Tips gevraagd voor moeizaam seksleven
Ik ben een man en ik ben benieuwd naar wat meer inzichten rondom dit thema vooral van andere vrouwen die misschien zoiets hebben meegemaakt of zich kunnen verplaatsen in mijn vrouw. In mijn dagelijkse omgeving zit ik de hele dag tussen de mannen en ik heb drie broers en een handjevol vrienden dus ik heb niet echt dames met wie ik dit bespreekbaar kan maken.
Het zit zo: Sinds de bevalling van ons derde en vermoedelijk laatste kind is de seks van organisch, spontaan en liefdevol echt beroerd geworden. Mijn vrouw geeft elke paar weken aan te willen seksen en dan mag ik er overheen als het ware. Het duurt een minuut of 10 gemiddeld en is enorm gefocust op klaarkomen en er is amper voorspel. Ook bepaalde kleinerende en flauwe opmerkingen doen mij vermoeden dat ze er niks aan vindt of het zelfs liever niet doet. Het voelt in alles alsof ze mij een dienst bewijst. Ook opmerkingen dat ze niet zou willen dat ik vreemd zou gaan of na afloop lekker kan slapen vanavond... Tijdens de seks zit ze constant in haar hoofd, elk geluidje van de kinderen of het bed dat kraakt doet ze boos over. Het geeft mij een ontzettend naar en onrustig gevoel en ik wil liever geen seks op deze manier maar wil haar ook niet kwetsen of afwijzen of ons seksleven om zeep helpen of haar het gevoel geven dat er een ander is . De dagen rondom dat ze seks initieert maakt ze ook een bozige indruk, kort lontje en afstandelijk terwijl ze na een tijdje juist weer liefdevol doet en andere vormen van niet seksuele intimiteit zoekt en affectie toont.
De jongste is nu drie-en-een-half en sindsdien speelt dit. De eerste 2 jaar heb ik nauwelijks iets gezegd omdat zo'n bevalling niet niks is en ik haar niet wilde pushen. Heb aangekaart het niet fijn te vinden zo en waar ik dingen anders moet of kan doen maar inhoudelijk komen we nergens. Ze wil niet onder druk gezet worden en de paar keer dat ik over seks begon ook door mijzelf open te stellen dan maakte ze haar ogen tot spleetjes en luisterde heel aandachtig maar geeft zelf niet thuis. In plaats van een opening te creëren via een gesprek en haar mening en gevoelens te horen loop ik tegen een muur en voel ik me schuldig en slecht dat ik er over begon. Zij doet alsof er geen probleem is.
Mijn vraag is hoe jullie vinden dat ik dit het beste kan aanvliegen? Wil haar niet onder druk zetten of kwetsen maar ik wil geen validatieseks meer waarbij het perspectief van haar kant is mij een dienst bewijzen. Gesprekken lukken niet omdat ze super gesloten is op dat vlak. Merk dat ik steeds meer afkeer krijg tegen op deze manier seks hebben. Het gekke is dat het zich primair lijkt toe te spitsen op seks want verder gaan we supergoed prima en kunnen we over alles goed praten. Ook qua niet seksuele-intimiteit is er niks te klagen. Voor mij is seks binnen de relatie zeker belangrijk maar wel op basis van lust en consent en niet als relationele obligatie, misschien is dit helemaal niet aan de hand maar zo voelt het wel.
ik vind iedereen vrij fel over de partner van TO. En dat snap ik wel gezien de nare opmerkingen die ze maakt en ik vind het ook heel rot voor TO. Maar we kennen haar verhaal niet.
Ik heb zelf met jonge kinderen wel in een fase gezeten waarin ik het heel ingewikkeld vond. Ik heb nooit nare sarcastische dingen tegen mijn man gezegd, laat dat duidelijk zijn.
Maar ik had weinig libido, en vond seks niet zo belangrijk. Intimiteit en verbinding wel en dat heeft ook altijd goed gezeten. Ik wist dat mijn man wel behoefte had aan seks en ik wist ook dat weinig seks bij ons leidde tot nog minder seks, en dat we daar dan op een gegeven moment toch moeilijke gesprekken over kregen. Maar ik wilde wel met hem verder.
