Seksualiteit
Mamavan1
16-05-2017 om 22:57
Saaie seks en te weinig seks in huwelijk met baby
Hallo iedereen,
Ongeveer 5 jaar ben ik nu samen met mijn man waarvan 2,5 jaar getrouwd. Ik voel me nog altijd aangetrokken tot hem maar helaas heeft hij nu bijna een jaar steeds minder zin in seks. Dat komt door geldproblemen (al verdien ik zelf voldoende om het gezin te onderhouden) en problemen binnen zijn familie (zijn ouders waren nog niet klaar om hem los te laten en verwijten hem dat hij hen niet vaak bezoekt). Bovendien zijn we papa en mama geworden dit jaar dus de verantwoordelijkheden zijn toegenomen. Ik probeer te helpen waar ik kan. Ik zorg voor ons kind en laat hem alleen de leuke dingen doen, bijvoorbeeld lekker spelen met ons kindje. Alle huishoudelijke taken op het buiten zetten van de vuilnisbakken na (ik ben bang voor spinnen) doe ik en betaal zo'n beetje alle vaste lasten (zowel voor het huis, als voor ons kindje en hond). Langzaam begint hij nu steeds meer te werken (moest zijn studie nog afronden) en binnenkort zal hij weer centjes binnenkrijgen.
Ik snap dat een man zich minder kan voelen als zijn vrouw degene is die alles moet betalen en door alle familieproblemen erbij kan zijn libido dalen. Ik probeer echter met alles te helpen en ik weet niet hoe lang ik dit nog trek. Ik houd van seks. Ik wil graag seks. Liefst 2x in de week maar tenminste 1x. Nu gaan we eerder richting 1x in de zes weken. Ik heb het meerdere malen aangekaart (dat ik het mis en dat ik ongelukkig ben) maar tevergeefs. Hij zegt het ook te missen maar geld is voor hem belangrijker. Dus wil hij veel werken en dan is hij automatisch moe en moet daar in het weekend van bijkomen.
Ik heb een lange tijd gedacht dat het aan mij lag. Door de zwangerschap was ik aangekomen (inmiddels weer allemaal kwijt) en ik besteedde niet zoveel aandacht aan mezelf (dacht alleen aan mijn baby en alles eromheen). Dus ik ben meer mijn best gaan doen. Buikspieroefeningen iedere avond, sexy lingerie aan onder mooie jurkjes en meer initiatief tonen. Met als gevolg afwijzing. En dat doet pijn. Niks pijnlijker dan de dag doorbrengen met het verzorgen van de baby en het huis, betalen van de rekeningen, koken voor je man, mooi aangekleed op hem te wachten om vervolgens eigenlijk bijna genegeerd te worden. Hij komt binnen, eet, laat de hond uit, gaat douchen en bekijkt dan filmpjes op de ipad tot laat in de avond om vervolgens met oordopjes en al in slaap te vallen. En ik lig ernaast in een sexy setje.
Ik word er echt verdrietig van. We zijn beide bijna 30 en ons seksleven is slecht. Want ook als we dan eens seks hebben is het erg saai en kort. Hij wil het liefst dat ik hem even verwen en er dan op klim. Als ik zeg dat ik zelf ook verwend wil worden dan doet hij het met veel tegenzin (zuchten en nogal oppervlakkig een paar keer likken).
Soms denk ik is dit het dan, mijn leven? Ik vind mezelf echt een lieve hardwerkende verzorgende moeder en vrouw. Ik smeer nog altijd zijn broodjes voor werk. Ik wil graag voor hem en ons gezin zorgen maar het voelt alsof er niet meer voor mij wordt gezorgd. Hij zegt wel dat hij van mij houdt en dat hij mij mooi vindt maar ik wil dat ook voelen. Ik heb het nu al zo vaak aangekaart dat hij nu zelf heeft gezegd dat ik er niet meer over moet beginnen anders gaat het hem nog meer tegenstaan.
