Communie
Hier in het dorp hebben kinderen uit groep 4 en 5 om het jaar de gelegenheid om de communie te doen. Nu is het zo dat dochter niet gedoopt is en dus geen communie kan doen, maar ze wordt wel met het geloof opgevoed (gemengd katholiek/protestants, dat is ook de reden dat ze niet gedoopt is) en ik durf haar op dit moment wel als een gelovig meisje te definiëren.
Dochter wil echter wel graag communie doen, of in ieder geval de voorbereidingen en lessen meedoen. Alleen nu heeft de kerk wel wat bezwaren. Het zou sneu zijn als ze als enige niet ter communie mag en geen feest met cadeaus etc. krijgt. De vraag aan ons was 'hoe gaan jullie daar dan mee om?'
Wij vinden het vieren van een communiefeest in deze situatie een beetje gek. En we vinden ook dat het niet om het feest en de cadeaus moet gaan. Dochter vindt dat blijkbaar ook, want ze is blijkbaar bereid om wel de hele voorbereiding mee te doen zonder de uiteindelijke 'beloning'. Maar nu is het wel zo dat dochter nogal moeite heeft met 'anders zijn' en op een of andere manier buiten de groep vallen en het laatste wat we willen is dat ze daar uiteindelijk toch een punt van gaat maken op het moment dat het allemaal gaat gebeuren.
Wij vinden de manier waarop ze er nu over denkt en er in staat heel mooi en ook heel wijs voor haar leeftijd en willen haar graag de kans geven om het toch op haar eigen manier te doen.
Maar toch...het idee dat ze daar op het moment suprême een hele scène gaat schoppen staat me tegen. Het kan natuurlijk ook heel goed gaan en ik vind het vervelend dat ik dat vertrouwen in haar nog niet zonder enig voorbehoud heb.
Zucht...ik doe en denk vast weer veeeel te moelijk...
Het nichtje waarover ik schreef, heeft daarna niets meer met de kerk of geloof gedaan dan de viering van kerstavonden bijwonen. Ze is ook niet voor de kerk getrouwd of heeft nooit de pastor gezien voor een biecht etc. Zie communie doen niet als iets dat direct vast staat; ze kan alle kanten op maar hoeft niet het pad van haar ouders te volgen.
Geloven is een persoonlijke band opbouwen met God; eentje waar je dochter zelf invulling aan geeft.
IMI-x2 schreef op 05-10-2023 om 11:05:
Nog even een heel persoonlijke mening (die je dus gerust naast je neer mag leggen): als ze gedoopt wil worden en als het jullie als ouders helemaal niet uitmaakt of dat protestants of katholiek zou zijn, dan zou ik onmiddellijk voor het vrolijkere geloof kiezen, katholicisme dus. Ik heb ook ruime ervaring met beide takken en mijn voorkeur is heel duidelijk, alle zwaarte en doemdenkerij van de protestanten zou ik ver van mijn kind willen houden.
Ik ben zelf katholiek, mijn man is protestants, maar niet op een zware, doemdenkende en hel en verdoemenis predikende manier hoor. Van nature is mijn man positiever ingesteld dan ik.
En uiteindelijk is de keuze aan dochter zelf, niet aan ons.
MamaE schreef op 05-10-2023 om 10:54:
Dochter is oprecht geïnteresseerd in het geloof. De vraag van het doopsel hebben we nooit zo direct gesteld. Juist omdat wij dus vonden dat ze ouder moest zijn en dat het vanuit haar zelf moet komen.
Een kinderclub voor catechese is er hier niet en zeker niet voor deze leeftijd.
Op zich hebben we er geen moeite mee als ze naar die lessen wil, maar het gaat denk ik ook over verwachtingen en over rechten.
In het opzicht van geloof, kerkgang etc. vind ik dat dochter zeker wel onderdeel is van de gemeenschap van Christus. En dat onderdeel zijn van een groep is voor haar belangrijk. En natuurlijk kan mijn man haar een heleboel uitleggen, maar om tijd en geld gaat het niet.
We willen ook niet zonder pardon nee zeggen, maar wel vooraf goed nadenken over de invulling van wat wel/niet en de consequenties ervan. Ook met dochter zelf.
Ik vermoed wel dat ze sowieso naar de viering gaat willen in een mooie jurk.
Als dochter oprecht bezig is het met het geloof waarom dan die vraag niet aan haar stellen of ze ook gedoopt wil worden?
MamaE schreef op 05-10-2023 om 11:14:
[..]
Ik ben zelf katholiek, mijn man is protestants, maar niet op een zware, doemdenkende en hel en verdoemenis predikende manier hoor. Van nature is mijn man positiever ingesteld dan ik.
En uiteindelijk is de keuze aan dochter zelf, niet aan ons.
Dat klinkt heel mooi MamaE, dat ze zelf kan kiezen. Maar realiseer je dat de keuze beperkt is voor haar. Ze groeit niet op met 10 verschillende geloven. Een ‘echte’ keuze kan ze, net als iedereen, maar heel beperkt maken. We zijn toch vooral kuddedieren.