Ik vind de algemene mening hier dat er iets mis in je relatie als de seks niet goed is, of dat een vrouw die geen zin heeft haar man niet meer aantrekkelijk vindt of niet meer van hem houdt, of de seks niet lekker vindt, echt heel kort door de bocht. Het was bij mij allemaal niet waar. Als ik eenmaal opgewonden was, genoot ik van de seks en ik kom makkelijk klaar, ook door penetratie (wat uitzonderlijk schijnt te zijn). Mijn man weet precies wat ik lekker vind en is een goede minnaar. Maar ik vind al die dingen pas fijn als ik opgewonden ben. Als ik dat helemaal niet ben wil ik alleen knuffelen en zijn alle erogene zones verboden terrein.
In opgewonden staat komen, is voor mij nog steeds lastiger dan voor mijn man en met jonge kinderen was dat nog sterker zo.
Dus ja, ik maakte zin. Ik deed nooit iets zonder dat ik opgewonden was, ik deed soms wel mijn best om opgewonden te raken, en soms was ik liever gewoon gaan slapen.
En dit was niet goed bespreekbaar want er was in mijn ogen geen oplossing. En als mijn man mij toen verteld had dat de seks op deze manier niet goed genoeg was, dat had ik echt verschrikkelijk gevonden.
Nou denk ik niet dat hij de seks zo ervoer als TO het nu ervaart en ik maakte ook geen nare opmerkingen.
Maar ik kon wel veel last hebben van een kreukel in het laken, warm/koud, een hoestend kind. Dat herken ik erg. Als je echt je best doet om in de stemming te komen, moet alles precies goed zijn, anders lukt het niet.
De lieve woorden die iemand hierboven voorstelt om het te bespreken, zouden mij toen wel geholpen hebben. Beseffen dat het echt geen verplichting is. Maar een echte oplossing is het ook niet. Want ik had nooit tot bijna nooit spontaan zin. En ik wist dat mijn man geen seksloos huwelijk zou willen. En ik toch ook niet want ik weet hoe verbindend het is en hoe lekker het kan zijn.
Mijn libido kwam terug toen de kinderen groter werden maar dat weet je niet van tevoren en er blijft bij ons wel een verschil.
Sorry. Dubbel.
WakuWaku schreef op 18-03-2025 om 16:01:
[..]
Zou je denken het gekke is echter dat het zich alleen lijkt toe te spitsen op de seks. Want verder is ze dus wel respectvol en kunnen we samen praten, lachen, knuffelen en hebben we het fijn samen. Dat maakt het ook zo lastig om te intepreteren. Kan best dat de koek gewoon op is maar los van de seks is de relatie absoluut niet liefdeloos. Over en weer niet.
Doordat het allemaal zo vaag is kan ik ook geen keuzes maken. Vaak denk ik dat het aan mij ligt, dat ik beren op de weg zie. Vorig jaar heb ik voorgesteld om samen therapie te volgen maar volgens haar is er gewoon geen probleem???
Als ik alle dingen opnoem waar ik qua seks tegenaan loop beloofd ze er op te zullen letten en andere dingen noemt ze vergezocht of heeft ze geen idee bij. Alsof je zegt dat het gras dat je ziet groen is en de ander blijft er bij dat het blauw is, of dat er überhaupt geen gras groeit. Er komt ook nooit eens een terugkoppeling van hoe zie je het nu? Of wat werkt voor jou? Alsof wat ik denk er niet toe doet.
Laatst gaf ik iets aan wat ze gezegd had (een of andere lullige opmerking) en ten deed ze net of het nooit voorgevallen was en als het zo was was het een grapje. Heel vermoeiend en frustrerend.
Als ik dit zo lees, zou ik een man als jou wel wensen en je echt willen behagen. Wat een emotionele ontwikkeling, en diepgang heb je. Ik hoop dat je eruit komt je wenst niks raars, alleen gelijkwaardigheid, diepgang en liefde:
Renate46 schreef op 18-03-2025 om 18:00:
[..]
