Is er meer tussen hemel en aarde?
Recent is mijn moeder overleden. Ze was dement en erg ziek voor haar overlijden. Ik heb haar helaas in de dagen voordat ze stierf niet meer kunnen spreken omdat ze niet bij kennis was en ze is vrij onverwacht toch overleden. Na haar overlijden zag ik steeds witte vlinders in mijn tuin. Ik zag het als tekens van haar, dat het goed was zo, mijn man echter vond het onzin en zei dat we nu eenmaal veel vlinders hebben in de zomer want we hebben bloemen in de tuin. Het waren echter wel steeds witte vlinders. Ik zei toen tegen mijn man: als er nu ineens een oranje vlinder komt dan is het toch mijn moeder. Hij moest er erg om lachen. Tot we samen 2 dagen later in de tuin zaten. Beiden op een tuinstoel. Hij vroeg of ik wat wilde drinken en ging de keuken in. Ik zat te aandachtig te lezen in een boek. Toen hij terug kwam, zei hij me rustig te blijven zitten. Naast me op zijn stoel op de rugleuning zat een grote oranje vlinder. Ze zat naast me met haar vleugels wijd open gespreid. Bleef een tijdje zitten, vloog nog door de tuin en verdween. Mijn man heeft er foto’s van gemaakt. Ik heb heel erg moeten huilen. Dit is toch geen toeval? Mijn man was er ook van onder de indruk. Zo mooi......er moet toch meer zijn tussen hemel en aarde, toch?
Geweten
Interessante vraag die Wilgenkatje opwerpt. Waarom is de bij een het geweten meer ontwikkeld dan bij een ander.
Ik zelf denk niet dat dat met geloof te maken heeft. Al is het maar omdat Het geloof niet bestaat, dat waaiert van bevindelijk gereformeerden met zijn predestinatie tot het "de bijbel zegt vooral dat je goed moet zijn voor anderen" geloof van mijn moeder. En dan nog het katholicisme, de islam, het jodendom etc etc. We kunnen allemaal talloze voorbeelden noemen van goede gelovigen tot mensen die al da niet in de naam van een god vreselijke dingen hebben gedaan. En ook niet-gelovigen heb je op een schaal van te-goed-voor-deze-aarde tot vreselijke monsters.
Dus terug naar de vraag, hoe komt het dat geweten bij de een meer ontwikkeld is dan bij de ander. Ik denk dat het deels opvoeding is, je moet leren om te weten wat goed en fout is. Vervolgens moet je er ook nog naar handelen. Maar of empathisch vermogen dat ook van belang is bij geweten ook door opvoeding ontwikkeld wordt of een aangeboren eigenschap is, weet ik niet. Ik denk dat het een mix is van nature en nurture of je een sterk ontwikkeld geweten hebt.
Aagje
Je zegt inderdaad telkens dat je je niet beter voelt dan anderen. Je zegt ook telkens dat je oordelen en veroordelingen leest. Ik leg je uit dat ik jou niet veroordeel. Dat is kennelijk niet genoeg. Ook mijn gevoelens over geloof zijn niet genoeg. Misschien moet je gewoon niet elke tegenwerping en elke wending in een gesprek zien als een oordeel.
Dat een draadje over persoonlijke ontboezemingen ineens kan gaan over systematisch kindermisbruik en het willens en wetens toedekken daarvan, is mijn schuld niet. Dat is helaas een onderwerp dat opkomt bij het geloof (niet bij jou persoonlijk uiteraard, maar wel bij de katholieke kerk).
Mijn persoonlijke gevoelens daarover bestaan eruit dat de afschuw zo groot is dat ik het geloof nog maar moeilijk serieus kan nemen als leidraad voor wat een goed leven is. Wat een rare kronkel maakt je geweten dan?
nature and nurture
'hoe komt het dat geweten bij de een meer ontwikkeld is dan bij de ander. Ik denk dat het deels opvoeding is, je moet leren om te weten wat goed en fout is. Vervolgens moet je er ook nog naar handelen. Maar of empathisch vermogen dat ook van belang is bij geweten ook door opvoeding ontwikkeld wordt of een aangeboren eigenschap is, weet ik niet. Ik denk dat het een mix is van nature en nurture of je een sterk ontwikkeld geweten hebt.'
Helemaal met je eens Alkes, gewetensvorming heeft waarschijnlijk weinig of niets met geloven te maken. Al is het maar om het feit dat gelovigen van welke snit dan ook enorm uit de bocht kunnen vliegen in hun bejegening van medemensen & de natuur.
Ik moet ineens ook denken aan een verslaafde die iemand zwaar verwondt bij een roof, en vervolgens extra veel van zijn 'spul' gebruikt om het leed wat hij/zij veroorzaakte weg te drukken. Misschien werkt religie bij ontspoorde mishandelaars ook zo?
De mix van nature en nurture zal vast een rol spelen bij het ontwikkelen van empathisch vermogen en dit daadwerkelijk omzetten in handelen.
@Wil40
'Ook dat vind ik een typische uitspraak van een gelovige. Net of een niet-gelovige niet begrijpt wat het geloof inhoudt of de gelovige niet begrijpt.'
Op FB zag ik 'humor' betreffende het dagschema een atheïst. Ik ga in een pb eens vragen wat de poster nou eigenlijk bedoelde. Het komt in elk geval totaal niet overeen met hoe ik als gelovige een atheïst zie.
Interpretaties
Even dit draadje laten liggen en dan zulke interpretaties;
Ik vind van mijzelf dat ik over een redelijk stevige ruggengraat beschik, wat een ander ook over het geloof in God vindt.
Ik zie het geloof ook niet als een manier waarop ik moet leven, maar mag leven. Daarom ook het woord leidraad, waarin de keuzes bij mij liggen
Een leidraad om gezamenlijk te streven naar vrede, vertrouwen en rust in je eigen leven en in die van je omgeving ( en verder).
De ene noemt dit geweten op basis van normen en waarden. Ook mooi.
Het gaat niet om hoe we dat noemen, als we dat maar mogen bereiken. Als iemand dat zonder geloof in zijn/haar leven bereikt, dan is dat heel waardevols.
Als een gelovige dit nastreeft dmv een persoonlijke band met God, waarom zou je daar dan over oordelen..
Dat begrijp ik niet; ik zie het nut er niet van in.
——
De term wegkijken beleef ik maar al te vaak. Mensen die wegkijken, kom je op alle vlakken tegen. Echt jammer.
Ik geloof dat de mensen die wegkijken dit doen uit gebrek aan moed. Maar het is een keus. Men kan namelijk ook een andere keus maken, uit vertrouwen of geweten.