Zal relatietherapie helpen?
hallo iedereen,
ik moet even van me afschrijven en spook met vragen in mijn hoofd.
We zijn een stel van 33 en 36, en de laatste 2 jaren hebben we veel ruzie en irritaties, dit is zo hoog opgelopen dat ik nu al 3 maand in ons vakantiehuisje woon.
Volgens mijn vriend doe ik niet zo snel wat goed, mijn gevoelens worden tegen gesproken, hij eist alleen maar dingen van me, en bij heftige ruzies houd hij niet op en kan dit tot diep in de nacht door gaan.
Uitpraten lukt niet, alleen als ik sorry zeg, want het zou nooit zijn schuld zijn.
ik voel me niet altijd veilig en hij heeft echt mijn vertrouwen geschaad door verkeerde dingen te doen ( ex verslaafd aan gokken en is stiekem begonnen ), drinkt veel, en ligt hele dagen op bed als hij niet hoeft te werken.
We hebben besloten om in relatietherapie te gaan, nadat ik heb gezegd dat ik anders bij hem weg zou gaan.
Ik ben erg benieuwd als dit wel zal werken en of ik alle dingen kan vergeten. Zijn hier soortgelijke personen die dit hebben doorstaan?
Mijn man zit nu tijdelijk door de Corona bij huis en eist van mij dat ik weer thuis kom wonen. Maar ik wil dit niet, maar hij heeft me zo gekneed dat ik misschien toch wel toegeef om ruzie te voorkomen
Kort: nee. En ik heb zo het idee dat je dat zelf ook wel weet. Hij gaat niet veranderen en ik vraag me af of jij het eigenlijk nog wel wilt?
MRI schreef op 13-01-2022 om 17:09:
Kort: nee. En ik heb zo het idee dat je dat zelf ook wel weet. Hij gaat niet veranderen en ik vraag me af of jij het eigenlijk nog wel wilt?
ik weet het niet. Als hij zegt te veranderen, dan hou ik me daar aan vast en dan gaat het bijvoorbeeld 2 weken goed, en dan is het weer mis, ik zou niets liever willen om samen oud te worden we zijn al 10 jaar bij elkaar en hebben alles samen opgebouwd
Hebben jullie kinderen?
Zo ja, dan denk ik dat relatietherapie goed is. Zoek dan iemand uit die jullie kan leren communiceren. Iets als EFT (emotionally focussed therapy) kan dan goed zijn. Daarmee leer je die ruzies over steeds dezelfde onderwerpen om te buigen naar constructieve gesprekken.
Zo nee, heb ik een paar vragen voor je. Waarom wil je oud worden met hem? Wat is er zo leuk aan hem? Denk je dat hij van jou houdt? Of gaat het je vooral om wat jullie samen hebben opgebouwd?
Mijn advies aan jou is om hoe dan ook zelf in therapie te gaan. Ga leren om op eigen benen te staan. Dat je in jullie vakantiehuisje zit lijkt me prima. Laat je niet onder druk zetten om terug te komen, je gaat op je eigen moment pas terug. En dat is als hij jou respecteert, naar je luistert en laat zien en voelen dat hij van je houdt.
Tegelijkertijd zou ik toch voorsorteren op uit elkaar gaan. Zoek goed uit wat je rechten (en plichten) zijn bij een scheiding. Jullie zijn niet getrouwd en jullie hebben samen wat opgebouwd. Zorg ervoor dat als jullei uit elkaar gaan jij jouw helft krijgt. Dus als je dat nog niet gedaan hebt, nu alles vast leggen bij de notaris.
Heel veel sterkte! En blijf sterk.
Eens met Jonagold, waarom wil je bij deze man blijven? Op basis van jouw beschrijving zou ik heel hard wegrennen en zeker niet onder druk weer thuis gaan wonen. Hij heeft niks te eisen, jij gaat over je eigen besluiten en je eigen leven. Dus therapie lijkt me goed, zeker voor jou om sterker te worden, maar de relatie is absoluut niet hoe die zou moeten zijn en je man moet wel heel veel veranderen wil het goed komen. Laat hem eerst maar eens aantonen dat hij kan veranderen voordat je er over na gaat denken om weer terug te gaan. Sterkte!
