seksuele frustratie

Hoi iedereen,

ik had graag nog eens wat zaken van me afgeschreven. Je kan gerust mijn vorige topic erop nalezen waarin ik schrijf dat ik niet tevreden ben met ons huidig seksleven. Dat zo goed als onbestaande is. Er is nog wel seks maar dat is heel sporadisch.

Soms één keer in de maand, soms één keer om het half jaar en ook zelfs soms één keer op een jaar. Het voelt bij haar aan als een opdracht. Ik heb al jaren geprobeerd om er met haar over te praten en heb ook al heel vaak aangegeven dat ik gefrustreerd ben. Soms komt er wel eens een gesprek en beseft ze dat er inderdaad te weinig seks is, maar het blijft enkel bij woorden.

Ik weet dat er in het vorige topic wat vragen werden gesteld over het feit dat ik misschien zelf niet genoeg moeite deed voor haar. Uiteraard is dit mijn kant van het verhaal, dat besef ik ook. Maar ik kan echt zeggen dat ik genoeg tijd neem, rustig de tijd neem voor lang voorspel en dergelijke en dat ik niet zo iemand ben die direct tot de "daad" overga.
Wat dat voorspel betreft, dat is iets dat ik bij haar doe, jammer genoeg niet omgekeerd. Ik heb het dan bijvoorbeeld over orale bevrediging. Ik doe dit steeds bij haar... zij nooit bij mij. Als ik haar vraag waarom, dan krijg ik hier een ontwijkend en vaag antwoord op. Ik vermoed dat ze dit niet leuk vind, en voor mij moet ze ook niets tegen haar zin doen dus na een tijdje stop je ook met dit te vragen.

Het punt is dat ik seksueel ongelukkig ben, al jaren. Het voelt zwaar en maakt mij soms heel eenzaam. Ik voel mij er ook vaak triestig door. Ik voel dat ik mijzelf niet kan zijn hierdoor. Ik mis die verbondenheid met mijn vriendin.
Ik zie mijn vriendin ook graag en we hebben het leuk samen. Maar ik begin meer en meer te voelen dat het zwaar weegt op ons. Het voelt als een zware last die ik al jaren meedraag.

Ik zou graag seksueel vrijer willen zijn en bedoel hier niet onmiddellijk mee dat we naar een open relatie moeten gaan. Ik wil gewoon met mijn vriendin open en eerlijk kunnen praten over mijn seksuele verlangens en fantasieën. Dit voelt bij mij nu al jaren aan als een rem. Ik voel mij letterlijk geremd in mijn seksuele verlangens en fantasieën en ik voel dat ik hierin zou moeten/willen uitbreken. Ik weet niet of ik dit goed uitleg en of er mensen zijn die dit volgen of herkennen.

Ik heb in mijn vorige topic gezegd dat ik ook niet perfect ben. Ik heb in mijn huidige relatie een aantal keer intieme gesprekken gehad met andere vrouwen. Dit gaat dan over vrouwen die toevallig in mijn leven op mijn pad komen. Ik ga niet bewust hier naar op zoek. Die intieme gesprekken kunnen gaan over seks in het algemeen, mijn huidige seksleven, maar ook jammer genoeg is het een aantal keer ook richting sexting gegaan waarbij er wel is berichten of zelfs wel is een fotootje is gestuurd.

Ik ben hier niet fier op en ik voel mij hier schuldig over naar mijn vriendin toe. Het voelt verkeerd aan dus dan is het in mijn ogen ook verkeerd. Ook al zie ik dit meer als een seksueel fantasietje, een manier om te masturberen,... Ik heb ook nooit de intentie gehad (en zal dit ook nooit doen) om fysiek iets te doen met iemand anders en heb dit ook altijd heel duidelijk gemaakt naar de andere partij.

Ik ben echt geen slecht persoon maar hoe goed voelde het op dat moment om even te voelen dat er in mij zoveel geladen seksuele energie zit.
Zoveel seksuele verlangens en fantasieën die ver ver diep in mij begraven liggen en die op zo'n moment naar boven komen tijdens zo'n gesprek.
Hoe fijn is het om eens te voelen dat er iemand seksuele interesse in mij heeft?

Spijtig genoeg is er na het gesprek en de ontlading... de spijt en de ontnuchtering. Ik voel me verdrietig dat ik dit heb gedaan. Opnieuw voel mij weer eenzaam omdat de realiteit opnieuw is dat ik dit nooit zal hebben met mijn huidige vriendin.

De gesprekken die ik in de loop der jaren heb gehad zijn in ieder geval gestopt. Ik zoek het niet op en ik blok het af moest het op mijn pad komen. Dit om de reden dat het niet goed voelt en ik me nog schuldiger zou voelen.

Ik stel mijzelf vaak de vraag of ik dit eerlijk zou moeten vertellen tegen haar. Eigenlijk wil ik dit wel, dan weet ze ook ineens dat het voor mij persoonlijk niet veel voorstelt, en dat het gaat over mij en mijn eigen persoonlijke seksuele uiting.
Ik weet dat er vele zouden zeggen dat ik mijzelf de vraag moet stellen of ik het ok zou vinden moest mijn partner dit doen. Eigenlijk zou ik daar geen enkel probleem mee hebben moest zij hetzelfde doen. Dat is wat ik bedoel met die seksuele vrijheid.

Op zich zijn dit uiteraard zaken die je moet bespreken met elkaar en wat daarin de grenzen zijn en hoever je hierin mag gaan.

Ik weet niet of er mensen zijn die zich herkennen in dit verhaal. Je mag altijd reageren. Alvast bedankt om mijn verhaal te lezen.
Lieve groetjes