Communie
Hier in het dorp hebben kinderen uit groep 4 en 5 om het jaar de gelegenheid om de communie te doen. Nu is het zo dat dochter niet gedoopt is en dus geen communie kan doen, maar ze wordt wel met het geloof opgevoed (gemengd katholiek/protestants, dat is ook de reden dat ze niet gedoopt is) en ik durf haar op dit moment wel als een gelovig meisje te definiëren.
Dochter wil echter wel graag communie doen, of in ieder geval de voorbereidingen en lessen meedoen. Alleen nu heeft de kerk wel wat bezwaren. Het zou sneu zijn als ze als enige niet ter communie mag en geen feest met cadeaus etc. krijgt. De vraag aan ons was 'hoe gaan jullie daar dan mee om?'
Wij vinden het vieren van een communiefeest in deze situatie een beetje gek. En we vinden ook dat het niet om het feest en de cadeaus moet gaan. Dochter vindt dat blijkbaar ook, want ze is blijkbaar bereid om wel de hele voorbereiding mee te doen zonder de uiteindelijke 'beloning'. Maar nu is het wel zo dat dochter nogal moeite heeft met 'anders zijn' en op een of andere manier buiten de groep vallen en het laatste wat we willen is dat ze daar uiteindelijk toch een punt van gaat maken op het moment dat het allemaal gaat gebeuren.
Wij vinden de manier waarop ze er nu over denkt en er in staat heel mooi en ook heel wijs voor haar leeftijd en willen haar graag de kans geven om het toch op haar eigen manier te doen.
Maar toch...het idee dat ze daar op het moment suprême een hele scène gaat schoppen staat me tegen. Het kan natuurlijk ook heel goed gaan en ik vind het vervelend dat ik dat vertrouwen in haar nog niet zonder enig voorbehoud heb.
Zucht...ik doe en denk vast weer veeeel te moelijk...
Waarom wil ze dan meedoen als jullie er verder niks aan doen? En ja een feestje en cadeautjes horen er wel een beetje bij.
op het moment supreme kan ze geen scène maken, hooguit bij jullie thuis want dat hoogtepunt is in de kerk en omdat zij geen communie doet is ze er niet bij.
Maar is de gehele voorbereiding dan op school? Hier is dat echt in de kerk en door ouders thuis. Met een werkboek met opdrachten, liedjes leren en gebeden etc. Misschien is dit een goed moment om haar te vragen of ze misschien toch gedoopt wil worden en echt voor het geloof wil kiezen. Met uitleg waar daarbij hoort. Uiteindelijk gaat dit natuurlijk niet om het feest of cadeaus.
Een kleine dorpsschool in de buurt heeft wel lessen op school. Daar mogen ongelovige kinderen kiezen om wat anders te gaan doen of eerder naar huis te gaan (laatste uur van de dag). In overleg met ouders natuurlijk. Ze hebben geen werkboek en gaan ook niet mee naar de voorbereiding in de kerk. Lijkt mij ook logisch daar oefenen ze natuurlijk alles. De kinderen mogen natuurlijk wel in een volle kerk aanwezig zijn tijdens de communie van klasgenootjes.
Als zij graag communie wil doen en jullie hebben geen bezwaar als ouders, dan kan ze toch gewoon mee doen en communie doen? Of eist de kerk dat ze dan eerst gedoopt wordt?
En waarom mag het niet ook om het feest en de cadeaus gaan...het zijn kinderen, niks mis mee.
ALs ze alleen mee kan doen met de voorbereiding maar niet mee kan/ mag doen aan de ceremonie zelf....ga je dan wel naar die die dienst? Zo ja dan heel goed van te voren bespreken wat de bedoeling is of als je denkt dat ze uit haar dakpan gaat...niet gaan 
Gingergirl schreef op 04-10-2023 om 18:32:
Als zij graag communie wil doen en jullie hebben geen bezwaar als ouders, dan kan ze toch gewoon mee doen en communie doen? Of eist de kerk dat ze dan eerst gedoopt wordt?
En waarom mag het niet ook om het feest en de cadeaus gaan...het zijn kinderen, niks mis mee.
ALs ze alleen mee kan doen met de voorbereiding maar niet mee kan/ mag doen aan de ceremonie zelf....ga je dan wel naar die die dienst? Zo ja dan heel goed van te voren bespreken wat de bedoeling is of als je denkt dat ze uit haar dakpan gaat...niet gaan
Meestal zit de kerk al overvol dan dus er bij zijn is misschien wat lastig
Misschien is dit het moment om je dochter te vragen of ze gedoopt wil worden.
Ander idee: in België houden veel niet-gedoopte kinderen een lentefeest. Als je googelt, vind je er vast wel iets over.
