Relaties
moedeloos
09-06-2016 om 13:25
waar wrikt t eigenlijk?
Hallo bezoekers,
Ik word een beetje moedeloos van de relatie waarin ik nu verkeer.
En ik weet niet zo goed waar t wrikt.
Graag een helicopter view en zinnige verklaringen geven aub want ik ben al behoorlijk verdrietig en radeloos.
elf jaar geleden heb ik mijn partner leren kennen. hij had een zoon van 10 thuis wonen. we zijn gaan latten en tot op heden latten wij.
de eerste situatie was dat mijn zoon meeging tot drie jaar geleden toen ging hij op kamers en gaat minder frequent nu naar mijn latpartner.
Mijn partner had een langdurige relatie achter de rug en had ruimte nodig om weer tot zich zelf te komen, zich zelf te ontdekken enz enz. die ruimte heeft hij gekregen met als gevolg dat zijn huis zijn huis werd en ik bijna geen invloed en inspraak had. Los daarvan klikte het goed tussen ons en verliep de relatie goed.
vier jaar geleden is stiefzoon (inmiddels 32 en nog steeds thuiswonend), gaan studeren en ben ik verandering gaan zien bij hem, zowel naar mij, tussen mijn partner en mij en naar zijn vader.
hij bemoeit zich overal mee, bespeelt zijn vader op ene geniepige manier, provoceerd naar mij, jokt in bijzijn van zijn vader omdat vader het voorval niet kent. echter zijn vader, mijn partner trap er ieder keer weer in. mijn partner wil en kan niet inzien dat zijn zoon een wig tussen ons vormt.
rond die tijd(vier jaar terug) ben ik begonnen aan te geven dat de lat verhouding tussen ons niet helemaal klopte, na al die jaren nog steeds buiten sluiten enz en niet t gevoel hebben dat t ook mijn plek is.
Maar de stiefzoon heeft dit gedrag van vader gezien en gekopieerd met als gevolg dat hij mijn natte was van de rek afhaalt en op een strijkplank legt zonder enige vorm van communicatie met mij. dat hij de slaapkamer en bed van mijn zoon inwisselt zonder overleg met mij of vader. dat hij zijn vaders bijzondere leeftijdsverjaardag niet met mij overlegt maar via een groepsapp mededeelt, dit zijn enkele voorbeelden,
En raad eens, vader(mijn parnter) doorziet zijn gedrag niet. en er ontstaat zo spanning tussen ons. Mijn overgangsklachenten is ook deels van de spanning.
Zijn huidige vriendin met kind zijn ondertussen ingeburgerd in het huis waar eigenlijk ik mijn plek had moeten krijgen.
Als hij bij mij is zonder zoon dan is er niets aan de hand.
Ddus de vraag is nu waar knelt t eigenlijk? ik ben trouwens drie en vijftig en hij zestig
graag jullie kijk op de zaak
Moedeloos/hoopvol
16-06-2016 om 21:48
Flanagan-Nog Een Voorbeeld
Nog een voorbeeld flanagan...oudste stiefkind heeft mij peettante benoemd van een van haar kinderen met ceremonie in kerk .....zeven jaar later...praat zij met stiefzoon over samen terug komen van vader en moeder...
Daar zakt mijn broek van af
Flanagan
16-06-2016 om 22:16
Tsja,
Ik mocht ook meemaken hoe mensen haar verhaal voor waar aannamen zonder met mij te praten.
Mensen die je al 25 jaar kent. Heel eenzaam voel je je dan. Maar je vriend heeft zijn dochter hierop aangesproken en dat is het enige wat telt.
Moedeloos/hoopvol
16-06-2016 om 22:47
Ik leer
Ja ik leer en ik leer loslaten.
Gisteren zei hij tegen zoon dat hij zn oor niet naar vriendin moest laten hangen dat hij geen dure vakanties moet gaan uitkiezen als hij niet genoeg geld heeft. Hè hè dacht ik. Zei tweegevechten partner dat ik t goed van hem vond dat hij aangeeft dat hij niet op grote voet moet gaan leven.