Los van haar interesse in het geloof (dat ze mi vooral meekrijgt van jullie, blijkbaar brengen jullie dat op een mooie manier) wil ze meedoen met haar klas.
Meer hoeft dat ook niet te zijn en het heeft geen gevolgen voor haar latere leven mi. (hoeveel mensen zijn er wel niet hierin opgegroeid die later andere keuzes maken)
Ik snap je dilemma en ik denk dat ik in dit geval toch voor ingrijpen zou zijn. Haar uitleggen dat je inschat dat het voor haar erg moeilijk gaat zijn ergens in betrokken te worden terwijl ze het niet af kan maken en dat je dat geen goed idee vindt.
Dus dat ze in dit geval beter ook kan kiezen voor dopen, of anders niet mee doen.
Tenzij er vanuit de kerk op een dusdanig fijne en inclusieve manier mee omgegaan wordt dat het voor haar evengoed voldoende ‘erbij’ voelt. (die kans acht ik klein)
Wordt de doop eigenlijk nog geregistreerd? Of kan je je laten dopen zonder registratie?
Flanagan schreef op 05-10-2023 om 11:39:
Wordt de doop eigenlijk nog geregistreerd? Of kan je je laten dopen zonder registratie?
Volgens mij wordt de doop altijd geregistreerd. Althans, in de katholieke kerk wel.
Er zijn wel protestantse kerken zonder doopleden. Daar kun je je dus wel laten dopen, maar is je lidmaatschap daar niet op gebaseerd.
Die registratie vind ik niet zo'n punt overigens.
Pinokkio schreef op 05-10-2023 om 11:33:
[..]
Dat klinkt heel mooi MamaE, dat ze zelf kan kiezen. Maar realiseer je dat de keuze beperkt is voor haar. Ze groeit niet op met 10 verschillende geloven. Een ‘echte’ keuze kan ze, net als iedereen, maar heel beperkt maken. We zijn toch vooral kuddedieren.
Los van haar interesse in het geloof (dat ze mi vooral meekrijgt van jullie, blijkbaar brengen jullie dat op een mooie manier) wil ze meedoen met haar klas.
Meer hoeft dat ook niet te zijn en het heeft geen gevolgen voor haar latere leven mi. (hoeveel mensen zijn er wel niet hierin opgegroeid die later andere keuzes maken)
Ik snap je dilemma en ik denk dat ik in dit geval toch voor ingrijpen zou zijn. Haar uitleggen dat je inschat dat het voor haar erg moeilijk gaat zijn ergens in betrokken te worden terwijl ze het niet af kan maken en dat je dat geen goed idee vindt.
Dus dat ze in dit geval beter ook kan kiezen voor dopen, of anders niet mee doen.
Tenzij er vanuit de kerk op een dusdanig fijne en inclusieve manier mee omgegaan wordt dat het voor haar evengoed voldoende ‘erbij’ voelt. (die kans acht ik klein)
Ik heb het uiteraard niet over het karakter van je man of degene die preekt, wel over de basisgedachte achter beide takken van het christendom. De predestinatie van het protestantisme vind ik echt wel zwartgallig. In het katholicisme mag je fouten maken (dat is menselijk), kun je oprecht sorry zeggen en dan een tweede kans krijgen.
Denk je werkelijk dat een 8-jarige zelf die keuze kan maken? Kan zij verder kijken dan wat de pastoor/dominee van dat moment zegt en doet?
Nu kennen religies door de jaren heen diverse stromingen; van zwaar op de hand tot minder zwaar gelovig waarbij je wel op zondag kan winkelen zonder gevoel van zonde. Gelukkig maar.
Mijn broer had een vijftal jaar terug hetzelfde dilemma met zijn dochter. Uiteindelijk mocht ze van de kerk niet ter communie, omdat ze niet gedoopt was, dus dat loste zich vanzelf op. Maar ik begrijp niet zo goed waar je bang voor bent wat betreft een scène schoppen. Als dochter enkel meedoet met alle voorbereidingen is er toch geen moment om een scène te schoppen lijkt mij? Ik neem aan dat je haar op de dag zelf niet in een mooi jurk naar de kerk laat gaan om te kijken hoe iedereen behalve zij meedoet? Dat lijkt mij inderdaad geen goed idee en ook best een beetje vreemd.
IMI-x2 schreef op 05-10-2023 om 11:46:
[..]
Ik heb het uiteraard niet over het karakter van je man of degene die preekt, wel over de basisgedachte achter beide takken van het christendom. De predestinatie van het protestantisme vind ik echt wel zwartgallig. In het katholicisme mag je fouten maken (dat is menselijk), kun je oprecht sorry zeggen en dan een tweede kans krijgen.
Denk je werkelijk dat een 8-jarige zelf die keuze kan maken? Kan zij verder kijken dan wat de pastoor/dominee van dat moment zegt en doet?
