Als gezin op vakantie met verschillende skibehoeftes. Geeft problemen

duidelijk

Dan heel duidelijk zijn: prima als we op skivakantie gaan maar ik blijf op de groene piste. Gaan jullie maar op de anderen. We zien elkaar met de lunch...
Hier geen ervaring met skieen, maar wel met verschillende behoefte aan activiteiten in bv. de zomervakantie. We doen gewoon niet alles samen, ik ga daar geregeld een dag alleen fietsen terwijl man en kinderen op de camping blijven.

mijn schoonzus

Heeft het lang geprobeerd maar mijn broer gaat al jaren alleen of met vrienden. Wat gaat er mis als jij alleen wandelt, langlauft of groene pistes doet?

Reactie

Bedankt voor de reacties.

Het zit hem vooral in de verwachtingen en wensen van mijn man. Hij heeft een soort ideaalbeeld van samen met rugzakjes om een dagtocht maken. Hij is een man van verwachtingen en ik voldoe daar niet aan. Dit is gewoon heel lastig, want ik vind het niet leuk om steeds teleur te stellen.

Ik vind het prima om gewoon zelf op de groene pistes te gaan, of zelfs een dag niet te skien. Hij trekt dat slecht. Ik moet dus heel erg bij mezelf blijven en niet toegeven.

Pffff.

precies

Je man is dus behoorlijk egocentrisch, want het moet op de manier die voor hem leuk is. Hoe duidelijker jij bent in jouw verwachtingen hoe eerder hij dat accepteert!

Wat niet gaat, gaat niet.

Je kan hier lang mee bezig zijn maar wat zijn je mogelijkheden? Je hebt al jaren je best gedaan om je te verbeteren maar blijkbaar gaat het niet, wat kan je nog meer doen?
Hij wil niet met jou mee op de groene piste en andersom, van beide kanten begrijpelijk, dus hele dagen samen skiën zit er niet in. Zolang jij blijft proberen en aarzelen, zolang heeft hij hoop dat zijn ideaalbeeld gerealiseerd gaat worden, je moet duidelijk zijn.
Ga nu kijken wat je wel wil, ga je überhaupt nog mee, wil je nog skiën of ga je ter plekke iets anders doen.

Route van blauwe en groene pistes

Misschien kan je man een route uitstippelen van blauwe en goene pistes, zodat jullie wel dat dagtochtje kunnen maken met z'n allen. En de dag daarna gaan ze lekker met z'n drieen de moeilijke pistes af.

Les nemen

Ga in een skiklas van je eigen niveau. Dat heeft veel voordelen: je leert beter skiën, in je eigen tempo, zonder angst, in een gezellige omgeving, en je bent niet beschikbaar om dingen te doen die je eigenlijk niet wil. Als je man met jou wil skiën, dan gaat hij maar wat niveautjes lager samen met jou in jou skiklas

Ga naar een gebied waar ook skiklassen zijn voor (ver) gevorderden. Skilessen zijn namelijk voor iedereen nuttig. Dan leert iedereen goed skiën (wedden dat je man ook nog wat kan bijleren), skiet op eigen niveau, met passend gezelschap. En het is veel veiliger. Voor iedereen.

In skiklassen voor vergevorderden worden leuke dingen gedaan die je als losse skiër niet kan/mag. En tegelijkertijd is het een talencursus Een goede skileraar weet ook veel over de omgeving te vertellen.
Frankrijk is een goed skiland hiervoor.

Ik kan me voorstellen dat je man het niet leuk vindt om altijd alleen te moeten skiën.

Reactie

Mijn niveau is wat het is en gaat in mijn idee niet verbeteren. Ik ben al heel blij dat ik dit kan.
Ik voel gewoon teveel druk door de verwachtingen van mijn man en vind het dus lastig om bij mezelf te blijven. Gek genoeg speelt dit verder nooit bij ons. Alleen omtrent het skien.

Hij vindt het best leuk om samen in het groene gedeelte te zijn maar mist duidelijk iemand die echt op zijn niveau mee kan. De kinderen worden uiteraard steeds beter, maar hij heeft zo'n idee van met zijn allen.

Ik heb dat niet zo.... Ik vind het gezellig, maar kan ook prima zelf.

Skiles

Ik bedoel dus dat jullie allemaal in een skiklas gaan, ieder op eigen niveau. Iedereen kan wat bijleren.
Jullie ontmoeten elkaar dan na de skiklas en gaan dan eventueel samen wat leuks doen.

Inderdaad

Omdat je man iemand mist om samen op eigen niveau mee te skiën, moet hij in een skiklas van zijn niveau gaan.

Skia

Goede tip, dank je wel!!

