Uitjes tijdens lockdown
Maken jullie nog uitjes tijdens de lockdow of zitten jullie de hele dag binnen met het gezin?
Wij gaan in ieder geval elke dag even naar buiten (stukje wandelen of fietsen) en de kinderen hebben 2e kerstdag geskied op een borstelbaan. Verder zijn zitten we thuis. Ben benieuwd of er nog coronaproef uitjes zijn.
die opa's en oma's kunnen tegen die tijd ook dood zijn
Dus bezoek ik mijn ouders wel. Dat virus kunnen ze toch niet met zekerheid buiten de deur houden, al draagt de thuiszorg die dagelijks langs moet komen tegenwoordig wel mondkapjes.
Ik wil zeker niet terugkijken over een paar maanden en denken was ik toch maar langs gegaan, ze wilden zo graag dat ik langskwam.
V@@s
Als de enige reden om je ouders in leven te houden is zodat ze jou kunnen zien, ja, dan begrijp ik dat wel een beetje. Onze ouders van beide kanten hebben trouwens never-nooit geen thuiszorg of zoiets aan huis gehad dus dat scenario zegt mij wat minder. Grotendeels omdat ze veel te jong overleden. Geluk bij een ongeluk, want afhankelijk zijn, daar hadden ze het niet zo op.
Mantelzorg
Ik ben mantelzorger voor mijn moeder. En kan echt niet niet bij haar op bezoek gaan.
Al die tijd super voorzichtig geweest omdat ik bang was haar te besmetten. Toen ze even opgenomen was in een zorgpension na een operatie hield ik ook daar anderhalve meter afstand en droeg ik een mondkapje om haar niet te kunnen besmetten. Achteraf heb ik daar mezelf mee beschermt want mijn moeder heeft daar Corona gekregen.
Gelukkig is ze ondanks haar leeftijd en niet zo goede gezondheid weer helemaal bovenop gekomen.
Pooh
Soms kan het niet anders. Ik kan mijn kinderen ook niet ontlopen. Met anderen spreek ik buiten af voor een flinke strandwandeling. Met of zonder regen...
Ouders
M’n schoonmoeder lijdt flink onder de eenzaamheid, ze gaat geestelijk de afgelopen jaren al achteruit en het afgelopen jaar is het heel hard gegaan. Daar zijn we met kerst dan ook kort langs geweest. Wij op het balkon, zij in de slaapkamer met de deur open.
Mijn ouders hebben elkaar en zijn geestelijk een stuk weerbaarder. Daar zijn we dus niet geweest, want die redden zich samen wel en de impact van niet-komen
En zo maakt iedereen, per situatie, z’n eigen risico-afweging. Soms zijn de gevolgen van wegblijven zo groot dat je het risico van een besmetting toch wilt nemen.
Mijn moeder (16-01-2020 overleden) had Lewy body dementie. Google maar. Veel wredere ziekten vind je niet...
Ik ben blij dat ze dit alles niet mee heeft hoeven maken, maar als ze niet dood was zou ik zeker weten mijn dagelijkse bezoekjes hebben volgehouden.
Onleefbaar was het leven sowieso al voor haar. Maar zonder de afleidende bezoeken van haar kinderen en kleinkinderen was het een nog veel grotere hel geworden...
Oordeel niet te snel, wil ik maar zeggen.
Ad
Geloof het of niet maar er zijn een boel ouderen die heel graag hun eigen keuzes maken. En die er niet van houden dat anderen voor hen besluiten dat het beter is dat ze hun kinderen nu maar helemaal niet zien. Voor wie de kwaliteit van hun leven niet zozeer meer zit in langer leven maar in samen zijn met hun (klein)kinderen of andere dierbaren.
Niet dat ze zitten te wachten op het krijgen van covid of hopen op een snelle dood. Maar ze maken een afweging: als ik niemand meer mag zien (zou dus vanaf het begin van de maatregelen tot het einde maar zo ruim een jaar zijn) is er ook niets aan.
Een aantal van hen weet ook al dat ze met hun onderliggende kwalen niet meer op de ICU terecht komen, misschien zelfs niet meer naar het ziekenhuis willen (ja echt, er zijn mensen die dat uit eigen beweging niet willen).
