Geen intimiteit meer in relatie
hoi allemaal!
Ik kan vandaag niks anders doen dan huilen, ik ben radeloos. Mijn man en ik zijn nu 23 jaar samen. De intimiteit en seks waren er vroeger wel maar het kwam destijds met name van mijn kant. Ik kon daar wel mee leven, totdat ik het toch van zijn kant begon te missen. Hij toont geen enkele intimiteit vanuit zichzelf en we hebben al 2 jaar geen seks meer. We hebben een goedlopend gezinsleven (2 thuiswonende tieners) en hebben het praktisch goed op orde. Ik heb van alles geprobeerd, want volgens mijn man ligt zijn gebrek aan intimiteit/seks aan mij. Ik ben te moe/boos/druk/klaag teveel/zeur teveel/etc Alles heb ik gedaan om aan zijn wensen te voldoen. Niks helpt en het heeft altijd een andere oorzaak (ligt wel altijd aan mij( We hebben therapie geprobeerd maar ook dat hielp niet. Hij kan geen intimiteit aan mij geven en wil er ook niet over praten. Zodra ik erover begin zegt hij niks. Zwijgt en gaat na een uur verder over praktische zaken. Ik wil mijn gezin niet opgeven maar ik ben zo gefrustreerd 
Ik heb wel behoefte aan intimiteit en seks. Maar ja, bij mijn gezin weggaan heeft zulke enorme gevolgen, voor wat? Af en toe seks met een ander? Misschien vind ik wel nooit meer een leuke partner. Hè bah…ik kom er niet uit….Zijn er meer die dit herkennen?
Ruud1971! schreef op 06-09-2023 om 15:06:
[..]
Klopt wel ja dat 80% van de vrouwen hun huwelijk/relatie eenzijdig beëindigen. Verschil daarna is dat mannen wel nadenken wat er fout ging in hun relatie en in de "spiegel" kijken terwijl het bij de meeste vrouwen het aan hun ex lag. Geen zelfreflectie dus.
Tjeemig. 25 jaar lang lag 't volgens mijn ex. man aan mij dat hij geen sex wilde. En ik maar aanpassen en hopen op verandering. En hij maar weer nieuwe drogredenen aandragen en om de hete brij heen draaien. En inderdaad, achterover wachten totdat ik de stekker eruit zou trekken. Hoppa naar z'n nieuwe liefde toe, want "we waren de laatste jaren steeds meer uit elkaar gegroeid". Mijn broek zakt er weer van af.
TO, als je partner geen sex wil, niet wi knuffelen en niet wil praten, dan is het tijd om voor jezelf te gaan kiezen. Want je gaat eraan kapot om in een huwelijk als non te moeten leven. Weet ik dus uit ervaring. Ik heb er een behoorlijke beschadiging aan overgehouden. En heus, ik weet ook wat mijn fouten waren, wat ik anders had kunnen doen. Maar als iemand bewust draait bij de expliciete vraag waarom hij niet wil vrijen, of hij wilde uitzoeken waar het aan lag omdat ik het vreselijk miste, dan vind ik zo iemand toch echt wel een vies spelletje spelen.
Ruud1971! schreef op 06-09-2023 om 17:52:
[..]
Lezen Pippeltje, heb het over veel vrouwen. Maar goed je toont hier aan dat je gelijk in de verdediging gaat ipv te overdenken.
Je bent toch ook gescheiden (geweest) en het lag zeker niet aan jou??
Nee, Ruud, ik ben nooit gescheiden. Dat komt nog voor!!
Pippeltje schreef op 07-09-2023 om 16:50:
[..]
Nee, Ruud, ik ben nooit gescheiden. Dat komt nog voor!!
Ga Ruud nou niet tegenspreken, want hij kent heel veel vrouwen dus hij kent jou beter dan jij jezelf kent. Het komt voor.
AnnaPollewop schreef op 07-09-2023 om 17:07:
[..]
Ga Ruud nou niet tegenspreken, want hij kent heel veel vrouwen dus hij kent jou beter dan jij jezelf kent. Het komt voor.
Sorry, je hebt gelijk. Oh nee: Ruud sorry...je hebt natuurlijk gelijk!!
Heel herkenbaar dit.
