Ben zo boos (zelfmoord voor de 2e keer in nabije omgeving)
Waarom nou toch , deze week te horen gekregen dat een goede vriend zelfmoord heeft gepleegd. In 2007 heeft mijn buurvrouw/vriendin tevens moeder van vriendinnetje van me dochter ook zelfmoord gepleegd en alles komt weer boven samen met dit nieuwe verdriet.
Weet echt niet hoe ik er mee om moet gaan , mijn dochter heeft zoveel verdriet en ook bij haar komt alles weer boven. Hoe leg ik dit uit , probeer mijn eigen tranen weg te slikken terwijl ik haar troost. Het is zo oneerlijk dat een kind van amper 10 jaar dit voor de 2e keer mee moet maken. Snap het zelf al niet hoe leg ik haar dit in hemelsnaam uit ?
Ben echt even radeloos........
Lieke164
Hallo Lieke,
Ik ben een vriendin verloren op deze manier, toen we beiden jong waren. Het heeft me jaren en jaren 'gekost' voordat ik er zonder verzet, boosheid en veel verdriet mee kon leven. Dat lijkt nu zo te zijn.
Ik ben pas bij haar graf geweest en dacht: ik begrijp jou nu beter (dan ooit) maar jij zou mij en het leven ook beter dan ooit hebben begrepen nu, nu ik veertig ben en jij dat ook zou zijn geweest.
Je hebt misschien niets aan deze woorden.
Ik denk dan ook dat jij en je dochter hulp zouden moeten zoeken bij het verwerken van deze verliezen, met het omgaan met zo veel pijn en rouw, met het schokkende bericht dat twee mensen om wie jullie gaven 'niet meer wilden', wat heel erg kan raken aan je eigen bestaan, weet ik.
Kortom: misschien is naar de huisarts gaan en samen bespreken wat een goede plek kan zijn voor begeleiding bij verwerking een goed idee. Ik wil je in ieder geval heel, heel veel sterkte wensen.
Groeten, even anoniem.
Even anoniem
Heb zeker wel wat aan je woorden 
. Gewoon een stukje herkenning van jouw kant af. Heb al hulp gezocht vooral voor mijn kleine meid , die het hard nodig heeft. Maar toch het blijft gewoon moeilijk , ze is zo boos en ja snap het heel goed maar kan haar zo moeilijk helpen. Kan haar troosten , steunen , heel veel liefde geven maar ze heeft een stukje extra nodig nu !
Ook ervaring
En het blijft echt moeilijk al;s je weer zoiets hoort.Mijn ex heeft zelfmoord gepleegd toen we al 3 jaar uit elkaar waren het was op de 2e verjaardag van mijn zoontje die niet van hem is hoor! ik denk wel dat hij het deed op die dag om mij te kwetsen heeft ooit zoiets gezegd tegen mijn vriendin maar die dacht dat het een grapje was.
Een hele goeie huisvriend heeft het ook gedaan en een vriendin/kennis van mij met 3 puberzoons. en elke keer als het weer gebeurd komt alle verdriet weer boven . Volgens mij slijt dat niooit echt.
Helemaal voor zo'n kleine meid is dat erg moeilijk hoor!
goed dat je hulp hebt gezocht voor haar.
Heel veel sterkte ermee en een knuffel voor jou ((((lieke))))
Proberen uit te leggen...
Hallo Lieke,
Een paar jaar terug hebben wij helaas ook 2 x meegemaakt dat mensen in onze nabije omgeving er zelf voor kozen om uit het leven te stappen. Een van de twee liet kinderen achter in de leeftijd van mijn kinderen, rond de 11 jaar. En inderdaad, hoe leg je zoiets uit... Wij hebben er voor gekozen om te vertellen dat deze mensen ziek waren, maar dan een ziekte die in hun hoofd zat. Dat ze daardoor niet meer goed konden nadenken over wat ze deden. Dat ze dan niet meer goed konden denken over wat er ging gebeuren. Dat heeft hier geholpen, ook omdat er nog 2 mensen waren die door kanker waren opgegeven. Die zagen ze vaak, maar ze wisten dat die ook zouden overlijden. Heel bizar om dat allemaal tegelijk mee te maken. Het hielp ook door er 'gewoon' en open over te praten. Al was dat niet makkelijk, voor de kinderen was het al snel geaccepteerd en 'gewoon'. Zo gewoon, dat toen er een andere, oudere buurman kwam te overlijden, mijn zoontje niet kon bevatten dat die 'gewoon' was dood gegaan. Hij vroeg verschillende keren hoe dat nou kon, dat je zonder dat je kanker had of het zelf besloten had, toch dood kon gaan... Dat was pas schokkend voor hem...
Ik wens jou en je gezin heel veel sterkte. Het is zo moeilijk te begrijpen dat iemand voor deze uitweg kiest...
Anne K.
Idd ziek in je hoofd
Iemand die ervoor kiest uit het leven te stappen is altijd ziek in zijn hoofd dat kan gewoon niet anders. Problemen niet meer kunnen overzien, zielepijn hebben en gewoon willen dat het stopt. Ze doen het niet om hun achterban te pesten, of om hun te chockeren. ze doen het omdat het voor hun op dat moment echt de enige oplossing is. En als je zo denk ben je ziek, is gewoon heel sneu, maar dan ben je echt ziek.
Net zo ziek als iemand met kanker.
groet, polly
en heeeeeeeel veel sterkte!!!
Moeilijk te begrijpen
Ik denk dat dat wel klopt. Toch vind ik het niet helemaal waar dat iemand ziek is in zijn hoofd. Net zo ziek als kanker ? Vind ik helemaal geen vergelijking. Zielepijn ?? Er zijn er velen die daar over mee kunnen praten. Ik zie het meer als een weegschaal. We maken goede en slechte dingen mee. Soms...vaak, is die weegschaal niet in everwicht. Als er maar genoeg dingen zijn die die weegschaal weer even omhoog laten komen gaat het goed. Dit is wel heel persoonlijk, je wordt geboren met een goed stel hersenen...en zo kun je ook geboren worden met een hogere weegschaal, of met een open blik, gelukkig zijn met kleine dingen enz. Als de weegschaal te lang aan de grond staat en er steeds meer gewicht op komt...kan die pijn teveel worden. Het is niet...ik wil niet meer leven, maar ik kan "dit" leven niet meer aan.
Dropke
