Zoon is niet van mij

Waarom is dat precies het beste dan?

Mija schreef op 03-07-2021 om 18:53:

Waarom is dat precies het beste dan?

omdat hij niet van mij is, ik wil ook niet liegen en hem voorhouden dat ik zijn vader ben en uiteraard ben ik erg boos op mn ex, zij heeft mij ervan overtuigd dat hij van mij is terwijl ze zelf waarschijnlijk wel een vermoeden had. 

Hoe kun je nu wel zo zeker weten wat je eerder aannam?

En als de jongen niet jou biologische zoon is ben je nog wel zijn vader als je hem al die tijd hebt opgevoed en voor hem hebt gezorgd.

Je huidige vriendin is niet degene die hier de regie heeft over jou relatie met je zoon.

Doe wat je het beste lijkt en mogelijk komt er een moment dat je het ook vertelt aan je zoon dat hij nog ergens een biologische vader heeft. Maar je hoeft hem helemaal niet los te laten.

Je bent al zijn vader en hij is al jou zoon.

Inderdaad, als uit onderzoek blijkt dat jij en je huidige vriendin geen kinderen kunnen krijgen wil dat niet zeggen dat je deze jongen niet verwekt hebt. Kijk uit dat je vriendin haar teleurstelling niet bij jou neerlegt.

Je hebt een zoon en hij blijkt niet je biologische kind te zijn. Dat daar wat mee moet, is duidelijk. Maar of je je vader-rol ook meteen de nek om moet draaien, is de vraag. Voor het kind ben jij zijn vader bent en het kind is voor jou je zoon. Dat is tussen jullie, het is gegroeid en het is waardevol. Waarom zou je dat direct allemaal weggooien? Ik vind het ook bijzonder dat je vriendin daar zo keihard op aanstuurt, zoveel haast heeft de relatie tussen jou en je zoon om zeep te helpen. Ik zou maar eens rustig beginnen met een gesprek met de moeder, met vooral vragen. En van daaruit de volgende stap. Er zijn meer mogelijkheden dan meteen overal de stekker uit trekken.

ik zou een dna test doen, dan weet je het pas zeker.

Ik weet niet eens hoe ik dat gesprek moet beginnen, ik weet dit zelf ook nog maar net. En nee ik wil hem niet kwijt maar ik begrijp haar ook wel. Door die hoge alimentatie en andere kosten hebben we minder te besteden, maar als ik die bijdrage stop zet denk ik niet dat de moeder daar zomaar mee ingaat want ze zal veel minder te besteden hebben, zij werkt parttime en verdient iets meer als een bijstandsuitkering. Dus dat houdt voor zoon in dat er allerlei dingen niet meer mogelijk zijn en waarschijnlijk moet ze verhuizen naar iets kleiners. Ik betaal nu 630 euro per maand plus alle extraatjes zoals zwemles enzo.

Mogelijk zegt ze dan dat ik hem ook niet meer te zien krijg. 

Maar als ik niks zeg neemt mn vriendin mij dat zeker kwalijk, zij betaalt namelijk al 4 jaar mee. 

Hoe zeker weet je dat hij niet van jou kan zijn? Kun je een DNA test laten doen? Want je kunt nu onvruchtbaar zijn, maar misschien was dat toen nog niet zo.

Want als het wel zo is dan is het natuurlijk heel naar en oneerlijk dat de moeder daarover heeft gelogen maar ik snap best dat je dan geen zin hebt om alimentatie te betalen. En ook dat je vriendin daar moeite mee heeft als je dat wel zou blijven doen. Maar stel dat je stopt met alimentatie betalen dan betekent dat niet dat niet op dezelfde manier kan blijven omgaan met hem. Tenzij moeder dat niet wil.

De arts had het over azoospermie, dat betekende dat ik geen zaadcellen heb. 

Doe een dna test. De natuur is nou eenmaal grillig. Je had bij onderzoek in het heden geen zaadcellen, dat is geen garantie dat je die ook niet had in de tijd dat dit jongetje is verwekt.

Maar je bent toch de vader die altijd van hem gehouden heeft, waar hij van houdt, waar hij graag bij is en leuke dingen mee doet? Jullie hebben een geschiedenis samen, mooie en minder mooie herinneringen en een vader-zoonband. Het feit dat jij die de zaadcellen hebt geleverd doet daar niets aan af.

Ik snap dat je boos bent op z’n moeder, maar laat dat de band met je zoon niet kapot maken! En bedenk dat alimentatie voor je zoon is, dat hij daardoor meer mogelijkheden heeft. Dus betrek dat ook niet in de boosheid op de moeder.

Daarnaast zou ik je je vriendin vragen om hier geen discussiepunt van te maken.

M’n reactie werd pas laat verstuurd, ik zie nu je latere reacties. Ik begrijp dat jij en je vriendin een hele verdrietige en zware boodschap hebben gekregen, en nu mogelijk in een rouwproces zitten. Neem daar de tijd voor, maar probeer de situatie rondom je zoon daar buiten te houden.

AnneJ schreef op 03-07-2021 om 20:07:

Doe een dna test. De natuur is nou eenmaal grillig. Je had bij onderzoek in het heden geen zaadcellen, dat is geen garantie dat je die ook niet had in de tijd dat dit jongetje is verwekt.

Zou dat kunnen binnen 3 jaar? Zoon was 3 toen huidige vriendin en ik gingen proberen voor een kindje. 

Die test heb ik net online besteld, binnen 4 dagen na terugsturen uitslag, dus op zijn vroegst weet ik pas wat over anderhalve week.

Je hebt je zoon niet erkend. Dat betekent volgens mij dat je wettelijk geen rechten en geen plichten hebt. Als de moeder zou besluiten om naar Verweggistan te emigreren, heb je het nakijken bijvoorbeeld. Je betaalt vrijwillig alimentatie, de moeder kan dat niet afdwingen. Je zit nu dus met vrijwillig aangegane verplichtingen waar je geen enkel recht tegenover kan zetten. Lees, geen enkele zekerheid hebt of moeder jullie band blijft faciliteren. Misschien kan je met de moeder een gesprek aangaan dat je heel erg gehecht bent aan het ventje en zorg wil blijven geven, maar dat je daar wel iets over wil vastleggen. Of hem alsnog mag erkennen. Ik kan me voorstellen dat je de band met je (niet) zoon niet kwijt wil, maar ook niet wil betalen voor iets waar je geen enkele zekerheid meer over hebt.