Een man die als een kind smeekt, klacht, zeurt om sex dat vind ik een afknapper. Denk dat de meeste vrouwen dat vinden.
Of je daadwerkelijk therapie gaat doen is de vraag. Misschien wordt ze wat ik net al zei echt wakker. Jij bent niet gelukkig. Het gaat om jou he.
Ja dat laatste vind ik wel lastig toe te passen vooral omdat het maar één aspect van de relatie gaat terwijl de rest wel fijn is. Hoe ver moet je gaan om je punt te maken als het gaat om de kwaliteit van seks en vooral wat is realistisch om te verlangen? Smeken klagen en zeuren heb ik nooit gedaan.
Nogmaals het is niet dat ze volkomen maling heeft en ik compleet over me heen laat lopen, ben wel eens flink pissig geworden om die opmerkingen maar het sluimert er dan later toch weer in op een net iets andere manier.
Die opmerkingen zijn ook niet de kern van het probleem denk dat het meer gaat om haar perceptie, namelijk dat seks voornamelijk een taakje is om mij tevreden te maken en houden en misschien ook wel te kunnen manipuleren in bepaalde situaties. Zoals dat voorbeeld van dat pijpen dat is dan bijvoorveeld bonus content voor speciale gelegenheden, als je een promotie krijgt op werk of een of andere achievement bereikt in je leven. Terwijl voor mij seks altijd in eerst instantie gaat om samenkomen haar plezier en wensen centraal staan en niet als een of andere dienst of taak om haar tevreden te houden. Ook niet eens om pure geilheid want ik heb vriendinnen gehad vroeger waar de seks intens mee was maar die liepen alsnog stuk omdat er emotioneel en inhoudelijk verder eigenlijk niks was.
Op termijn is deze manier van doen gewoon niet houdbaar maar als ik het aankaart zie ik kennelijk spoken. Seks weigeren vind ik dubbel want ik hou wel van seks en soms is het ook wel fijn. Plus ik wil haar helemaal niet kwetsen voor het blok zetten of het gevoel geven dat ik haar manipuleer.
Had gehoopt op tips voor een iets meer liefdevolle en respectvollere benadering maar misschien is hard en duidelijk mijn eigen wensen kenbaar maken wel de enige optie die resteert.
snoepjeharibo22 schreef op 18-03-2025 om 18:19:
[..]
Als ik dit zo lees, zou ik een man als jou wel wensen en je echt willen behagen. Wat een emotionele ontwikkeling, en diepgang heb je. Ik hoop dat je eruit komt je wenst niks raars, alleen gelijkwaardigheid, diepgang en liefde:
Dankjewel!
Nou dat weet ik allemaal niet hoor haha. Kan uiteindelijk best zijn dat ik werkelijk alles fout doe vanuit haar perspectief maar dan moet je als partner wel die inzichten meekrijgen anders kun je ook geen progressie boeken of veranderen.
Weet nu al als ik ga zeggen laat maar zitten met die seks op deze manier dat ze daar geen genoegen mee neemt of ze gaat het opvatten als in haar ogen onterechte kritiek en boos worden, of ze gaat heel onzeker worden en beide valt ook niet uit te sluiten.
En ergens voel ik me dan weer superschuldig want het leven met kleine kinderen is al superhectisch en dan kom ik weer met nog meer stress. Misschien is hopen op betere tijden dan verstandiger. Kijk dat we er iets mee moeten is evident maar het precieze hoe en waar vind ik echt moeilijk in te schatten, vooral omdat zij aangeeft niet te herkennen in de hele problematiek.
Trijsje schreef op 18-03-2025 om 18:07:
ik vind iedereen vrij fel over de partner van TO. En dat snap ik wel gezien de nare opmerkingen die ze maakt en ik vind het ook heel rot voor TO. Maar we kennen haar verhaal niet.
Ik heb zelf met jonge kinderen wel in een fase gezeten waarin ik het heel ingewikkeld vond. Ik heb nooit nare sarcastische dingen tegen mijn man gezegd, laat dat duidelijk zijn.
