Seksualiteit
Mamavan1
16-05-2017 om 22:57
Saaie seks en te weinig seks in huwelijk met baby
Hallo iedereen,
Ongeveer 5 jaar ben ik nu samen met mijn man waarvan 2,5 jaar getrouwd. Ik voel me nog altijd aangetrokken tot hem maar helaas heeft hij nu bijna een jaar steeds minder zin in seks. Dat komt door geldproblemen (al verdien ik zelf voldoende om het gezin te onderhouden) en problemen binnen zijn familie (zijn ouders waren nog niet klaar om hem los te laten en verwijten hem dat hij hen niet vaak bezoekt). Bovendien zijn we papa en mama geworden dit jaar dus de verantwoordelijkheden zijn toegenomen. Ik probeer te helpen waar ik kan. Ik zorg voor ons kind en laat hem alleen de leuke dingen doen, bijvoorbeeld lekker spelen met ons kindje. Alle huishoudelijke taken op het buiten zetten van de vuilnisbakken na (ik ben bang voor spinnen) doe ik en betaal zo'n beetje alle vaste lasten (zowel voor het huis, als voor ons kindje en hond). Langzaam begint hij nu steeds meer te werken (moest zijn studie nog afronden) en binnenkort zal hij weer centjes binnenkrijgen.
Ik snap dat een man zich minder kan voelen als zijn vrouw degene is die alles moet betalen en door alle familieproblemen erbij kan zijn libido dalen. Ik probeer echter met alles te helpen en ik weet niet hoe lang ik dit nog trek. Ik houd van seks. Ik wil graag seks. Liefst 2x in de week maar tenminste 1x. Nu gaan we eerder richting 1x in de zes weken. Ik heb het meerdere malen aangekaart (dat ik het mis en dat ik ongelukkig ben) maar tevergeefs. Hij zegt het ook te missen maar geld is voor hem belangrijker. Dus wil hij veel werken en dan is hij automatisch moe en moet daar in het weekend van bijkomen.
Ik heb een lange tijd gedacht dat het aan mij lag. Door de zwangerschap was ik aangekomen (inmiddels weer allemaal kwijt) en ik besteedde niet zoveel aandacht aan mezelf (dacht alleen aan mijn baby en alles eromheen). Dus ik ben meer mijn best gaan doen. Buikspieroefeningen iedere avond, sexy lingerie aan onder mooie jurkjes en meer initiatief tonen. Met als gevolg afwijzing. En dat doet pijn. Niks pijnlijker dan de dag doorbrengen met het verzorgen van de baby en het huis, betalen van de rekeningen, koken voor je man, mooi aangekleed op hem te wachten om vervolgens eigenlijk bijna genegeerd te worden. Hij komt binnen, eet, laat de hond uit, gaat douchen en bekijkt dan filmpjes op de ipad tot laat in de avond om vervolgens met oordopjes en al in slaap te vallen. En ik lig ernaast in een sexy setje.
Ik word er echt verdrietig van. We zijn beide bijna 30 en ons seksleven is slecht. Want ook als we dan eens seks hebben is het erg saai en kort. Hij wil het liefst dat ik hem even verwen en er dan op klim. Als ik zeg dat ik zelf ook verwend wil worden dan doet hij het met veel tegenzin (zuchten en nogal oppervlakkig een paar keer likken).
Soms denk ik is dit het dan, mijn leven? Ik vind mezelf echt een lieve hardwerkende verzorgende moeder en vrouw. Ik smeer nog altijd zijn broodjes voor werk. Ik wil graag voor hem en ons gezin zorgen maar het voelt alsof er niet meer voor mij wordt gezorgd. Hij zegt wel dat hij van mij houdt en dat hij mij mooi vindt maar ik wil dat ook voelen. Ik heb het nu al zo vaak aangekaart dat hij nu zelf heeft gezegd dat ik er niet meer over moet beginnen anders gaat het hem nog meer tegenstaan.
Mijn kind staat boven mijn verlangen, zo'n moeder ben ik nou eenmaal. Dus scheiden zit er niet in. Ik heb genoeg speeltjes en 18 jaar houd ik wel vol. Ik merk wel dat ik de laatste tijd anders ga kijken naar mijn man. Waar ik voorheen als ik hem zag dacht man wat ben je sexy denk ik nu man wat ben je sexy maar ow zo saai. En ik merk dat ik wat stiller ben. Meer in mezelf. Doe nog wel gewoon al mijn taken maar voel steeds minder de behoefte om met hem samen op de bank tv te kijken. Ik begin een beetje mijn eigen leven te leiden.
