgeving die juist die dingen af en toe met je zoon kan doen - nooit als plaatsvervanger, maar wel als man? mijn twee zonen gedijen zeer bij af en toe met een vader van een vriendje, de meester van ai ki do een leraar van school ... het was maar een gedachte - ik hoop dat ik je niet kwets...

Rouw

Nou ozzieozzie, ik denk niet dat is wat Kaatje bedoelt. Ik denk dat het lastige is dat als je moeder bent en er is een vader, dan verdeel je de rollen en de interesses en kan ieder meer zichzelf blijven. Nu is zij moeder/vader. Ouder zeg maar. De enige. En dat is ze ook. Dus zoekt ze naar een nieuwe invulling: hoe ga ik daarmee om? Hoe owrdt ik van moeder ouder, zeg maar.

Kaatje, als je verder geen getheoretiseer wil lezen moet je nu stoppen, want dan is de rest niks voor je.

Maar ik heb echt veel aan je gedacht, ook naar aanleiding van wat die psycholoog of zoiets zei over PTSS. Het kan best zijn dat er je midden in twee processen tegelijk zit: rouw en posttraumatishe stress. Het lijkt allemaal hetzelfde, maar het zijn twee verschillende proessen. PTSS is -ik zeg het maar in mijn amateurwoorden van wat ik er zelf van begrepen heb toen ik daarvoor behandeld werd naar aanleiding van een situatie op mijn werk-, het is zoiets als een langspeelplaat die blijft hangen in een groef, omdat er een vuitle of een krasje op zit. Het kunnen relatief gezien kleinde dingen zijn die zo diep hebben ingegrepen op alles wat je voor mogelijk hebt gehouden of waar je op vertrouwde, dat die herinnering als het ware versteend is geraakt en alles blokkeert. Je kunt niet meer verder, je komt steeds op hetzelfde punt terug, er zit geen verandering in, ook niet na enige tijd (de tijd heelt deze wond niet). Voor zover ik er ervaring mee heb weet ik dat alleen iets als rapid-eye-movement therapie, EMD of TPF of hoe het ook mag heten dan kan helpen. Dat heeft niks met praten te maken, maar met die herinnering terughalen als ervaring en als herinnering, tot de herinnering niet meer versteend is, maar weer beweeglijk wordt, zoals al je andere herinneringen. Ik weet nog hoe een herinnering die vooral te maken had met geluid en nogal angstig was plots kleur en licht kreeg en daardoor veel minder angstig werd.
Rouw is meer een spritueel proces: je gaat al je relaties, die met jezelf, met je kinderen, je familie, je vrienden, alles, al die relaties moeten opnieuw worden ingekleurd. Vader en broer worden de mannen waarmee je naar de bouwmarkt gaat. Wil je dat wel? Wat voor relatie wil je dan wel nog met vader/broer? En zoon. En de EIffeltoren. En de familie van het kind dat aan kanker overleden is. en de gasten op het feest.En....nou ja heel veel, eigenlijk alles vraagt om een nieuwe vorm, een nieuwe relatie met jou. En dan ben je zelf ook nog eens anders geworden. Dat maakt rouw ook zo'n zwaar proces, dat zo lang kan duren en zoveel energie vraagt. Dat proces kan juist wel heel goed met veel praten, denken, twijfelen, huilen, lachen, genieten, diep verdriet en intens verlangen naar wat ooit geweest is gepaard gaan. Dus daar zit juist heel veel beweging in.
Een geschokte, versteende herinnering kan het rouwproces danig tegenwerken, omdat de beweging die nodig is stokt en alles tegenhoudt. De naald blijft maar in dezelfde groef draaien als je PTSS hebt.

Kaatje, ik weet niet of je zoiets hebt, of je hier iets van herkent, of je hier iets aan hebt. Wat ik wel weet is dat PTSS relatief gezien tamelijk eenvoudig te behandelen is en dat die behandeling vaak succesvol is. Rouw is een veel langdurig proces. Rouw is eigenlijk nooit succesvol, omdat je altijd iets verloren hebt en dat nooit terugkrijgt. Het kan hoogstens zijn dat er op een dag een nieuwe ik met nieuwe relaties bestaat, waar je zelf wel mee kan leven en waar anderen gelukkig mee zijn. Dat is niet niks, dat is zelfs heel wat en zeker de moeite waard om daarvoor te knokken.

Knokken doe je gelukkig ook elke dag weer. Toch roep je bij mij een beeld op dat ik niet los kan laten. Heel lang geleden, ik was nog een kind, gingen er in onze straat achter elkaar veel jonge mensen dood. Mijn vader (ongeluk), buurman en vader van mijn vriendinnetje (kanker), nog iemand uit de straat (onbekend voor mij als kind) en achteraan in de straat een hele jonge man (kanker). Een half jaar later stierf ook zijn hele jonge vrouw. Van verdriet, zei men. En als kind maakte dat diepe indruk op mij. Nu bedenk ik pas dat dat waarschijnlijk ook te maken had dat ik zelf mijn vader had verloren. Elke zondag kwam het kind van deze twee jonge mensen in de kerk, aan de hand van tante die heel liefdevol de zorg voor het meisje op zich had genomen. Elke zondag moest ik er daarom weer aan denken, niet lang, maar wel altijd even. Ik vond het meisje zo zielig. Het beeld van dat meisje in de kerk aan de hand van haar tante komt nu bij mij steeds weer terug. Ik denk omdat zij mij iets vertelt over hoe intens verdriet kan zijn. Overigens is er later, voor zover ik het heb meegemaakt, nooit meer zo'n periode in onze straat geweest, ook niet toen alle jonge mensen oud waren geworden.

