God en sinterklaas

Vraag 2

denk aan de kerstman en de paashaas.

Vraag 1

Misschien hebben ouders zulke warme herinneringen aan hun eigen gelovende tijd (de verwondering van de pepernoten die uit het plafond kwamen, de schrik en opwinding van het bonzen op de deur, de weelde van zo'n mand vol cadeaus) dat ze dat overdragen op hun kinderen. Of projecteren, hoe heet dat. Eigenlijk willen ze zelf nog heel graag geloven, en door hun kinderen in het geloof te houden, voelen ze via hun kinderen weer een beetje hoe het voelde. Denk ik.
Het is inderdaad krom, dat liegen. En ik zou er ook geen moeite voor doen (zoon is pas 4) om het geloof te handhaven, denk ik. Maar hem nu al uit de droom helpen - nee. Daar is mijn eigen Sint-geloof nog te sterk voor.

Ik bekijk het heel positief

Niet die rommel die ze er in de media van maken, en ook niet dat die kinderen door ouders of school zo gek gemaakt worden.

Maar het feest van vrijgevigheid te vieren vind ik wel heel wezenlijk.

Nou ja, dat gaat niet echt in op jouw vraag Tonny. Want ik vind dat het zo langzamerhand zwaar overdreven is allemaal, ik kan je wat dat betreft alleen maar gelijk geven.

Ik heb het al vaker verteld hier, maar komt ie nog een keer: Sinterklaas bestaat echt en ik heb dat een paar jaar geleden zelf mogen ervaren. Ik werkte toen achter de kassa bij een groot warenhuis en de weken voor Sinterklaas kwamen er steeds meer mensen met een intens blij gezicht bij de kassa. Als je goed oplette hadden die glunderaars vaak een lijstje bij zich en een rare verzameling goederen in hun mandje. Naarmate 5 december naderde werden ze steeds schaarser en kwam in hun plaats een stel oververhitte, opgejaagde stressmensen. Die moesten nog even snel.

Maar goed, die gloed die je kon waarnemen bij de eerste groep klanten, die voorpret, dat oprechte blij zijn om te kunnen geven - dát is voor mij Sinterklaas. En ik denk dat dat een heel mooi en belangrijk gevoel is, en dat dat uiteindelijk is wat we aan de volgende generatie doorgeven bij Sinterklaas.

Het gek maken past in de algehele zappcultuur van meer sneller en vaker. Mijn kinderen zijn vergeten om om het Sinterklaasjournaal te kijken. Zalig! Ze zetten af en toe hun schoen en de jongste van 4 kijkt in het donker naar buiten om een zwarte piet te ontwaren. Dat is het. We vertellen er verder ook geen ingewikkelde verhalen bij. Oudste wordt nu langzaam ingewijd in het geven. Hij maakt voor het eerst een surprise voor school en hij mag ook een kadootje kopen voor familieleden. Helemaal leuk.

Ah, rodebeuk

"Maar goed, die gloed die je kon waarnemen bij de eerste groep klanten, die voorpret, dat oprechte blij zijn om te kunnen geven - dát is voor mij Sinterklaas. En ik denk dat dat een heel mooi en belangrijk gevoel is, en dat dat uiteindelijk is wat we aan de volgende generatie doorgeven bij Sinterklaas."
Dat moest ik even horen. Om me te herinneren dat een van mijn leukste Klazen de keer was dat we hadden besloten het niet meer te vieren met mijn zussen en broer en ouders, omdat we daar te oud voor zouden zijn (wij waren toen 16 t/m 22). Ik was het daar achteraf niet mee eens en heb stiekem voor iedereen een cadeau gekocht en een gedicht gemaakt. Heerlijk was dat, de voorpret, het stiekeme, en de verrassing dat Sint tóch was gekomen. Sindsdien hebben we het trouwens ook nooit meer overgeslagen, en ik wil niemand Sinterklaas een kinderfeest horen noemen. Een geef-feest, dat is het.