Ik wil graag geloven dat het zodra hij zijn centjes weer krijgt beter wordt maar hij stort zich helemaal op zijn werk en dat zal de komende jaren niet veranderen (zegt hij zelf). Wie herkent dit en heb je je erbij neergelegd? Hoe ging je om met je gevoelens?
Ik denk dat ik dit vooral opschrijf om het met anderen te kunnen delen. Ik weet van mezelf dat ik sowieso bij hem blijf tot ons kindje 18 is. Pas als het dan nog steeds slecht is kies ik voor mezelf.
Ik wist trouwens niet of dit nou bij relatie of seksualiteit hoorde maar goed, zal me vast worden vergeven.
Bedankt voor het lezen,
Mamavan1
Voorheen Koelkast
14-10-2017 om 19:22
Oepsie
Nee, zo raar is dat helemaal niet!!!
Zo hoort het te gaan in een liefdevolle relatie!
Je vangt elkaar op, je houdt elkaar vast als het nodig is...
Dus hij ging daarna al gelijk weer de hort op?
Ik heb een hele freaky gedachte; confronteer hém met de vraag of hij vreemdgaat.
Ontkent hij dit? Neem hier geen genoegen mee en ga op onderzoek uit.
Dit is niet te doen.
Jullie lopen allebei op de toppen van je zenuwen.
Tijd voor duidelijkheid.
nemo
14-10-2017 om 19:24
sorry maar
Ja je doet het zelf hoor. Het is net een kind en jij bent zijn moeder. Waarom doe je dan ook alles? Stop daarmee. Of stop met klagen.
Nozine
14-10-2017 om 19:31
Mv1
Ik vind het erg dat jullie elkaar steeds verder kwijtraken. Toch heb ik sterk het gevoel dat het niet alleen aan je man ligt. De geboorte van jullie kindje heeft iets teweeg gebracht bij jullie allebei. Zonder deskundige hulp, misschien zelfs medicijnen, is jullie relatie gedoemd om op de klippen te lopen. Ga hulp zoeken, allebei. Als je relatie jullie dat waard is tenminste.
Mamavan1
14-10-2017 om 19:55
Hij heeft zijn excuses aangeboden
Ik wist wel dat hij direct weg moest. Hij moest iets ophalen en was ook weer heel snel terug. Hij heeft direct zijn excuses aangeboden. Hij vond zichzelf echt een lul. En terecht!! Hij zei ja zon dag op pad, dat kost mij ook energie. Ik denk dat hij misschien toch Pfeiffer heeft.
Marsha
14-10-2017 om 20:06
Mv1
Ik word hier zoooo moe van. (ja weet het, ik hoef het niet te lezen) Maar wanneer ga je nou eens echt de confrontatie aan. Door dat niet te doen en geen eisen te stellen werk je mee aan het steeds verder leegbloeden van je huwelijk
Mamavan1
14-10-2017 om 20:39
Marsja
Ik denk dat ik het al heb opgegeven. Ik heb er geen puf meer voor. Merk wel dat ik geen shit meer verdraag. Laatst pakte hij wat uit de koelkast en zette het niet terug. Ik vroeg of hij naar de keuken kon komen en toen hij kwam zei ik leg je dat even terug. Hij zei geagiteerd ow ga je mij heropvoeden. Toen heb ik gezegd ik ben je hulp niet, je ruimt je eigen spullen op. Vroeger zou ik dat nooit maar dan ook nooit hebben gezegd. Nu merk ik dat ik ons meer ben gaan zien als twee individuen.
Ben ook meer met mezelf bezig. Heb me ingeschreven op een sportschool. Lekker weg van huis. Zal de kleine wel missen maar een uurtje weg zal me goed doen.
Ik denk marsja dat ik het allang heb opgegeven. Maar wanneer ik de stap zet om echt weg te gaan, dat durf ik nog niet te zeggen.
Lara
14-10-2017 om 20:45
actie
Precies van Marsja zegt, je moet eisen stellen (of eigenlijk, afdwingen dat er iets gaat gebeuren).