Wij gingen geregeld per twee op pad

Ik met oudste naar de rode/zwarte pistes in een hoog tempo. Partner met jongste naar de blauwe/rode pistes in een rustiger tempo. Partner had minder ervaring en minder gevoel voor het skiën.
Toen jongste even goed kon skiën als ik, gingen we soms met z'n vieren maar nog vaker per twee personen skiën. Dat is prettiger qua wachten op elkaar en toch gezellig. We spraken dan af waar we zouden lunchen.
Ik ging graag wat eerder terug naar huisje/hotel, dat werkte ook prima.

Wij houden niet zo van de lesgroepen. We zijn liever eigen baas.

Snowboarden?

Een geschikt skiklasje voor iemand die al 40 jaar skiet zal je niet vinden denk ik. Kan man niet gaan snowboarden? Dan begint hij ook weer van voren af aan. Dit jaar in een klasje, later samen met jou op de oefenweide. Tegen de tijd dat hij beter snowboardt dan jij skiet kan hij weer met de kinderen op pad.

skik

toch wel Skik

Er zijn 'klassen' voor ervaren skiërs die een gids/leraar meenemen. Dat is relatief meer skiën dan les, leraar zorgt dat je alle mooie plekjes ziet, leuke restaurants (waar hij een deal mee heeft) en geeft je onderweg persoonlijke tips.

Skiles

Het is al gezegd: neem skiles! In veel gebieden is het mogelijk om alleen in de ochtend les te nemen, dan kan je de middagen met het gezin samen skiën. Of andersom. Of een paar ochtenden. Je zit niet altijd vast aan gelijk een hele week. En dan kan je man het ook een proberen, een klasje voor gevorderden. Met een beetje geluk doen ze daar ook dingen die hij nog niet zo goed kan, zoals een paadje door het bos, een keer een afdaling buiten de piste. Een alternatief kan zijn om een paar dagdelen samen privéles te nemen, dan krijgen jullie samen van dezelfde leraar aanwijzingen, maar wel ieder op z'n eigen niveau (op de pistes die passen bij de minst sterke uiteraard).

Hopeloos geval

Ik heb waarschijnlijk meer skilessen gehad dan de gemiddelde wintersporter, waaronder minstens 20 uur privéles, en durf ook alleen van groene en blauwe pistes zonder ijs. Toen ik nog met mijn wintersportende ex was was dat een groot probleem want hij tufte gewoon door en liet mij op de berg staan. We hebben ook nog eens met dichte pistes gezeten omdat meneer zo nodig een dagtocht wilde maken en ik halverwege al zag dat we beter terug konden gaan. Konden we een peperdure taxi nemen van Val Thorens naar Courchevel ;-(
Tegenwoordig hoef ik niet meer maar soms heb ik er best zin in. Gewoon lekker relaxt wat flauwe hellinkjes en om het uur koffie. En dan 's middags met een boek in de zon.

Stop gewoon

Stop gewoon met het zo tegen je natuur in plezieren van een ander.
Als je toch 40 bent mag je toch eindelijk ook doen wat jij prettig vindt?
Hij heeft onrealistische verwachtingen.
Ik heb járen mezelf gedwongen paard te rijden en lessen te nemen. Ook skiles overigens met de hoogtevrees. Niks aan en ik verduvel het. Zo ga ik ook niet meer in een achtbaan. Laat me er ook niet toe overhalen. Er zijn gewoon dingen die ik niet meer moet van mezelf en zeker niet omdat een ander dat wil.

Gestopt

Hoi, ik ben over de 50 en ik vond het ook wel prima. Jaren geskiet maar nu de bangste en de langzaamste. Dus gestopt. Manlief doet het ook wat rustiger aan dus we gaan vaak lekker wandelen. Ik ga desnoods alleen als ie toch de berg af wil. Wat we nog wel samen doen is schaatsen en langlaufen. Met veel plezier en zonder angst. Dat heb ik ook jonger geleerd. Scheelt een boel hoor. Je man kan je toch niet dwingen?

Maar

Wil je wel?
Heb je wel zin in ski lessen te nemen? Of sowieso te gaan skiën? Wil je graag je technieken verbeteren? Als het antwoord ja is moet je dat vooral doen.
Maar als je geen zin hebt moet je het vooral niet doen. Het is leuk en het moet ontspannen zijn.
Ik zou van te voren aan je man duidelijk maken dat je het leuk vind om te gaan (als dat zo is) maar dat je alleen relaxed wil skiën en geen zin hebt in moeilijk gedoe.
Daarvoor kan hij beter een ski vriend vinden. Hij heeft dan misschien een ideaal beeld van wat wel heel leuk zou zijn. Echter jij wil en kan dat niet en dus gaat dat ideaal beeld sowieso niet lukken.
Als hij dat niet wil begrijpen dan zou ik helemaal niet mee mee gaan.

