Woede uitbarstingen partner
Schets situatie:
Ik (35) en man (40) zijn nu 3 jaar samen en hebben beiden een grote kinderwens waar we het liefst dit jaar mee starten. Maar toch twijfel ik of dit wel de juiste man is.
Ik schaam me zo om dit op te schrijven omdat niemand dit van ons weet en denkt dat alles altijd koek en ei is. Toch voel ik soms dat het niet normaal is en heb daarom erg de behoefte aan de mening van jullie.
Man heeft zoals de titel omschrijft regelmatig woede uitbarstingen.
Op dat soort momenten gooit hij heel hard met spullen, scheld me uit voor bijvoorbeeld egoïst of egoïstische trut en maakt dreigende opmerkingen.
Hij krijgt een hele boze blik en zijn ogen zijn zo woedend dan.
Ook word zijn stem richting mij schreeuwend.
Als hij zo tekeer gaat sluit ik me het liefst op in de badkamer of vlucht ik de deur uit maar dat maakt hem alleen maar razender.
hij zegt dat hij nooit een vrouw met een vinger aan zou raken. Ik geloof hem maar toch maakt hij me zo bang.
Ik heb hem wel eens mannen flink aan zien pakken en ook in het verleden was hij een echte vechter.
met alcohol op word het erger. Hij heeft dan ook besloten minder te drinken. Maar zonder alcohol is het ook wel eens voorgekomen.
Want ook spanning en stress zijn triggers.
Het is gewoon alsof ik zit te wachten op de volgende keer.
er hoeft soms maar een kleine aanleiding te zijn en hij gaat door het lint. voor mij klein. Voor hem groot.
dit is niet alleen in de privé situatie maar ook naar zijn eigen familie en op het werk heeft hij dit gedrag regelmatig vertoond
dat daargelaten is het een lieve gevoelige man met het hart op de goede plek.
Hij beseft achteraf ook dat hij weer eens te ver is gegaan maar toch breekt het het vertrouwen af als het dan telkens weer gebeurd. Hij zegt dan dat ik niet op de goede manier er voor hem ben op dat moment maar ik weet gewoon niet hoe ik er voor hem kan zijn omdat mijn angst op dat moment volledig overheerst.
diep in mijn hart voel ik dat ik dit niet meer wil. Ik wil een lieve man. Die mij nooit angst aan jaagt.
maar toch denk ik soms dat het ook aan mij ligt. In elke relatie komen toch wel eens ruzies voor. Zo ook in mijn vorige relaties. Maar daar werd niet in gegooid of geschreeuwd.
Ik hou zo veel van hem maar ik merk ook dat dit veel met me doet.
Dit opschrijven was al heel fijn. Nu ben ik zo benieuwd naar jullie mening!
Liefs, Naoom
klinkt als iemand die begeleid hoort te wonen
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 02-04-2024 om 16:05:
klinkt als iemand die begeleid hoort te wonen
Los van het hele agressie ding is het een slimme man met een goede baan. Heeft zijn zaakjes wel goed op orde verder.
nogmaals bedankt voor jullie hulp.
Ik sta al een tijd ingeschreven bij de woningbouw gelukkig dus ga inderdaad daar eens contact mee opnemen.
Ik heb voor hem mijn koopwoning en baan opgezegd (hij woonde in een andere provincie en ben voor hem hier heen verhuisd) wat het ook allemaal extra pijnlijk maakt ook om het mijn omgeving te vertellen.
Ik werk nu parttime vanuit huis.
Ik zit er nu over na te denken een vriendin in te seinen. Mijn ouders (al redelijk op leeftijd) hou ik hier liever nog even buiten.
Naoom schreef op 02-04-2024 om 16:14:
Ik zit er nu over na te denken een vriendin in te seinen. Mijn ouders (al redelijk op leeftijd) hou ik hier liever nog even buiten.
Je klinkt als een verstandige vrouw.
Ik zou de mensen om je heen juist wel op de hoogte stellen. Je hebt de mentale (en praktische) steun straks hard nodig.
Naoom schreef op 02-04-2024 om 16:14:
nogmaals bedankt voor jullie hulp.
Ik sta al een tijd ingeschreven bij de woningbouw gelukkig dus ga inderdaad daar eens contact mee opnemen.
Ik heb voor hem mijn koopwoning en baan opgezegd (hij woonde in een andere provincie en ben voor hem hier heen verhuisd) wat het ook allemaal extra pijnlijk maakt ook om het mijn omgeving te vertellen.
Ik werk nu parttime vanuit huis.
Ik zit er nu over na te denken een vriendin in te seinen. Mijn ouders (al redelijk op leeftijd) hou ik hier liever nog even buiten.
Ach, dat is dan wel heel zuur ja.
Dan lijkt mij dat je eerst zou moeten bepalen waar je straks zou willen wonen. Dat kan dan ook in je oude vertrouwde omgeving zijn. Maar misschien is een plek waar je snel aan een woning kan komen verstandiger. Daarover zou je kunnen sparren met je vriendin.