Hoe vind je het nou zelf gaan?
Hoe vaak/hoe lang heb je de afgelopen week nou gehad dat je het leuk had met je vriend? Dat je blij met hem was?
Mijn beeld via dit draadje is dat het al HEEL ERG LANG echt niet leuk ik tussen jullie?
Waarom accepteer je dat (die nare sfeer tussen jullie)?
Je geeft aan dat je denkt dat hij misschien Pfeiffer heeft. Zora je met hem probeert te praten wordt hij boos of lukt het nt een gesprek te voeren en .... gebeurt er vervolgens weer niets.
Wil je eigenlijk dat jullie relatie weer beter wordt?
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg!
Dus: als je wilt dat er iets tussen jullie verandert, moetje iets anders doen/zeggen/reageren, dan je voorheen deed.
Als je zegt: "ik maak me zorgen om jou en jouw continue moeheid, ik wil dat je naar de dokter gaat, en zo niet, dan ga ik een tijdje weg, want zo wil ik he echt niet meer langer", dan ziet hij misschien eindelijk dat het jou ernst is en komt hij in beweging. Jullie kindje kan je dan bij hem achterlaten of meenemen, maar ik denk eigenlijk dat hij beide erg zal vinden.
Er MOET m.i. echt iets gebeuren. Vind je ook niet?
nemo
14-10-2017 om 21:02
Oke Mamavan1
Wat wil je? Ik merk dat je niet meer ingaat op de adviezen. Heb je besloten om niks meer te ondernemen en het allemaal te laten voor wat het is, en hier alleen je hart luchten? Met andere woorden heeft het nog zin dat men hier met je meedenkt in oplossingen? Of wil je vanaf nu meer een luisterend oor? (Kan ook natuurlijk.)
Marsja
14-10-2017 om 22:06
ja, wat wil je?
Geef je het op? Dan kan je nu net zo goed de scheiding inzetten.
Wil je het nog een kans geven? Eisen stellen, confrontatie aangaan (als in "we moeten nu actie ondernemen om nader tot elkaar te komen".
Priem
14-10-2017 om 23:25
Wat geef je op?
Je behandelt hem als een ondeugdelijk kind.
Schoenen uit, meteen terugzetten en op z'n huid zitten. Ooit een man gekend die binnenkwam en de lucht van Ajax reinigingsmiddel linkt aan hard werken en daarvoor op z'n knieën valt?
Je geeft niets op want je hebt nou niet echt iets geprobeerd.
Je gesprekken zijn niet volwassen, de zijne ook niet.
Jullie zijn arm in communicatie en beiden blijkbaar niet bereid te groeien en daarvoor te werken. Toch wel sneu voor de baby, zulke starre ouders.
Pennestreek
15-10-2017 om 09:52
Mv1,
Weet je, de meeste mensen raken na verloop van tijd min of meer 'gevangen' in een vast patroon van communiceren en een vaste rolverdeling binnen een relatie. Soms is dat een prettige, dan hoef je daar niet iets aan te doen. Soms veranderen ze vanzelf, en vernaderen jullie dus vanzelf, omdst de omstandigheden veranderen. Soms is dat fijn, maar soms ook niet. En dat laatste is denk ik bij jullie aan de hand. Jullie baby heeft heel veel vernaderd, in jullie situatie als gezin en tussen jullie, en ook in jullie relatie. En niet ten goede zo te zien.
Het is ontzettend moeilijk om zelf de dynamiek, de vastee patronen in je communicatie en relatie te ontdekken. en nog veel moeilijker om er wat aan te doen. Zoek daar alsjeblieft hulp bij.
Je roept al zo lang dat je voor je kindje niet wil scheiden. Je hebt ook heel veel energie gestopt in jouw pogingen om de boel vlot te trekken. Maar dat was duidelijk niet de goede manier. En nu geef je op, maar je doet niks om deze situatie te doorbreken. Zo laat je de boel wel escaleren, met als enige mogelijke uitkomst een nare scheiding, omdat jullie strats echt niet meer 'on speaking terms' zijn.
Dus kom in actie! Sleep je man naar de dokter om zich te laten onderzoeken. Als er lichamelijk iets aan de hand is dan moet dat eerst opgelost worden. Maar daarmee zijn jullie er dan nog niet. Er zit teveel scheef in jullie relatie. Dus de volgende stap is therapie. Ik kan je EFT (Emotionally Focussed Therapy) aanbevelen.