De situatie bij ons is vergelijkbaar, zij het dat er wel intimiteit is in de zin van knuffelen, zoenen, aanraken e.d.
Alle initiatief moest van mij komen en op een gegeven moment was ik alle afwijzingen ( moe, nu niet, ander keertje, druk etc.) zo zat, dat ik nooit meer een poging ondernomen heb.
De laatste keer seks is daardoor een jaar of vijf geleden.
Ik heb de antwoorden op je vragen niet, maar kan me je gevoelens zo goed voorstellen.
Op een gegeven moment ben je ongewild dagelijks bezig met het gemis aan seks, wat je humeur en zelfvertrouwen niet ten goede komt.
Maar bij je gezin weggaan omdat er geen seks is? Dat is ook weer wat.
Dat heeft, in ons geval, zoveel consequenties, en wordt het daarna beter?
Het is ook niet haar “schuld” ofzo, er is gewoon bij haar gewoon geen behoefte aan of zin in seks.
Ik begrijp je gevoelens en situatie als geen ander, heb alleen de oplossing niet………
stormkapje schreef op 09-09-2023 om 17:52:
Heel herkenbaar dit.
De situatie bij ons is vergelijkbaar, zij het dat er wel intimiteit is in de zin van knuffelen, zoenen, aanraken e.d.
Alle initiatief moest van mij komen en op een gegeven moment was ik alle afwijzingen ( moe, nu niet, ander keertje, druk etc.) zo zat, dat ik nooit meer een poging ondernomen heb.
De laatste keer seks is daardoor een jaar of vijf geleden.
Ik heb de antwoorden op je vragen niet, maar kan me je gevoelens zo goed voorstellen.
Op een gegeven moment ben je ongewild dagelijks bezig met het gemis aan seks, wat je humeur en zelfvertrouwen niet ten goede komt.
Maar bij je gezin weggaan omdat er geen seks is? Dat is ook weer wat.
Dat heeft, in ons geval, zoveel consequenties, en wordt het daarna beter?
Het is ook niet haar “schuld” ofzo, er is gewoon bij haar gewoon geen behoefte aan of zin in seks.
Ik begrijp je gevoelens en situatie als geen ander, heb alleen de oplossing niet………
Maar bij jullie is nog wel intimiteit naar elkaar toe. Dat is ook heel belangrijk. Als dat ook ontbreekt heb je gewoon geen relatie meer maar ben je huisgenoten geworden.
Daarnaast is het de vraag waarom een partner zich bij zo'n behoefte moet neerleggen door toedoen van de ander. Misschien als je 70+ bent of beiden aseksueel. Maar als fitte 30/40/50+ er mag en kan je dat een ander niet aandoen. Wil je zelf niet? Prima maar gun je partner dan zijn plezier buiten d3 deur.
MRI schreef op 06-09-2023 om 11:25:
[..]
Ja TS, die suggestie had ik ook al. Hoe zou je man er over denken als jij eens een fijne buitenman zocht waar je wel ook een connectie mee hebt?
Dat hebben we even geprobeerd, hij wil dat niet meer…ik was er best gelukkig mee eigenlijk
stormkapje schreef op 09-09-2023 om 17:52:
Heel herkenbaar dit.
De situatie bij ons is vergelijkbaar, zij het dat er wel intimiteit is in de zin van knuffelen, zoenen, aanraken e.d.
Alle initiatief moest van mij komen en op een gegeven moment was ik alle afwijzingen ( moe, nu niet, ander keertje, druk etc.) zo zat, dat ik nooit meer een poging ondernomen heb.
De laatste keer seks is daardoor een jaar of vijf geleden.
Ik heb de antwoorden op je vragen niet, maar kan me je gevoelens zo goed voorstellen.
Op een gegeven moment ben je ongewild dagelijks bezig met het gemis aan seks, wat je humeur en zelfvertrouwen niet ten goede komt.
Maar bij je gezin weggaan omdat er geen seks is? Dat is ook weer wat.
Dat heeft, in ons geval, zoveel consequenties, en wordt het daarna beter?
Het is ook niet haar “schuld” ofzo, er is gewoon bij haar gewoon geen behoefte aan of zin in seks.
