"open" relatie?? kan (ik) dat?

Ik kan er -denk ik- niet tegen

Hier een vergelijkbare situatie. Degene die ik heb ontmoet wil ook geen vaste relatie vanwege het stuklopen van verschillende eerdere relaties met verschillende oorzaken. We hebben het fijn samen en spreken geregeld af. Nu ben ik zelf ook nog niet toe aan een vaste relatie met alles erop en eraan, dus er zitten van beide zijden geen verplichtingen en verwachtingen aan vast.

Toch heb ik te kennen gegeven dat ik het niet wil weten als hij het bed deelt met een andere dame (toen het toevallig ter sprake kwam). Theoretisch gezien kan ik dat prima relativeren, maar gevoelsmatig zou het me breken. Stel dat we allebei wat meer in de relatie zouden groeien (wat op den duur zou kunnnen), dan zou die andere dame in mijn hoofd blijven. En dat zou tussen ons in gaan staan. Zeker weten! En precies zoals jij zegt: hoe kom je de avond door als je vermoedt dat hij bij die ander is? Volgens mij voelt dat als liefdesverdriet. Maar goed, ik heb er ook geen ervaring mee dus ben ook benieuwd naar ervaringsdeskundigen.

Ik ben zo monogaam als maar zijn kan. Als ik een relatie heb/verliefd ben, kan ik niet eens belangstelling voor andere mannen opbrengen. Op de een of andere manier kan ik mijn aandacht niet verdelen. Hoe doen 'vreemdgangers' dat toch??

Groeten,
Mono

Houd het bij jezelf

Lies:
"Hoe "erg" is het eigenlijk als er af en toe een ander is? In theorie vind ik dat eigenlijk helemaal niet zo'n ramp, maar ik vraag me af hoe ik het zou vinden als hij bv. een avond niet bij mij is en ik het vermoeden heb dat hij dan met een andere vrouw is. En dat maakt me wel onrustig..."
Dat is een vraag die je alleen zelf kunt beantwoorden. Wat voor relatie wil JIJ? En is zijn wens wederkerig; zou hij het accepteren als jij ook niet monogaam bent.

Vermoeden?

Lies, als je werkelijk een open relatie hebt moet ook de communicatie daarover open zijn. Dus als het goed is, heb jij niet het 'vermoeden' dat hij met een andere vrouw is, maar weet je gewoon of dat zo is of kun je het vragen als die vraag je bezighoudt.

Open relaties kunnen werken, om me heen ken ik een paar voorbeelden. Daarin is er meestal wel één basisrelatie (ik weet niet of je vriend en jij jullie relatie als zodanig zien), is veel openheid en zelfreflectie nodig, heel goed communiceren en elke ander accepteren voor wie en wat 'ie is en wat 'ie voelt. Hard werken dus.
Maar de bonus is ook duidelijk. In meer relaties kunnen meer aspecten van jezelf aan bod komen. Je leert veel over jezelf en de ander. En je hebt veel seks .

Deze open relaties zijn tussen mensen die echt meerdere relaties tegelijkertijd aangaan, compleet met emotionele binding en een rol spelen in het leven van de ander(en).
Er zijn ook andere vormen mogelijk. Swingen bijvoorbeeld: samen of apart regelmatig seks hebben met anderen, zonder dat je daar een relatie mee opbouwt.

Mijn normen zijn de afgelopen jaren flink verschoven; waar ik dit voorheen zonder meer afgewezen zou hebben, vind ik het nu eigenlijk wel een mooie vorm. Maar de vraag of het iets voor jou is, kun je alleen zelf beantwoorden. Ga er in elk geval niet mee akkoord uit angst. Dat werkt niet. Dan kun je beter nu de relatie verbreken. Maar ben je zelf ook wel nieuwsgierig hiernaar, zou je willen weten hoe dat voor jou en jullie is, dan kun je het een kans geven. Een open relatie begínt dus meteen met zelfreflectie: wat wil jij??

Mooi gezegd

Polo verwoordt precies hoe ik er ook in sta.
Openheid en eerlijkheid zijn de absolute basis! En soms is dat verdomde hard/pijnlijk. Maar dat is dan het gevolg van de keus die je samen hebt gemaakt. En het kan ook zijn dat je dan je keus moet herzien.
Ik heb dus een open relatie in die zin dat wij swingen: sex met anderen zonder relatie. Al moet ik zeggen dat wij van het 'soort' zijn dat zeer selectief is. We hebben met twee stellen contact en vinden het belangrijk dat het ook op andere fronten klikt.
Hier is het ook ontstaan vanuit de behoefte van mijn man. Door zijn behoefte te respecteren werd ik echter ook nieuwsgierig en misschien ben ik nu wel de meest enthousiaste van ons tweeen!
Misschien is dit voor jou/jullie een optie? Doen betekent dat je kunt uitvinden of het wat voor je is en misschien kom je wel kanten tegen van jezelf waarvan je niet wist dat je ze in je had!
Wat het mij heeft opgeleverd: een nog betere relatie, een heerlijk sexleven, zelfvertrouwen, ik bruis van energie en vrolijkheid als ik mijn omgeving mag geloven, heb me zelden zo goed gevoeld (ben nu 42) en zo kan ik nog wel even doorgaan.
De enige kanttekening die ik heb is dat het misschien lastig is als je net een relatie begint, want dan moet je nog zoveel opbouwen.
Groet! Swinger