Het is nog niet te laat.
Maar je moet wat DOEN. Dat is duidelijk.
Voorheen Koelkast
15-10-2017 om 10:26
25 tips
Ik ben nu bezig in het volgende boek:
"Ik heb je, ik hou je."
https://www.bol.com/nl/f/ik-heb-je-ik-hou-je/9200000022091769/
Er staan óngelooflijk veel pijnlijk herkenbare dingen in waardoor een relatie (met kinderen) scheef kan groeien en waardoor de vastgeroeste patronen de relatie uiteindelijk om zeep kunnen helpen.
Met tips en oplossingen hoe deze te herkennen en er zelf aan te werken.
Het is een zelfhulp boekje en wellicht even een low profile oplossing voordat er therapie gestart wordt, wat natuurlijk ook aan te raden is.
Even een samenvatting:
In de liefde wordt meestal pas geëvalueerd als de bom is gebarsten. Waarom nemen we ons liefdesleven niet wat eerder serieus onder de loep? Ody Neisingh beschrijft in dit vrolijk stemmende boek twintig akelig herkenbare knelpunten die in elke relatie op de loer liggen. Wat te doen als de gunfactor 0,0 lijkt? Of wanneer je als stel zelden nog iets samen onderneemt? Aan de hand van gesprekken met relatietherapeuten, ervaringsdeskundigen en uitgebreid literatuuronderzoek geeft Ody Neisingh concrete tips om het tij te keren. Zo helpt ze afscheid te nemen van een fling, legt uit hoe belangrijk `onderhoudsseks is én geeft ze adviezen hoe de alles verslindende sleur kan worden verdreven. Ik heb je, ik hou je is een ideaal huwelijkscadeau, maar is ook geschikt voor stellen die hun relatie een impuls willen geven of die zich tijdelijk in lastig vaarwater bevinden.
Mamavan1
22-10-2017 om 10:48
Hoi Marsja
Het gaat eigenlijk wel goed. Althans ik voel me goed. Situatie is nog hetzelfde. Geen seks. Poeh kan me niet eens herinneren wanneer de laatste keer is geweest. Vind wel prima zo. Geen verwachtingen en dus geen teleurstellingen. Ik 'help' mezelf om de 2-3 dagen en heb al wat nieuwe speeltjes aangeschaft. Vind wel goed zo.
Thuis merk ik dat ook de sfeer weet iets beter wordt. We praten meer en lachen ook meer om grapjes of verhalen van vroeger. Alsof de druk weg is. Misschien worden we wel zo'n seksloos oud stel haha. Ik houd wel van hem en ik dacht dus eerst niet zonder seks te kunnen, nu denk ik ach dit houd ik ook wel even vol. Ga wel volop vreemd in mijn fantasieën maar daar blijft het bij. Ik he hem dat ook verteld, dat ik fantaseer over anderen. Leek hem niets te doen dus prima zo.
Ga wel iets plannen als verrassing, een weekendje weg. Nirt voor de seks, zal er toch noet van komen maar gewoon om samen even iets te ondernemen. We hebben het nu leuk samen en dat zonder seks. Wie had dat gedacht.
Doe ook nu aan mindfullness en dat boekje wat is aangeraden ik heb je ik hou je is ook al besteld (bedankt voor de tip VK). Heb mezelf getrakteerd op een nieuwe look en ben echt oprecht happy. Hij iets minder merk ik. Laatst zei hij dat hij een tweede kind wilde. Heb toen gezegd dat ik dat pas over 2-3 jaar wil omdat ik eerst wil zien of we het samen volhouden. Dat vond hij niet leuk om te horen.Hij denkt ach als ik weer seks met haar heb is alles als vanouds maar dat gaat niet zo makkelijk. Ik heb geen behoefte meer aan seks met hem. Hij heeft het kapot gemaakt. Ik durf geen stappen meer te zetten en als hij het zou doen zou ik alleen maar denken dat ik goed genoeg ben wanneer hij zin heeft en and3ra niet. Dus hier komen we niet zo makkelijk uit vrees ik. Hij heeft zelf overigens nog geen eerste stap gezet, zal wel bang zijn voor afwijzing. Snap ik helemaal, afgewezen worden is pijnlijk.
jannie
22-10-2017 om 11:02
Hee
Dat klinkt eigenlijk best goed!