Dat moet ik partner wel nageven. Hij grijpt in bij zeer ernstige zaken.
We zijn op de goede weg hoop ik
Niki73
17-06-2016 om 09:35
Loslaten
Een ding begrijp ik niet zo goed. Wat gaat het jou aan dat je volwassen stiefkinderen onderling eens filosoferen over het al dan niet weer bij elkaar komen van hun ouders? Daar mogen ze toch een boom over opzetten? Dat heeft toch niks te maken met de realiteit? Jij weet toch dat dat nooit gaat gebeuren? Waarom raakt het je dan zo?
Of spraken ze er soms over waar jij bij was? In dat geval is het inderdaad bot. In dan mag je er best iets van zeggen: zeg, begrijpen jullie niet dat dit niet prettig is voor mij, kunnen jullie dat zonder mij bespreken alsjeblieft?
Veel voorbeelden die je noemt komen mij helemaal niet zo achterbaks over, eerder onhandig, maar ik was er natuurlijk niet bij op dat moment.
Ik denk inderdaad dat meer loslaten jou veel gaat opleveren. Naast dat je partner leert grenzen aan te geven. Ik heb goede hoop voor jullie!
Moedeloos/hoopvol
17-06-2016 om 09:56
Niki73
Nee niet in bijzijn van mij.
Waarom t raakt? Misschien had Ik verwacht dat ze mij volledig hadden geaccepteerd , maar door die opmerking voel ik tegelijk onacceptatie van hun.
Samengesteld gezin situatie is nieuw voor mij. Ik zal gaande weg mijn weg wel vinden.
Ik voel mij na t eerste gesprek al sterker, zekerder, minder kwetsbaar, doe ik minder spastisch.
Ik accepteer nu pas echt de issues die in een samengesteld gezin voorkomen.... ik werd overrompeld Door de gebeurtenissen en ik zat al niet lekker in mijn vel
Hoop er beter mee om te kunnen gaan vanaf nu
Moedeloos/hoopvol
17-06-2016 om 09:56
Niki73
Nee niet in bijzijn van mij.
Waarom t raakt? Misschien had Ik verwacht dat ze mij volledig hadden geaccepteerd , maar door die opmerking voel ik tegelijk onacceptatie van hun.
Samengesteld gezin situatie is nieuw voor mij. Ik zal gaande weg mijn weg wel vinden.
Ik voel mij na t eerste gesprek al sterker, zekerder, minder kwetsbaar, doe ik minder spastisch.
Ik accepteer nu pas echt de issues die in een samengesteld gezin voorkomen.... ik werd overrompeld Door de gebeurtenissen en ik zat al niet lekker in mijn vel
Hoop er beter mee om te kunnen gaan vanaf nu
floor
17-06-2016 om 10:16
Oud zeer
Ik denk dat het probleem bij jou zit.
Erkenning nodig van anderen. Dat moet je bij jezelf zoeken.
Mag je best hulp voor vragen!
De kinderen van je man gaan niet over jullie relatie. Ze hebben daar geen negatieve macht in, maar ook geen positieve. Dat ze jou als mens, als 'moeder' accepteren wil niet zeggen dat ze achter jullie relatie hoeven te staan. Daar staan ze helemaal buiten.
Flanagan
17-06-2016 om 11:38
Verschil in aanpak
Verschil in aanpak wordt gauw veroorzaakt door verschil in karakter. Moedeloos lijkt mij meer een persoon die alles goed geregeld wilt hebben, strikt en gecontrolleerd en geen onverwachte verrassingen. Haar vriend lijkt mij wat gemoedelijker, het maak je niet zo druk want het heeft geen zin-type.
Op een moment dat je met zijn tweeën bent, is die laatste typering aangenaam en relaxed. Daar profiteert Moedeloos ook van want dit geeft haar ook rust en kan ze haar dagelijkse beslommeringen even los laten. Aan de andere kant heeft het doorstastende van Moedeloos ook weer een positief effect op haar vriend; sneller knopen doorhakken.
Ergens vullen ze elkaar goed aan.