Mijn kind staat boven mijn verlangen, zo'n moeder ben ik nou eenmaal. Dus scheiden zit er niet in. Ik heb genoeg speeltjes en 18 jaar houd ik wel vol. Ik merk wel dat ik de laatste tijd anders ga kijken naar mijn man. Waar ik voorheen als ik hem zag dacht man wat ben je sexy denk ik nu man wat ben je sexy maar ow zo saai. En ik merk dat ik wat stiller ben. Meer in mezelf. Doe nog wel gewoon al mijn taken maar voel steeds minder de behoefte om met hem samen op de bank tv te kijken. Ik begin een beetje mijn eigen leven te leiden.
Ik wil graag geloven dat het zodra hij zijn centjes weer krijgt beter wordt maar hij stort zich helemaal op zijn werk en dat zal de komende jaren niet veranderen (zegt hij zelf). Wie herkent dit en heb je je erbij neergelegd? Hoe ging je om met je gevoelens?
Ik denk dat ik dit vooral opschrijf om het met anderen te kunnen delen. Ik weet van mezelf dat ik sowieso bij hem blijf tot ons kindje 18 is. Pas als het dan nog steeds slecht is kies ik voor mezelf.
Ik wist trouwens niet of dit nou bij relatie of seksualiteit hoorde maar goed, zal me vast worden vergeven.
Bedankt voor het lezen,
Mamavan1
jannie
03-10-2017 om 21:23
Weet je zeker
dat er niet 'gewoon' een ander speelt, toch homoseksualiteit (was al gevraagd toch? Ben het kwijt) of anderszins verminderde interesse in jou?
Marsja
03-10-2017 om 23:51
Moe
Ik heb van mijn 23e tot heel lang er na (we praten decennia) ME gehad. Vermoeidheidssyndroom. Geloof me, dat is moe op moe op moe. Ik moest mijn prioriteiten enorm scherp stellen, heel veel sociale activiteiten skippen, kon maar drie dagen werken en lag dan weer drie dagen op bed. Maar ik had, met een leuke relatie meestal toch wel zin om te vrijen. En geloof me, ik val wat dat betreft in de normale norm. Niks nymphomanisch of zo. Vrijen kost toch nauwelijks moeite? Naar de supermarkt gaan kost meer energie... toen voor mij iig wel. Als je het goed en fijn doet, krijg je er juist energie van.
Dus ja, ik geloof dat verhaal over moe niet zo. Ik denk wel dat je man dat zichzelf voorhoudt hoor maar het lijkt me eerder emotioneel.
En even: ik zei al een paar weken geleden: kijk uit Mv1 want straks gaat je eigen libido er aan door alle afwijzingen, zoals bij mij is gebeurd. Dat is nu dus al aan het gebeuren.
Zet hem voor het blok. Niet hard. Zacht: het zit niet goed, zullen we een manier zoeken er mee om te gaan? En dat jij dan ook meedoet? Niet dat er direct gevreeën moet worden, maar dat je ook gaat kijken naar jouw rol hier in beyond het moe zijn? En dat je daar verantwoording voor neemt?
Marsja
03-10-2017 om 23:53
laatste alinea
dit stukje moest tussen aanhalingstekens, dus dat jij het tegen hem zegt "het zit niet goed, zullen we een manier zoeken er mee om te gaan? En dat jij dan ook meedoet? Niet dat er direct gevreeën moet worden, maar dat je ook gaat kijken naar jouw rol hier in beyond het moe zijn? En dat je daar verantwoording voor neemt?"
Nozine
04-10-2017 om 00:43
De kant van de man
Als ik de man van mamav1 zou zijn, zou ik volledig op slot gaan door de druk die mamav1 op haar man legt. Goed praten is hetzelfde als voorspel, eten opwarmen is voorspel, bij elkaar zijn is voorspel. Alles staat in het teken van seks. Dat het enige positieve aan deze periode gebrek aan zin in seks is van Mamav1 vind ik opvallend. Ik hoor namelijk nooit iets over de baby. Ja, in de vorm van kritiek dat haar man daar ook te moe voor is. Ik vind het niet zo vreemd dat het eten steeds later opgediend moet worden. Hij stelt naar huis gaan steeds verder uit. Hij praat blijkbaar met collega's, dat is iets anders dan werken. Als je altijd onder hoogspanning leeft, is het niet vanwege de sfeer thuis, dan van het werk, dan word je bekaf. Als je bekaf bent, zou je denken dat je naar bed gaat om te slapen. Oh nee, daar is mamav1 ook en die wil seks. Dan maar youtube kijken. Daar is hij even veilig. Het wordt steeds moeilijker om dat te doorbreken en hij zal zich daar ook ongelukkig onder voelen.