Als ze gewoon gelovig wordt opgevoed, waarom zouden jullie haar dan niet dopen? Of kunnen jullie het dan niet eens worden of dat protestants of katholiek moet? Voor God maakt het niet uit, de doop is voor hem in beide kerken gelijk.
Vaak kan een kind dat nog niet gedoopt is in 1x door gedoopt worden en 1ste communie doen (mocht dat een optie zijn voor jullie.)
Je zou haar aan de voorbereiding mee kunnen laten doen en dan kan ze eventueel zelf beslissen of ze zich wil laten dopen of niet.
Of als je jullie haar nog te jong vinden voor zo'n beslissing kan je ook met haar afspreken dat ze zich over een paar jaar eventueel kan laten dopen.
Ter verduidelijking voor de niet-gelovige/niet katholieke mensen onder ons; om communie te mogen doen, moet je eerst gedoopt zijn. Dat kan op latere leeftijd tegelijkertijd, hoewel ik niet zo goed weet of dat met 8/9 jaar ook al kan.
Wij hebben er destijds bewust voor gekozen dochter wel met het geloof op te voeden, maar niet te laten dopen. Niet omdat we geen keuze konden maken tussen protestants of katholiek, maar omdat we vinden dat dat haar eigen keuze moet zijn als ze daar echt bewust en weloverwogen zelf voor kan kiezen.
Ik durf best wel te beweren dat dochter met haar acht jaar meer van het geloof weet dan menig volwassene, dat zal wel het gevolg zijn van een beroepsgedeformeerde vader of zo.
Die lessen zijn buiten schooltijd, maar blijkbaar wil dochter er toch graag haar vrije tijd aan besteden. Toch ook wel bewonderenswaardig vind ik. Ze weet ook dat ze niet gedoopt is en dat ze dus niet 'volwaardig' communie kan doen. Dat vindt ze nu geen probleem, maar op het moment zelf...dat weet ik niet. Ik wil haar graag op haar woord vertrouwen en vind het vervelend en pijnlijk dat me dat niet met volle overtuiging lukt.
Vooraf dingen duidelijk doorspreken lijkt me een goed idee. Maar ook wat betreft de keuzes die we nu moeten maken over het wat wel/niet en het hoe dan.
Een lentefeest vind ik persoonlijk dus helemaal niks. De lente is een seizoen, waarom zou je dat per se vieren en een kind cadeaus geven 'omdat het lente is'?
Communie is wel een feestelijke gelegenheid. Je hebt er ook één en ander voor moeten doen qua voorbereiding en uiteindelijk is het toch een soort van 'ja' zeggen.
Toch vinden wij dat het in de kern niet om het feest en de cadeaus moet gaan. Het hoort erbij, maar als je het alleen daarvoor doet, vind ik dat niet zo zuiver, ook al kun je dat kinderen van acht niet verwijten.
MamaE schreef op 05-10-2023 om 00:36:
Ter verduidelijking voor de niet-gelovige/niet katholieke mensen onder ons; om communie te mogen doen, moet je eerst gedoopt zijn. Dat kan op latere leeftijd tegelijkertijd, hoewel ik niet zo goed weet of dat met 8/9 jaar ook al kan.
Wij hebben er destijds bewust voor gekozen dochter wel met het geloof op te voeden, maar niet te laten dopen. Niet omdat we geen keuze konden maken tussen protestants of katholiek, maar omdat we vinden dat dat haar eigen keuze moet zijn als ze daar echt bewust en weloverwogen zelf voor kan kiezen.
Ik durf best wel te beweren dat dochter met haar acht jaar meer van het geloof weet dan menig volwassene, dat zal wel het gevolg zijn van een beroepsgedeformeerde vader of zo.
Die lessen zijn buiten schooltijd, maar blijkbaar wil dochter er toch graag haar vrije tijd aan besteden. Toch ook wel bewonderenswaardig vind ik. Ze weet ook dat ze niet gedoopt is en dat ze dus niet 'volwaardig' communie kan doen. Dat vindt ze nu geen probleem, maar op het moment zelf...dat weet ik niet. Ik wil haar graag op haar woord vertrouwen en vind het vervelend en pijnlijk dat me dat niet met volle overtuiging lukt.
Vooraf dingen duidelijk doorspreken lijkt me een goed idee. Maar ook wat betreft de keuzes die we nu moeten maken over het wat wel/niet en het hoe dan.
Een lentefeest vind ik persoonlijk dus helemaal niks. De lente is een seizoen, waarom zou je dat per se vieren en een kind cadeaus geven 'omdat het lente is'?
Communie is wel een feestelijke gelegenheid. Je hebt er ook één en ander voor moeten doen qua voorbereiding en uiteindelijk is het toch een soort van 'ja' zeggen.