Lang niet alle protestantse stromingen hangen de predestinatieleer aan.
In het protestantisme heb je ook hele lichte stromingen naast de meer orthodoxe kerken.
Bovendien heb je ook veel kerken die misschien wel gezellig en vrolijk zijn maar best zwaar in de leer zijn (zoals veel evangelische kerken.)
Maar jouw man is toch theoloog? De doop wordt geregistreerd, je kan niet ter communie als je niet gedoopt bent en protestants of katholiek dopen maakt niet veel verschil. Ze groeit op met het geloof, dan kan ze toch gedoopt worden in de kerk waar jullie op Zondag komen? Misschien is dat dezelfde als waar de klasgenoten ter communie gaan?
Dopen is het erkennen van Christus en je hoort bij de christelijke gemeenschap. Je kan meer één keer gedoopt worden maar het is geen bewuste keuze voor een bepaalde christelijke stroming.
Misschien mag je man haar ook zelf dopen tijdens een kerkdienst?
Ik ben ook gedoopt, ook ter communie gegaan. Voordeel op latere leeftijd was dat ik ook als peettante werd gekozen, dat vond ik wel leuk. Daar heb ik, omdat ik toen een stuk ouder was, meer actieve herinneringen aan. Verder doe ik niets met het geloof, ga niet naar kerkdiensten oid.
Ik zou haar laten dopen, vooral omdat je zegt dat ze "een gelovig meisje" is.
Ik heb persoonlijk ook veel moeite met de predestinatieleer en mijn man net zo zeer. Dat is niet wat wij haar meegeven. En dat is hier niet het ding. Natuurlijk krijgt dochter een beperkt wereldbeeld mee omdat we niet alle soorten kerken, moskeeën, tempels etc. bezoeken. Dat geldt voor alle kinderen. We hadden ook niet voor ogen dat ze die keuze van al dan niet dopen en welke stroming/geloof dan al met acht jaar zou moeten maken.
Als ze niet gedoopt wordt, zal ze sowieso niet ter communie mogen. Dat is kerkrechtelijk zo bepaald en dat kan een individuele pastoor niet veranderen.
Als ik het goed begrijp hebben jullie je dochter niet laten dopen omdat jullie haar zelf die keuze wilde laten. Nu maakt ze de keuze om communie te doen.
Waarom zou ze zich nu dan niet ook (eerst) laten dopen? Zoals al eerder gezegd is het in veel kerken mogelijk om dit in één traject te doen. Je volgt het reguliere programma van de eerste communie en ergens in dat traject laat je je dopen.
Het lijkt me dat daarmee de bezwaren van de kerk ook zijn opgelost. Althans, ik zou geen andere reden vinden waarom jouw dochter geen communie zou mogen doen. Ze mogen in hun handjes klappen dat een kind van die leeftijd zo weloverwogen een keuze maakt. Voor de meesten is het niet meer dan een (extra) feest met mooie kleding en veel kado's.
wil40 schreef op 05-10-2023 om 13:15:
Maar jouw man is toch theoloog? De doop wordt geregistreerd, je kan niet ter communie als je niet gedoopt bent en protestants of katholiek dopen maakt niet veel verschil. Ze groeit op met het geloof, dan kan ze toch gedoopt worden in de kerk waar jullie op Zondag komen? Misschien is dat dezelfde als waar de klasgenoten ter communie gaan?
Dopen is het erkennen van Christus en je hoort bij de christelijke gemeenschap. Je kan meer één keer gedoopt worden maar het is geen bewuste keuze voor een bepaalde christelijke stroming.
Misschien mag je man haar ook zelf dopen tijdens een kerkdienst?
Ik ben ook gedoopt, ook ter communie gegaan. Voordeel op latere leeftijd was dat ik ook als peettante werd gekozen, dat vond ik wel leuk. Daar heb ik, omdat ik toen een stuk ouder was, meer actieve herinneringen aan. Verder doe ik niets met het geloof, ga niet naar kerkdiensten oid.
Ik zou haar laten dopen, vooral omdat je zegt dat ze "een gelovig meisje" is.
Klopt, mijn man is theoloog, maar hij is protestants en geen priester dus hij mag haar sowieso niet dopen voor de katholieke kerk. En in de protestantse kerk doen ze geen communie. Wij gaan soms naar de katholieke kerk en soms naar de protestantse kerk, juist zodat dochter van beide wat meekrijgt.
MamaE schreef op 05-10-2023 om 13:23:
[..]
Klopt, mijn man is theoloog, maar hij is protestants en geen priester dus hij mag haar sowieso niet dopen voor de katholieke kerk. En in de protestantse kerk doen ze geen communie. Wij gaan soms naar de katholieke kerk en soms naar de protestantse kerk, juist zodat dochter van beide wat meekrijgt.
Maar daar hebben ze toch iets met laatste avondmaal oid?