Het punt is

Volgens mij heb je ook niet veel keuze. Je vriend durft geen vaste relatie aan te gaan. Dus jij kapt ermee of niet. Je hebt niks te verliezen als je het gewoon probeert toch?
Persoonlijk ben ik ook altijd uitgegaan van een monogame relatie en dat is ook waar mijn voorkeur voor uitgaat maar helaas zit dat er niet in voor mij met de man naar mijn keuze. Voorlopig kan ik daar wel mee leven.
Maar gaat jouw vriend bijv. wel met jou op vakantie? En de de feestdagen bijv. kerst, gaat hij die ook verdelen tussen jou en een evt. andere vrouw? En kinderen? Heb jij die? Of hij?
Is het voor hem ook niet een soort vrijbrief om te doen en laten waar hij zin in hebt?

Af en toe

Je zegt dat hij af en toe de behoefte heeft om vreemd te gaan. Dat klinkt anders dan extra relaties naast je huwelijk.

Ik denk dat het belangrijk is om ook af te tasten waar hij nu precies behoefte aan heeft. Wil hij meerdere relaties? Wil hij sex met anderen? Wordt hij af en toe verliefd op een ander en wil hij dan een kortdurende affaire?

Het zijn allemaal totaal verschillende manieren om een open relatie te hebben.
Mijn man zijn 14 jaar monogaam geweest. In die tijd vochten we allebei van tijd tot tijd tegen onze drang tot vreemdgaan. We hadden wel het lef die gevoelens met elkaar te delen. Ik zeg lef omdat het de eerste keer doodeng was om dit te bekennen tegen mijn man. Zelfs het gevoel, zonder dat ik er iets mee gedaan had, voelde als verraad. Immers, ook wij waren opgevoed met het dogma dat je alleen maar vreemd wil gaan als er iets mis is in je relatie. Het besef dat wij een geweldige relatie hebben en we toch af en toe die drang voelen, matchte niet.

Na 14 jaar gelukkige en monogame relatie hebben we besloten om het dan eens te proberen. Sex buiten ons huwelijk. Maar wel samen. Daarom werd het swingen.

Later zijn we ook gaan experimenteren met een soort relatie, maar dat werkte niet voor ons. Relaties vragen namelijk tijd en we hebben nu al genoeg moeite om naast werk, gezin, familie, hobbies en vrienden tijd voor elkaar te behouden.

Het is dus de vraag wat hij dan precies wil. Dan pas kun je bepalen of jij dat experiment wel aan wil gaan.

Persoonlijk zou ik geen relatie willen met iemand die meerdere relaties wil.

Fijn

Fijn, al die reacties. Bedankt daarvoor.

Ik kan niet op alle vragen die gesteld worden antwoord geven, simpelweg omdat ik het niet weet...

Mijn vriend (hij is rond de 50) heeft in zijn leven meerdere langdurige relaties gehad, waarbinnen hij dus na verloop van tijd vreemd ging, korte verliefdheden in zijn geval. Omdat hij er zo van overtuigd was dat iedereen hem slecht en vies zou vinden om deze behoefte (dat vond hij zelf ook) heeft hij heel veel stiekem gedaan. Dat lukt natuurlijk nooit, die dingen komen uit dus hij heeft veel vrouwen erg verdrietig gemaakt.

Ik ben de eerste vrouw tegen wie hij dit verteld heeft, toevallig in een periode dat ik sowieso al aan het bedenken was wat ik eigenlijk wil en of dat wel de traditionele relatie is.

Veel dingen kan ik dus nog niet beantwoorden, omdat we er beide nog niet uit zijn. Willen we dit? kunnen we dit? (en dat geldt net zo goed voor hem, want ik zal inderdaad wel min of meer willen weten wat er speelt als er iets speelt, kan/wil hij dat delen?)...

Het is dus een spannende, heus niet alleen zware of moeilijke, zoektocht naar hoe dit dan vorm te geven, wat de spelregels zijn en het speelveld.

Gaandeweg zijn we het experiment eigenlijk al aangegaan. Er is -zoals iemand al schrijft- inderdaad niet zo veel te verliezen. Als ik pertinent nee zou zeggen zouden we er nu mee moeten stoppen (en dat willen we beide niet). In het ergste geval blijkt het niet te werken (en dat zou ook nog over andere dingen kunnen gaan trouwens) en ben je een paar weken verdrietig (en een stuk wijzer geworden). Daar kom je wel weer overheen.

Nogmaals bedankt voor jullie reacties. Meer is altijd welkom!