Wim Hof en Intieme Terreur

In De Volkskrant staat vandaag een groot artikel over Wim Hof (de Iceman) en intieme terreur / huiselijk geweld. Omdat hier het hier regelmatig gaat over relatieproblemen met een manipulatieve man leek het me informatief om dat hier te delen, omdat het patroon van intieme terreur heel helder wordt beschreven. Wel achter een betaalmuur, ik zal wat stukjes citeren.

De buitenwereld kent Wim Hof als de excentrieke Iceman. Zijn gezin ging gebukt onder huiselijk geweld (volkskrant.nl)

"Het afgeven op een ex en het ophemelen van de nieuwe partner kan volgens de Britse hoogleraar criminologie Jane Monckton-Smith een waarschuwingssignaal zijn voor wat in haar vakgebied ‘intieme terreur’ heet. Dit is in haar ogen de gevaarlijkste vorm van huiselijk geweld, waarbij de pleger het slachtoffer totaal controleert. Monckton-Smith, een voormalige politierechercheur en tegenwoordig een internationale autoriteit op het gebied van femicide, ontdekte in haar onderzoek dat intieme terreur vrijwel altijd verloopt via een vast patroon.

Ze kent de casus van Hof niet, maar schetst in een video-interview hoe dat patroon er over het algemeen uitziet. Kenmerkend is dat plegers in de beginfase heel snel aandringen op grote stappen in de relatie – samenwonen, trouwen, kinderen krijgen. ‘Daders willen commitment van hun partner, omdat dat hun controle geeft. Het tegen de zin van de ander heel snel aansturen op een zwangerschap is daarom een grote rode vlag. Als je eenmaal een kind hebt samen, is er een levenslange basis voor controle."

"Uit onderzoek blijkt dat huiselijk geweld verhoudingsgewijs vaak begint of verergert tijdens een zwangerschap, al meent criminoloog Monckton-Smith dat het onderliggende controlerende gedrag dan vooral zichtbaarder wordt. ‘Als een vrouw zwanger raakt, veranderen haar prioriteiten. Een controlerende man kan het moeilijk vinden dat ze meer aandacht heeft voor zichzelf en de baby dan voor hem. Bovendien zijn er dan buitenstaanders die het slachtoffer beïnvloeden, zoals verloskundigen en artsen. Dat is voor controlerende partners een bedreiging."

"Het was voor criminoloog Monckton-Smith de leidende vraag in haar carrière: waarom gaan vrouwen niet weg? Na bestudering van honderden femicidezaken kwam de criminoloog tot de conclusie: vrouwen gaan niet weg omdat ze inschatten dat weggaan gevaarlijker is dan blijven. En niet zelden is dat ook zo. ‘Weggaan betekent escaleren’, zegt Monckton-Smith. ‘Wij zeggen als maatschappij dat zo’n vrouw moet weggaan, maar als ze dat doet, is er niemand die haar tegen het geweld beschermt. Vrouwen besluiten niet bewust in de relatie te blijven, ze blijven totdat ze een veilig ontsnappingsplan hebben.’"

"Vernedering is voor plegers een manier om controle te houden over hun partner, weet Anke van Dijke. Als directeur van Fier, een expertisecentrum rond geweld in afhankelijkheidsrelaties, kent ze talloze vrouwen (en een enkele man) met vergelijkbare ervaringen als Caroline.

‘Als je jarenlang wordt gekleineerd of met de dood bedreigd, worden je zelfrespect en weerbaarheid systematisch afgebroken.‘Dan ga je denken dat je het allemaal aan jezelf te wijten hebt, waardoor je je toch gaat aanpassen aan je partner.’

Volgens Van Dijke durven de meeste slachtoffers van huiselijk geweld daar nauwelijks iets over te vertellen. ‘Ze kampen meestal met schaamte en zijn bang dat niemand hen gelooft, soms ook omdat hun partners zich bij anderen heel sterk, charmant en meewerkend voordoen.’"

"De dreiging van het verbreken van een relatie is de belangrijkste trigger voor controlerende partners om tot ernstig geweld en zelfs moord over te gaan, toont het onderzoek van Jane Monckton-Smith aan. ‘Deze mensen zijn geneigd een scheiding te zien als een aanval op hun ego en hun rechten. Uit angst voor vernedering en het wegvallen van controle zullen ze hun status willen rechtzetten."

"Stalkend gedrag is bij intieme terreur typerend na de relatiebreuk, constateert Monckton-Smith. ‘En als zo’n stalker doorkrijgt dat de scheiding onomkeerbaar is, moet je hem goed in de gaten houden.’ Dan ligt een gevaarlijke omslag op de loer: niet meer proberen het slachtoffer terug te krijgen in de relatie, maar haar kapotmaken."