Jahaa!

wij zijn toen onze oudste kinderen pubers waren als Sint met Pieten de straat op gegaan om een aantal bekenden op 5 december te verrassen.
Was erg grappig om te doen! Verkleed aanbellen, de verbazing zien, het zoeken van 'he, wie zijn dat nou toch?' en dan een aardigheidje met gedicht overhandigen.
Erg leuk!!

tonny

Sint heeft wel bestaan

ik heb ook nooit de leugen over de sint vol gehouden. Maar wel uitgelegd dat de sint echt heeft bestaan, dat een man op zijn verjaardag in turkije, bij arme mensen/kinderen n pakje door het raam naar binnen gooide. Dat men het zo jammer vond dat hij dood ging, voor de kinderen, dat ze maar net deden alsof hij nog bestond. En dat wij dat dus nog steeds doen, als herinnering aan die goede man.

Bestaat god wel?

het verhaal van Rugby vertelde ik ook aan mijn kinderen,dat we vieren dat hij vroeger bestond.
toen mijn dochter ( ze was toen 7)ernstig begon te twijfelen aan de waarheid rond Sinterklaas,kwam ik er achter dat zij dus wel geloofde dat hij echt bestond.

toen ik haar uitlegde dat hij niet(meer)bestond en dat wij de cadeautjes regelden,was haar verontwaardigde reactie: Dan bestaat God zeker ook niet???!!

Sinterklaas

Tonny, wat betreft vraag 1: Waarom hechten ouders er zo enorm aan kinderen te laten volharden in het geloof in Sinterklaas?
Dat klinkt wel heel rigide en zo beleef ik het Sinterklaasfeest niet. Maar een kind in iets laten geloven dat leuk en feestelijk is, daar is toch niets mis mee? Kinderen vinden het ook fijn om in Sinterklaas te geloven. Merk ik nu mijn kinderen niet meer geloven. Mijn zoon maakte een verlanglijst en schreef daarop: "Deze willen mijn zus en ik graag." Dat was dus duidelijk niet aan mij of zijn vader gericht, maar aan... tja.... aan Sinterklaas dus Hij heeft gisterenavond ook een appel in zijn schoen gedaan, voor het paard. Maar vroeg vanmorgen wel aan me waar ik die reep precies gekocht en verstopt had
Oftewel: met een geloof in de Sint schenk je je kind een stukje magie, dat je van je lang zal ze leven niet meer kwijtraakt. Ik krijg als 44-jarige nog steeds prettige kriebels als ik een schoen zie met iets erin.
Vraag 2: De Kerstman, hohohoho
En dan nu mijn tegenvraag: waarom zou je ervoor kiezen een kind niet in Sinterklaas te laten geloven? Je hoeft er heus niet glashard voor te liegen. Suggereren is voldoende, kinderen wíllen geloven. En zodra ze dat niet meer willen, dan ben je natuurlijk gewoon eerlijk.

Starry night

Waarom ene kind niet in sinterklaas laten geloven? Tja hier had het meerdere redenen: we wilden niet liegen en meedoen in het spel over sinterklaas en wat Rugby zei was onze angst. Waarom zou God wel bestaan als sinterklas niet blijkt te bestaan? Beide dingen vertel je aan je kinderen alsof het echt is en dan blijkt dat 1 van beide niet echt is.

Dus hebben wij ervoor gekozen om vanaf jongsafaan eerlijk te zijn over het sinterklaasfeest. Geen geheimzinnige dinge, geen pieten die langskwamen of wat dan ook. Gewoon verteld hoe het gaat. Ook sinterklaasjournaal e.d. wordt hier meteen uitgelegd hoe het echt zit.

En echt het maakt het feest er niet minder leuk om. Ze zetten hier hun schoen met een vragende blik naar mij of ik er ookw at in doe en pakjesavond blijft ook heir superleuk en spannend.

Aaahh krin

Wat fijn, dus jij kent hem ook

Echt heel leuk om even te horen.

'Maar als het aanpraten van het bestaan van Sinterklaas een leugen is, dan is het aanpraten van een bestaan van God dat natuurlijk ook.'