Ik begrijp je gevoelens en situatie als geen ander, heb alleen de oplossing niet………
Precies dit…we hebben het als gezin heel fijn maar man wat mis ik intimiteit. Maar om mezelf op te offeren en mezelf én mijn kinderen in het diepe te gooien is ook zo eng. Ik geef zoveel op. Het is het me kennelijk nog niet waard. Ik heb hem vandaag gesmeekt mij eens een avondje op zijn initiatief mee uit te nemen. Het lukt hem niet. Erover praten kan hij ook niet. Dit is wat het is vrees ik.
Huisjeb schreef op 10-09-2023 om 16:46:
[..]
Dat hebben we even geprobeerd, hij wil dat niet meer…ik was er best gelukkig mee eigenlijk
Maar, maar... hij wil dat niet meer? Hij blaast wel hoog van te toren voor iemand die jou op een droogje zet en daarin helemaal niet naar zichzelf wil kijken! Ik zou het nog logisch vinden als hij zelf in een traject met een psycholoog zat of zo. Dat hij voor de time being vroeg of je dat even wilde stoppen. Maar nu? Je kan toch iemand niet gijzelen in een seksloze en intimiteitsloze relatie, daar niet over willen communiceren, de ander er de schuld van geven en alternatieven verbieden?
Wat gaf hij als reden dat hij dat niet meer wilde?
Ik word er plaatsvervangend boos over. Hij is wel erg wars van enige empathie jegens jou zeg. En blijkbaar vertrouwt hij er volkomen op dat jij firma gezin toch niet verlaat. Ik, die voor monogamie of anders volkomen eerlijkheid ben, zou je bijna aanraden gewoon stiekem een minnaar te nemen...
MRI schreef op 10-09-2023 om 17:21:
[..]
Maar, maar... hij wil dat niet meer? Hij blaast wel hoog van te toren voor iemand die jou op een droogje zet en daarin helemaal niet naar zichzelf wil kijken! Ik zou het nog logisch vinden als hij zelf in een traject met een psycholoog zat of zo. Dat hij voor de time being vroeg of je dat even wilde stoppen. Maar nu? Je kan toch iemand niet gijzelen in een seksloze en intimiteitsloze relatie, daar niet over willen communiceren, de ander er de schuld van geven en alternatieven verbieden?
Wat gaf hij als reden dat hij dat niet meer wilde?
Ik word er plaatsvervangend boos over. Hij is wel erg wars van enige empathie jegens jou zeg. En blijkbaar vertrouwt hij er volkomen op dat jij firma gezin toch niet verlaat. Ik, die voor monogamie of anders volkomen eerlijkheid ben, zou je bijna aanraden gewoon stiekem een minnaar te nemen...
Ja, zo voelt het wel. Alsof ik gegijzeld ben. Heb ik ook tegen hem gezegd. Wat hij mij daarop teruggeeft is “ik ga to eten mijn best te doen” In durf daar na al die jaren ook niet meer op te vertrouwen. Hij zegt dat het allemaal in mijn tempo moet en op mijn manier. Running out of options here…heb van alles geprobeerd. Nu weet ik dat ik ook niet perfect ben en vaak gespannen. Een potje knuffelen (en misschien iets meer) zou me gewoon zo goed doen. Ja, ik ben ook boos en wanhopig. Erg hè?
Ik zou best wel weer een minnaar willen maar vreemdgaan vind ik vreselijk. Ik zou daarnaast ook echt niet weten met wie hahaha en hoe 
MRI schreef op 10-09-2023 om 17:21:
[..]
Maar, maar... hij wil dat niet meer? Hij blaast wel hoog van te toren voor iemand die jou op een droogje zet en daarin helemaal niet naar zichzelf wil kijken! Ik zou het nog logisch vinden als hij zelf in een traject met een psycholoog zat of zo. Dat hij voor de time being vroeg of je dat even wilde stoppen. Maar nu? Je kan toch iemand niet gijzelen in een seksloze en intimiteitsloze relatie, daar niet over willen communiceren, de ander er de schuld van geven en alternatieven verbieden?
Wat gaf hij als reden dat hij dat niet meer wilde?