Maar ik had weinig libido, en vond seks niet zo belangrijk. Intimiteit en verbinding wel en dat heeft ook altijd goed gezeten. Ik wist dat mijn man wel behoefte had aan seks en ik wist ook dat weinig seks bij ons leidde tot nog minder seks, en dat we daar dan op een gegeven moment toch moeilijke gesprekken over kregen. Maar ik wilde wel met hem verder.
Ik vind de algemene mening hier dat er iets mis in je relatie als de seks niet goed is, of dat een vrouw die geen zin heeft haar man niet meer aantrekkelijk vindt of niet meer van hem houdt, of de seks niet lekker vindt, echt heel kort door de bocht. Het was bij mij allemaal niet waar. Als ik eenmaal opgewonden was, genoot ik van de seks en ik kom makkelijk klaar, ook door penetratie (wat uitzonderlijk schijnt te zijn). Mijn man weet precies wat ik lekker vind en is een goede minnaar. Maar ik vind al die dingen pas fijn als ik opgewonden ben. Als ik dat helemaal niet ben wil ik alleen knuffelen en zijn alle erogene zones verboden terrein.
In opgewonden staat komen, is voor mij nog steeds lastiger dan voor mijn man en met jonge kinderen was dat nog sterker zo.
Dus ja, ik maakte zin. Ik deed nooit iets zonder dat ik opgewonden was, ik deed soms wel mijn best om opgewonden te raken, en soms was ik liever gewoon gaan slapen.
En dit was niet goed bespreekbaar want er was in mijn ogen geen oplossing. En als mijn man mij toen verteld had dat de seks op deze manier niet goed genoeg was, dat had ik echt verschrikkelijk gevonden.
Nou denk ik niet dat hij de seks zo ervoer als TO het nu ervaart en ik maakte ook geen nare opmerkingen.
Maar ik kon wel veel last hebben van een kreukel in het laken, warm/koud, een hoestend kind. Dat herken ik erg. Als je echt je best doet om in de stemming te komen, moet alles precies goed zijn, anders lukt het niet.
De lieve woorden die iemand hierboven voorstelt om het te bespreken, zouden mij toen wel geholpen hebben. Beseffen dat het echt geen verplichting is. Maar een echte oplossing is het ook niet. Want ik had nooit tot bijna nooit spontaan zin. En ik wist dat mijn man geen seksloos huwelijk zou willen. En ik toch ook niet want ik weet hoe verbindend het is en hoe lekker het kan zijn.
Mijn libido kwam terug toen de kinderen groter werden maar dat weet je niet van tevoren en er blijft bij ons wel een verschil.
Dit is heel herkenbaar ik vermoed dat mijn vrouw er in grote lijnen zo over zou denken. Bespreekbaar maken is natuurlijk leuk en aardig maar hoe ga je in hemelsnaam vertellen dat je weinig of geen libido hebt en tegelijkertijd je seksleven op peil houden? Dat zou op zijn minst op gefronsde wenkbrauwen en sceptische reacties van zijn kant kunnen rekenen als hij überhaupt nog wil.
Steeds minder seksuele prikkels dan kom inderdaad uiteindelijk waarschijnllijk in een seksloos huwelijk terecht, met een partner die wel wil en dan kun je zelf wel bedenken hoe dat gaat aflopen. Dat is misschien nog wel beangstiger dan maar 'gewoon' toegeven aan de seks.
Hoop ook dat als ze straks allemaal naar school gaan zij wat meer uit haar hoofd komt en we de kar weer samen vlot kunnen trekken.
Al worstel ik er wel mee want eigenlijk wil ik geen seks met haar op deze manier. Los van de opmerkingen dat is de druppel je merkt aan alles dat ze het doet om mij tevreden te houden. Daar walg ik van zo wil ik geen seks meer.
WakuWaku schreef op 18-03-2025 om 17:09:
[..]
Is het mannelijk om met je vuist op tafel te slaan als je ontevreden bent over je seksleven ja? Of moet je dat anno 2025 wellicht anders oplossen/invullen.
Durf haar heus wel te confronteren of desnoods voor het blok te zetten maar het moet geen averechts effect hebben. Een boze man is tenslotte geen sexy man.
