Bang voor geluk
Ik mag wel stellen dat ik niet veel geluk heb gehad in mijn leven. Een moeilijke jeugd, scheiding van ouders, overlijden van veel familieleden. Ook toen ik mijn huidige man leerde kennen leek het ongeluk ons te achtervolgen. Samen maakte we al heel wat mee. Het dieptepunt was het overlijden van mijn vader, door een klap van mijn man. We zijn nu twee jaar verder en het gaat wonderbaarlijk goed met ons. Soms lijken we wel op een "gewoon" gezin. En dat maakt ons allebei ontzettend bang. Alsof het ons niet gegund wordt. Alsof er elk moment weer iets kan gebeuren. Ik kan daardoor maar moelijk genieten van alle mooie dingen,
Dropke
Berichten verwijderd
En wel: berichten die geheel of gedeeltelijk gaan over hoe anderen reageren en alles wat voor of over een ander wordt ingevuld. Sorry als het draadje daardoor een beetje rommelig is geworden.
Verder ga ik geen preek houden over respect voor het bijzondere karakter van deze rubriek. Wie de schoen past trekke hem aan.
Marian van Agt - Forumbeheer Ouders Online
[email protected]
Discussie
Daar had ik eigenlijk helemaal geen zin in. "Soms lijken we wel op een "gewoon" gezin. En dat maakt ons allebei ontzettend bang. Alsof het ons niet gegund wordt. Alsof er elk moment weer iets kan gebeuren. Ik kan daardoor maar moelijk genieten van alle mooie dingen,"
Hier ging het om, toen ik dit draadje startte. En uit het niets krijg je dan een rot bericht. Laten we het maar in het midden laten of we dat konden verwachten. Ik heb namelijk al een aantal keren gezegd dat de reclassering vond dat er reden was om het terug te sturen, door de zware omstandigheden in ons gezin. Er was gevraagd om uitstel en wij konden ons storten op ons zelf, ons gezinnetje. En in dat gezin ging het even zo lekker. Een aantal maanden al. Niet meegerekend dat mijn broertje vader was geworden en ik daar weer beslissingen in moest nemen. Het hete hangijzer familie, nooit makkelijk zal worden. Wij als gezin ging toch best goed. Ik werd weer rustig.
Een paar dagen geleden was ik op mijn werk, waar ik ook weer lekker alles deed.(en nog doe) Ik heb toen moeten zeggen, sorry stop. Ik was bezig met de planning en toen belde mijn man. Het leek wel of ik een schok kreeg. Ik zat in dat kantoor en ik wilde schreeuwen. We zijn twee jaar verder. Hoe durf je ons gezin weer kapot te maken. Een man achter zijn bureau, misschien een vrouw. Die vooral mijn kinderen en mij straft. Daarom ben ik zo boos. Mijn man werd in eerste instantie vrijgesproken. Maar een rechter vond dat familie recht op wraak had. Dat was de reden dat hij de taakstraf kreeg. Weet je, dat deed pijn. Wie was en ben ik dan ? en mijn kinderen ? Kregen wij slachtofferhulp ? Ik ben wel boos over veel dingen ja.
Ik ga dit ook wel redden, maar het blijft gewoon aan de gang. De kids doen het weer lekker, bij ons gaat het weer goed en dan nu dit. De oudste ass dat gaat mis. De jongste epilepsie met frontaal problemen die gaat zo flippen. Financieel opvangen kan ik dit ook niet. En ja, ik weet dat ik moet, ik weet dat ik het red, maar mijn lichaam en geest raken compleet in paniek. Ik ben zo bang om in te storten. Is dat iets wat ik wil ? Nee ! Mag ik kiezen ? Heel graag !! Ik startte dit draadje omdat ik weer geluk voelde. Binnen dagen krijg ik dit. Ineens sta ik weer in die nachtmerrie. En mijn lichaam en geest zijn weer helemaal klaar voor de strijd...
Dropke
Een aantal verdedigende berichten
Zijn nu weggehaald. Gijsje verdedigde mij op een felle manier, maar zo voelde ik het ook wel. Dat komt ook steeds terug in het draadje. Dat het respect een beetje weg is. De helft van de insteek begrijp ik nu wel, nu ik een beetje rustiger ben, maar het klopt nog niet. Relativeren van verdriet en paniek helpt niet.
Dropke
En al die
lieve berichtjes...dank je wel !!!
liefs Dropke
Hoe lang en wanneer?
Lieve Dropke,
Weet je al hoe lang de straf zal zijn en op welke termijn?
Dropke,
Arm om je schouder, knuffel
Dropke
Gijsje begrijpt jou!
Gijsje mag dan misschien een beetje fel zijn maar bedoeld het goed. En heel misschien als mensen door hun gekwetstheid heen durven te kijken begrijpen ze Gijsje ook . Een mens mag toch blijven dromen?
Gijsje wenst jou het allerbeste.
Dropke
je schreef woensdag: "Ik loop de hele dag al met gierende zenuwen door mijn lijf." en gisteren schreef je: "En ja, ik weet dat ik moet, ik weet dat ik het red, maar mijn lichaam en geest raken compleet in paniek. Ik ben zo bang om in te storten."
Lieve Dropke, ik weet niet of het je zal helpen, maar bedenk dat jouw lichaam en geest nu extra hard reageren omdat je al eerder zo'n trauma hebt gehad. Misschien een kromme vergelijking, maar het is als een oude breuk in een bot, bij bepaalde weersomstandigheden voel je opeens weer de pijn van toen het net gebroken was.