Bij 'het kan nooit aan hem liggen' zie ik al een onoverbrugbare rode vlag.
Het kan niet zo zijn dat alles altijd aan jou ligt en dat er nooit iets is wat hij anders had kunnen of moeten doen. Dat middelengebruik vind ik ook problematisch. Verslaving is eigenlijk een ziekte, maar je kunt er wat aan doen en dat moet hij dan gaan inzien en zelf willen. En zelfinzicht lijkt niet bepaald te bestaan in zijn leefwereld.
ik hou nog wel van hem, maar het is meer houden van, als ik wel eens “ thuis “ ben dan voel ik niets,
We hebben geen kinderen, alleen 2 eigen huizen en natuurlijk een boel spullen, ook die stap maakt mij angstig omdat het dan definitief is.
En hij heeft zo vaak gezegd dat hij zal veranderen, dan gaat het ook wel weer even, maar sluipt het er langzaam weer in, en daarom hoopte ik dat relatie therapie zou helpen, zodat we weer gelukkig kunnen zijn. Maar zie het inderdaad ook somber in.
Bij onze vrienden en families is hij echt de good guy, en iedereen houdt van hem en snapt me ook echt niet, maar zodra we thuis zijn slaat vaak de zweer om.
Nu mijn 2e vraag.
zou ene therapeut ook zeggen als hij inziet dat er geen kans van slagen in zit ? Of is dit puur sessies betalen en hopen dat het goed komt als we er beide 200% aan werken,
en zijn er mensen waar hun partner echt veranderd is maar dat het na een half jaar toch weer in het oude viel ?
Sorry voor mijn lange teksten, ik zit er gewoon even doorheen en kan er met niemand over praten
Normaliter ben ik 't wel eens met de geniale Harry Jekkers: "relatietherapie, joh..hou 't geld in je zak en haal d'r wat anders uit".
Nu ken ik de situatie niet, maar voor nu zou ik zeggen: blijf lekker in je vakantiehuisje en zoek intussen iets anders (al zal dat niet meevallen vrees ik)
Reden? Alleen al de hele dag op 't nest liggen op vrije dagen, dan heb je m.i. echt een kl#televen en niets voor om uit 't nest te komen.
Begrijp ik nou goed dat jij eigenlijk stiekem een beetje hoopt dat de relatietherapeut gaat zeggen dat jullie beter uit elkaar kunnen gaan? Dat zie ik niet zo snel gebeuren. De gemiddelde relatietherapeut zal vinden dat de cliënten zelf die beslissing moeten nemen.
De uitgangssituatie voor relatietherapie vind ik niet goed. Als jouw man nu de dominante niksnut is die jij beschrijft, die hele dagen in bed ligt, jouw tot diep in de nacht min of meer tegen je zin (?) aan de praat houdt, vindt dat hij kan bepalen wat je moet doen en zelf ernstige issues als gok-verslaving en drankgebruik heeft, wordt hij niet gauw een aimabele en steunende partner. Blijf vooral in je vakantiehuisje zitten en kap met de schijn op te houden. Ga eerlijk tegen je familie en vrienden vertellen hoe het achter jullie voordeur echt toegaat. Ik ben benieuwd of ze hem dan nog zo’n fijne kerel vinden. En het kan jou helpen een realistisch perspectief te krijgen op wat normaal is in een partnerrelatie.
Als jouw omgeving hem zo geweldig vindt gaan ze er zelf maar mee samenwonen.
Deze kerel voegt echt niks toe aan je leven. Een therapeut zal niet voor jou de keuze maken om wel of niet te scheiden. Je geeft zelf aan dat verbetering steeds van zeer tijdelijke aard is. En heel eerlijk? Dit soort gebrek aan zelfinzicht en reflectie gaan hem in elke relatie parten spelen op den duur.
Ik zou die relatietherapie skippen en zelf in therapie gaan. Op zoek naar de vraag: waarom wil ik mijn hele leven samen blijven met iemand die mij niet respecteert?
