Geen seks meer sinds geboorte kinderen
Hoi,
Mijn situatie: 13 jaar lang samen, 2 jaar gelukkig getrouwd, 2 lieve dochters, alles goed!
Zou je zeggen, maar ondanks alle liefde die mijn vrouw en ik naar elkaar hebben (veel knuffelen, interesse, klein kusje als de ander slaapt, etc..)
is er eigenlijk geen seks meer.
Ik weet niet hoe het komt, want ik vind mijn vrouw nog steeds de meeste aantrekkelijke vrouw van de wereld en seks met haar is heerlijk! Maar sinds de geboorte van de kinderen vind mijn vrouw seks niks meer. We doen het dus eigenlijk nooit meer, hooguit 1 keer per jaar. En dan mag ik letterlijk van haar: een keer er snel overheen!
Ik weet niet hoe dat komt. Nogmaals als ik haar naakt zie, wordt ik al opgewonden! Misschien ligt het ook ergens aan mij, al ben ik lichamelijk vrijwel hetzelfde gebleven (niet dik geworden ofzo). Maar ik vraag mij af of meer vrouwen ditzelfde gevoel hebben? Dat ik het kan begrijpen en vooral, dat het niet aan mij ligt? De liefde is er volop tussen ons, veel knuffels, kusjes, etc. Alleen de seks, die mis ik (waarschijnlijk alleen ik)..
Scriptos schreef op 01-08-2024 om 15:43:
[..]
Snap heus wel dat het moeilijk is om er over te praten, maar van alle mensen in de wereld zou je toch juist bij je eigen partner daar mee terecht moeten kunnen?
Je bent zijn vrouw, je hebt zijn kind op de wereld gezet! Mijn vrouw heeft een week na de bevalling door hormonen gedreven ook huilend de huisarts gebeld omdat ze oprecht geloofde dat de aambeien door de bevalling écht nooit meer over zouden gaan en wij nooit seks meer zouden kunnen hebben.
Aan de andere kant heb ik een tijdje door een burnout erectieproblemen gehad, ook niet iets waar je trots op bent maar het is wel handig dat zij er van weet en dat ik niet seks ga vermijden met de mededeling dat ik er geen zin in heb. Want geen zin is heel snel heel persoonlijk.
Praat in hemelsnaam met elkaar als je tegen dat soort dingen aanloopt.
Je vergeet alleen dat jij niet de maat der dingen bent. Heel fijn voor jou dat jij er met je vrouw over kon praten (en je vrouw met jou) maar voor sommige mensen is dat minder makkelijk.
Los daarvan, het is de toon die de muziek maakt, en jouw toon was nogal naar. Dan hebben mensen vaak problemen om de inhoud van de boodschap te horen. Misschien een volgende keer even over je formulering nadenken. Want op zich ben ik met je eens dat het bespreekbaar zou moeten zijn en dat 'geen zin in seks' een slechte zaak is in een relatie.
Engeltje schreef op 01-08-2024 om 15:56:
[..]
Je vergeet alleen dat jij niet de maat der dingen bent. Heel fijn voor jou dat jij er met je vrouw over kon praten (en je vrouw met jou) maar voor sommige mensen is dat minder makkelijk.
Los daarvan, het is de toon die de muziek maakt, en jouw toon was nogal naar. Dan hebben mensen vaak problemen om de inhoud van de boodschap te horen. Misschien een volgende keer even over je formulering nadenken. Want op zich ben ik met je eens dat het bespreekbaar zou moeten zijn en dat 'geen zin in seks' een slechte zaak is in een relatie.
Als het gaat om afwijzing is ze anders behoorlijk assertief. Alleen niet als het gaat om HAAR problemen onder woorden te brengen. Want dan is er ineens schaamte.
Pure verlakkerij van je relatie dit soort non-communicatie om dit soort dingen niet bespreekbaar te maken. Bovendien liegt ze ook nog eens glashard tegen hem. Ga dat ook niet leuker of mooier formuleren. Geen goed woord voor over zulke mensen. Of die het goedpraten.
to mag ik vragen hoe oud je jongste kind is? ik bedoel als het gaat om een periode van 2 jaar of 15 jaar is ook nog een verschil, want wonden kunen ook heel langzaam helen ik kon bijvoorbeeld een half jaar geen penetratie aan en voelde na een jaar nog pijntjes af en toe, na mijn bevalling bedoel ik, en dat was niets psychisch , fikse bloedingen enz
Scriptos schreef op 01-08-2024 om 16:08:
[..]