Laat staan dat je iemand gaat pushen om om die reden in therapie te gaan. Zouden jullie dat accepteren als je zelf het idee hebt dat er geen probleem is?
Ik ben een vrouw. En zou flink schrikken als mijn partner aangeeft dat er problemen zijn. Misschien wordt ze boos of verdrietig. Maar onverschillig is de meest slechte reactie. Dan kan het je gewoon niet meer schelen. En ik zou uiteindelijk wel gaan nadenken en therapie een kans geven. Soms mag het ook even knallen in een relatie he? Een goede relatie kan dat aan. Je mag best boos worden. Niet omdat ze geen seks wil. Wel omdat ze jou niet serieus neemt, omdat ze je diep beledigd en omdat er gewoon een probleem is.
Ik zou ook aangegeven (dat moet je wel menen). Dat er consequenties zitten aan een weigering. Ik kan je niet dwingen tot therapie. Maar ik wil geen zielloze seks met iemand die dat niet wil. En die mij ook nog kleineert terwijl ik heb aangegeven dat dat kwetsend is. Ik ga daarom verder kijken (fwb, ons, escort) zodat jij niet meer vies van mij hoeft te zijn. Wil zij dat niet dan verwijs je terug naar de therapeut.
Echt als jij niets doet dan gaat dit je hele relatie beïnvloeden en bestaat de kans op een affaire (en ik zou je volledig begrijpen ook).
To, jij blijft maar excuses maken. Jonge kinderen, 3 jaar geleden bevallen, druk etc. Weet dat iedere fase weer andere uitdagingen heeft. Straks moeten de kinderen naar sport, clubs en afspraken. Daarna heb je pubers in huis die alles meekrijgen. En met 40 zitten vrouwen in de voorfase van de overgang (pre menopauze). Met 45/50 geeft ze aan dat de overgang begint en dan is het definitief klaar (de overgang duurt gemiddeld 10 jaar en daarna heeft 2/3e van de vrouwen weinig tot geen seksleven meer). Dus wachten op betere tijden is een risico. Van seksleven komt meer seks. Je lichaam en geest maken die hormonen aan. En ook lichamelijk blijft alles functioneren. Het werkt echt zoals het trainen van spieren.
Izza schreef op 18-03-2025 om 19:22:
To, jij blijft maar excuses maken. Jonge kinderen, 3 jaar geleden bevallen, druk etc. Weet dat iedere fase weer andere uitdagingen heeft. Straks moeten de kinderen naar sport, clubs en afspraken. Daarna heb je pubers in huis die alles meekrijgen. En met 40 zitten vrouwen in de voorfase van de overgang (pre menopauze). Met 45/50 geeft ze aan dat de overgang begint en dan is het definitief klaar (de overgang duurt gemiddeld 10 jaar en daarna heeft 2/3e van de vrouwen weinig tot geen seksleven meer). Dus wachten op betere tijden is een risico. Van seksleven komt meer seks. Je lichaam en geest maken die hormonen aan. En ook lichamelijk blijft alles functioneren. Het werkt echt zoals het trainen van spieren.
Het zijn geen excuses, je hoort en leest (ook op dit soort fora) gewoon heel vaak dat met jonge kinderen het libido door het putje gaat. Een paar posts hierboven nog geeft een dame aan precies zo'n fase te hebben doorgemaakt en het niet fijn zou hebben gevonden als haar partner haar op onder druk zou hebben gezet om wat uiteindelijk zijn probleem was te fiksen. Dat juist een liefdevolle benadering haar 'zin' in hem nog enigszins in stand hield.
Bovendien als jij aan geeft dat 2/3 van de vrouwen na de menopauze überhaupt geen seks meer wil en het rond 40 waarschijnlijk al significant af gaat nemen heeft het dan zin om seks zo ontzettend op te blazen als je beide halverwwege de dertig bent en verder een leuke relatie hebt? Jouw suggestie om therapie af te dwingen met als stok achter de deur dat ik anders ergens anders een potje ga neuken past toch helemaal niet in het straatje van wat je zegt dat het libido sowieso gaat afnemen en hoe komen we hier samen uit, maar is eerder vorm van emotionele chantage?
