Hoe beleven mannen intimiteit
Mijn ex en ik hebben altijd een fantastisch sexleven gehad. Hij heeft ook nog maandenlang aangekund om naast mij tegen mij aan lepeltje lepeltje in bed te liggen, lichamelijk veel genegenheid te kunnen geven etc. Achteraf zegt hij dat het gevoel weg was. Ik kan dat niet rijmen! Van de week bleek dat wij nog steeds spetterende sex kunnen hebben, ook al zijn we nu uit elkaar. Dat verwart me. Hij zegt dan dat hij het fijn vindt dat hij mij kan troosten, en ervoor me kan zijn. Hoe moet ik dit nu opvatten? Kunnen mannen liefde en sex echt zo los van elkaar zien?
Ja, vrouwen ook
Vrouwen kunnen dat ook, dat is niet alleen aan mannen voorbehouden. Mannen hebben misschien iets minder snel last van verliefde gevoelens dan vrouwen, maar ook daar bevestigen de uitzonderingen de regel.
verbaast mij ook wel eens. Als we 's middags een pittige ruzie hebben waar ik 's avonds nog over na aan het denken ben en daarom echt geen behoefte heb aan sex kan hij dat wel helemaal van zich afschuiven en zin hebben. Volgens mij kan het zelfs nog terwijl hij boos is. Vreemde wezens hoor die mannen 
Ja maar
Ik snap het, dat mannen er anders instaan dan vrouwen. Maar kun je dan ook als man de schijn hoog houden? Ik bedoel, hij zegt dat hij al maanden ongelukkig was in onze relatie. Daar heb ik op sexueel vlak niets van gemerkt, hij kwam altijd lepeltje lepeltje liggen, knuffelen, sex etc. Dat is wat ik zo raar vind.
Nu is hij het huis uit, maar vorige week toch weer spetterende sex, lepeltje lepeltje in slaap vallen etc. Zal daar dan geen gevoel bij zitten?
Evenanno
Ik denk dat daar wel gevoel bij zit. Als je echt nul komma niks voor iemand voelt kun je daar niet maanden mee knuffelen en seks hebben, dat kan ik me niet voorstellen. Maar misschien is dat wel omdat ik een vrouw ben Heb je je vriend al eens gevraagd hoe hij het ziet?
Ja, mannen kunnen dat.
Toen mijn ex-echtgenoot en ik besloten om "als vrienden" uit elkaar te gaan vroeg hij of we als vrienden nog wel af en toe seks konden hebben. Achteraf gezien een belachelijke vraag, voor mij als vrouw. Maar ik geef toe dat ik het 1 keer geprobeerd heb. Ik had net als hij ook wel behoefte aan seks. Maar niet met hem. Mijn gevoel voor hem was helemaal weg. En het was vreselijk. Ik voelde me ijskoud van binnen en van buiten. Ik weet nog dat ik alleen maar dacht -dit wil ik helemaal niet-. Dat was dus 1 poging tot intimiteit na de scheiding en meteen de laatste. Afschuwelijk. Zijn gevoel voor mij was ook weg. Maar dat was voor hem geen belemmering om toch met mij naar bed te willen. Beter seks met mij dan geen seks.
Ervaringsdeskundig?
Het onderwerp intereseert me erg. Als man zijnde en deels in een totaal mannen en deels in een totaal vrouwen (collega's) wereld levend zie en hoor ik grote verschillen. Veel branie in de mannenwereld, veel gevoel en emotie onder de collega's. Maar zo zwart wit is het niet.
Ik doe in gedachte wel eens een stap achteruit en probeer me voor te stellen wat al die mensen (waar ik er verschillenden graag van mag) nou allemaal écht denken over bijvoorbeeld dit soort onderwerp.
Sex is voor de meeste mannen net zo'n eerste levensbehoefte als eten of drinken. Op de een of andere manier loopt hun gevoel voor intimiteit, geborgenheid etc niet altijd in de pas met de aandrang.
Blijkbaar hebben veel mannen de mogelijkheid om het te ontkoppelen. Veel meer dan vrouwen, anders waren er wel meer mannelijke prostituees.
Soms heb ik je contact met vrouwen die je graag mag, en waar je, je dermate veilig en vertrouwd voelt dat je er gerust lepeltje lepeltje mee in één bed zou kunnen liggen, zonder dat er verder een sexueel tintje aan zit.
Tenslotte was er ook een vrouw die me het leven heeft geschonken, en waar ik best wel intiem mee om ging (als je aanraken, vastpakken, en omhelzen intiem noemt) waar ik geen seconde ook een sexueel gevoel bij had. Mijn moeder is me heilig.
Ík ben er me bewust van dat het heel complex is. De meeste mannen denken er absoluut niet zo diep over na. Ik zou het graag willen dat het voor mij zo makkelijk was: alsof je zin hebt om te tennisen en je vrouw niet: dan zoek je toch even een tennispartner? Veel mensen, en daarvan zijn de mannen beslist in de meerderheid, denken er veel makkelijker over. Maar iedereen is daarin uniek. Het is prettig als iemand dermate open is dat ie gewoon vraagt: als we straks gescheiden zijn doen we hét dan nog af en toe gewoon? Je kunt het ook opvatten als bot.
Ik kan me voorstellen dat het voor veel vrouwen heel erg kwetsend overkomt.
Wanneer ken je iemand zó goed dat je hem of haar écht kunt inschatten qua dit soort diepste gevoelens?