Dat is het vergelijken van onvergelijkbare grootheden. Sinterklaas is de verpersoonlijking van een ooit levende historische figuur, inmiddels uitgebreid met vele toeters en bellen.
God kunnen we geen historische figuur noemen, daarvoor is hij teveel van een andere orde, naar mijn beleving. Dat een en ander met veel 'toeters en bellen' is opgetuigd, is omdat mensen iets zichtbaars, tastbaars zoeken en dat vinden in een bepaalde manier van samen beleven, samen geloven.

'Het zal niemand onbekend zijn dat er heel veel mensen zijn die helemaal niet geloven dat God bestaat, dus het is hoe dan ook een discutabele waarheid.'
Een waarheid is alleen waar als iedereen er achter staat??

'Het geloof in God heeft net zo'n wankele basis als het geloof in Sinterklaas.'
Zie begin posting.

'Vind ik dus dat gelovigen tegen hun kinderen liegen? Nee, dat vind ik niet, omdat ik 'liegen' een veel te negatieve klank vind hebben. Natuurlijk' (... ???) 'uit je een onwaarheid, maar die onwaarheid is gebaseerd op liefde en vertrouwen. En in die zin is 'liegen' over Sinterklaas dus precies hetzelfde als 'liegen' over God. Ik vind persoonlijk 'verzinnen' of 'fantaseren' sympathieker klinken.'

Iets wat gebaseerd is op liefde en vertrouwen verdient minstens een vriendelijker benadering...
Je noemt daarom 'verzinnen' of 'fantaseren' maar naar mijn idee zeg je daarmee te weinig.

Laatst hoorde ik op de radio 'Ik geloof niet dat God bestaat, maar ik hoop het wel'. Dat vind ik passender dan 'verzinnen' of 'fantaseren', al is het maar omdat geloven in een eeuwenlange en wereldwijde traditie staat. En dat kun je van Sinterklaas niet zeggen

tonny

God en sinterklaas

Iemand zei mij ooit: 'Maak van Sinterklaas geen god en van God geen Sinterklaas'. Dat vond ik een goede raad, en het werkt prima.
Sinterklaas is geen god. Het is een gezellige man, die kinderen leuk vindt en daarom kadootjes uitdeelt. Niet meer en niet minder. Sinterklaas weet niet alles, kan niet alles, ziet niet alles. Wij hebben die Sinterklaascd van Bert en Ernie, daar zegt Wim T Schippers: 'Het kán toch helemaal niet, met een paard op het dak, dan val je er toch vanaf? Het is gewoon een leuk spelletje!' Mijn kinderen horen dat van jongsaf. Tegen de acht jaar luisteren er pas écht naar. Dan is het tijd om de waarheid te vertellen.
God is geen Sinterklaas. Hij is er niet om ons allerlei materiele goederen te geven, of om je te helpen een magische voldoende te halen als je die repetitie niet gehaald hebt. Hij is geen grijze man met een baard op een wolk die beslist dat het wel of niet gaat regenen. God is het leven, de liefde. Het begin en het eind. Niet te bevatten. Ook als je er niet in gelooft, is Hij er toch. Je kunt Hem niet zien, horen of ruiken, maar wel voelen. Net zoals liefde. En hij kan je helpen als je het nodig hebt, net als de liefde van de mensen om je heen je kan helpen.
Mijn kinderen hebben met deze insteek (tot nu toe, ik moet er nog twee ) alles heel goed kunnen verwerken. Ik vind dat juist zo grappig van die kleintjes. Je kunt gewoon zeggen dat Sint verkleed is, of dat die Pieten wel heel erg goed zijn dit jaar, ze willen in het spel blijven en horen het niet.
Tot zover my two cents...

Nounou starry night...

quote:
Vind ik dus dat gelovigen tegen hun kinderen liegen? Nee, dat vind ik niet, omdat ik 'liegen' een veel te negatieve klank vind hebben. Natuurlijk uit je een onwaarheid, maar die onwaarheid is gebaseerd op liefde en vertrouwen.

________-

Dat mag genuanceerder hoor.