En los daarvan stel dat ik haar zover krijg wat voor verschil gaat therapie daarin maken? Als je geen zin hebt heb je geen zin lijkt mij. Wellicht krijg je bepaalde inzichten mee en communiceer je beter met elkaar dus dat is winst, in die zin geloof ik wel in therapie. Al is het maar om elkaar beter te leren kennen. Maar of het je seksleven gaat redden (zeker op lange termijn) kun je je vraagtekens bij zetten.
Bedoel het niet negatief of betweterig, ik begrijp jouw insteek helemaal. Het is alleen wel erg direct en oplossingsgericht ik weet alleen niet of ik voor dit moment misschien wat milder kan zijn en niet gelijk met grof geschut (open huwelijk, escorts en dat soort dingen) moet gaan schieten om dingen af te dwingen bij haar. Ze is naast een sekspartner(soms) ook mijn maatje en de moeder van mijn kinderen. Ik wil haar hart niet breken of direct het hele huwelijk opblazen over seks.
Dat er iets moet veranderen is duidelijk ik zoek alleen nog heel erg naar de toon, toonhoogte en eigenlijk ook de soort muziek waarop we dit gaan orchestreren haha.
WakuWaku schreef op 19-03-2025 om 14:55:
[..]
En los daarvan stel dat ik haar zover krijg wat voor verschil gaat therapie daarin maken? Als je geen zin hebt heb je geen zin lijkt mij. Wellicht krijg je bepaalde inzichten mee en communiceer je beter met elkaar dus dat is winst, in die zin geloof ik wel in therapie. Al is het maar om elkaar beter te leren kennen. Maar of het je seksleven gaat redden (zeker op lange termijn) kun je je vraagtekens bij zetten.
Dat er iets moet veranderen is duidelijk ik zoek alleen nog heel erg naar de toon, toonhoogte en eigenlijk ook de soort muziek waarop we dit gaan orchestreren haha.
Ik snap je helemaal!
En daar is therapie nu bij uitstek voor bedoeld: beter met elkaar leren communiceren. Dus doen, zou ik zeggen. Desnoods begin je in je eentje. Ik ben ooit een tijdje alleen in relatietherapie geweest (want mijn ex "hoefde dat niet") dat kan!
Die toon leer je dus in therapie. Waar een professioneel persoon sturing geeft aan een gesprek waar jullie nu niet uitkomen. Ik geef alleen aan dat er altijd redenen zullen zijn om geen seks te hebben als je dat niet wilt. En dat die natuurlijke behoefte vanuit vrouwen heel snel kan afnemen in de zeer nabije toekomst.
Daarnaast vind ik dat je haar behoorlijk in bescherming neemt terwijl ze zeer nare en kwetsende opmerkingen over jou maakt. Iemand die je beste vriend of maatje is doet dat niet.
WakuWaku schreef op 19-03-2025 om 14:55:
[..]
Ik wil haar hart niet breken of direct het hele huwelijk opblazen over seks.
Zij mag wel je hart breken door te zeggen na de seks ik ben blij dat iemand het nog leuk vond.
Nou we toch in dit rubriek zitten is het nog wel leuk jullie seks? In de jaren wordt alles standaard. Komt ze wel klaar, hebben jullie speeltjes, is er variatie of is alles standaard.
Geef je bijv. haar wel eens een massage in bed zonder dat er gelijk geneukt moet worden. Misschien durft zij niet te zeggen dat er geen klap aan is. Kortom zoals hier boven al gezegd. Communiceren en dus open kaart.
Marianne76 schreef op 19-03-2025 om 15:09:
[..]
Ik snap je helemaal!
En daar is therapie nu bij uitstek voor bedoeld: beter met elkaar leren communiceren. Dus doen, zou ik zeggen. Desnoods begin je in je eentje. Ik ben ooit een tijdje alleen in relatietherapie geweest (want mijn ex "hoefde dat niet") dat kan!