Het punt is dat je best van elkaar kan leren. Zijn relaxte houding voorkomt dat hij in de stress schiet. Moedeloos geeft aan dat haar vriend in ernstige situaties wel ingrijpt. Best interessant hoe het voorbeeld van een meer relaxte (afstandelijke) houding de gemoedstoestand van Moedeloos positief zou kunnen beïnvloeden.
Dat gaat verder dan loslaten. Dat is het besef dat de 'georganiseerde ik' ook wel eens tegen je werkt.
Zo zat ik vroeger, bij wijs van spreken, over de schouder van de kinderen mee te kijken of het huiswerk goed was gemaakt. Het is gaan botsen en nu begeleidt mijn man het huiswerk. Zijn aanpak is anders dan die van mij. Of het goed gaat, zal de tijd leren. Maar ik heb wel van hem geleerd hoe een controllerende houding averechts werkt.
Soms wens ik dat ik ook minder serieus en meer relaxt in het leven sta in plaats van het denken voor anderen.
Tjsa, karakterdingetje, daar kunnen mijn kinderen ook niets aan doen.
Het is goed om er achter te komen wat speelt; onzekerheid door eerdere ervaring in een relatie of de touwtjes in handen willen houden omdat je zo bent.
Zo zit rijdt mijn kind paard. Als een paard te vaak en te hard een ruk aan het bit krijgt, gaat hij ook vaker bokken. Dat bemoeilijkt weer de rijles voor de berijder.
------
Ps drie jaar geleden veranderde de band tussen jou en de stiefzoon. Weet je waarom? Was dat in de tijd dat jouw zoon op kamers ging? Is er iets voorgevallen dat stiefzoon niet bemoederd wenste te worden? Of vond de stiefzoon dat je vol lof over je eigen zoon sprak. Is dat de reden dat hij je zoon ging stoken en in de problemen bracht? Je gooit het op de problematiek van samengestelde gezinnen. Ik bedenk dat jaloerzie tussen kinderen ook stevig kan dooretteren ( herkenning). Zodanig dat men onredelijk doet naar anderen.
Moedeloos/hoopvol
17-06-2016 om 12:23
Flanagan-raak aantal punten
Je hebt een aantal punten goed geraakt.
Zo heb ik als alleenstaande fulltime werkende moeder het huishouden in mijn eentje georganiseerd. Ik ben georganiseerd maar ook impulsiever dan mijn partner. Hij is meer van uitstellen en achterover leunen. Iets relaxen dan ik. Er is goede balans betreffende lopende zaken. Nieuwe zaken is wederom van vooraf beginnen. Zoals de zorg voor zijn moeder...in dit traject kun je niet achterover leunen en gaan wikken en wegen....dan komt mijn slagvaardigheid om de hoek kijken en zijn stress..hahaha ...Wij erkennen en herkennen dit
Ik filosofeer en ventileer hardop en hij is in zichzelf gekeerd. Dat is een aandachtspunt bij de psycholoog.
Ik stuur graag mijn leven in die richting die ik voor ogen hèb. Omdat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn geluk. Als jij t niet wilt doen dan doe ik dat wel, sluipt erin. Dus dat mag een tandje minder.
Die verandering dat het stroef loopt tussen zijn zoon en mij heeft mijn partner ook opgemerkt. We hebben er geen verklaring voor.
Enige wat ik denk wat ik ergens in de post heb aangegeven....De positie van de zoon binnen het eerste gezin,. Die werd bepaald door de twee oudere halfbroer en half zus. Dus geen totale aandacht voor hem. Dan komen wij in beeld(mijn zoon en ik hebben een goede band).
Dat hij nu de ruimte heeft ingenomen van kind bij zijn vader nu mijn zoon er niet zo vaak meer is. Jaloezie bij stiefzoon?
Ik zou t anders ook niet weten.
Ik hem bemoederen? helemaal niet. Juist hem de ruimte gegeven om naar mij toe te komen. Een aantal jaren geleden kwam hij met bosje bloemen met moederdag. Ja dan bloeit mijn hart nog verder open voor hem. Dit jaar helaas heeft hij zijn gebaar met moederdag overgeslagen. We Hebben het er niet meer over gehad mijn partner en ik.
