Aan het twijfelen gebracht over kaartje
Vrienden van ons hebben 8 jaar geleden hun kind verloren toen het zes maanden oud was. Natuurlijk een enorm groot verdriet waarin we hun zoveel mogelijk gesteund hebben en nog doen. We zien elkaar niet heel vaak, maar mailen en bellen geregeld. Op de geboortedag en de sterfdag van hun kind stuur ik ze altijd een kaartje, wat ze volgens mij wel waarderen. Maar nu ben ik aan het twijfelen gebracht door een andere vriendin. Ik vertelde haar over die kaartjes en haar woorden waren: nou daar zullen ze misschien na al die jaren ook niet meer op zitten te wachten. Ik vond dat heel hard en ik blijf ook kaartjes sturen, maar heb er toch ook weer twijfels over. Ik kan toch gewoon kaartjes blijven sturen? Wat zouden jullie doen?
Tja
Zelfs als ze het niet meer verwachten, kunnen ze er nog wel elke keer weer aangenaam door verrast zijn, toch?
Hoor je er ooit iets van ze over terug? Voor heel veel mensen blijven dat soort data heel lang, zo niet altijd, beladen en belangrijk, dus volgens mij kun je er zo lang mee doorgaan als je wilt. Of je moet een keer moed verzamelen en vragen of ze het nog op prijs stellen.
Nou
Op basis van wat je schrijft denk ik: je hebt blijkbaar signalen van jouw vrienden dat ze het op prijs stellen. Ik zou daarom zeggen: laat je niet van de wijs brengen door die andere vriendin, zij is niet de maatstaf, die andere vrienden wel. Mocht je blijven twijfelen, dan kun je mss eens bij de betreffende vrienden polsen of zij jouw kaartjes nog op prijs stellen. Maar eerlijk gezegd denk ik dat de kans groot is dat ze het fijn vinden dat je na al die tijd op die belangrijke dagen nog met hen meeleeft.
Aagje
Mijn vriendin
Mijn vriendin gaf het aan toen het bloemetje niet meer zo nodig was op de verjaardag van haar man. Na tien jaar.
Gewoon blijven doen, je kan nooit een kaart teveel sturen.
Rosa van der Zanden
Blijven sturen natuurlijk
Dat blijft goed doen, echt wel.
Lief
juist, die kaartjes. Omdat het 'al' 8 jaar is geleden, is het fijn dat dit kleine meisje op deze manier genoemd wordt.
Blijf sturen. Nu na 22 jaar ontvang ik ze nog nauwelijks, maar als ik ze ontvang kan ik dat enorm waarderen!
Mijn mening en ervaring
In 1989 heeft mijn zus haar baby verloren, twee dagen voor ze uitgerekend was. Ik bel haar elk jaar op die dag. (we bellen wel vaker hoor) En nog steeds bedankt ze me dat ik er aan denk. Afgelopen week kreeg ik van een tante een overzicht van alle achterkleinkinderen van mijn grootouders. Daar stond deze baby ook op. Ik was in tranen. Het kind is níet vergeten.
Dus, ja. Kaartjes blijven sturen.
Ok, dank!
Dank voor jullie reacties. Ik zal kaartjes blijven sturen, omdat ik inderdaad signalen krijg dat ze het waarderen. En omdat ik zie hoe blij er soms gereageerd wordt als er een kaarsje voor een overleden kind wordt gebrand in het draadje hierboven.
Lief van je
Zelfs binnen ons gezin wordt er niet gepraat over de geboortedag van ons (al overleden) eerste kindje. Van mij hoeft dat ook niet elk jaar hardop besproken te worden. Maar ik zou het héél erg waarderen als een vriendin snapt dat die dag wel belangrijk voor ons is. Ook al is het dit jaar 25 jaar geleden.
Ook hier
wordt er nog jaarlijks aan onze dochter gedacht door een vriendin...en ja ik ben er erg jaar weer blij mee...en geloof me dit na 35 jaar nog steeds.
Gr
Wel doen
Ik heb een vriendin die haar dochter heeft verloren voordat ik haar kende. Ze vind het moeilijk dat dit kind vergeten lijkt te zijn na 17 jaar. Ik stuur haar ieder jaar een smsje en ik krijg altijd een berichtje terug dat ze het fijn vindt dat er iemand aan haar denkt op die moeilijke dag. Dus wel doen.
Die dag blijft altijd moeilijk
Die dag blijft altijd moeilijk. Ook al is het 88 jaar geleden. En het blijft dus altijd fijn om te weten dat daar aan gedacht wordt... Gewoon doen!
Collega van man heeft 8-9 jaar geleden kind verloren dat ook 6 jaar oud was. En iedere geboortedag stuurt het bedrijf/leidinggevende namens collega's een kaartje. En dat waarderen ze iedere keer weer...