Omdat jij niet in God gelooft wil niet automatisch zeggen dat ik mijn kinderen een onwaarheid vertel als het gaat om God.
Nu klinkt het alsof je zelf alle wijsheid in pacht hebt.

Glad ijs

ik zelf ben niet gelovig. Door mij te mengen hier begeef ik mij een beetje op glad ijs. Ik wil niemand kwetsen of zo. Maar ik zie sinterklaas inderdaad als iemand die wezenlijk bestaan heeft. Hij heeft dus geleefd en als nagedachtenis aan deze goede man vieren we zijn bestaan met een toneelstukje en magisch denken dat hij nog steeds bestaat. Omdat het leuker is en spannender is en omdat het traditie hier is doen we net alsof hij nog steeds leeft. Bij een nieuw verzinsel zal dit niet aanslaan maar omdat het al jaren zo gevierd wordt, wordt het nu nog steeds zo gevierd. Ik kan als de kinderen gaan twijfelen dit ook gewoon uitleggen zonder het gevoel te hebben dat ik tegen ze gelogen heb. Nu over god. Ik geloof niet in god. Misschien is er iets maar voor mij is jullie god net zo als de goden van de grieken of van de noormannen of van de moslims. Een verklaring voor dingen die men niet (kon) verklaren. Bijvoorbeeld de god van de donder, want voor de mensen vroeger was onweer niet te verklaren. Net als het begin van het leven (nog) niet te verklaren is.

Ik zal tegen mijn kinderen dus ook niet zeggen dat god bestaat. Voor mij is dat geen waarheid. Ik zal wel zeggen dat sommige mensen geloven dat god bestaat. De een vanuit het katholieke geloof de ander vanuit een moslim geloof en weer een ander vanuit een joods of hindoestaans geloof. Allemaal denken ze dat zij de waarheid in pacht hebben. Ik weet het niet en kan niet alles verklaren. Dus ik vind het best om te doen alsof sinterklaas nog steeds bestaat maar kan niet zeggen dat god bestaat. Bij sinterklaas vind ik het een spel, een toneelstuk en een stuk traditie. Als ik zou zeggen dat god zou bestaan zou ik vinden dat ik zou liegen.

De waarheid

Het feit dat je God en Sinterklaas met elkaar kunt vergelijken (de titel van deze draad nota bene betekent natuurlijk niet dat er geen verschillen zijn. Natuurlijk zijn die er. Maar we hebben het hier over de overeenkomsten.
"Sinterklaas is de verpersoonlijking van een ooit levende historische figuur"
Sinterklaas is volgens mij de verpersoonlijking van een menselijke behoefte: een altruïstische figuur die geschenken uitdeelt zonder daar iets voor terug te verwachten. Een stralende, warme verschijning en een koud en winderig jaargetijde. Een troostrijke figuur die iedereen liefheeft, ongeacht afkomst of achtergrond.
Kortom: wat God (en Jezus) voor velen ook is.
"Een waarheid is alleen waar als iedereen er achter staat??"
Iets kan pas onomstotelijk als waarheid bestempeld worden wanneer het bewezen kan worden. Dat kan niet met God. Dat hoeft ook niet ('de waarheid' is namelijk niet de essentie van het gelovig zijn volgens mij), maar je kunt dus niet van een waarheid spreken. En toch presenteren veel gelovigen hun overtuigingen wel zo, ook aan andersdenkenden. Ze maken feitelijk wat niet feitelijk is. En dat zou je kunnen kwalificeren als een vorm van 'liegen' (ik blijf het tussen aanhalingstekens zetten, want het is an sich geen woord dat ik zelf zou kiezen, ook niet m.b.t. Sinterklaas dus).
"Je noemt daarom 'verzinnen' of 'fantaseren' maar naar mijn idee zeg je daarmee te weinig."
Het grappige is dat de term 'fantasie' in relatie tot religie van een dominee komt. Hij stelde dat het christendom (en dus iedere godsdienst) is gebaseerd op een fantasie. Een fantasie die ooit ontstond om in donkere, zware tijden steun en troost te bieden en langzamerhand vervolmaakt werd. Een verklaring te vinden voor het onverklaarbare.
Ik vond dat uitermate intelligent gesteld. Hij haalde daarmee geenszins zijn geloof omlaag. Eerder haalde hij de argumentatie van ongelovigen onderuit wanneer ze het geloof aanvallen omdat het onbewijsbaar is. Zijn stelling was: misschien hebben we gelijk, misschien niet, maar daar draait het helemaal niet om.
"Laatst hoorde ik op de radio 'Ik geloof niet dat God bestaat, maar ik hoop het wel'."
Juist, en dat is dus precies wat ik ook bedoel. Mijn zoon van 9 in een notendop: ik geloof niet meer in Sinterklaas, maar ik hoop het stiekem toch. En richt mij in mijn verlanglijst dus tot hem i.p.v. tot mijn ouders, hoewel ik best weet dat die mijn schoen vullen. En stop een appel in mijn schoen voor het paard, ook al wéét ik dat papa die vanavond opeet.
"al is het maar omdat geloven in een eeuwenlange en wereldwijde traditie staat. En dat kun je van Sinterklaas niet zeggen "
Dat vind ik nog wel de minst relevante, eerlijk gezegd Sesamstraat bestaat nog korter dan Sinterklaas, maar hele volksstammen kleuters zijn er toch heus van overtuigd dat Aart Staartjes er werkelijk woont.