Die tegenstrijdigheid kan ik ook niet plaatsen.
Niki73
17-06-2016 om 13:08
acceptatie
"Misschien had Ik verwacht dat ze mij volledig hadden geaccepteerd, maar door die opmerking voel ik tegelijk onacceptatie van hun."
Ik denk echt dat dit twee volledig verschillende dingen zijn. Ik ben geneigd (maar ik was er niet bij, en jij blijkbaar ook niet) zo'n filosofietje over hereniging van hun gescheiden ouders als gedachtenoefening te zien. Het schijnt dat sommige volwassen kinderen van gescheiden ouders dat hun hele leven diep van binnen blijven wensen. Ik weet niet of dat hier speelt. Maar zelfs al wensen zij dat, dat staat volledig los van jou en de vraag of zij jou accepteren. Ze kunnen jou aardig vinden en een rol in hun leven gunnen, en dat toch wensen. Ik neem aan dat deze volwassen kinderen verstandelijk heus wel weten dat hun vader en moeder nooit meer samen zullen zijn.
De vraag aan jou is dan: waarom voel jij je niet geaceepteerd vanwege iets wat feitelijk los van jou staat? Ik denk dat dat een goede vraag is om eens bij de psych uit te diepen.
Flanagan
17-06-2016 om 13:15
Ergens
Krijg ik bijna medelijden met hem.
Al die moeders; zijn moeder 'verlaat' hem, de moeder van zijn vriendin moet hem niet en de vriendin van zijn vader moppert ook alleen maar als hij iets fout doet. Hij ontwikkelt een anti-vrouwensyndroom. Alle vrouwen doen moeilijk, behalve zijn vriendin want die begrijpt hem.
Ik schreef:' is er iets voorgevallen dat stiefzoon niet bemoedert wilt worden' . Ik bedoelde niet dat ik er van uit ging dat jij hem bemoedert maar dat hij dat mogelijk zelf zo ervaarde, zonder dat je het zelf in de gaten had..
Dat het contact stroef verliep was je vriend ook opgevallen. Heeft hij aan zijn zoon gevraagd of er iets speelt?
Vroeger wel bloemen met moederdag en dit kaar niet? Is stiefzoon van mening dat jij zijn vriendin niet accepteert? Of heeft hij dat gevoel? Botst dat met de wens dat hij jou wel moet accepteren? Kan het zijn dat stiefzoon een ergenis van jou voor zijn vriendin heeft gevoeld?
Ik ben maar even wat aan het brainstormen. Die vriendin is een troef in je handen. Als jullie 'vriendinnen' worden, gaat je stiefzoon sneller mee. Jullie kunnen werken aan een verbeterde verstandhouding doormeer met zijn vieren iets te ondernemen, vb bowlen en daarna uit eten.
-----
Sommige gezinnen vinden de kado's voor moederdag en vaderdag zo'n domme commerciële actie dat ze principieel niets kopen. Wie weet komt zijn vriendin met haar eigen visie ook uit zo'n gezin en wilt hij haar niet tegen de haren instrijken. Zondag hebben we vaderdag, eerst maar eens zien wat hij gaat doen.
Het is uiteindelijk ook maar iets materialistisch. Ik zie het niet als een boodschap. Ik heb liever dat mijn kinderen het hele jaar door rekening met anderen houden en de moederdag vergeten dan andersom.
Doet mij beseffen dat mijn kinderen ook nog op pad moeten of aan mij vragen of ik nog even tijd heb..
Moedeloos/hoopvol
17-06-2016 om 14:32
Nikki73
Ja jee, ik denk dat ik aardig gevonden wilde de worden. Meest voorkomende beginners fout bij samengestelde gezinnen?
Dat "klusje" ging ik ff klaren heb ik misschien onbewust gedacht. En toen kwam een periode van afstand toen weer toenadering. Dan denk je van oke we zitten in rustig vaarwater na zoveel jaar. Dan blijkt dat er nog golfje zijn bij de kinderen. Pff inderdaad afstand nemen.
Mijn partner heeft een poos geleden luid en duidelijk aangekondigd dat hij niet van plan is bij hun moeder terug te gaan.