Heb je daar een knoop over doorgehakt dan kun je gaan zoeken naar een baan en een woning. Vraag of je het adres van die vriendin mag gebruiken als postadres, dan kan dat allemaal buiten je man om.
Als de band met je ouders verder goed is, zou ik ze wel op de hoogte stellen. Maar dat hoeft niet meteen, dat kan ook als je plannen al wat concreter zijn. Heb je broers/zussen waar je goed contact mee hebt?
Je bent goed bezig!
Naoom schreef op 02-04-2024 om 16:14:
nogmaals bedankt voor jullie hulp.
Ik sta al een tijd ingeschreven bij de woningbouw gelukkig dus ga inderdaad daar eens contact mee opnemen.
Ik heb voor hem mijn koopwoning en baan opgezegd (hij woonde in een andere provincie en ben voor hem hier heen verhuisd) wat het ook allemaal extra pijnlijk maakt ook om het mijn omgeving te vertellen.
Ik werk nu parttime vanuit huis.
Ik zit er nu over na te denken een vriendin in te seinen. Mijn ouders (al redelijk op leeftijd) hou ik hier liever nog even buiten.
Ach ja dat is best zuur. Maar weet je, jij hoeft je niet te schamen hoor. Ik begrijp dat je je ouders er buiten wilt houden, zij zouden zich wellicht onnodig zorgen maken. Maar vrienden en familie zouden het zo maar eens juist heel slim en verstandig vinden dat je om deze reden voor jezelf kiest. Je hoeft je niet te schamen nogmaals, je hebt niets verkeerds gedaan. Je hebt hem misschien niet goed in kunnen schatten maar dat kan de beste overkomen. En je hoeft ook niet precies alles te vertellen toch? Je kan volstaan met 'achter de voordeur bleek hij een ander iemand' . Sterkte
Naoom schreef op 02-04-2024 om 15:48:
Helemaal mee eens Izza.
Eigenlijk weet ik het zelf heel goed merk ik.. ik vind dit gedrag echt niet oké en merk dat het mijn spontaniteit en mijn eigen zijn afbreekt. Omdat ik sommige dingen niet durf te zeggen of doen uit angst voor.
en inderdaad, zo is hij al vanaf zijn jeugd. Ik zag gewoon ook zo’n ontzettend mooie kant aan hem. Zo gevoelig en eerlijk.
Maar op de boze momenten is hij echt een monster.
De laatste keer dat ik vluchtte naar de badkamer was echt de heftigste keer.
Ik zag zijn houding en ogen weer veranderen en hij begon met spullen te gooien.
Ik kon alleen nog maar huilen. Verloor de controle over mijn lichaam. Toen schreeuwde hij dat ik terug moest komen omdat ik er nu niet voor hem was.
Ik wilde hem laten af koelen en dan terug komen maar dat maakt hem dus alleen maar woedender.
Hij vindt mij vaak egoïstisch omdat het altijd om mijn gevoel draait volgens hem. Terwijl ik voor mijn gevoel juist totaal niet meer bezig ben met mijn gevoel maar juist altijd naar dat van hem.
Daarom durf ik ook niet meer goed het gesprek met hem hier over aan te gaan. Als ik dat namelijk op het ‘verkeerde’ moment doe kan hij gaan flippen.
O, o, o.....zo herkenbaar en ik wordt bijna letterlijk misselijk om dit te lezen.
Fijn dat je het op tijd zo eerlijk en helder hebt voor jezelf. Nu doorpakken!
Naoom schreef op 02-04-2024 om 15:48:
Helemaal mee eens Izza.
Eigenlijk weet ik het zelf heel goed merk ik.. ik vind dit gedrag echt niet oké en merk dat het mijn spontaniteit en mijn eigen zijn afbreekt. Omdat ik sommige dingen niet durf te zeggen of doen uit angst voor.
en inderdaad, zo is hij al vanaf zijn jeugd. Ik zag gewoon ook zo’n ontzettend mooie kant aan hem. Zo gevoelig en eerlijk.
Maar op de boze momenten is hij echt een monster.
De laatste keer dat ik vluchtte naar de badkamer was echt de heftigste keer.
Ik zag zijn houding en ogen weer veranderen en hij begon met spullen te gooien.
Ik kon alleen nog maar huilen. Verloor de controle over mijn lichaam. Toen schreeuwde hij dat ik terug moest komen omdat ik er nu niet voor hem was.
Ik wilde hem laten af koelen en dan terug komen maar dat maakt hem dus alleen maar woedender.
Hij vindt mij vaak egoïstisch omdat het altijd om mijn gevoel draait volgens hem. Terwijl ik voor mijn gevoel juist totaal niet meer bezig ben met mijn gevoel maar juist altijd naar dat van hem.
Daarom durf ik ook niet meer goed het gesprek met hem hier over aan te gaan. Als ik dat namelijk op het ‘verkeerde’ moment doe kan hij gaan flippen.
Bij mannen die fysiek mishandelen is het moment van weggaan het gevaarlijkste moment. Nu mishandelt hij niet fysiek dus misschien geldt dat voor hem niet. Toch zou ik een en ander goed voorbereiden. Inderdaad iemand in vertrouwen nemen die er is als je gaat vertrekken bijvoorbeeld.
