Woede uitbarstingen partner
Schets situatie:
Ik (35) en man (40) zijn nu 3 jaar samen en hebben beiden een grote kinderwens waar we het liefst dit jaar mee starten. Maar toch twijfel ik of dit wel de juiste man is.
Ik schaam me zo om dit op te schrijven omdat niemand dit van ons weet en denkt dat alles altijd koek en ei is. Toch voel ik soms dat het niet normaal is en heb daarom erg de behoefte aan de mening van jullie.
Man heeft zoals de titel omschrijft regelmatig woede uitbarstingen.
Op dat soort momenten gooit hij heel hard met spullen, scheld me uit voor bijvoorbeeld egoïst of egoïstische trut en maakt dreigende opmerkingen.
Hij krijgt een hele boze blik en zijn ogen zijn zo woedend dan.
Ook word zijn stem richting mij schreeuwend.
Als hij zo tekeer gaat sluit ik me het liefst op in de badkamer of vlucht ik de deur uit maar dat maakt hem alleen maar razender.
hij zegt dat hij nooit een vrouw met een vinger aan zou raken. Ik geloof hem maar toch maakt hij me zo bang.
Ik heb hem wel eens mannen flink aan zien pakken en ook in het verleden was hij een echte vechter.
met alcohol op word het erger. Hij heeft dan ook besloten minder te drinken. Maar zonder alcohol is het ook wel eens voorgekomen.
Want ook spanning en stress zijn triggers.
Het is gewoon alsof ik zit te wachten op de volgende keer.
er hoeft soms maar een kleine aanleiding te zijn en hij gaat door het lint. voor mij klein. Voor hem groot.
dit is niet alleen in de privé situatie maar ook naar zijn eigen familie en op het werk heeft hij dit gedrag regelmatig vertoond
dat daargelaten is het een lieve gevoelige man met het hart op de goede plek.
Hij beseft achteraf ook dat hij weer eens te ver is gegaan maar toch breekt het het vertrouwen af als het dan telkens weer gebeurd. Hij zegt dan dat ik niet op de goede manier er voor hem ben op dat moment maar ik weet gewoon niet hoe ik er voor hem kan zijn omdat mijn angst op dat moment volledig overheerst.
diep in mijn hart voel ik dat ik dit niet meer wil. Ik wil een lieve man. Die mij nooit angst aan jaagt.
maar toch denk ik soms dat het ook aan mij ligt. In elke relatie komen toch wel eens ruzies voor. Zo ook in mijn vorige relaties. Maar daar werd niet in gegooid of geschreeuwd.
Ik hou zo veel van hem maar ik merk ook dat dit veel met me doet.
Dit opschrijven was al heel fijn. Nu ben ik zo benieuwd naar jullie mening!
Liefs, Naoom
Die van mij zat ook in mijn browserhistory te neuzen.
Je zou na het uitloggen dus ook je geschiedenis moeten wissen. Of beter nog: je browser zo instellen dat je geschiedenis wordt gewist wanneer je de browser sluit.
Naoom schreef op 03-04-2024 om 07:27:
Het is echt. Het word erger als hij merkt dat ik (onbewust) afstand neem.
Vanmorgen kreeg ik ineens uit het niets echt totaal uit het niets te horen: jij denkt echt dat je heel wat bent hè.
Ik: huh?
Hij: ja dat je anderen (op ander forum) wel even tips gaat geven terwijl jij totaal niet weet hoe het leven in elkaar zit. Want jij bent echt overal bang voor.
Ik: nou ik heb mijn angsten ja maar overal bang voor is nou ook weer niet waar..
Hij: maar wel voor 99 procent van alles!!
ik kon niet anders dan maar zeggen ja en amen. Wat heb ik op eieren gelopen. En hoe sterk ik dit ook kan zeggen.. toch twijfel je zo aan jezelf door al die dingen.
Waarom gaat ex bijv nog steeds met hem om (daar kon/ kan hij ook heel hard en generaliserend tegen zijn) en voel ik me telkens zo aangevallen?
Je voelt je aangevallen omdat hij je aanvalt. Dit ligt niet aan jou! Hij probeert je onzeker te maken zodat je afhankelijk van hem wordt. Hij manipuleert je. En nu hij merkt dat hij de controle verliest gaat hij je proberen te raken en kleineren. Heel goed om ja en amen te zeggen om de rust te bewaren. Het zou me niks verbazen als hij weer aardig doet als je hem bevestigt of een compliment geeft, dat kan ook een strategie zijn. Maar onthoud: het ligt niet aan jou, jij bent niet gek!
Naoom, dat is wat mensen doen die de ander proberen te manipuleren.. in je hoofd kruipen als een sluipmoordenaar. Je hebt zoiets pas door als je het ziet.