Wat je zegt ben je zelf

Starry:"maar je kunt dus niet van een waarheid spreken. En toch presenteren veel gelovigen hun overtuigingen wel zo, ook aan andersdenkenden"

Starry, ik zie in deze draad eigenlijk maar één iemand heel stellig een waarheid poneren, en dat ben jij. Ik citeer je:

- "als gelovige 'lieg' je natuurlijk net zo goed, door een niet te verdedigen idee als waarheid aan je kinderen te presenteren"
- "een leugen is, dan is het aanpraten van een bestaan van God dat natuurlijk ook"
- "Natuurlijk uit je een onwaarheid"

Ik ben wel benieuwd, ik vind deze uitspraken een heel duidelijk geval van je overtuiging als waarheid presenteren aan andersdenkenden. Wat vind jij?

Nou ellen

Jessy presenteerd als eerste dat het wel liegen is als je zegt dat sinterklaas bestaat en niet liegen is als je zegt dat god bestaat. Voor een niet gelovige bestaan ze allebei niet, dus voor een niet gelovige is dat ook het niet vertellen van de waarheid. Als je nou zegt als gelovige : ik geloof dat god bestaat maar ik kan het niet bewijzen dan ben je volgens mij veel eerlijker bezig. Nu leg je jouw waarheid (god bestaat volgens jou) op aan iemand anders namelijk je kind. Ik geloof zelf niet in god maar ik zeg niet dat dat de waarheid is. Ik zeg tegen mijn kind dat ik er niet in geloof maar andere mensen wel (en allemaal op een eigen manier). Dat vind ik eerlijk gezegd veel eerlijker.

Evy

ik zou het eerlijker vinden als je tegen je kinderen zou zeggen dat jij geloofd dat god bestaat. Je kunt het namelijk niet bewijzen daarom heet het ook geloof. Dus wat dat betreft vertel je volgens mij je kinderen een onwaarheid of op zijn minst een discutabel punt zonder ruimte voor andere ideeën en zienswijze.

Levenshouding

Als je als gelovig mens leeft, is dat deel van je leven. Er is denk ik niet snel een moment waarop je tegen je kinderen zegt dat je 'alleen maar gelooft' dat God er is. Je leeft gewoon vanuit de houding dát hij er is. (Net zoals iemand die niet gelooft leeft vanuit de houding dat er niets hogers is).

Het is wat anders dan op een bepaald informatief moment uitleggen waar de kindertjes vandaan komen of zo - als ik het al ergens mee kan vergelijken.

Waarmee ik niet wil stellen dat geloven betekent discussie ontbreekt. Die is er zeker, naarmate je in contact komt met mensen met een andere levensovertuiging. Heel leerzaam trouwens, iedereen belicht weer andere fragmenten.