Ik heb ook niet op alle weerstand een kant en klare antwoord. Ik weet dat mijn gevoel spreekt en dan ga ik kijken wat er aan de hand is.
Moedeloos/hoopvol
17-06-2016 om 14:48
Hang wurg relatie 'flanagan
Hij heeft een hang en wurg relatie met vriendin. Dus dat loopt ook niet lekker. Vandaar dat mijn partner en ik zijn huis deur hadden open gesteld als escape/veilige plek. Ipv bij schoonouders te hangen.
Stiefzoon heeft wel samen met stiefdochtertje moederdag kado gegeven äan vriendin(moeder)
Dus ik begrijp die verandering näar mij toe nog steeds niet.
Mijn vriendin zei ooit waarom vraag je t niet op de man af waarom de sfeer verandert is. Kan nog altijd. Mijn partner praat de dingen vaak uit met hem.
Laatst heb ik wel direct met stiefzoon mijn grens gecommuniceerd mbt gesprek op de speaker. Daarna hoorde ik van mijn partner dat zoon op terug was gekomen. Mijn partner heeft aangegeven dat zoon ons kleurt met zijn verhalen over zijn vriendin en dat ik dat niet prettig vind maar mijn eigen kleur zelf wil ervaren met vriendin.
Ja ik heb vier maanden geleden beiden aangesproken over een bijzondere dag die ze buiten mij om wilden gaan organiseren.
Betrof verrassing mbt mijn partner, maar sowieso konden wij die dag niet. Heb toen aangegeven dat ik t fijn zou vinden als ze mij eerst hadden benadert voordat ze de datum en inhoud gingen bespreken .
Dus ze waren indd op hun pukkie getrapt....en toen viel t woord haatdragend richting mij....
Egel
17-06-2016 om 23:36
ja ik ook, ...
.. ik (40+) wil ook af en toe dat mijn ouders bij elkaar komen. Ik heb mijn stiefouders als sinds mijn kleutertijd. Het heeft niets met mijn stiefouders te maken. Rot voor ze, maar daar denk ik bij zo'n wensgedachte helemaal niet over na.
Moedeloos
19-06-2016 om 05:14
Wanneer houdt t op
Wanneer houdt t op? Waar wrikt t eigenlijk
Voorbeeld:
Verrassingsdag voor mijn partner gaat plaatsen vinden.
De avond ervoor vraag ik aan stiefzoon of wij oma kunnen ophalen of dat hij andere ideeën heeft.
Oma is nu niet meegevraagd krijg ik te horen van stiefzoon. Omdat stiefzoon denkt dat ze dat niet trekt vanwege haar warrigheid en dementie. Terwijl in eerste instantie Volgens de laatste afspraken via groepsapp oma mee wel mee ging en iedereen had de kosten gedeeld)
Ik gaf aan dat t leuk is voor mijn partner als zijn moeder er ook bij is. En dat ik t zal vragen hoe partner en staat. Partner vind leuk als ze meegaat maar ondersteunt zoon in zijn gedachte. Waarop ik aangaf dat schoonmoeder t best wel aankan twee uur naar een restaurant. En dat in eerste instantie wel ingepland was en nu veranderd is zonder overleg.
Partner wilde er niet tussen in zitten en zelf maar oplossen zegt hij.
Leuk als oma mee gaat geef ik door want zij hoort er ook bij. Stiefzoon regelt extra plek en ik spreek af dat wij haar ophalen.
Twee uur van te voren belt mijn zoon op of hij een zijn vriendin opgehaald kunnen worden vanaf t station.
Ik overleg met mijn partner en hij vindd prima om ff te rijden.
Ik dacht ik doe sociaal, ik bel stiefzoon op om onze planning door te geven. Reageert hij heel bot en kortaf.
Dus vraag ik hoe t vervoer voor iedereen is geregeld . Dat iedereen t zelf moet weten hoe ze naar t restaurant gaan. En jullie? Vraag ik. Dan gaan we maar met ov zegt hij onaardig.
Nou ik overleg met je vader en dan hoor je t wel.