Leen13
04-10-2017 om 00:55
Keus
Is het ook mogelijk om de sex samen gewoon op te geven? Niet blijven hunkeren maar gewoon niet meer doen, minstens een slot er op tot nieuwjaar?
Dan kun je ook beter beleven wat je verder nog samen hebt. Je nieuwe kind, gedeelde interesses, samen uit eten, andere dingen die je wel samen kunt doen zonder dat de doem van de sex er overheen ligt?
Gewoon met rust laten en zien wat er van komt. Even de ruimte geven aan je man.
Er is leven zonder samen sex. Dan geef je in elk geval je man weer de controle terug over zijn eigen sexualiteit.
Mamavan1
04-10-2017 om 07:09
Voor nu gewoon helemaal geen zin meer
Ik maak me wel zorgen om hem Lara. Ik ben bang dat hij zelf depressief is en ongelukkig. Dat straalt hij wel uit. Maar wat kan ik doen als hij zelf zegt van niet..
Soms denk ik wel eens dat hij een ander heeft. Weet niet eens of ik dat erg zou vinden. Dan had ik tenminste een verklaring.
Praten erover ga ik niet meer doen. Ik ben er zelf ook klaar mee. Het is genoeg zo. Voor nu geen seks, ik wil het ook niet meer. Pff als het zoveel moeite kost om zin te maken laat dan maar. Tis nu weer paar weken geleden en van mij part sta ik voor een jaar droog. Focus me nu op de kleine en daar geniet ik veel van. Zeker als ik verdrietig ben dan ga ik wel eens bij het bedje staan en dan denk ik: daarom houd ik het vol, voor jou.
En als ik momenten heb dat ik enorm veel zin heb dan heb ik mijn eigen speeltjes. Ik ga er niet om vragen, niet naar hinten, helemaal niets. Ik ga het dus ook niet bij een ander zoeken. Nou ja wel in mijn fantasieën.
Heb er gewoon geen zin meer in. Denk ook dat ik hen zal afwijzen als hij wel eens een keer zon zou hebben. Als dat ooit zou voorkomen.
Mamavan1
04-10-2017 om 07:11
Voor de duidelijkheid
Ik heb geen zin meer in seks met hem. Heb nog wel altijd mijn eigen zinmomenten als je begrijpt wat ik bedoel. Weet niet hoe ik dat netjes opschrijf.
Jasmijn
04-10-2017 om 09:33
Waarom toch geen relatietherapie
Ik begrijp niet waarom jullie zo blijven doormodderen. Waarom doen jullie geen relatietherapie? Het is duidelijk dat dit niet werkt en jullie niet kunnen communiceren met elkaar, tenminste, niet op de juiste manier. Jullie lijken allebei op je eigen eiland te zitten en drijven steeds meer uit elkaar.
Wat is er erg aan relatietherapie? Waarom niet gewoon eens proberen, voor jullie samen, voor jullie kindje?
Volgens mij levert het echt iets op, in ieder geval meer dan wat jullie nu doen.
Mamavan1
04-10-2017 om 10:10
Hij wil niet
Ik heb wel een paar gesprekken gehad met iemand via mijn huisarts. Hij is 1x mee geweest. Maar echte relatietherapie wil hij niet. Zegt dat vanzelf wel goed komt.
Voorheen Koelkast
04-10-2017 om 10:44
Bloedonderzoek
Voor hem is dit ook geen leven.
Altijd maar dat moe zijn.
Wil hij zijn bloed niet laten testen op evt ijzer tekort of vitamine b12 tekort, ofzo.
Een medische verklaring voor chronische vermoeidheid, dat wil toch iedereen?