Als het gaat om afwijzing is ze anders behoorlijk assertief. Alleen niet als het gaat om HAAR problemen onder woorden te brengen. Want dan is er ineens schaamte.
Pure verlakkerij van je relatie dit soort non-communicatie om dit soort dingen niet bespreekbaar te maken. Bovendien liegt ze ook nog eens glashard tegen hem. Ga dat ook niet leuker of mooier formuleren. Geen goed woord voor over zulke mensen. Of die het goedpraten.
Al jouw berichten getuigen van weinig inlevingsvermogen en empathie voor anderen. Als er iets voor zorgt dat iemand niet haar gevoelens zou durven uiten, is het wel zo'n houding als die van jou. Bovendien heb je echt weinig kennis van trauma's, hoe lang het kan duren voordat zoiets duidelijk wordt, en hoe complex relaties werken en hoe lastig veel mensen het vinden om goed te communiceren. Wat een verongelijkte sneue reacties, ik kan het gewoon bijna niet geloven.
Saar76 schreef op 01-08-2024 om 16:30:
[..]
Al jouw berichten getuigen van weinig inlevingsvermogen en empathie voor anderen. Als er iets voor zorgt dat iemand niet haar gevoelens zou durven uiten, is het wel zo'n houding als die van jou. Bovendien heb je echt weinig kennis van trauma's, hoe lang het kan duren voordat zoiets duidelijk wordt, en hoe complex relaties werken en hoe lastig veel mensen het vinden om goed te communiceren. Wat een verongelijkte sneue reacties, ik kan het gewoon bijna niet geloven.
Je eigen partner jarenlang seksueel afwijzen getuige natuurlijk wel van empathie en inlevingsvermogen lol. Bij jou werken die kwesties kennelijk maar een kant op.
Als je lichaam eenmaal volledig herstelt is weet je best dat er meer aan de hand is en dat je hulp moet zoeken als je het nog steeds niet aandurft. Niet jarenlang aanklooien en je partner in het ongewisse laten. Dat is pas respectloos (ook naar je zelf)
Scriptos schreef op 01-08-2024 om 16:41:
[..]
Je eigen partner jarenlang seksueel afwijzen getuige natuurlijk wel van empathie en inlevingsvermogen lol. Bij jou werken die kwesties kennelijk maar een kant op.
Als je lichaam eenmaal volledig herstelt is weet je best dat er meer aan de hand is en dat je hulp moet zoeken als je het nog steeds niet aandurft. Niet jarenlang aanklooien en je partner in het ongewisse laten. Dat is pas respectloos (ook naar je zelf)
Je doet alsof iemand er bewust voor kiest vanuit kwaadaardigheid of gemakzucht om trauma te verzwijgen, en gaat er simpel van uit dat ze dat expres gebruikt zodat ze geen seks hoeft te hebben (want dat komt haar wel zo makkelijk uit). Jij vindt dus dat ze haar trauma dus vooral snel even moest herkennen (terwijl ze nog aan het herstellen is, en ze samen nog aan het wennen zijn aan de drukte en dynamiek van een nieuw gezin), want anders is er een gebrek aan empathie. Alsof vrouwen geen fijn seksleven zouden willen. Is het wel eens in je op gekomen, dat mensen soms tijd nodig hebben om erachter te komen wat ze drijft, welke factoren een rol spelen?
Ik vraag me echt af: Wat voor beeld heb jij van mensen/vrouwen?
Scriptos schreef op 01-08-2024 om 16:41:
[..]
Als je lichaam eenmaal volledig herstelt is weet je best dat er meer aan de hand is en dat je hulp moet zoeken als je het nog steeds niet aandurft
Oh, en jouw idee dat als je lichaam van een bevalling hersteld is, betekent dat je ook direct in de stemming bent voor seks, is bijzonder simpel. Sommige vrouwen moeten ontzettend wennen aan hun nieuwe lichaam, hun nieuwe rol als moeder, geven misschien nog borstvoeding.