Mijn partner is boos en wil erbuiten blijven us zijn eerste reactie. Ik mag nu op t laatste moment alees regelen zegt mijn partner. Ik sus en stel hem een optie voor.
Die rij optie legt mijn partner voor aan zijn zoon. Zoon heeft een andere idee. Nl dat stiefzoon mij , zoon en vriendin eerst afzet bij t restaurant en dan bij t tweede ritje, zijn pa oma eigen vriendin en stiefdochter rijdt.
Mijn voorstel was oma, stiefzoon en zijn gezin afzetten(hij had de boel georganiseerd dus kon hij de rest alvast opvangen was mijn gedachte)
Wat stiefzoon dan doet in mijn ogen, is een organisatie taak laten vallen, zijn gezin gaat verbinden met zijn vader en oma als zijnde zijn familie, en mij en mijn zoon scheiden van mijn partner.
Vervolgens flipt de vriendin van stiefzoon over de rijplanning en besluit stiefzoon met ov naar haar toe te gaan en met ov naar t restaurant zegt hij tegen ons.
Ik hoor t verhaal via de speaker tussen zoon en vriendin. Ik informeer mijn partner en ben erg boos over de houding van vriendin.
Daar aangekomen zien wij stiefzoon en gezin uit auto stappen.
Waar wrikt t eigenlijk?
Later op de avond bespreek ik t voorval met mijn partner.
Hij erkent dat stiefzoon niet handig heeft georganiseerd, dat ik houding van vriendin niet aan niet storen, dat hij ook ziet dat zoon oren naar vriendin laat hangen.
En wat kan ik daarin doen vraagt hij aan mij.
We hebben redelijk goed hierover kunnen praten, maar ik voel nog de boosheid van hoe t gegaan is.
Ik heb tegen mijn partner gezegd, dat zijn kinderen maar moeten leren accepteren dat jij een vriendin hebt genomen waar ook rekening mee gehouden mag worden . Dat is buiten kijf was zijn reactie.
Misschien had ik direct moeten zeggen dat ik liever met mijn partner ga ipv stiefzoon ruimte te geven.
Dus waar wrikt t eigenlijk?
Alicia
19-06-2016 om 07:14
nou
Waarom douw jij door over de aanwezigheid van oma als haar eigen zoon en kleinzoon vinden dat de beter thuis kan blijven? Jij noemt het sociaal, ik vind het juist nogal drammerig overkomen.
Moedeloos
19-06-2016 om 08:10
Is dat drammerig
Is dat drammerig?
Er was door de groep al aangegegeven oma mee te vragen en kosten gedeeld.
Nadien heb ik niets meer erover gehoord via stiefzoon, tot een dag ervoor
Moedeloos
19-06-2016 om 08:14
Oma naar de zin
En oma heeft t erg naar de zin gehad. Dan ben je r ook ff tussen uit zegt ze. Alleen is ook maar alleen.
T gaat ook om de viering en het samenzijn van moeder en zoon op zo'n bijzondere dag. Mag toch je eigen moeder niet ontbreken als ze nog in staat is.
??
Els
19-06-2016 om 08:45
Het klinkt
Moedeloos, als ik het zo lees, dan komt het gevoel op dat je je overal meebemoeit en dat het ook nog eens zo moet gaan als jij het hebt bedacht. Partner wil er 'tussenuit' blijven zeg je steeds. Logisch, hij heeft of discussie met zijn zoon of met jou. Het is nooit goed. Kun jij er niet wat meer tussenuit blijven? Laat de dingen die zij afspreken gewoon gebeuren en betrek het niet op jezelf (zoals het uit elkaar halen van partners gezin en jij en je zoon). Ongetwijfeld zal jouw manier beter zijn en je kunt hooguit een keer noemen tegen stiefzoon en partner dat jij denkt dat oma het best aankan maar laat de beslissing en organisatie verder aan hun. Als er dan zaken niet prettig verlopen (oma boos, partner vindt het jammer dat om er niet is) dan lossen zij dat zelf op en zal partner ook niet meer de behoefte hebben er tussen uit te blijven.