Je vraagt je af wrm hij nog contact met ex heeft, misschien houdt ze hem daarmee een soort van te vriend uit angst of uit afhankelijkheid. Daar kunnen vanallerlei redenen aan ten grondslag liggen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het inlichten van de wijkagent of hem om hulp vragen een erg goed idee vind.
Vaak zit een wijkagent op vaste momenten in een buurthuis waar een inloop is en meestal denken die goed mee om jou veiligheid te waarborgen. In mijn omgeving zit het wijkteam (profs) ook op vaste momenten in het buurthuis om mee te denken, misschien kun je daar iemand in vertrouwen nemen als je op dit moment niemand wil belasten?
Maar ik weet wel als mijn vriendin zich zo voelde ik er alles aan zou doen om te zorgen dat ze veilig was en haar op alle fronten steunen.
Heb je in de gaten dat je jezelf te veel vind?
Dat is iets wat hij gecreëerd heeft hé. Want dat ben je niet. Je mag zijn wie je bent.
Ik merk vooral op dat hij zo op je in heeft gepraat dat hij je isoleert, precies wat andere hier ook zeggen, want hij houdt niet van politie, ja en? Daar heb je niks mee te maken dat hij er niet van houdt. Hij is juist de gene die je klein probeert te houden zodat je klem blijft zitten. En dan zul je ergens vast dat stemmetje nog wel hebben die steeds zegt: maar het valt nog wel mee, de wijkagent is een brug te ver etc. Zoals je poste: hij was 3 weken rustig en lief. Ja zo doet hij dat, dat gaat zo geleidelijk aan dat het een complete mindfuck word.
Voor nu zou ik ook de lieve vrede bewaren en eerst een netwerk opbouwen aan steun.
Je komt angstig over en zeker na je laatste bericht. Daarom is het juist zo belangrijk dat je het gaat delen. Je kunt ook bij de huisarts-poh een afspraak maken om je zorgen te delen.
TO even een tip voor de toekomst. Het is heel goed mogelijk dat er spyware op je telefoon, laptop of andere apparaten zit. Zodra je weg bent alle wachtwoorden en inlogcodes veranderen.
Bij de wijkagent kan je ook melding maken en overleggen. Aangifte hoeft niet. Maar bewijs voor de toekomst is wel belangrijk.
En ook een tip voor de toekomst. In je nieuwe woonplaats een huisarts zoeken voor doorverwijzing. De praktijkondersteuner GGZ heeft vaak geen of weinig wachtlijst. En het is goed hier over te kunnen praten. Bouwen aan eigenwaarde en zelfvertrouwen.
Ik zou zeker de wijkagent inseinen, om de kans te vergroten dat de politie er voor je is als de boel onverhoopt toch uit de hand loopt.
Ik citeer even wat uit een eerdere posting van je.
" Ik weet dat hij daar ook de uitbarstingen tegen had en dat dat naar zijn zeggen nog heftiger er aan toe kon gaan dan bij ons." - dat zegt hij ja. Zodat jij denkt dat het bij jullie nog wel meevalt.
"Toch zijn ze nog vrienden. Hij heeft de relatie zelf verbroken destijds." Zegt hij. Het kan waar zijn, het kan ook zijn dat zij er een punt achter heeft gezet. Dat laatste zou trouwens wel een goed teken zijn, want kennelijk heeft dat dan niet tot een drama geleid.
Nog een vraagje. Als hij met spullen gooit, zitten daar dan ook spullen van hemzelf tussen? Spullen die beschadigd kunnen worden, bedoel ik dan (niet een paar sokken)? Ik vermoed zomaar van niet.
Fijn dat de financiën gescheiden zijn, dat maakt het ook een stuk makkelijker om je vertrek alvast voor te bereiden zonder dat hij dat meteen in de gaten heeft.
"ik kon niet anders dan maar zeggen ja en amen"
Dat is prima. Ik zou het conflict zeker niet opzoeken.
Gelijk geven kan ook werken. Beetje meespelen, maar gelaten, emotieloos. "Ja, misschien wel" is een handig zinnetje.
Af en toe een compliment kan ook wonderen doen. "Wat heb je lekker gekookt!" "Je hebt gelijk." Niet doen als hij duidelijk onzin verkoopt, natuurlijk.
Je kunt ook eens googlen of op Youtube zoeken naar "grey rock". Dat is een communicatiemethode waarbij je niet-emotioneel reageert op manipulatief gedrag. Heel in het kort (er zit veel meer achter): je zegt alleen "goh" of "mmm" met een neutraal gezicht. Dat kun je vandaag alvast in de spiegel oefenen.
