geen vakantiegevoel

Animatie

Leg het voor aan het team van de camping. Misschien komen ze handen te kort bij activiteiten en staan ze juist te springen om jou.
Zo spraak je ook met onbekenden en heeft je dag een gevoel van voldoening. Al is het maar het snoeien van de uitgebloeide planten of het uitschenken van limonade voor kleine kinderen.

Anders; is er nog een dame op de camping die in hetzelfde schuitje zit en graag met iemand wilt koffie drinken of in de buurt gaan fietsen?

Thuis zijn, kan je hetzelfde gevoel brengen. Trek je miscchien helemaal de deur dicht en ziet niemand je. Als je op een camping planten verzorgt, heb je sneller aanspraak.

Alleen

Je zit helemaal alleen in je uppie op die camping? Ja, logisch dat er geen bal aan is. Waarschijnlijk heb je ook minder aanspraak omdat mensen het toch een beetje vreemd vinden als iemand helemaal alleen zit. Wat dat betreft kun je beter in een B&B of hostel zitten, maar dan mis je weer je eigen ruimte en bewegingsvrijheid. Maar dat toch liever dan op een camping in je eentje, dat valt zo op.

je honden zijn er ook?

Probeer een honden wandeling te organiseren, want zoals ik het lees ben je al vaker op deze camping geweest en ken je waarschijnlijk al leuke wandelingen die voor nieuwe mensen op de camping onbekend zijn. Of vraag om een wandelmaatje via de receptie/ animatieteam.

Stoer!

Wat stoer van je om alleen op vakantie te gaan! En ook dat je bij het eerste gevoel van teleurstelling niet meteen naar huis bent gegaan. Ik weet niet waarom je alleen bent, maar zo'n vakantie kan het alleen zijn wel erg onderstrepen. Wat dat betreft kan zo'n vakantie ook een moment zijn waarop je voor jezelf de balans opmaakt. Piekeren is natuurlijk niet leuk en ook niet helpend, maar misschien kun je jezelf zetten tot het maken van een plan. Ik las laatst: "piekeren is de verkeerde kant op fantaseren" en die vond ik zelf heel helpend! Je kunt de denkkracht de andere kant op inzetten. Eigenlijk deed je dat al door je te richten op de mooie dingen die je zag.
Misschien is het niet zo'n vakantie-vakantie en wordt het wat meer een project, maar wel iets waar je uiteindelijk veel aan kunt hebben.
Leuk trouwens als je met de boer mee zou kunnen. Daar zou ik nou zelf weer helemaal niet opgekomen zijn (ook die tips van Flanagan niet).
Fijne tijd verder!
Maw.

Belangrijkste regel als je alleen bent

(en "alleen" is IMHO wat anders dan "eenzaam" )

"Het leven is een feestje maar je moet wel zelf de slingers ophangen".

Een afgezaagde tegelspreuk maar het is wel waar. Maar zeker als je pas alleen bent, na (een groot deel van) je leven lang samen met iemand te hebben geleefd (eerst als kind bij je ouders, later met partner en kinderen), is dat lastig. En confronterend ook wel.

Alleen-zijn is het perfecte moment om je af te vragen "wat wil IK eigenlijk?" Je schrijft dat je al eerder op deze camping bent geweest en daaruit maak ik op dat je voorheen niet alleen was, nu wel. Misschien is deze camping perfect voor jou zoals je vroeger leefde, maar nu niet meer.

Het is een goede stap om toch te blijven en mensen uit te nodigen, maar ondertussen kun je deze tijd heel goed gebruiken om eens goed na te denken over wat jij wil, nu je niet meer met anderen rekening hoeft te houden. Misschien een hotelletje of een B&B? Niet meer op een camping maar, ik noem maar wat, een stedentrip?
Toen ik net was gescheiden en een week zonder kinderen was in de vakantie heb ik een rondreis per bus geboekt in het buitenland. Ik had altijd al graag die streek willen bezoeken maar mijn man haatte het land. Ik was net in de veertig en de andere reizigers waren 65+, maar ik heb zo genoten, dit was wat IK wilde, zonder mokkende man of kinderen die 24/7 aandacht vroegen!