Toch vinden wij dat het in de kern niet om het feest en de cadeaus moet gaan. Het hoort erbij, maar als je het alleen daarvoor doet, vind ik dat niet zo zuiver, ook al kun je dat kinderen van acht niet verwijten.
Maar waarom wil je dochter dan mee doen als waar het uiteindelijk om gaat niet gaat gebeuren? Je man weet veel van godsdienst, hij kan haar toch ook uitleggen wat die eerste communie precies inhoudt, scheelt weer tijd en geld. M’n zoon heeft afgelopen Mei zijn eerste communie gedaan en dat was toch wel een hele happening. Ik snap wel dat de kerk er bezwaar tegen heeft, dat ze gedoopt zijn ooit komt in vrijwel elke les terug. Want hoe zie je het voor je? Dat dochter die lessen volgt en op de dag zelf in een mooie jurk wordt gehesen en dr haar wordt gedaan? Om vervolgens niet ter communie kunnen gaan en geen kaars heeft enzovoort? Ik snap het eerlijk gezegd niet zo goed.
Communie doen is het effect van het saamhorigheidsgevoel. Ik vroeg aan mijn nichtje toentertijd waarom ze communie wilde doen; gewoon omdat het gezellig is. Ze doen mee aan opdrachten die uiteindelijk leiden tot een groot feest. Het ging niet eens om het kado, maar om de spanning en de mooie jurk.
Net als jonge meisjes toeleven naar een balletvoorstelling waarin ze een rolletje in spelen; regelmatig gezamenlijk oefenen met de voorstelling als hoofdprijs.
Ik zou het mijn kind niet onthouden; het is een saamhorigheidsgebeuren wat je, als ouder, je kind zelf niet kan meegeven omdat je tijdens de voorbereiding er buiten staat.
Flanagan schreef op 05-10-2023 om 08:18:
Communie doen is het effect van het saamhorigheidsgevoel. Ik vroeg aan mijn nichtje toentertijd waarom ze communie wilde doen; gewoon omdat het gezellig is. Ze doen mee aan opdrachten die uiteindelijk leiden tot een groot feest. Het ging niet eens om het kado, maar om de spanning en de mooie jurk.
Net als jonge meisjes toeleven naar een balletvoorstelling waarin ze een rolletje in spelen; regelmatig gezamenlijk oefenen met de voorstelling als hoofdprijs.
Ik zou het mijn kind niet onthouden; het is een saamhorigheidsgebeuren wat je, als ouder, je kind zelf niet kan meegeven omdat je tijdens de voorbereiding er buiten staat.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Belief en belong: belong is een voorwaarde voor en gaat vooraf aan belief. De naam Communie zegt het al, het samen vieren van de gemeenschap.
Maar wil ze zelf dan gedoopt worden? In dat geval zou ik gewoon eens met de pastoor in gesprek gaan. Ik ken meerdere kinderen die niet gedoopt zijn en in de weken voorafgaand aan hun communie gedoopt zijn (1 zelfs in de Mis zelf aan het begin voordat de communie plaatsvond)
Of vind ze het gewoon interessant om de voorbereiding te volgen? Dat kan natuurlijk. Er is misschien ook wel een kinderclub verbonden met de kerk waar ze wekelijke bijeenkomsten hebben en dat is dan wat minder gericht op alleen de communie?
Dochter is oprecht geïnteresseerd in het geloof. De vraag van het doopsel hebben we nooit zo direct gesteld. Juist omdat wij dus vonden dat ze ouder moest zijn en dat het vanuit haar zelf moet komen.
Een kinderclub voor catechese is er hier niet en zeker niet voor deze leeftijd.
Op zich hebben we er geen moeite mee als ze naar die lessen wil, maar het gaat denk ik ook over verwachtingen en over rechten.
In het opzicht van geloof, kerkgang etc. vind ik dat dochter zeker wel onderdeel is van de gemeenschap van Christus. En dat onderdeel zijn van een groep is voor haar belangrijk. En natuurlijk kan mijn man haar een heleboel uitleggen, maar om tijd en geld gaat het niet.
We willen ook niet zonder pardon nee zeggen, maar wel vooraf goed nadenken over de invulling van wat wel/niet en de consequenties ervan. Ook met dochter zelf.
Ik vermoed wel dat ze sowieso naar de viering gaat willen in een mooie jurk.
Nog even een heel persoonlijke mening (die je dus gerust naast je neer mag leggen): als ze gedoopt wil worden en als het jullie als ouders helemaal niet uitmaakt of dat protestants of katholiek zou zijn, dan zou ik onmiddellijk voor het vrolijkere geloof kiezen, katholicisme dus. Ik heb ook ruime ervaring met beide takken en mijn voorkeur is heel duidelijk, alle zwaarte en doemdenkerij van de protestanten zou ik ver van mijn kind willen houden.