Reactie

Het is zo ongelooflijk dubbel. Aan de ene kant denk ik al 3 weken: "Kreeg ik maar een botsing met de auto, dan breek ik mijn been en dan hoef ik niet meer. Maar het gekke is dat ik alles eromheen wel erg leuk vind. De ambiance, de sneeuw, de sfeer, het samenzijn.... En zelfs gewoon een beetje rommelen op de groene pistes met ski's vind ik leuk.
Lessen nemen niet, hogere pistes niet, uitdagingen aangaan niet, die warme strakke kleding aan niet....

Dus dubbel.... Stoppen vind ik te rigoureus, maar ergens zou ik dat wel willen, om er helemaal niet meer mee bezig te zijn.... Ik heb er ongenadig veel stress van, ook omdat die skipassen zo duur zijn. Dat helpt niet mee. Dan 'moet' je wel.....

Mijn man is er eentje van de hele dag skiën en goed gebruik maken van de tijd, ruimte en skipas. Ik heb dat helemaal niet. Ik vind 3 uurtjes skiën leuk, maar dan wat anders doen.... Onze behoeftes en wensen en mogelijkheden liggen gewoon heel ver uit elkaar.

Ik vind het echter prima om hem lekker zijn gang te laten gaan, geen probleem. Maar hij vindt het blijkbaar echt heel erg lastig om zijn wensen te laten varen."

Het gekste is dat ik verder eigenlijk heel mondig ben, heel goed voor mezelf kan opkomen en we nooit dit soort ingewikkelde situaties hebben samen. Skiën is echt het enige onderwerp waar we gewoon niet uitkomen en waar ik dus zo worstel.

Hoe kan het nou dat ik niet gewoon blijf bij mijn punt en toch steeds zoveel stress heb hiervan. Waarom kan ik niet gewoon denken: "Ik probeer het weer en als ik het niets vind dan stop ik..." Wie doe ik daar kwaad mee....

Pffff, lastig hoor. Ben enorm blij met jullie reacties!!

Bange ski = bange skier

Te snel gedrukt.

niet doen

Als jij stilletjes wenst een been te breken denk ik dat je het eigenlijk wel weet: gewoon niet doen. En daar héél duidelijk over zijn.
Verwachtingen naar elkaar hebben is leuk, maar het houdt op als het over iemands grens is. En ik denk dat dat nu ook het geval is.

Zeg man vriendelijk maar duidelijk dat jij héél graag van alles in gezinsverband doet, maar dat dit echt een stap te ver is, dat dat definitief en niet te veranderen is en dat dit idee alleen al jou zoveel stress geeft dat je nu echt je grens wilt stellen. Als je man terug komt van zijn ski-avonturen zit jij liefdevol met de gluhwein te wachten en kijk je geinteresseerd naar zijn filmpjes en foto's. Maar jij gaat jezelf niet meer over je grenzen dwingen.

Jij hebt namelijk ook vakantie. En je hebt het geprobeerd.

En helaas kun je het anderen niet altijd naar de zin maken.

Voor je man zal dit misschien teleurstellend zijn, maar er zijn toch nog genoeg dingen die jullie wel samen doen? Een beetje goede relatie kan hier wel tegen, volgens mij

Hoe zou jij het vinden als jij iets héél erg leuk vindt om samen te doen maar jouw man niet, zo erg zelfs dat die zich in stilte een beenbreuk toewenst? Dan sta jij toch ook niet lekker op de ski's?

hier ook hoor

Mijn man en dochters gaan fluitend iedere piste af en ik strompel als een soort Bridget Jones achter ze aan. Voel me ook heel onhandig. Bij de gondel steken zij zonder problemen hun ski's in het rek, ik steek altijd een of twee keer naast, zodat ik struikelend de gondel in val. Maar dat vind ik allemaal niet erg. Zij ook niet hoor, ik krijg geen geërgerde blikken. Wat ik wel vervelend vind is dat zij steeds op mij moeten wachten. En daarom heb ik besloten dat ik altijd na de lunch naar het hotel ga. Lekker lezen, in het zonnetje op het terras. Heerlijk. Zij blij, want dan kunnen ze even knallen. Ik blij, want ik hoef niet sneller te skiën dan ik eigenlijk wil of kan.
O ja, de eerste 2 dagen gaan hier altijd geweldig. Dan ski ik heerlijk, ga als een speer en geniet van alles. Mijn omslag is de derde dag. Dan word ik wat banger en ga ik (dus) slechter skiën.

je legt het hier duidelijk uit

Kan je je man dit draadje niet eens laten lezen?