En ze weten ook dat het risico op besmetting niet op 0 te brengen is. Want ze hebben hulp in huis nodig*, thuiszorg* of moeten naar de dokter* of *.
En als het risico dan toch nooit helemaal 0 kan zijn, zijn er dus oudere mensen die er helemaal zelf voor kiezen om (klein)kinderen of andere dierbaren te zien. Omdat dat de grootste waarde is voor hen in deze fase van hun leven. De meeste van hen zullen zich daarbij aan de regels houden en dat verkleint de kans op overdracht ten opzichte van de maatregelen niet volgen. Maar inderdaad, het risico is niet 0 en groter dan wanneer ze die mensen niet zouden zien. Maar leven is risico lopen. Van begin tot einde. En dat weten ze en accepteren ze.
*wegstrepen wat niet van toepassing is of aanvullen wat in een specifieke situatie nodig is
Verschil
In deze crisis merk je het verschil tussen mensen die alle risico's uit willen bannen en mensen die bewust een klein risico accepteren. Voor mezelf zit ik in die laatste groep, maar voor mijn ouders neig ik naar de eerste. Ik spreek met hen buiten af en als dat niet kan met de ramen open. Hen helemaal niet zien zou ik niet eens overwegen. Ze zijn tachtig en kunnen prima zelf beslissen of ze mensen ontvangen. Ik heb ze wel goed ingeprent dat binnen de 1,5 meter geen garantie heeft en mondkapjes niet werken (in ieder geval niet die dingen die zij dragen). Ramen open dus!
Wat ik erg naar vindt is dat mensen als Ad anderen veroordelen om volstrekt normaal gedrag dat ook nog eens binnen de regels valt. Het lijkt wel of sommige mensen uit angst of regeldrang de menselijke maat uit het oog verliezen. De moeder van een vriendin is haar man verloren in de eerste golf. Niemand heeft het mensje een knuffel gegeven in die negen maanden. Want dat is hoe het hoort. Ik vind dat afschuwelijk.
Knuffelen
Een van mijn oudere vriendinnen is door haar dochter 'getrakteerd' op een knuffel met isolerend materiaal er tussen. Wel elkaar aanraken maar er zit een scherm tussen.
Dat zou je vaker moeten kunnen doen als daar behoefte aan is. Dit was ergens in een stedentripje.
Zoiets dus. Uitkijken natuurlijk dat zo'n ding op zichzelf geen superspreader wordt. Goed zepig schoonhouden.
En natuurlijk laat je ouderen ook zelf besluiten. De ouderen die ik ken zijn voorzichtig en nemen maximaal maatregelen maar zijn ook niet altijd helemaal alleen. Ondervoorwaarden, buiten, luchten, kortdurend, kun je wel wat.
Maar nogmaals, ik zou zaken nu met die nieuwe mutatie die veel besmettelijker is heroverwegen. Nog even doorzetten.
'Ik kan niet begrijpen dat je in je directe omgeving iemand dood ziet gaan en dan niet begrijpt dat je gedrag iemand anders het leven kan kosten. Die 1.5 meter gaat echt niet helpen als iemand van jullie zonder het te weten besmet is.'
Wij zijn al maanden de enigen die bij oma voor de deur staan, op de bezorger van de Appie na. En zij is de enige die wij zien, op de cassiere van de supermarkt na. We hebben hier echt wel over nagedacht.
Maar als je denkt dat jouw manier van communiceren mensen overtuigt, moet ik je teleurstellen. Het tegendeel is waar.
Piep
'In deze crisis merk je het verschil tussen mensen die alle risico's uit willen bannen en mensen die bewust een klein risico accepteren'
Ik vraag me af of dat het verschil is. Ik zie vooral mensen die hun eigen keuzes aan anderen willen opleggen (zelfs als die keuzes door die personen niet eens 100 % gevolgd worden) en mensen die snappen dat iedereen zelf keuzes maakt. Mensen die giftig reageren als je bij oma op bezoek gaat, maar zelf wel strandwandelingen maken met mensen van buiten het eigen gezin. Die anderen veroordelen zonder te weten hoe de omstandigheden bij oma zijn, hoe groot het huis is, of de tuindeur open stond enz.