Lijkt mij dus ook, nogmaals misschien pak ik het wel helemaal verkeerd aan he kan ook. De vraag is of ze daar voor open staat en tot nu toe is dat niet zo.
Lijkt me interessant om elkaar meer te leren kennen, zou bijvoorbeeld wel kinks willen weten en zo maar ze zegt dat allemaal niet te hebben en ik heb ze ook nog niet echt kunnen ontdekken. Het is en was vooral recht toe recht aan. Wat voor mij overigens prima is want neuken is heerlijk, maar kan me voorstellen dat je als vrouw misschien op termijn wat meer perverse prikkels nodig hebt om het leuk te blijven vinden.
En stel dat het het niet aan mij ligt maar zo simpel is als das pech libido weg wil ik dat ook weten. De vraag is alleen wel of je dan ooit nog gaat neuken of dat je daarmee je seksleven permanent om zeep helpt.
Maar dat is dan een vraag voor later, beter gewoon weten wat er echt speelt en vanuit die transparantie kijken naar oplossingen (misschien meer hand en span diensten en minder PIV, eventueel als ze echt niks meer wil zo nu en dan escorts of wellicht kijken voor een FWB enzo). Want nu hou je elkaar ook alleen maar voor de gek.
Renate46 schreef op 19-03-2025 om 15:58:
[..]
Zij mag wel je hart breken door te zeggen na de seks ik ben blij dat iemand het nog leuk vond.
Nou we toch in dit rubriek zitten is het nog wel leuk jullie seks? In de jaren wordt alles standaard. Komt ze wel klaar, hebben jullie speeltjes, is er variatie of is alles standaard.
Geef je bijv. haar wel eens een massage in bed zonder dat er gelijk geneukt moet worden. Misschien durft zij niet te zeggen dat er geen klap aan is. Kortom zoals hier boven al gezegd. Communiceren en dus open kaart.
Ja goeie, weet niet of ze mijn hart er mee breekt. Ben niet zo'n hele tere ziel. Maar het zit wel veel teveel in het spectrum van een dienst verlenen, mij een goed gevoel geven, de vrede in de relatie behouden. Daardoor voelt de seks wel heel erg als een verplicht nummer en niet als écht samenkomen ? Snap je dan wat ik bedoel?
En dan denk je dat kan nooit de bedoeling zijn hier moeten we wat mee. Maar dan denk je ook dat aan stellen die amper of nooit meer seksen en of je misschien niet teveel vraagt en wil van een vermoeide moeder met jonge kinderen?
Idealiter wil je elke vrijpartij vuurwerk en passie, dat ze zo nu en dan de douche in sneakt en je spontaan begint te pijpen, elkaars kinks verkennen en ga zo maar door. Maar tussen wat je echt wil als man en wat overeenkomt met de realiteit zit nogal wat marge. Stel dat je als vent zo'n topic opent hier met dat soort eisen t.a.v. je vrouw dan word je waarschijnlijk (terecht) midden in je gezicht uitgelachen hier van hoe haal je het in je hoofd.
Dat realiseer ik me ter dege en daarom weet ik niet zo heel goed hoe ver ik moet gaan met verbeteringen willen afdwingen.
Izza schreef op 19-03-2025 om 15:56:
Die toon leer je dus in therapie. Waar een professioneel persoon sturing geeft aan een gesprek waar jullie nu niet uitkomen. Ik geef alleen aan dat er altijd redenen zullen zijn om geen seks te hebben als je dat niet wilt. En dat die natuurlijke behoefte vanuit vrouwen heel snel kan afnemen in de zeer nabije toekomst.
Daarnaast vind ik dat je haar behoorlijk in bescherming neemt terwijl ze zeer nare en kwetsende opmerkingen over jou maakt. Iemand die je beste vriend of maatje is doet dat niet.
Omdat het zich zo toespitst op de seks. Als dit in de hele relatie een thema is waren we allang gescheiden.
Het lijkt er op alsof ze zich geen houding weet. Ze is ook vrij conservatief opgevoed. Geen excuus maar jij en ik kunnen ons redelijk vrij uiten dat kan natuurlijk niet iedereen zomaar.