Saar76 schreef op 01-08-2024 om 17:17:
[..]
Oh, en jouw idee dat als je lichaam van een bevalling hersteld is, betekent dat je ook direct in de stemming bent voor seks, is bijzonder simpel. Sommige vrouwen moeten ontzettend wennen aan hun nieuwe lichaam, hun nieuwe rol als moeder, geven misschien nog borstvoeding.
Ik ken meerdere vrouwen die door het geven van borstvoeding geen zin hadden in sex en hun mannen hadden daar gewoon normaal begrip voor
Scriptos schreef op 01-08-2024 om 15:48:
[..]
Oh god krijgen we dit woke vrouwenrechten gedoe weer. Alsof het daarom gaat hier.
Hij weet nu pas waarom ze überhaupt nee zei. Jaren later. Wat is dat voor complete waanzin? Waarom laat je je partner volledig in het duister tasten? Omdat jij je je schaamt?
Als je dan toch zo feministisch bent wees dan een vrouw en zeg lekker gelijk wat je dwars zit.
Je hebt ongeacht sekse alle rechten om ten alle tijden nee te zeggen, maar je beheert elkaars geslachtsdeel niet dus het staat de ander vrij om naar alternatieven te zoeken als seks geen optie meer is voor jou. Kiezen voor monogamie is niet kiezen voor celibaat.
Ja hoor woke (zo'n niet inhoudelijk argument) en feministisch en dol op seks en ook nog meegemaakt dat partner seksueel aftaaide. Met je eens dat je iemand niet in een seksloze relatie kan gijzelen. Betreffende dame is misschien helemaal niet feministisch. Dan had ze zich misschien eerder bewust geweest van de redenen waarom ze bang was voor seks. Ik zeg nogmaals: mensen kunnen zich pas jaren later bewust worden van de uitwerking van trauma's .
Natuurlijk staat het een ieder vrij om eerlijk het buiten de relatie te zoeken als intimiteit tussen de partners er niet meer is. Eerlijk dan wel. Voor Ts vind ik het fijn dat ze er nu over gesproken hebben en de weg naar heling open lijkt te liggen.
Ze hebben het op dit punt niet nodig dat mensen gaan zitten stoken van wat een $%&&% zijn vrouw is dat ze het ondanks traumata niet eerder gezegd heeft. Ik wens ze alle goeds.
Saar76 schreef op 01-08-2024 om 17:12:
[..]
Je doet alsof iemand er bewust voor kiest vanuit kwaadaardigheid of gemakzucht om trauma te verzwijgen, en gaat er simpel van uit dat ze dat expres gebruikt zodat ze geen seks hoeft te hebben (want dat komt haar wel zo makkelijk uit). Jij vindt dus dat ze haar trauma dus vooral snel even moest herkennen (terwijl ze nog aan het herstellen is, en ze samen nog aan het wennen zijn aan de drukte en dynamiek van een nieuw gezin), want anders is er een gebrek aan empathie. Alsof vrouwen geen fijn seksleven zouden willen. Is het wel eens in je op gekomen, dat mensen soms tijd nodig hebben om erachter te komen wat ze drijft, welke factoren een rol spelen?
Ik vraag me echt af: Wat voor beeld heb jij van mensen/vrouwen?
Lichamelijk herstel duurt normaliter weken, (hooguit) maanden en zeker geen jaren. Een simpel belletje met de huisarts had volstaan. Die had kunnen beamen dat ze echt niet volledig uit elkaar zou scheuren als met To zou seksen. Hoe verzin je het überhaupt.
En als dat soort gevoelens of waanideeën voortkomen uit een of ander onverwerkt trauma waarom moet het jaren duren voor je een keer erkent dat je misschien een probleem hebt terwijl het je leven en je relatie beperkt?
Blijkbaar heb je dan seks heel laag op je prioriteitenlijstje staan, wat sowieso het geval lijkt want uiteindelijk moest het vervolgens nog bij de partner (To) vandaan komen wilde je er een keer wat aan gaan doen. En desgevraagd lieg je gewoon glashard tegen hem als hij het ter sprake probeert te brengen.