Laat hem naar de huisarts gaan en eventueel fysieke gebreken uit sluiten.
Lijkt me sterk dat hij daar niet aan mee wil werken. Dat staat los van het (als hij dan weer opkrabbelt) weer hebben van sex.
Het is puur voor hem zelf!
Tja, of er speelt 'een ander project' ja.
Dan ziet hij het nut van een doktersbezoek ook niet in, waarschijnlijk.
Ook daar valt achter te komen.
Paperclip
04-10-2017 om 12:36
Het enige dat jullie bindt...
is dus jullie kind? Verder niks meer samen? Geen seks, geen lol, geen gesprekken, niet eens samen eten? Ik snap er echt niks van dat je daar genoegen mee neemt. Dat is toch geen relatie? En hoe zie je dat ooit 'goed' komen als je niet van plan bent er wat aan te doen, en hij ook niet? Gaan jullie dit 'gezellig' zo volhouden tot jullie kind de deur uit is? Nou, die zal dan wel haast hebben tegen die tijd...
Ik vind het echt heel sneu voor jullie allemaal dat het zo loopt, maar ik krijg nou niet de indruk dat er ook maar iemand erg zijn of haar best doet om er verandering in te krijgen.
Phryne Fisher
04-10-2017 om 13:10
Arme man
Hij kan natuurlijk ook weinig goed doen. Doet hij eens iets aardigs, gaat zijn vrouw gefrustreerd naast hem liggen balen omdat ze geen seks krijgt. Dat kan toch wel een dingetje zijn als het je echt tegenstaat, en als je het gewoon echt niet wilt (met je vrouw, of in het algemeen).
Ik zou de stekker eruit trekken. Beter nu dan na nog langere tijd vol frustratie en/of als je kind het nog meer beseft. Maar ja, ik ben dan ook niet van het kamp vechten tot je erbij neervalt
Lara
04-10-2017 om 14:51
Paperclip
Jij: "maar ik krijg nou niet de indruk dat er ook maar iemand erg zijn of haar best doet om er verandering in te krijgen."
Hoe kan je dat nou zeggen?
Mamavan1 heeft het afgelopen jaar van alles geprobeerd. Ik ga het niet allemaal herhalen, maar ze heeft herhaalde malen geprobeerd zelf te praten, relatietherapie voorgesteld, volgens mij ook om naar de huisarts te gaan.
En hij?.... Hij wil niets! Komt vanzelf wel goed.
Ja, haal je de koekkoek. Als je al een jaar aanmoddert met "ik ben moe", hoe zou het dan opeens vanzelf wel goed komen?
Degenen die vinden dat Mamavan1 teveel op seks gefocust is, zou ik echt willen vragen: ALS dat echt de reden is dat man zich door het vragen naar seks overvraagd of onder druk gezet voelt, dan is het toch aan hem na alle pogingen en vragen van Mamavan1 om dat -eerlijk- te zeggen?
Het wordt toch een keer tijd dat HIJ er wat aan wil doen?
Of hij heeft echt iets onder de leden en dan is dat zorgwekkend en dan moet hij naar de dokter.
Of er is iets anders aan de hand.
In dat laatste geval zou het goed zijn met een relatietherapeut te gaan praten (als bijv. druk of iets anders speelt), want zonder lukt het hen/hem sowieso niet.
Maar misschien heeft hij inderdaad een "ander project" en daarom geen zin in dokter of gepraat.
Dus Mamavan1, vraag jezelf af: Wat voor cijfer geef ik deze relatie, even los van het gebrek aan seks?
Ik ben heel benieuwd......
En vervolgens is de vraag: geloof je echt dat het vanzelf goed komt? Hoe lang wil je wachten?
jannie
04-10-2017 om 16:29
checken op lichamelijke
oorzaken van vermoeidheid kan natuurlijk geen kwaad.
Maar het is niet gezegd dat er lichamelijk iets speelt.
Het kan ook zijn dat hij *gewoon* weinig aan kan. En genoeg heeft aan het werken nu.
Uit de verhalen klinkt nu niet een bruisende energieke voorgeschiedenis.