Ik heb er lang over geaarzeld of ik dit wel op zou schrijven. Nu heb ik het toch maar gedaan en als je dit leest heb ik het ook nog verzonden. Als het je stoort, vraag de berichtenbeheerder maar om het te verwijderen. Van mij mag je. Als ik de zon voor je kon plukken zou ik het doen. Mar misschien heb ik een heel klein barstje kunen slaan in je duisternis, waardoor er wat toch weer wat licht naar binnen komt.

Tsjor

Tsjor, twee dingen

1. wat beschrijf je (een deel) van het rouwen prachtig - inderdaad, als achtergeblevene moet je een nieuwe plek vinden in de wereld - heb me nooit gerealiseerd dat ook dat onderdeel is - kan dit goed gebruiken in mijn werk!
2. uit eigen ervaring weet ik dat je als moeder/enige ouder die leegte die de man achterlaat niet helemaal kunt opvullen - daarom schreef ik dat op, misschien niet op de juiste plek, juiste moment... maar toch... als tip of zo...

Tsjor, ozzie

Mijn man is zijn vader verloren op jonge leeftijd. Een buurman deed soms mannendingen met hem: een treinreis, en scheerspullen kopen. Het was heel duidelijk dat deze buurman geen vervangvader was. Maar mijn man heeft dierbare herinneringen aan die momenten samen.

Kleine reactie

Ja, er is wel een man bij ons gezin, die eens per week met zoon optrekt. Dat is echt heel belangrijk, waardevol en nuttig. Dus in die zin begrijp ik je opmerking wel ozzieozzie, het is ook een terechte en echt geen kwetsende opmerking. Ik denk er nu over na hoe we dat contact misschien nog wat kunnen uitbouwen.
Tegelijkertijd zegt Tsjor heel rake dingen. Dankjewel! Je reactie is mooi, en mag zeker blijven staan.
xxx

Tsjor

Wat mooi je reactie... Voor Kaatje bedoelt maar hij raakt mij ook. Dank je daarvoor!

Kaatje

ik blijf staan, stil, in gedachten bij je!

Kaatje

Een te laat verjaardagskaarsje voor jouw zoon...

liefs,
Petr@

De kring...

...blijft en ik sta er weer bij. En plaats net als Petr@ nog een verlaat verjaarskaarsje erbij voor je zoon.

Liefs, Beertje(s)

Kaatje

jij bent met je zoon op stap en ik brand hier een kaars voor jullie, voor kracht om elke dag weer verder te gaan!

In gedachten vaak bij jullie

Lieve Kaatje,

In gedachten ben ik zo vaak even bij jullie, ook al meld ik het niet altijd trouw in deze rubriek. Dan stuur ik je kracht en troost en hoop dat er een heel klein beetje van aankomt bij jou. Ik vind het zo knap hoe je je, ondanks alles, staande houdt.

Gisteren dacht ik weer aan het boek dat je Vincent bracht in het ziekenhuis. Zo lief! En dat terwijl je zelf zoveel zorgen aan je hoofd had.

Je hebt een warme plek in mijn hart!

Veel liefs, Mayte

Mayte

Dankjewel voor je lieve woorden.
Zullen we een keer wat afspreken, inmiddels heb ik die behoefte wel. Onze levens liepen zo parallel ineens...jouw woorden dat Bas op Vincent even moest wachten, die gedachte blijft bij me.
liefs!

Even

Die ene zin is mij ook zo bij gebleven uit die hele periode.

Beide gezinnen krijgen van mij een virtuele knuffel. Gewoon omdat jullie dat verdienen.

Lijkt me leuk

Ik zoek even je visitekaartje op en dan mail ik je.

Liefs, Mayte

Hmmm

Je vroegere e-mailadres geeft een foutmelding. Je mag mijn emailadres wel opvragen via de forumbeheerder en anders heeft Boeb het ook nog wel misschien.

Oh ja, is waar

Ik ben jouw adres kwijt, en hoopte dat jij de mijne nog wel zou hebben. Maar klopt, ik heb de hele site de lucht uit geholpen.
Je hoort gauw van mij!

Gezinsweekend

Komend weekend gaan wij deelnemen aan een gezinsweekend van St. achter de Regenboog. www.adrgroningen.nl/content/view/77/144/
Heel graag zou ik nu hier om ervaringen vragen, maar ja, ik denk dat er dan weinig antwoorden komen. Het is ook pas de tweede keer dat het georganiseerd wordt. Het is een weekend voor gezinnen met een overleden ouder. Een rouwweekend dus, lotgenoten. Het is wat dubbel, wel veel zin in, maar ook een beetje bang voor de confrontatie.
Maar misschien zetten we zo weer een stapje.
Gedichtje van Toon Tellegen:
Een streep

Ik trok een streep;
tot hier,
nooit ga ik verder dan hier.

Toen ik verder ging
trok ik een nieuwe streep,
en nog een streep.

De zon scheen
en overal zag ik mensen,
en iedereen trok een streep
iedereen ging verder.