Trouwens je mag wel stoppen met je suggestieve gebbetje dat ik vrouwen haat of een slecht beeld van vrouwen/mensen heb want die act begint heel snel heel vermoeiend te worden. Mijn ergernis gaat primair over de lakse bijna apathische houding van haar in deze kwestie terwijl de problemen duidelijk op tafel liggen/lagen. Dat is bewust of onbewust je reinste (zelf)verloochening.
Lexus schreef op 01-08-2024 om 17:20:
[..]
Ja hoor woke (zo'n niet inhoudelijk argument) en feministisch en dol op seks en ook nog meegemaakt dat partner seksueel aftaaide. Met je eens dat je iemand niet in een seksloze relatie kan gijzelen. Betreffende dame is misschien helemaal niet feministisch. Dan had ze zich misschien eerder bewust geweest van de redenen waarom ze bang was voor seks. Ik zeg nogmaals: mensen kunnen zich pas jaren later bewust worden van de uitwerking van trauma's .
Natuurlijk staat het een ieder vrij om eerlijk het buiten de relatie te zoeken als intimiteit tussen de partners er niet meer is. Eerlijk dan wel. Voor Ts vind ik het fijn dat ze er nu over gesproken hebben en de weg naar heling open lijkt te liggen.
Ze hebben het op dit punt niet nodig dat mensen gaan zitten stoken van wat een $%&&% zijn vrouw is dat ze het ondanks traumata niet eerder gezegd heeft. Ik wens ze alle goeds.
To zei dat hij er een keer per jaar even overheen mocht en dat waren haar woorden. Geen idee of ze feministisch is maar erg liefdevol of respectvol klinkt het in elk geval niet om zo te spreken naar je man. Daarbij was de seks al tot moetje verheven voordat er überhaupt sprake was van kinderen/geboorte/trauma zie de tweede post van hem in dit topic. En dan laat je het ook nog eens jaren op zijn beloop.
Ik geloof geen zak van haar verhaal.
Saar76 schreef op 01-08-2024 om 17:17:
[..]
Oh, en jouw idee dat als je lichaam van een bevalling hersteld is, betekent dat je ook direct in de stemming bent voor seks, is bijzonder simpel. Sommige vrouwen moeten ontzettend wennen aan hun nieuwe lichaam, hun nieuwe rol als moeder, geven misschien nog borstvoeding.
Tussen gelijk in de stemming als de hechtingen er uit zijn en jaren wachten zit misschien ook nog wel iets van een klein nuanceverschil.
Maar goed, bij haar had het in elk geval niks met borstvoeding te maken mogen we concluderen.
je hebt gelijk, Scriptos, hechtingen eruit, ff snel helen, tieten afbinden, hormonen onder controle, EMDR er tegen aan en dan benen wijd en gaan met die banaan, want haar man heeft het zo lastig. Moet toch niet zo moeilijk zijn. Is ze helemaal betoeterd.
Sarcasme uit: je kent deze vrouw? of TO? Haar bevallings-ervaring of hun situatie?
@Eriveen: excuses dat ik in het draadje zoveel op Scriptos reageerde. Ik liet me even op de kast jagen 😎
Jij klinkt als een begripvolle en betrokken partner, en ik wens jullie toe dat jullie met verdere gesprekken en steun verder komen, en dat dit uiteindelijk leidt tot een fijn en bevredigend seksleven voor jullie beiden.
Saar76 schreef op 01-08-2024 om 17:51:
je hebt gelijk, Scriptos, hechtingen eruit, ff snel helen, tieten afbinden, hormonen onder controle, EMDR er tegen aan en dan benen wijd en gaan met die banaan, want haar man heeft het zo lastig. Moet toch niet zo moeilijk zijn. Is ze helemaal betoeterd.
Sarcasme uit: je kent deze vrouw? of TO? Haar bevallings-ervaring of hun situatie?
Volgens mij schrijf ik dat nergens maar jaaaaaaren?
Uit onderzoek blijkt dat 94% van de stellen binnen zes maanden de seks weer heeft opgepakt. Bijna de helft zelfs weer na zes weken. Na een half jaar mag je dus best wat zelfonderzoek doen naar waarom het niet lukt of je er nog niet aan wil. Niet omdat je man nou per se zielig is zonder maar omdat seks een belangrijk aspect is binnen de relatie die je mag ik toch hopen koestert. Zeker als je partner aan geeft het te missen.