Marsja
04-10-2017 om 16:55
Nozine
Ik vind dat je erg praat vanuit de andere partij. De partij die geen seks meer wil. Heb je je wel eens afgevraagd hoe dat voor de partner moet zijn? Een normaal relationeeel gebeuren wat verbindend werkt en je weer kan openen voor elkaar, wordt kaltgesteld en jij hebt er maar mee te dealen als degene die wel je liefde een lichamelijke vorm wilt geven. En dat weet de ander het allemaal niet, schuift het weg, je hebt een jaar geduld en van alles en dan zegt de ander nog steeds dat het wel goed komt. Ja, dáár wordt je dus obsessief van. Ik durf te wedden dat het voor Mv1 de eerste jaren met deze man lang niet zo'n obsessie was als het nu geworden is.
Vergelijk het met kunnen praten met partner. Voor een partnerverhouding een normale voorwaarde. En de eerste jaren werd er leuk en diepgaand gepraat. En dat werkte ook heel verbindend. Maar ineens wil een niet meer. Zegt niet waarom, zegt dat hij te moe is om te praten. Je wachten, hebt geduld, gaat hopen: oh zou hij dit weekend niet te moe zijn voor een goed gesprek? Heel menselijk hoor, dat je dat hoopt. Je probeert een voorzetje: nee hij wil weer niet. Ja één keer in de drie maanden als hij zijn verhaal kwijt moet...
En je gaat je steeds eenzamer voelen, probeert er zelf aan te werken, de ander blijft afhouden en er niks aan doen en het eigenlijk geen probleem vinden. En je voelt aan je water dat hij het eigenlijk ook helemaal niet onder ogen wil zien maar het voor hem uitschuift. En de buitenwereld zegt: oh maar je moet hem laten, interesse hebben, gewoon van hem houden. En intussen is het een jaar of meer geleden dat je een echt goed gesprek hebt gehad.
Nou dat, maar dan op lichamelijk gebied. Ook een heel normale uitingsvorm van liefde voor elkaar: lichamelijk intimiteit. Dat onthouden maakt enigszins obsessief. Misschien niet slim maar heel heel begrijpelijk. Het gaat niet aan het seksuele non functioneren van hem dan maar bij Mv1 te leggen. Natuurlijk kan hij problemen hebben. Of haar niet meer willen. Ga dat dan aan. Kom op zeg
Mamavan1
04-10-2017 om 17:55
Cijfer
Ik denk nu als cijfer 6. Nee ik geloof niet dat vanzelf goed komt. Maar ja ik heb wel een baby. Hij heeft een halve dag gewerkt en komt binnen 'ik ben moe'. Heb gezegd dat ik het niet normaal vind. Dat hij zich afzondert. Hij ligt nu op bed filmpjes te kijken. Maar nee was echt niets aan de hand Hij is gewoon erg moe en wil in bed liggen Ja whatever.... Laat maar, heb al spijt dat ik heb überhaupt heb aangekaart want nu is hij chagrijnig.
Ik moet het gewoon loslaten. Mijn eigen leven leiden en wachten tot hij inziet dat hij een fout heeft gemaakt mij zo te negeren.
Lara
04-10-2017 om 17:56
het probleem
Het probleem is dat HIJ niet verantwoordelijkheid neemt voor de situatie en zijn aandeel daarin.
Wat Marsja zegt, hij maakt zijn niet seksueel functioneren het probleem van Mamav1.
Paperclip
04-10-2017 om 18:15
Lara
Ik bedoel niet dat ze niks geprobeerd heeft. Maar het heeft al een jaar alleen maar meer verwijdering opgeleverd. En hij doet inderdaad niets, voor zover wij kunnen zien. Ik zou er dan een punt achter zetten. Zoals Mv1 zelf zegt, ze denkt niet dat het (vanzelf) goed gaat komen. Nee, dat denk ik ook niet. Dan moet ze nu toch wat anders doen? Weggaan bijvoorbeeld. Zoals het nu gaat wordt het van kwaad tot erger lijkt me, en daar is vooral ook het kind niet bij gebaat.