Ik word er plaatsvervangend boos over. Hij is wel erg wars van enige empathie jegens jou zeg. En blijkbaar vertrouwt hij er volkomen op dat jij firma gezin toch niet verlaat. Ik, die voor monogamie of anders volkomen eerlijkheid ben, zou je bijna aanraden gewoon stiekem een minnaar te nemen...
Ik denk ook echt dat hij erop vertrouwt at ik blijf. Ik weet ook eerlijk gezegd niet of ik het wel aandurf in “mijn eentje”
Reden heeft hij niet gegeven overigens, hij praat(te) daar ook niet over
Huisjeb schreef op 10-09-2023 om 17:44:
[..]
Ja, zo voelt het wel. Alsof ik gegijzeld ben. Heb ik ook tegen hem gezegd. Wat hij mij daarop teruggeeft is “ik ga to eten mijn best te doen” In durf daar na al die jaren ook niet meer op te vertrouwen. Hij zegt dat het allemaal in mijn tempo moet en op mijn manier. Running out of options here…heb van alles geprobeerd. Nu weet ik dat ik ook niet perfect ben en vaak gespannen. Een potje knuffelen (en misschien iets meer) zou me gewoon zo goed doen. Ja, ik ben ook boos en wanhopig. Erg hè?
Ik zou best wel weer een minnaar willen maar vreemdgaan vind ik vreselijk. Ik zou daarnaast ook echt niet weten met wie hahaha en hoe
*proberen Ipv “to eten” hahaha
MRI schreef op 10-09-2023 om 17:21:
[..]
Maar, maar... hij wil dat niet meer? Hij blaast wel hoog van te toren voor iemand die jou op een droogje zet en daarin helemaal niet naar zichzelf wil kijken! Ik zou het nog logisch vinden als hij zelf in een traject met een psycholoog zat of zo. Dat hij voor de time being vroeg of je dat even wilde stoppen. Maar nu? Je kan toch iemand niet gijzelen in een seksloze en intimiteitsloze relatie, daar niet over willen communiceren, de ander er de schuld van geven en alternatieven verbieden?
Wat gaf hij als reden dat hij dat niet meer wilde?
Ik word er plaatsvervangend boos over. Hij is wel erg wars van enige empathie jegens jou zeg. En blijkbaar vertrouwt hij er volkomen op dat jij firma gezin toch niet verlaat. Ik, die voor monogamie of anders volkomen eerlijkheid ben, zou je bijna aanraden gewoon stiekem een minnaar te nemen...
Maar ik begrijp dat jij het herkent en in eenzelfde soort schuitje zit. Hoe is het nu? Hoe deal jij ermee?
hier ook een man die t wel goed vond hoe t was denk ik. Vreemdgaan was niet echt een reden voor. T lag niet echt aan mij maar aan hem, jaa ik was ff niet de leukste thuis (ging door een burn out op dat moment maar) maar verder lag t niet aan mij. 2 jaar verder en hij loog nog steeds over dingen en ging lekker staam dansen in clubs terwijl ik dacht dat hij gwn iets ging eten met vrienden, ook daar was geen reden voor, altijd zelfde antwoord als ik vroeg waarom??? Weet ik niet, geen reden voor...
Was gwn aan t wachten tot ik t eindigde tussen ons, had zelf de ballen niet.
Titiv schreef op 10-09-2023 om 17:54:
hier ook een man die t wel goed vond hoe t was denk ik. Vreemdgaan was niet echt een reden voor. T lag niet echt aan mij maar aan hem, jaa ik was ff niet de leukste thuis (ging door een burn out op dat moment maar) maar verder lag t niet aan mij. 2 jaar verder en hij loog nog steeds over dingen en ging lekker staam dansen in clubs terwijl ik dacht dat hij gwn iets ging eten met vrienden, ook daar was geen reden voor, altijd zelfde antwoord als ik vroeg waarom??? Weet ik niet, geen reden voor...
Was gwn aan t wachten tot ik t eindigde tussen ons, had zelf de ballen niet.
Dat is ook heftig zeg! Idd “weet ik niet” oh ik kan daar zo slecht tegen…
Maar jouw man had kennelijk nog wel de behoefte om te dansen en vrouwen te zien (of meer)
Mijn man niet. Niks. Ik zou willen dat hij die behoefte had