Maar ik moet wel zeggen dat die discussie minder levensecht op gang komt in een eenvormige omgeving, en dat geldt denk ik voor gelovigen zowel als ongelovigen. Zolang je mensen niet 'in het echt' tegenkomt, blijft het vrij theoretisch.

tonny

Ellen

Fraz verwoordt het goed.
Het is niet interessant of ik stellig een waarheid poneer, want het gaat hier niet om mij. Het gaat om de relatie Sinterklaas-God en hoe die zich tot elkaar verhouden.
Als je stelt dat een kind vertellen dat Sinterklaas liegen is (wat een duidelijk negatieve en zelfs veroordelerige klank heeft), dan stel ik daar tegenover dat je kind met grote stelligheid vertellen dat God bestaat dan evengoed liegen is. Om redenen die Fraz verwoordt.
Het beste bewijs dat dit zo is, is dat ik erg vaak hoor (en ook in deze draad) dat er nogal wat kinderen zijn die, wanneer ze horen dat de Sint niet bestaat, zich meteen gaan afvragen of God dan ook niet bestaat.
Dit wordt vervolgens door ouders als heel erg vervelend (bedreigend?) ervaren en ik vraag me af: wat antwoord je dan? "Jaaaa, God bestaat wél, want..."
In feite is mijn stelling veel vriendelijker dan jij me toedicht. Ik noem het geen liegen, ik noem het fantaseren. Sinterklaas is een fantasie, de invulling van God ook. Dat blijkt alleen al uit het feit dat er zo'n enorme verscheidenheid aan geloven is: iedereen vult de fantasie op eigen wijze in.

Maar tonny

Begrijp je de parallellen die ik trek tussen Sinterklaas en God? Ik begrijp heus dat er ook verschillen zijn en de nadruk lijkt nu teveel op het aspect 'liegen' te gaan vallen.
Maar inhakend op je oorspronkelijke vraag: het is dus héérlijk om kinderen in Sinterklaas te laten geloven, om gelijksoortige redenen dat het me heerlijk lijkt om te geloven.

Tuurlijk zie ik de parallellen!

Sint is/was een bisschop, dus hij komt in de buurt

tonny

Sint

Ik ben zelf gelovig (christelijk en sintelijk) opgevoed. Toen mijn ouders vertelden dat sinterklaas niet bestond, heb ik geen moment getwijfeld aan God. Tja, het ene kind zal dat wel doen, het andere kind niet. Het was voor mij zoiets totáál anders (maar ik weet niet meer waarom).
Mijn man is hier echter wel wat bang voor bij onze kinderen. We doen het zo: we spelen het geheim van het spel wel mee, maar bij een directe vraag zeggen wij wel dat sinterklaas een verklede man is. We gaan er niet meteen enthousiast alles bij vertellen dat pappa en mamma de cadeautjes kopen, ergens willen we dat spel niet helemaal opgeven. We draaien soms een beetje om vragen heen. Mijn zoon heeft een keer gezegd: "Hij kan ook best een keer zonder de verkleedkleren de cadeautjes brengen als het in de was zit." Aha.... sint is een verklede man heeft hij opgevat als "sint is wel sint, alleen hij doet verkleedkleren aan." Hahaha!
Maar als we onze kinderen een keer echt alles van het sintgeheim vertellen, dan zullen ze zich hopelijk herinneren dat (met name) pappa hen altijd eerlijk verteld heeft dat sinterklaas een verklede man is.
Ik denk wel dat dat "alles vertellen" nooit lang kan duren. Mijn oudste is nu 6 en zit in groep 3. In groep 5 geloven veel kinderen al niet meer, en dat is over 2 jaar al. Nog even genieten van het spel en de geheimzinnigheid vind ik wel leuk. Gelukkig stelt mijn zoon niet de vraag wie de cadeautjes koopt. Want dat is zo klaar als een klontje, daar twijfelt hij niet aan: sint natuurlijk

Haha (tonny)

In de buurt van katholieken, ja

Paashaas

mijn dochter van bijna 7 heeft toch uit haar zelf geprobeerd te geloven in de paashaas, dus een haas die pakjes uitdeelt en eieren verstopt. Ik ben dus ook maar niet begonnen met een tandenfee of wisselmuis want dan is het hek van de dam.