Naoom schreef op 02-04-2024 om 16:11:
[..]
Los van het hele agressie ding is het een slimme man met een goede baan. Heeft zijn zaakjes wel goed op orde verder.
Begeleidt wonen betekend niet perse dat je niet slim bent.
ik zal je woorden even kopieren en plakken:
dit is niet alleen in de privé situatie maar ook naar zijn eigen familie en op het werk heeft hij dit gedrag regelmatig vertoond
Naoom schreef op 02-04-2024 om 16:14:
nogmaals bedankt voor jullie hulp.
Ik sta al een tijd ingeschreven bij de woningbouw gelukkig dus ga inderdaad daar eens contact mee opnemen.
Ik heb voor hem mijn koopwoning en baan opgezegd (hij woonde in een andere provincie en ben voor hem hier heen verhuisd) wat het ook allemaal extra pijnlijk maakt ook om het mijn omgeving te vertellen.
Ik werk nu parttime vanuit huis.
Ik zit er nu over na te denken een vriendin in te seinen. Mijn ouders (al redelijk op leeftijd) hou ik hier liever nog even buiten.
Weet je dat dit precies past in het plaatje? Isoleren van je familie / vrienden en afhankelijk maken.
Verstandig om een vriendin in vertrouwen te nemen.
To wat goed dat je dit nu doorziet. Misschien ben je juist door je pestverleden wel extra gevoelig voor dit soort gedrag. En natuurlijk heeft hij een leuke kant. Maar wat hij nu doet is gewoon geestelijk geweld. Net zo verkeerd als fysiek geweld. Dat niet willen of kunnen inzien geeft aan hoe verknipt hij is. Een verleden met geweld, agressie naar familie en vrienden. Al eens eerder iemand aangevallen. Dit gaat niet meer veranderen...
Wat je moet doen:
- praat met die vriendin en je ouders. Voor hulp maar ook als bewijs! Stel het loopt toch uit de hand. Hij zal alles ontkennen maar jij hebt dan getuigen die op de hoogte waren van jullie geschiedenis.
- ga naar de huisarts en doe je verhaal. Voor hulp (poh is gratis en voor jou echt aan te raden. Denk aan de verwerking). Maar ook hier weer een officiële getuige kan belangrijk zijn.
- Contact opnemen met de woningbouw.
- Belangrijke documenten, spullen, vluchtkoffer met kleding, id kaart etc veilig stellen bij jouw vertrouwenspersonen.
- financiën loskoppelen. Salaris op eigen rekening. Overzicht van je polissen. Contant geld bij je vertrouwenspersoon neerleggen.
- na je vertrek direct de gezamenlijke rekening stopzetten (bel je bank hiervoor)
- werkgever inlichten (in vertrouwen nemen)en paar dagen verlof opnemen.
Aanvullend op de anderen: je hoeft je nergens voor te schamen, iedereen kan in deze situatie terecht komen! Bespreek het met vrienden en familie, en vraag ze je te helpen weer een eigen bestaan op te bouwen. Je zult ze nodig hebben!
Je bent door hem misleid doordat hij zich veel leuker voordeed dan hij achter de voordeur bleek te zijn. Dat is niets om je voor te schamen, dat overkomt helaas wel meer leuke, empatische vrouwen (mijn ex heeft ook vaak heel leuke vriendinnen).
oh wat fijn jullie reacties en dat ik even kan ventileren.
Het dreigde vanavond weer bijna uit de hand te lopen.
hij begon over kinderen. Dat hij dolgraag kinderen met me wilde maar wel angsten had dat het kind te veel mijn karakter heeft.. hij wil met zijn kind de hele wereld zien en alle gevaarlijke sporten uitproberen en ik ben nooit zo geweest. Dat het kind ook angstig zou worden en niet van avontuur houd enz. Dat dat een deel aan te leren is maar een deel karakter.
Ik ging er niet te veel op in (gezien mijn beslissing eigenlijk al gemaakt is) en zei alleen dat ik zijn zorgen snapte.
toen werd hij boos omdat ik had moeten zeggen ‘schatje maak je niet zo druk dat komt wel goed want dit en dat’. Niet de gewenste reactie dus.
Want hij kan zo goed bij mijn gevoel en ik niet en daarom sloeg ik dicht (zijn constatering)
Pff dit gaat nog moeilijk worden ben ik bang. Gelukkig heb ik het voor nu rustig kunnen houden.
Wow dit geeft wel aan dat hij niet de juiste man voor je is (voor niemand denk ik), om zo negatief te doen over jouw karakter. Hoe verzint hij het! Maar fijn voor jou om te constateren dat je beslissing is gemaakt en dit bevestigt alleen maar dat het de juiste beslissing is om te stoppen. Het zou me niet verbazen als hij sneller boos wordt als hij merkt dat hij de controle over je verliest, daar zou ik me wel op voorbereiden. Ik zou me voorlopig op de vlakte houden en ondertussen voorbereiden dat je bij hem weg kunt, heb je al een idee hoe je dat wil aanpakken?