Heb je dat al eens bij jezelf onderzocht, wat JIJ wil, wat jij misschien al lang geleden hebt weggestopt?

En nog een andere vraag: je vindt het lastig om alleen dingen in de buurt te ondernemen. Waar komt dat gevoel vandaan? Wat is de zorg/angst die de oorzaak is dat je het lastig vindt? Dat de mensen je aankijken? Ja, ik heb dat zelf ook als alleenstaande moeder op een gezinscamping meegemaakt, niet leuk, les geleerd, geen familiecampings meer voor me, maar met uitstapjes nog nooit. Noch met de kinderen, noch helemaal alleen. Men vindt mij stoer, maar ik vind het vanzelfsprekend om dingen te doen die me leuk lijken. Wat zou ik mijzelf een boel tekort doen als ik mij leuke dingen zou ontzeggen om wat anderen zouden denken!

Ik bezoek zelfs festivals tegenwoordig! Ondanks mijn stramme vijftigpluslijf sleep ik een tentje mee en beleef er de grootste lol!

Laat de blikken en meningen van anderen je niet, NOOIT, weerhouden om je eigen feestje te maken maar zoek wel de plekken op die bij je passen en waar jij je prettig voelt. Die camping is dat misschien niet meer, tenzij je jezelf ertoe kunt brengen toch die leuke dingen in de omgeving te gaan opzoeken en de camping kunt zien als een overnachtingsplek en basis van die uitstapjes.

Voorlopig ben je sowieso goed bezig door niet op te stappen en naar mogelijkheden te kijken. Ga zo door en gebruik je vakantie om na te denken over wat JIJ wilt en wat bij JOU past. Alleen-zijn kan namelijk ook ontzettend leuk zijn

Sally - licht OT

Ik zie je zo zitten in je tentje . Inderdaad, je bent een stoere vrouw. En een voorbeeld, dankjewel weer voor deze mooie post.
Zit zelf nu voor het eerst (tenminste, kan me niet herinneren dat het ooit eerder is voorgekomen) alleen thuis en moet ook nog een beetje mijn weg vinden.

Daarnet heerlijk geskeelerd met de hond, beiden van genoten. Nu zit ik moed te verzamelen om naar de bouwmarkt te gaan. Ik wil de trapleuningen verven want die zijn al 15 jaar een doorn in mijn oog (maar verwachtte dat man die klus zou klaren - ben inmiddels een stuk wijzer en ga daar dus niet meer op zitten wachten) maar het is voor iemand die nog nooit zelfstandig iets van klussen in en om het huis heeft gedaan best nog wel een kluif. Maar ik ga het wel doen! Omdat ik zeker weet dat het me een goed gevoel geeft en omdat ik het leuk vind om te doen, en omdat ik dan iedere dag met een trots gevoel mijn trap op kan lopen ipv balend van die afgebladderde lelijke leuningen! En omdat ik ook daarvan weer zal groeien.

Ik heb me voorgenomen binnenkort ook zelf een (lang) weekend weg te gaan. Lekker fietsen of wandelen, en alleen maar met mezelf bezig zijn. Ook wil ik in huis een plek voor mezelf maken waar ik me kan terugtrekken. Man en kinderen hebben dat wel, ik niet. En ik snap zelf eigenlijk niet waarom ik dat altijd heel normaal heb gevonden. Moet alleen nog nadenken over waar en hoe, want de ruimte is beperkt...

Pennestreek

Ik vind de ontwikkeling die jij hebt doorgemaakt een heel mooie, en dan sta je nog relatief aan het begin van die ontwikkeling. Mijn complimenten! Het moet allemaal nog wennen maar je bent op de goede weg!