Wie weet waar jullie op uit gaan komen?
Aagje Helderder
22-10-2017 om 15:40
Nou nee
dat klinkt in mijn ogen helemaal niet zo goed, hoor.
Want nu wordt er nog steeds op geen enkele manier gewerkt aan de onderliggende problematiek en aan echt herstel. Mv1 heeft nog een stevige beschuldiging uitstaan (ik wil niet eens meer seks met hem want dat heeft hij kapot gemaakt) en waarschijnlijk liggen er over en weer ook wel andere onuitgesproken problemen.
Dat lijkt me uiteindelijk niet de manier om een vertroebelde relatie weer op de rit te krijgen.
Aagje
Mijntje
22-10-2017 om 18:43
communiceer
Het goed voor jezelf zorgen zodat jij lekkerder in je vel komt te zitten is heel goed. Het vermijden van communicatie met je man, ja dat schiet nog niet op.
Ik vraag me ook af hoe hij een tweede kind wil krijgen zonder sex. Van God? Wel goed om hiermee te wachten totdat het beter gaat tussen jullie.
Maar communiceer! Deel je onzekerheden. Laat hem ook zijn problemen bij jou kwijt kunnen, daar trek jij nu ook een muur voor op.
Laat je hiermee helpen (therapie). Hij wilde geen therapie, maar wat belet jou?
marsja
22-10-2017 om 21:35
dubbel
Ik vind het heel fijn dat het beter met jou gaat. Aan de andere kant lijkt de relatie nu wel helemaal gereduceerd tot een broer-zus gebeuren. Uit het feit dat het gemoedelijker wordt blijkt wel dat het voor hem toch een bedreigend iets was...
Dat hij nu ineens over een tweede kind begint vind ik raar en zelfs verdacht en daar zou ik echt even niet op ingaan. maar goed dat doe je ook niet. Geniet van je herwonnen tevredenheid
Marsja
22-10-2017 om 21:37
nou nee hoor dopje
je schrijft "Je geeft hem dezelfde behandeling als jij kreeg." nou nee hoor, ze heeft gewoon geen zin meer nadat ze een jaar is afgewezen. Wat stel je voor? Dat ze in die situatie zich maar over haar eigen niet-behoefte heentilt? Kom op zeg. tis 2017 hoor
Pennestreek
23-10-2017 om 10:26
Ik kan dit ook geen positieve ontwikkeling noemen
Dit is een status quo, en alles went, dus dan is het logisch dat jullie je beter en rustiger voelen. De moeilijke issues worden ontweken, dus eigenlijk verandert er per saldo niks.
Dat jullie weer wat leuke dingen samen doen is natuurlijk wel fijn, en kan op termijn misschien ervoor zorgen dat jullie ook weer met elkaar in gesprek komen, maar ik zie niet dat jullie echt stappen zetten. Eeuwig zonde!
Leen13
23-10-2017 om 10:53
NIets doen
Soms is niets doen productiever dan 'stappen zetten'. Het lijkt mij juist goed dat de spanning er even af is.
Een verschillende sexuele behoefte is niet handig maar toch ook niet het einde van het leven? De suggestie dat het een signaal is van alles wat er mis is in de relatie vind ik eerlijk gezegd wat overspannen.
Aagje Helderder
23-10-2017 om 11:09
AnneJ
Verschillende seksuele behoeften hoeven idd niet het einde van een relatie te zijn.
Maar dat geldt volgens mij vooral als beide partners ermee kunnen leven. In dit geval is dat niet echt zo, al zegt M 1 zich er bij te hebben neergelegd. Maar dat is volgens mij schijn want onderhuids speelt er nog steeds van alles. Ik denk van twee kanten. Zij verwijt hem van alles en er is niets bespreekbaar. Voor beiden niet. Recept voor mislukking.
Aagje
Leen13
23-10-2017 om 12:43
O zeker Aagje
Het heeft vooral te maken met gebrek aan respect voor de eigenheid van de ander. Alsof je in een relatie recht op sex hebt. De omgekeerde wereld.
Misschien is samen lachen wel veel waardevoller!
Dat is tenminste met beider instemming.