En die spullen en die huizen? Verdeel ze, neem ieder een huis en dan op zoek naar iemand die jou wél respecteert. Te beginnen met jezelf.
bedankt voor jullie reacties.
jullie hebben ook gelijk. Alleen is het moeilijk om er los van te komen, heb het al vaak geprobeerd,
Voor een half jaar geleden heb ik kortstondig contact gehad met een mannelijke collega ( er is overigens nooit wat gebeurd ) maar daar kon ik zo goed mee praten en liet me echt speciaal voelen, en dan denk ik zo moet het zijn.
Ik heb vandaag mijn eerst gesprek alleen met de therapeut, en ben erg benieuwd wat hier uit komt.
ik denk ook inderdaad dat het beter is dat onze wegen scheiden, maar ik had altijd gedacht dat hij de vader zou worden van mijn kinderen.
In ieder geval bedankt iedereen
Hoe is het om in je vakantiehuisje te zijn? Voelt het prettig of juist niet, kun je alleen zijn met jezelf? Kun je je een voorstelling maken van een leven waarin je jezelf niet steeds hoeft te verdedigen, en hoe voelt dat dan?
Als je antwoorden op die vragen overwegend positief van aard zijn, heb je denk ik wel een aardige indicatie van de kant die je op wilt: kiezen voor jezelf.
En los van je relatie: het advies om voor jezelf hulp te zoeken kan ik alleen maar onderschrijven.
'Maar ik wil dit niet, maar hij heeft me zo gekneed dat ik misschien toch wel toegeef om ruzie te voorkomen'.
Ik zou daar als eerste aan gaan werken: niet bang zijn voor zijn boosheid, niet iets gaan doen waarvan je weet dat je dat niet wil, uit angst. Laat die boosheid maar komen, liever dat dan dat je voortijdig in een situatie stapt die je niet wil.
Het tweede punt is, je zegt dat hij je zo gekneed heeft, maar er is ook iets in jezelf, waardoor je je zo hebt laten kneden. Het kan zijn dat dat de gedachte is, dat dit de man zou worden met wie je kinderen zou krijgen. Het kan zijn dat de mogelijkheid dat je nu afscheid moet nemen van je kinderwens voor jou een blokkade is, waardoor je nu blijft hangen in een situatie, waarvan je eigenlijk al lang weet dat het niet gezond is.
Dit zijn in elk geval twee punten waarvan ik denk dat je ze met jezelf kunt gaan uitvechten.
Tsjor
Tja ik hoor ook wel wat bepaalde trekjes bij je partner. Ik zeg niet dat hij een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft hoor, maar je zou hier eens naar kunnen kijken: https://www.psychologytoday.com/us/blog/the-legacy-distorted-love/201412/is-your-partner-narcissist-here-are-50-ways-tell
Mocht je toch die richting op gaan, dus stel hij scoort heel hoog, dan betekent dat wel een aantal dingen: a. relatietherapie is veelal zinloos want therapeut koerst op samen, communiceren en gaat uit van normaal eigenbelang en samenbelang terwijl het zo'n partner gaat om winnen. b. je zegt 'hij heeft me zo gekneed dat... ' dat is een veeg teken. het is weliswaar zo dat, zoals Tsjor zegt, jij daar zelf ook een rol in speelt maar bij een hoge mate van narcistische trekken kan je dat pas uitvinden, jouw rol zien en er aan werken als je los bent van die persoon. Anders zal je steeds getriggerd worden in het toxisch spel dat er tussen jullie is ontstaan. Maar goed, zo ver is het nog niet. Kijk eens naar de vragenlijst en overweeg wat je er van vindt.
Bij kinderen zou ik zeggen probeer relatietherapie , niet zo zeer om de relatie te redden maar om beter met elkaar te communiceren. Want je hebt in de toekomst veel met elkaar te maken.
Je hebt geen kinderen. Ik zou zeggen stoppen om energie in deze relatie te steken. Je bent nu nog jong, je kan nog van alles doen etc.
En jullie hebben 2 huizen. Spullen verdelen en klaar
En ja dat gaat je verdriet doen maar bij een man blijven , die zich zo gedraagt zoals jij beschrijft ook.