Ik ben zelf al meer dan tien jaar alleen. Dingen ondernemen was nooit een probleem, ik heb wel heel erg moeten wennen aan het gebrek aan gezelschap, iemand om mee te lachen en te janken, wederkerigheid, een schouder en een arm. Maar mijn scheiding was dan ook een enorme bevrijding, dat scheelde ook.
inmiddels ben ik na al die jaren zelfs zover dat ik ook "die arm" niet meer mis en een soort happy kluizenaar ben geworden die geniet van haar personal space zonder dit continu te moeten delen (de kinderen zijn ook de deur uit).

Maar ik kan me heel goed voorstellen dat het in het begin erg wennen is. Vooral als het uit de lucht is komen vallen om wat voor reden ook en je relatie wel goed is (geweest).

Oh, en die trapleuningen

Wat een heerlijk symbool van je onafhankelijkheid! Ook binnen een relatie is dat goed mogelijk. Waarom moet de man altijd de klus aanpakken en stelt de vrouw zich daar afhankelijk van op, dat vraag ik me ook altijd af bij Help mijn man is klusser

Hij ergert zich er blijkbaar niet aan, jij wel, dus vertel hem maar dat jij het gaat doen Vindt hij misschien ook wel zo stoer én prettig!

Vesper

Ik heb me nog nooit ongemakkelijk gevoeld in mijn eentje op een camping, juist in je eentje krijg je veel aanspraak.
Hoe kleiner je tent hoe beter daarvoor.

En mijn tent is klein, heel klein (Hilleberg Acto)

Taruh

Ik ben al geen kampeerder maar helemaal alleen in een tentje op een (familie-) camping lijkt me echt een hel. Op zich kan ik prima alleen zijn, maar dan wel graag met een beetje comfort en WiFi.

Vesper Lynd

Wifi is inderdaad wel héél erg welkom

En inderdaad geen familiecampings meer. "Daar hoor ik niet thuis" klinkt wel heel cru, maar ik was daar als single moeder al een buitenbeentje. Ik weiger me zielig te voelen, maar als jij eindelijk het spul op bed hebt en voor je tent/caravan/stacaravan neer kan ploffen met koffie of een wijntje, zie je overal om je heen "de stelletjes" rond de gaslamp. Nee, daar hoorde ik niet meer thuis, maar er zijn nog genoeg leuke alternatieven! Met of zonder kinderen. En dan is zelfs een primitieve festivalcamping met gelijke geesten (van jonge puber tot al flink over de zeventig) leuk

En ook die georganiseerde busreis met bejaarde stelletjes was een schot in de roos, want het bracht me naar een regio waar ik altijd al eens had willen zijn en als alleenstaande reiziger kon ik altijd voorin de bus zitten naast de chauffeur/reisleider (prachtig uitzicht onderweg en de chauffeur/reisleider was iemand van mijn leeftijd met wie ik echt tranen van het lachen heb gejankt !).

Misschien...

Misschien heb je gewoon wat tijd nodig om te wennen, om te accepteren dat je oude gezinsvakanties voorbij zijn. Te rouwen daarom, misschien.
Het kan ook zijn dat je aan iets heel nieuws toe bent. Waarom ga je altijd naar deze camping? Als dat eigenlijk vooral met de kinderen te maken had is het nu misschien tijd voor iets heel anders. Met een vriendin, een zus, een georganiseerde groep of gewoon alleen. Rondreizen maken, met je caravan naar zuid-Frankrijk of de bergen en daar van de omgeving genieten. Iets actiefs, of juist creatiefs (schildervakantie ofzo). Misschien is er wel iets dat je altijd graag gewild hebt, maar er nooit van gekomen is. Nu is je kans.

eens met tijgeroog

ik ben t helemaal eens met Tijgeroog.

Maak een nieuwe start. Nieuwe kansen nieuwe mogelijkheden.
Vergt enige inspanning, tijd, weerstand,
Maar uiteindelijk zal je verder moeten .
T is of een nieuw pad inslaan of hangen in het oude
Dus sluit langzaam af en sla een nieuwe weg in.