M suggeren dat ze van alles moet want de relatie deugt niet bevestigt haar dat ze terecht haar hooggespannen onrealistische verwachtingen niet bevredigt ziet. Hou op zeg.
Je bent net ouder geworden, een hele verandering. Je wil een nieuw evenwicht vinden en dat loopt niet helemaal lekker. Maar met eisen en dwingen en je verwachtingen hoger maken gaat het niet opgelost worden.
Beetje gas terug nemen en tot je zelf komen van die hersenkoorts, inderdaad klinkt ook wel als ene soort post natale depressie, kan veel vruchtbaarder blijken te zijn.
Meer het leven eens een beetje nemen zoals het komt en van daaruit bijsturen op een moment dat je ziet dat het met respect voor iedereen in het gezin kan.
dopje
23-10-2017 om 18:53
marsja/ ik denk van wel
"Heb er gewoon geen zin meer in. Denk ook dat ik hen zal afwijzen als hij wel eens een keer zon zou hebben. Als dat ooit zou voorkomen." -dit schrijft TS een kleine drie week geleden nog. Oog om oog? Niet erg constructief in elk geval. In een eerder stadium riep ze hem al eens toe dat ze dan wel vreemd zou gaan. En nu vertelt ze hem nog eens dat ze in haar fantasie wel vreemd gaat met allemaal anderen.. tsja. Denk je dat zij daar zelf ook niet iets kapot mee maakt bij haar man?
Ze heeft gewoon geen zin meer?
Nu in de laatste posting schrijft ze dat ze speeltjes heeft aangeschaft en zich daar om de 2 a 3 dagen mee 'helpt'. Ik vind het eigenlijk raar en er niet toe doen om te vermelden hoe vaak je jezelf bevredigt. Maar genoeg zin dus nog ondanks alle relatiestress. En ik neem aan dat al die aangeschafte speeltjes niet verborgen worden voor man? En 'helpt' zij zichzelf daar dan mee als man naast je in bed ligt, zoals ze dat eerder schreef?
Ik vind het nog steeds erg raar klinken allemaal, hoe kinderachtig beiden met elkaar omgaan. Toen ik een kleine baby had en fulltime werkte kwam ik aan het huishouden voor geen meter toe, laat staan dat ik tijd had om eten te koken en het gezellig thuis te maken en dan nog zo vaak de puf hebben zou hebben om mezelf om de 2 a 3 dagen te 'helpen'..
Marsja
23-10-2017 om 19:55
Tja dopje
Ik vind het heel logisch dat als je een heel jaar wordt afgewezen dat je geen zin meer hebt in die persoon en om weer afgewezen te worden... Moet je dan meteen geen libido meer hebben? Onzin
Ik blijf wel vinden dat ze veel meer de confrontatie aan moet gaan en het er niet bij moet laten zitten en ook dat er veel meer van hem mag komen.
Priem
23-10-2017 om 22:06
Je moet
wel wat doen.
Speeltjes kopen en jezelf helpen is niet alleen nutteloze informatie, het is ook de oplossing niet.
Je lijkt blik nog steeds op seks te richten beha!ve dat je er nu bij zegt dat allemaal niet meer hoeft.
Waarom zet je niet door naar een oplossing gericht op jullie echte probleem en stel je hem voor de keuze ipv terug te kwetsen ( verpakkend in open en eerlijk zijn) ?
Leen13
23-10-2017 om 22:22
Kinderachtig
Noem het liever 'emotioneel onrijp' oid. Het is beledigend voor kinderen zon opmerking als 'kinderachtig'' alsof daar iets fout aan is om een kind te zijn.
tante Sidonia
24-10-2017 om 00:19
uh dopje
Nu ga je eerst zitten vertellen dat het er niet toe doet dat en of hoe vaak mama1 zichzelf `helpt` met haar speeltjes...en vervolgens ga je ons informatie geven over jouw sexleven op dat gebied, of het ontbreken van de puf. Moeten we dat wel weten dan?
Persoonlijk ben ik meer geinteresseerd in wat mama 1 daarover te melden heeft dan jij. Ik vind het een beetje maf om hier zo preuts op te reageren. Zelfbevrediging is niet iets waar we gemakkelijk over praten, lat iemand die dat wel doet gaan zonder je commentaar. Mama 1 doet dat wel, het is namelijk ook het onderwerp van het draadje.