Ik weet niet hoe ik het beter kan verwoorden, maar een deel van jouw paniek is waarschijnlijk een "herinnerde" paniek van de dood van je vader en de trieste omstandigheden, het is een fysiek reflex. Wees niet te streng voor jezelf! Je weet dat je het red, schrijf je. en dat geloof ik ook!
May
Het enige wat we weten is dat het gaat om ongeveer 7 weken. Voor de rest gaan we wel bezwaar maken, dus hoe het verder gaat lopen, geen idee. Inmiddels begin ik weer een beetje tot rust te komen.
Dropke
Ooooh dropke ik voel zo met je mee
hier een zus die laatst haar taakstraf
moest uitzitten ....ik leef met je mee en JA het is een keer genoeg hoor!
Kop op meid...je bent zo sterk...
liefs evyleigh
Dropke
Sterkte meid, voor jullie allebei. Voor jou is het vreselijk, maar het lijkt me voor je man ook afschuwelijk, om ineens de gevangenis in te moeten! Kan hij geen strafontzegging (hoe heet dat) krijgen op humane gronden. Het gaat om een samenloop van omstandigheden tussen jouw vader en jouw man, ik vind het juist super dat jullie het samen zo redden, en ik vind dat een rechter daar rekening mee moet houden. Wat was destijds de veroordeling? Dood door schuld? Ik kan me voorstellen dat hij een boete oid zou krijgen voor het geven van een klap. Je schreef toch ooit dat als het die klap niet geweest was, dat je vader dan als hij bv. tegen een keukenkastje aanliep, ook gestorven zou kunnen zijn...?
Ik begrijp dus niet dat de familie recht heeft op wraak. Dat zou alleen maar gelden als je man dit bewust zou hebben gedaan...
Misschien dat je vader er wel een handje in heeft dat het nu tussen jullie zo goed gaat...
Gelukkig dat je wat rustiger bent..
het lijkt me vreselijk waar je doorheen moet... Echt, ik kan niet anders zeggen dan dat ik aan je denk. en dat je hier ook doorheen gaat komen!!!
Pijnlijk
Vandaag hoorde ik op een pijnlijke manier dat iemand van mijn familie hier mee leest. Ik had het mijn kinderen en mijn moeder nog niet verteld. De kinderen nog niet, omdat ik ze nog niet in paniek wilde brengen en mijn moeder nog niet, omdat ze er al zo tussenin zit. Mijn moeder heeft het te horen gekregen n.a.v dit forum. Ik heb wel een idee wie het is, maar wil je alleen even zeggen : "Bedankt ! dat je me de kans hebt gegeven het eerst even zelf te verwerken, het de kids te vertellen en dan moeders er mee te belasten. Je hebt mijn mail, dus als je wat te zeggen hebt, doe dat dan persoonlijk. Dat je hier gaat zoeken naar mijn gevoelens is best wel zielig, vind je zelf ook niet."
Ik wil iedereen bedanken voor alle steun en lieve woorden, maar ook voor discussies en tegengas. Nu dit forum me persoonlijk wordt afgerekend moet ik ermee stoppen. De enige uitlaatklep wordt me hier mee afgenomen, maar het is niet anders,
liefs Dropke
Dropke
Sterkte!
Wat waardeloos!
om niet de privacy van hen die hier schrijven te waarborgen!
daar zijn we met zijn allen verantwoordelijk voor.
ik houd er ook mee op.
sterkte dropke - je zult het heel niet makkelijk hebben...
Totaal verbijsterd
Dat meen je niet?
De woorden van ozzie kunnen mijn woorden zijn.
Sterkte Dropke.
Naar
Wat naar Dropke, dat je niet meer deze uitlaatklep hebt! Heel vervelend dat je moeder het op zo'n manier moest horen.
Ozzieozzie schrijft: "daar zijn we met zijn allen verantwoordelijk voor." Dat snap ik niet, dat is m.i. de verantwoordelijkheid van degene die heeft gelekt. Kan me voorstellen dat je daar flink boos over bent en je vertrouwen beschaamd is. Bah!
Ik wens je alles goeds, Dropke en ik hoop dat je steun kan vinden om de moeilijke tijd die voor jullie ligt goed door te komen.
liefs!
Sterkte dropke
Heel akelig inderdaad dat je moeder het op deze manier moest horen. Degene die het meende te moeten vertellen, had het beter voor zich kunnen houden tot jij zelf de kracht en moed had gevonden het te zeggen.
Maar probeer toch voor ogen te houden dat internet niet anoniem is. Zelfs dit zo besloten lijkende Ouders Online is toegankelijk voor de hele wereld en er lezen hier ongelooflijk veel mensen. Daar komt bij, dat jouw verhaal bepaald erg ongebruikelijk is, Dropke. Ook zonder nick kunnen mensen die jullie gezin kennen, je gemakkelijk herkennen.
Ik wil je veel sterkte wensen in de komende tijd. Ik hoop voor je dat je een andere uitlaatklep vindt, een stevige schouder om op te huilen als het je even boven het hoofd groeit. En wat OO betreft, ik hoop toch dat je, al dan niet onder een andere nick, hier blijft komen meepraten.
Sterkte
Ik ben niet verbijsterd,het is op dit forum eerder voorgekomen,weet ik.Wat naar dat je je hier nu niet meer kunt uiten.Veel sterkte!
Groetjes,Bastet
Sterkte dropke
Je krijgt wel erg veel op je bord. Hou je taai de komende tijd. Ik weet niet of het financieel haalbaar is voor jullie maar misschien kun je een weekendje plannen voor rond de tijd dat je man weer thuiskomt, zodat jullie zonder pottekijkers als gezin even bij elkaar kunnen zijn.
Meelezende familie
Wijsheid toon je niet door je mond op het verkeerde moment open te doen, maar door hem op het juiste moment dicht te houden.