Je zegt het zelf al, deze man is niet geschikt voor jou om kindjes mee te krijgen. Mijn man en ik zijn 11 jaar bij elkaar en 2 huilbaby's verder, dat overleef je niet in een relatie dat al niet oke voelt! Hoe zielig is dat voor jullie kindje, echt een no-go sorry. De vijver is groot genoeg, genoeg mannen die geen woede uitbarstingen hebben en je liefdevol behandelen en een volwassen/rustig gesprek kunnen voeren. Meid, je hebt nog een heel leven voor je, pak je spullen en vertrek bij hem❤️.
Hoe snel kan to daar weg? Het feit dat je geen kinderen samen hebt (huis staat op zijn naam toch?) financien gescheiden zijn (een aantal meubels zou je mee moeten kunnen nemen) maakt het makkelijk om snel te vertrekken.
Moet je wachten op een nieuwe woning of zou je bij iemand kunnen intrekken (of anders ergens een tijdelijk woning voor mensen in die in jouw situatie zitten) en wat kunnen regelen met je werk. Misschien kan je vakantie naar voren halen of wat onbetaald verlof opnemen, gaan solliciteren op banen in die andere provincie. Maar misschien kan je je werk ook elders doen vanuit huis.
Hoelang zou to in deze situatie moeten blijven? Ik zou wel heel duidelijk, desnoods in een brief (andere communicatie komt later) communiceren zonder verwijten waarom je weg bent en blijft. Dat jij niet veilig voelt in deze relatie en daarom bent vertrokken, dat je een relatie wilt zonder woedeuitbarstingen, dat je hem een vrouw gunt die hier wel mee kunt omgaan (smeer maar dicht), en die minder angsten kent en hem de kinderen schenkt waarmee hij al zijn plannen in vervulling kan laten gaan (smeer dicht deze relatie). Dit is een definitieve beslissing, die jou ook verdriet doet, want je had ook toekomstdromen, maar ook oplucht.
Als ik de laatste posts van to lees, denk ik voordat het misgaat, ook 'spullen pakken en vertrekken'.
Ondertussen vraag ik me ook af: als hij je zo zit af te kammen, en je zou zeggen "ja, het is duidelijk moeilijk voor je om met mij samen te leven. Misschien moeten we er maar een punt achter zetten", wat hij dan zou zeggen. Iemand van de ervaringsdeskundigen hier die dit ooit eens geprobeerd heeft?
Zou eigenlijk best wel geinig zijn, bedenk ik me nu. Als hij antwoordt dat het inderdaad heel moeilijk is, hem dan lekker bevestigen 'ok, ga dan maar', en als hij tegensputtert dan zelf ook tegensputteren 'nee echt schatje, als je het zo moeilijk met me hebt, dan is het misschien maar beter dat je vrij bent...".
En als hij jou probeert te overtuigen dat de relatie waardevol voor hem is, dan kan je dat natuurlijk in je achterzak houden voor een volgende keer dat je alles verkeerd doet.
Maar goed, theorie allemaal. Dus nogmaals mijn vraag: is er iemand die dat wel eens geprobeerd heeft?
Vertrekken lukt meestal niet van de ene op de andere dag. Zelf heb ik er een paar jaar over gedaan, de meesten kunnen het gelukkig veel sneller. Je moet er klaar voor zijn. Met mensen praten helpt daarbij.
Het feit dat Naoom nu ziet wat er aan de hand is, dat ze niet gek is en dat ze weet dat het niet aan haar ligt, scheelt al heel veel. Het gedrag van haar partner zal haar nu minder raken.
Beter nu nog eventjes de zaken goed voorbereiden, een sociaal vangnet opbouwen, waardevolle spullen en papieren naar een veilige plek overbrengen, woonruimte regelen (zelfstandig of eerst logeren), en dan een dag vrij nemen wanneer je zeker weet dat hij werkt, dan kun je verhuizen.
Je bent niet de enige. Heel veel vrouwen maken dit door. Je hebt de laatste dagen al grote stappen gemaakt.
Ik denk dat Jonagold het had over het verhaal van Nina:
https://www.ouders.nl/forum/relaties/eventjes-graag-jullie-mening-aub
https://www.ouders.nl/forum/relaties/vervolg-eventjes-graag-jullie-mening/
syboor schreef op 03-04-2024 om 16:09:
Je bent niet de enige. Heel veel vrouwen maken dit door. Je hebt de laatste dagen al grote stappen gemaakt.
Ik denk dat Jonagold het had over het verhaal van Nina:
https://www.ouders.nl/forum/relaties/eventjes-graag-jullie-mening-aub
https://www.ouders.nl/forum/relaties/vervolg-eventjes-graag-jullie-mening/
Yes! Dankjewel Syboor!