Dit klinkt allemaal vast hard, en zo bedoel ik het niet, want ik snap best dat ze dat niet wil, scheiden. En ze heeft al val alles geprobeerd. Of dat nou handige acties waren of niet, haar man moet in ieder geval wel doorhebben dat ze niet gelukkig is en dat zo ook niet gaat worden. Dus als hij de relatie in stand wil houden zal hij in actie moeten komen. En anders lijkt het me dus tijd voor actie van de kant van Mv1. Namelijk hem vertellen dat ie te lang heeft getreuzeld en dat de tijd op is.
Jippox
04-10-2017 om 19:50
tijdelijk uit elkaar
Kun je ergens terecht met je baby? Familie? Een vakantiehuisjes? Dan zou ik voorlopig weggaan. Een maand ofzo, op zijn minst. En dan die tijd gebruiken (allebei!) om te bedenken of je überhaupt nog wel iets met elkaar hebt. En zo ja, wat er dan voor (jullie allebei) nodig is om dat ook te laten werken.
Zo kom je er vanzelf achter of je a) elkaar mist of b) opgelucht bent dat je van elkaar af bent. En dat bepaalt dan de vervolgstappen.
Er zijn vele dingen dingen die 'vanzelf' weer goed komen, maar relaties vallen daar volgens mij toch echt niet onder. Dus als het wachten daarop is verspil je je tijd.
Lara
04-10-2017 om 23:32
Scheiden
Mamavan1, je schreef dat je niet wilt scheiden, vanwege je kind. Begrijp ik.
Toch, je kind is nog erg jong dus zal er waarschijnlijk weinig last van hebben, de situatie accepteren zoals hij is.
Belangrijker is, denk je dir nog 17 jaar of zo vol te houden? Als je nu al door de situatie ongelukkig bent en afvalt?
Ik denk dat jij tijd hebt om aan het idee van een scheiding te wennen. Maar dat je al weet, dat dit geen goede situatie is. Niet voor jou, niet voor je kind en niet voor je vriend.
Nog een overweging: als jij zegt dat je er over denkt dat jullie misschien maar uit elkaar moeten gaan, dan krijgt hij misschien de wake up call die hij nodig heeft om zelf met zijn/jullie probleem aan de slag te gaan. Ik hoop het voor je!
En als hij er laconiek op reageert, dan zegt dat toch ook genoeg?
Stel jezelf de vraag: wil jij bij iemand blijven die geen moeite wil doen voor jou? Die niet bij jou wil zijn?
Het is pijnlijk als je aan zijn reactie merkt dat hij niet bij jou wil zijn, maar dat bevestigt dan alleen wat je eigenlijk al lang weet....
Volgens mij moet je echt een volgende stap zetten om iets in beweging te zetten.
Sterkte meid.
Nozine
05-10-2017 om 00:43
Marsja
Mijn laatste reactie was bewust vanuit de partner bekeken, die zelf ook vast is gelopen, zie de titel. Mijn indruk is dat de man van Mv1 depressief is, of de verantwoordelijkheid van zijn gezin zo serieus neemt dat hij ook obsessief met die taak bezig is, of die verantwoordelijkheid niet aankan. Of een combinatie van die zaken. Hoe dan ook, hij gedraagt zich vreemd en dan heb ik het niet over het seksprobleem. De vergelijking met mijzelf houdt hier ook op. Ik trek me niet terug, ik vind het prettig om samen in een ruimte te zijn, ik ben niet depressief. Maar ik ben ook vastgelopen. Ik ga daar verder niet op in. Ik begrijp daardoor wel hoe een situatie als bij Mv1 kan ontstaan. Ik ben bang dat het huwelijk niet bestand is tegen dit probleem als MM geen hulp wil zoeken.
Lara
05-10-2017 om 07:11
Nozine
"Ik ben bang dat het huwelijk niet bestand is tegen dit probleem als MM geen hulp wil zoeken."
MM = Mamavan1Man?
Dus ook jij vindt dat de vriend van Mamavan1 hulp moet zoeken?
Dat is volgens mij waar het om draait.