Er zullen altijd mensen zijn die vinden dat iedereen moet doen wat zij doen. Of zéggen te doen. Dat staat los van corona.
omgekeerd
Ik zie alleen mijn oude ouders. Mijn moeder is ziek en verblijft elders, met mijn broer ben ik de enige die op bezoek komt, steunt en de was doet. Mijn vader kan ik niet laten verkommeren, die heeft wat aansturing nodig. Ik heb mijn ouders gewoon daar in mijn kleine bubbel.
Blij dat mijn puber nog even thuis zit.
Maar sommige ouders kan je niet gewoon even niet zien.
Vicky/Piep
Piep:
"Het lijkt wel of sommige mensen uit angst of regeldrang de menselijke maat uit het oog verliezen."
Draag je wel een ffp2 mondkapje bij zo'n bezoek?
Heb je mijn links gevolgd om die dingen in te slaan en aan je ouders te geven?
We zitten niet voor niks in de zoveelste lockdown en als het zo doorgaat zie ik voorlopig geen versoepeling, ook op 19 januari niet.
Ik ben het deels met je eens: mensen zijn oliedom en 19 januari zijn we er nog echt niet uit.
Wat ik niet met je eens ben zijn de bezoeken aan oude(re) mensen.
Mensen heb en recht op kwaliteit van leven, daar horen sociale activiteiten bij. Eenzaamheid is nu niet voor niets een nog groter probleem dan normaal. De term huidhonger is nu ineens hip, maar dat is een term die in de ontwikkelingspsychologie bij (vooral premature) baby's heel normaal is, lichamelijk contact is belangrijk voor de ontwikkeling van de mens, ook op oudere leeftijd.
De meeste mensen hier en in mijn omgeving kiezen voor een kleine bubbel van contact, en de meesten gelukkig ook op anderhalve meter afstand en goede ventilatie, daarbuiten is geen contact.
Tegelijkertijd hebben veel 80plussers het idee dat dit hun laatste jaar kan zijn, zeker als je 80plus bent, geen gekke gedachte. Ik snap dus wel dat die mensen ervoor kiezen wel (beperkt) contact te hebben, niks ergers dan je laatste jaar in eenzaamheid doorbrengen. Dan maar eerder dood.
Pa en ma
Oke wij hebben toen tijdens de eerste lockdown ervoor gekozen dat we mijn ouders niet gaan bezoeken.....mijn ouders zaten ook echt in lockdown mensen die hun boodschappen brachten waren hun enige bezoek.
Gevolg tijdens de zomer kwamen we op visite pa herkende ons niet meer, zwaar dement in 3 maanden tijd. Dus deze lockdown doen we dat anders want ma moet helder blijven.
Mijn kwetsbare vriendin (ja daar kom ik ook nog, de horror!) heb ik al lang geleden ffp2 mondkapjes gegeven. Maar het is echt overdreven om ergens op bezoek te gaan met de ramen open en op flinke afstand met een ffp2 masker op.
Wij verschillen van mening daarover. Ik ben namelijk ook niet ondergedoken en ik zie mijn kinderen liever op school dan thuis. Alleen vind jij het nodig om grote woorden te gebruiken als nalatig en schuld en moord en zo. Terwijl ik denk: die Ad toch, je zou maar zo vast zitten in de angst.
Die grote woorden en beschuldigende vinger vind ik te ver gaan. Ad's wil is geen wet. We hebben niet voor niets een kabinet.
moeilijke keuzes
Blijkbaar hoef je zelf die moeilijke keuzes niet te maken Ad, nu jouw ouders helaas al zijn overleden en je kinderen nog zo jong zijn dat ze thuiswonen.
Mijn inschatting in maart was al dat dit lang zou duren, dus dat ik zo veilig mogelijk leef, maar dat leefbaarheid en het vol kunnen houden ook heel belangrijk zijn.
Wat mij betreft heb ik daar een goede middenweg in gevonden, die voor mij en mijn dierbaren leefbaar is. Zo knuffel ik wel mijn kinderen, niet mijn ouders. Ben ook heel blij dat die wel elkaar hebben
Verder heb ik sinds maart het OV niet meer gebruikt, werk ik alleen thuis, kom ik verder bij niemand binnen.