Deels herkenning

Ik herken het deels wel. Man en ik zijn zo rond de 24/25 jaar begonnen. Je wordt dan toch nooit zo goed als dat je het vanaf je jeugd doet zoals onze kinderen. En op 1 of andere manier zijn mannen altijd minder bang ofzo. Ik ben dus ook altijd de langzaamste. Gelukkig kom ik wel overal vanaf, maar ze moeten even geduld hebben tot ik er ben. Dat is dus reuze vermoeiend, want als ik aan kom hebben zij lekker gerust en vertrekken gelijk weer. Ik heb dus sowieso in gesteld dat ik halverwege een rustdag neem, mijn lijf (48) trekt dat tempo niet meer. Verder neem ik iets meer rust, ik wacht dan ergens terwijl zij nog eens extra gaan.
Wij zijn ook vaak met anderen gegaan en dat is wel heel prettig inderdaad, dan splitsen we in groepen op op eigen niveau.
In jouw geval zou ik dus op zoek gaan naar anderen die ook mee willen of in een klasje gaan. Je man zal het wel moeten accepteren, dat is niet anders. Binnenkort zal de dag ook wel komen dat de kinderen hem niet meer mee willen hebben. Je lol in skiën wordt er niet groter op op deze manier en je angst niet kleiner. Draag je al een helm? Dat heeft bij mij erg geholpen om me minder angstig te voelen. Ook voel ik me minder angstig als ik goed fit ben. Ik was afgelopen seizoen weer een paar kilo te zwaar en had weinig gesport door een blessure, dat merk je meteen. Als ik het hele jaar veel gesport heb en goed op gewicht ben, heb ik veel meer het idee dat ik het onder controle heb. Wat ik verder niet meer doe is skiën in een sneeuwbui en mist. Dat heb ik ook gewoon gezegd: "luister ik kom hier voor mijn lol en ik heb geen lol in slecht weer, dus dan ga ik niet meer mee".

Prive-les

Groepsles vind ik niet ideaal. Je stopt al na een paar bochten omdat de leraar moet checken of de groep compleet is en dat zorgt voor een ongewenste stop als je juist lekker gaat. Je moet daardoor ook vaker wachten zodat je meer tijd hebt om bang te worden van een steile helling. Begin de vakantie daarom met een paar ochtenden prive-les. Tijdens een priveles kiest de leraar rustige en goede pistes uit. Je kan relatief dichtbij blijven en zien waar hij /zij de bochten maakt. Het verhoogdt je zelfvertrouwen en je plezier.

Maar je bent niet de eerste die met de jaren de angst in de knieën krijgt. Leg je man uit dat hij zelf op pad moet gaan, en eventueel over een paar jaar met de kinderen. terwijl jij priveles krijg.
of moedig hem aan om met wat collega's of vrienden een skiweek te plannen.

Hier ook

Ik weet precies hoe het is. Ik heb het ook pas geleerd toen ik 30 was, ben ook nog eens een keer genadeloos onderuit geskied door een oelewapper en best angstig) Ons compromis is dat man altijd in januari een lang weekend alleen/met vrienden gaat. In de voorjaarsvakantie gegaan we als gezin. Hij heeft de ski noodzaak al een beetje uit zijn lijf door dat weekend. We gaan in de ochtend als gezin de blauwe en rode pistes af, lunchen samen en dan ga ik naar het hotel. Man en kinderen (allemaal supergoed en snel) gaan de middag de zwarte pistes af. Ze weten heel goed dat het een fijne week voor ons allemaal moet zijn, we werken er hard genoeg voor. En dus zitten wen in een hotel met zwembad, fitness in een fijne kamer zodat ik ook een fijne vakantie heb. Iedereen blij. Ik ski alleen bij mooi weer, mist, sneeuw of slecht zicht? Dan ga ik lekker wandelen.
Ik vind het niet altijd fijn hoor, ik zou maar wat graag als gezin vloeiend en snel van die berg afgaan. Maar ik weet heel goed dat dat er.nooit meer in zal zitten. Ik ben 48 en ben blij dat ik überhaupt die dingen nog aan mijn voeten durf.

Vakantie is ontspanning!

Als je er zo tegenaan kijkt als je nu doet, ga dan lekker mee en zoek een andere invulling voor de dagen. Alles eromheen vind je aangenaam, alleen skiën op het niveau van je man - daar heb je helemaal geen behoefte aan.

Leuk dat je kinderen het goed beginnen te leren, die kunnen vast op gegeven moment een mooie tocht maken met hun vader. Dat zijn ideaalbeeld van ' met z'n allen' geen werkelijkheid wordt, daar zal hij aan moeten wennen. Niks aan te doen.

Laat hem inderdaad deze bijdragen eens lezen, wie weet snapt hij dan hoe het voelt voor jou.