Mamavan1 kan zelf weinig doen (rustig wachten en niet meer op seks aandringen gaat het probleem - zeer waarschijnlijk - niet oplossen).
Wat Mamavan1 volgens mij moet doen is 1) haar zorgen uitspreken richting vriend en aangeven dat hij echt langs de dokter moet om te laten checken wat er aan de hand is dat hij al zo lang zo moe is.
En als dat niet helpt, 2) aangeven dat het huwelijk voor haar niet werkt, hij duidelijk ook niet gelukkig is en een liefdeloos huwelijk een kind ook niet goed is en dat ZE dus echt hulp moeten zoeken (waar denkt HIJ dan aan?). En als hij dat echt niet wil ze dan maar - evt. tijdelijk - het los van elkaar moeten proberen.
Lara
05-10-2017 om 07:14
depressie
Past het trouwens bij een depressie dat haar vriend laat uit zijn werk naar huis komt omdat hij met mensen is blijven praten?
Ik heb daar geen ervaring mee.
Het komt op mij wel over als iemand die liever daar (of ergens anders?) is dan thuis.
Nozine
05-10-2017 om 09:47
Lara
Er kan iets anders aan de hand zijn dan depressiviteit, maar een jonge vader, die zich zo gedraagt, zit niet goed in zijn vel. Ik vermoed ook dat hij niet graag thuis is. Ik zou zijn kant van het verhaal willen horen. Hoe was hij voor de baby? Hoe ervaart hij het gedrag van Mv1? Er zitten twee kanten aan het verhaal. Twee mensen die ongelukkig zijn.
Mamavan1
05-10-2017 om 11:12
Wellicht wel een goed idee
Even tijdelijk ergens anders wonen. Wat ademruimte voor ons beiden. Maar hij maakt er ook een potje van. Gisteren wilde ik gaan douchen en was naakt. Ik kleed me sinds een tijdje van hem afgezonderd. Wil niet dat hij me naakt ziet. Weet niet zo goed waarom. Voel me er niet goed bij, heb het idee dat hij mij lelijk en vies vindt. Nou ja hij kwam dus de badkamer binnen en ging me ophitsen (fysiek ook). Ja vanavond zouden we het doen zei hij.
En wat denk je? Tegen het slapen aan in bed: ben zo emotioneel. Wat is er dan? Ja ben bang dat je bij me weggaat. Nee natuurlijk niet. Ik snap dat het even niet goed gaat en ik geef je alle ruimte. En toen wilde hij alleen knuffelen.
Wat moet ik hier nou van vinden. Ik snap er echt de ballen van. En eerlijk, het zal allemaal wel. Want ook als ik vraag waarom ben je bang dat ik wegga krijg ik als antwoord ja gewoon. En meer niet hoe vaak ik ook doorvraag. Man stik erin joh. Ben er gewoon klaar mee. Alsof hij een spelletje met me speelt.
Jippox
05-10-2017 om 11:56
maar
Je kunt op zo'n moment ook zeggen: ja, ik ben ook bang dat we uit elkaar gaan als het zo door gaat. En als je dat niet wilt moet er dus wel wat gebeuren. En dan toch weer relatietherapie voorstellen.
Blijft hij dat negeren, dan zou ik dus echt een poosje weggaan.
Ginny Twijfelvuur
05-10-2017 om 12:32
Gemiste kans...
Waarom praat je het allemaal weer recht? Wat Jippox zegt, dat is toch wat je wil?
Marsja
05-10-2017 om 14:22
Red flags
Er zijn nu voor mij echt red flags Mama van 1! : Je hebt geen zin meer, je wilt niet meer dat hij je bloot ziet (te kwetsbaar) en je hebt het gevoel dat hij mij je solt (douche situatie). Het begint veel te veel jouw eigen systeem aan te tasten. Je verdwijnt in lethargie. Je moet ingrijpen.
Anders gaat het ten koste van jezelf en daardoor je kind en zelfs ook van je huwelijk. Een zes is niet laag, zeker niet als je net een jaar een baby hebt. Er is misschien nog veel te winnen als jij echt stelling neemt.