Al 2 maanden geleden

Als ik zo naar je foto staar zegt mij dat plotseling meer dan al die woorden
Nu je ons hebt verlaten, wil ik je zo graag voor even horen praten.
Lieve mama, ik mis je zo, heel voorzichtig laat ik een traan over mijn wangen gaan
Helaas kon je niet meer, er was teveel beschadigd deze keer.
Afscheid nemen, het doet zo'n zeer.
Je stem zwijgt voor altijd, je ogen voorgoed gesloten.
De oneerlijke strijd was over, werd voor jou besloten.
Ik weet, je bent niet meer maar begrijpen doe ik het niet.
Je hebt nu je welverdiende rust, maar ondanks dat heb ik veel verdriet
Het gebeurde te snel, je ging te vroeg.
Ik heb je nodig, we hadden nog zoveel voor de boeg.
Al weet ik dat je veilig bent geborgen bij de Heer
De lege plaats blijft onvervuld, ik zie je hier nooit meer..
Al weet ik dat je veilig bent,verlost van alle pijn,
ik kan mijn vragen niet meer kwijt, kan nooit meer bij je zijn.
Al weet ik dat je veilig bent, ik zoek en vind je niet.
Ik vraag het aan een lege lucht, of je mij hoort en ziet.
Al weet ik dat je veilig bent mijn hart wil er niet aan,
dat jij, die ik niet missen kan, voorgoed bent heengegaan
Ik kan je niets meer zeggen, ik kan je niets meer vragen.
Maar de herinnering aan jou zal echter nimmer vervagen.
Maar toch heb je niet helemaal verloren, daarvoor gaf je mij teveel.
Wat je me zei dat blijf ik horen, van wat ik ben ben jij mijn deel.
Ik kom je overal tegen, in wat ik doe, in wat ik laat
Je was en blijft voor mij een zegen, waarvan het spoor steeds verder gaat
Lieve mama, vandaag ben je al 2 maanden niet meer bij ons.. Het gemis wordt steeds erger!!