Temet schreef op 03-04-2024 om 15:39:
Ondertussen vraag ik me ook af: als hij je zo zit af te kammen, en je zou zeggen "ja, het is duidelijk moeilijk voor je om met mij samen te leven. Misschien moeten we er maar een punt achter zetten", wat hij dan zou zeggen. Iemand van de ervaringsdeskundigen hier die dit ooit eens geprobeerd heeft?
Zou eigenlijk best wel geinig zijn, bedenk ik me nu. Als hij antwoordt dat het inderdaad heel moeilijk is, hem dan lekker bevestigen 'ok, ga dan maar', en als hij tegensputtert dan zelf ook tegensputteren 'nee echt schatje, als je het zo moeilijk met me hebt, dan is het misschien maar beter dat je vrij bent...".
En als hij jou probeert te overtuigen dat de relatie waardevol voor hem is, dan kan je dat natuurlijk in je achterzak houden voor een volgende keer dat je alles verkeerd doet.
Maar goed, theorie allemaal. Dus nogmaals mijn vraag: is er iemand die dat wel eens geprobeerd heeft?
Ik begrijp je redenatie en zou verleidelijk zijn iemand zo argumentatief klem te zetten. Ik vermoed echter dat je hier met iemand te maken hebt die uit is op macht en overheersen. Die zijn niet voor rede vatbaar en zullen zicht uitgedaagd voelen en alleen maar woedender worden. Nee grey rock, dus nauwelijks reageren is denk ik een betere strategie.
MRI schreef op 03-04-2024 om 16:32:
[..]
Ik begrijp je redenatie en zou verleidelijk zijn iemand zo argumentatief klem te zetten. Ik vermoed echter dat je hier met iemand te maken hebt die uit is op macht en overheersen. Die zijn niet voor rede vatbaar en zullen zicht uitgedaagd voelen en alleen maar woedender worden. Nee grey rock, dus nauwelijks reageren is denk ik een betere strategie.
Helemaal met je eens, deze man is te onvoorspelbaar om dat soort ‘testjes’ bij uit te voeren! Daarnaast voegt het ook helemaal niets toe, dus waarom zo’n gevaarlijk spelen voor jezelf?
Temet schreef op 03-04-2024 om 15:39:
Ondertussen vraag ik me ook af: als hij je zo zit af te kammen, en je zou zeggen "ja, het is duidelijk moeilijk voor je om met mij samen te leven. Misschien moeten we er maar een punt achter zetten", wat hij dan zou zeggen. Iemand van de ervaringsdeskundigen hier die dit ooit eens geprobeerd heeft?
Zou eigenlijk best wel geinig zijn, bedenk ik me nu. Als hij antwoordt dat het inderdaad heel moeilijk is, hem dan lekker bevestigen 'ok, ga dan maar', en als hij tegensputtert dan zelf ook tegensputteren 'nee echt schatje, als je het zo moeilijk met me hebt, dan is het misschien maar beter dat je vrij bent...".
En als hij jou probeert te overtuigen dat de relatie waardevol voor hem is, dan kan je dat natuurlijk in je achterzak houden voor een volgende keer dat je alles verkeerd doet.
Maar goed, theorie allemaal. Dus nogmaals mijn vraag: is er iemand die dat wel eens geprobeerd heeft?
Dit is ook iets waar ik over nadenk maar aan de andere kant slecht durf omdat ik bang ben voor zijn reactie.
Dit kan goed gaan maar ook zomaar totaal de verkeerde kant op gaan.
Maar in het verleden heeft hij het zelf ook wel eens gehad over uit elkaar gaan dus als ik iets van een opening heb probeer ik daar wel op te reageren van dat dat misschien beter is, ik hem die vrouw gunt die er mee om kan gaan etc.
het liefste heb ik dat de breuk volgens hem ‘vanuit hem’ komt omdat hij het dan kan goedpraten.
De brief vind ik anderzijds ook een goede optie. Het zo uit het niets tegen hem zeggen durf ik in ieder geval echt niet. Onverwachtse dingen lijken die woede het meeste uit.
Update; er is een leuk appartement vrij waar ik met mijn 15 jaar aan inschrijving (godzijdank) kans op zou kunnen maken. Niet in mijn oude woonplaats maar wel in de omgeving ook dus dat zou perfect zijn. Hij loopt t/m volgende week woensdag dus even duimen nog..
Vandaag was hij gewoon weer aan het werk en kreeg ik vanmorgen zelfs lieve berichtjes. Het is net of hij het aan voelt…
Maar ik moet mezelf nu echt blijven herinneren aan de slechte dingen (en die zijn er stiekem nog wel veel geweest hoe meer ik er over nadenk) en niet weer verliefd worden op het plaatje.
Hij komt zo thuis dus even afwachten hoe dat gaat.