En ze gelooft tot mijn verbazing dit jaar heel stellig in sinterklaas, iets wat mij ergens ook wel teleursteld omdat het zo'n reflectief en nieuwsgierig kind is en ze juist afgelopen jaar wat van haar geloof af ging vallen.

Dan zit ik met haar te kijken en zeg dan 'volgens mij is dat gespeeld, dat is ook op tv dus heel vaak is het dan niet waar, ze hebben echt geen camera op een dak gezet toch ?' en dan krijg ik een duw want dat mag ik absoluut niet zeggen. Dus heel veel geloof stop ik er niet in, zit in haar zelf.

Het gedoe nav van het sinterklaasjournaal ergert mij ergens ook, dan moet ze nu zelf inpakpapier maken bijvoorbeeld. Zit dat kind sávonds nog in wilde paniek een tekening te maken, want dat moet echt want het pakpapier is op, onzin. En dat dagelijks !

Oh en ik vind het ook ergens genant

zo'n witte man met een zwart dom volkje om zich heen. Kinderen ervaren dat heel anders, maar toch.

Starry night

"Als je stelt dat een kind vertellen dat Sinterklaas liegen is (wat een duidelijk negatieve en zelfs veroordelerige klank heeft), dan stel ik daar tegenover dat je kind met grote stelligheid vertellen dat God bestaat dan evengoed liegen is. Om redenen die Fraz verwoordt"

Dit blijft natuurlijk een eeuwig durende discussie (volgens mij hebben we ze vaker gevoerd hier). Voor mij is het hele sinterklaasgebeuren echt liegen. Want sinterklaas is geen sinterklaas, maar een gewone man die kleren aan trekt waardoor hij op sinterklaas lijkt. Natuurlijk heeft die lieve man bestaan en dat vertel ik mijn kinderen ook en ook dat we daarom nog steeds het feest van sinterklaas vieren. Maar het hele gebeuren eromheen vind ik liegen. Want je speelt een spel om het kind maar te laten geloven dat zwarte piet langs komt om kadootjes te brengen. Ok, daar doe ik dus niet aan mee.

Voor mij is God de waarheid. Jezus is mijn weg, waarheid en leven en dát breng ik wel over op mijn kinderen. Logisch voor mij is dat geen liegen. Voor mij is dat waarheid en in dat geval zou ik liegen als ik zeg dat God niet bestaan heeft. Dát blijft voor iedereen anders. Natuurlijk weten mijn kinderen ook dat niet iedereen in God gelooft en krijgen wij hier ook levendige discussies over de evolutietheorie of de scheppingstheorie. Ik zeg er het mijne over, ik vertel mijn waarheid en de kids horen andere dingen via school of televisie. Voor mij si vertellen dat God bestaat dus niet liegen, want voor mij is het waarheid.

Dat jij de invulling van God een fantasie noemt voelt mij dus heel vervelend, want ik leef echt niet in een fantasie. Ik leef in waarheid.

Het werkt naar twee kanten (je gaat van jezelf uit)

Het is inderdaad wat voor jou de waarheid is. God is voor mij ook de waarheid. Als ik vertel dat God niet bestaat is dat voor mij liegen. Als NIET GELOVIGEN echter tegen hun kinderen zeggen dat God niet bestaat vind ik dat géén liegen. Tenslotte is God voor hen geen waarheid, en zouden zij juist liegen als ze zouden zeggen dat Hij wel bestaat. Omdat ze dan hun eigen geloof (namelijk: in een niet bestaande God) zouden ontkennen.
Je gaat van jezelf uit, dat kan ook niet anders. Niemand kan dus zeggen wat voor een ánder liegen is.
Hoop dat ik het duidelijk verwoord heb.....