Angela67
19-06-2016 om 08:57
niet mee bemoeien
dat is ook meteen mijn eerste reactie. Het is niet jouw plan, het is niet jouw 'familie' in de strikte zin van het woord en ik zou het ook irritant vinden. Zeker als je partner ook nog zegt ik wil hier uit blijven.
gr Angela
Angela67
19-06-2016 om 09:01
en waarom?
en waarom vind je het zo belangrijk dat het gaat zoals jij dat wil? Welke 'diepe wens' zit daarachter?
1. wil je laten zien dat je zo sociaal bent en beter kunt regelen dan zoon?
2. vind je oprecht dat oma erbij moet zijn en neem je het hen kwalijk dat ze zo met haar omgaan?
3. erger je je aan zoon en ben je onbewust de hele tijd bezig om te saboteren?
4. ben je bang dat je niet genoeg betrokken bent en dat anderen dan weer zeggen dat je meer mee moet doen?
5. vind je dat anderen niet voor zichzelf kunnen opkomen? Als jij oma niet alsnog erbij had laten halen, wat was er dan gebeurt? Ik snap dat oma het zelf misschien niet had geweten, maar die anderen in de whatsapp groep hadden dan vanzelf wel aan zoon gevraagd.
Dit soort vragen dus.
Als je nou eens een maand lang je tong afbijt en je zo min mogelijk bemoeit en verder gewoon er bent als je er bent, wat zou er dan gebeuren?
gr Angela
Moedeloos/hoopvol
19-06-2016 om 09:08
Tips en correctie
Ik kan mij dat goed voorstellen wat jullie aaangeven aan tips.
Ter correctie, mijn partner zat niet in de groepsapp toen t uitje werd gepland. Het was een verrassing voor partner en een verrassing voor mij om te horen dat ineens oma niet meer was uitgenodigd.
En ik heb al geruime tijd afstand genomen hoor
Dat mijn partner er tussen zit, komt ook door partner zelf, hij heeft zoon zelf ruimte gegeven. En ik heb t lang geleden aangeven maar hij ging achterover leunen , hij stond erbij en keek er naar. Totdat t fout ging.
Moedeloos/hoopvol
19-06-2016 om 09:19
Angela67
antwoorden
8 jaar op tong gebeten.....voor mij lang genoeg geweest
Oprecht en gemeend dat oma erbij hoort...ik denk belevings verschil man en vrouw(ik -partner en zoon)
Niet betweterig...maar schuld wordt snel in schoentjes van anderen geschoven door stiefzoon....dat is twaalf jaar ervaring
Afgelopen drie jaar is sfeer tussen stiefzoon en mij verandert, dat is reden van deze post
Na twaalf jaar latten wens voor diepere verbinding met partner, had geen wens om met kind van 32 jaar in een huis te wonen
Ginny Twijfelvuur
19-06-2016 om 09:20
Eens met de voorgangers
Je bemoeit je teveel met zaken die jou niet aangaan.
Die jongen is volwassen, laat hem. Het is zijn eigen verantwoording als iedereen geld betaald heeft en oma er toch niet bij is. En je partner was het ermee eens. Jij duwt door.
Ik denk dat stiefzoon de situatie heel anders ziet dan jij. Zou met niet verbazen als hij juist vindt dat jij tussen hem en zijn vader staat.
En spreek je meer uit voor jezelf. Als jij geen zin hebt om op het door zoons georganiseerde feest als eerste in het restaurant te staan om de andere gasten op te wachten, dan doe je dat niet. Dat is je eigen grens. Dat je vindt dat jij en partner daarmee uit elkaar gehaald worden vind ik eerlijk gezegd wat kinderachtig.
Alicia
19-06-2016 om 09:21
precies
'T gaat ook om de viering en het samenzijn van moeder en zoon op zo'n bijzondere dag.'
En jij bent noch de moeder noch de zoon. Dus waar bemoei je je mee?
Ginny Twijfelvuur
19-06-2016 om 09:28
En dat je geen zin hebt om met een kind van 32 in huis te wonen
Snap ik.
Maar waarom moet de oplossing dan per se zijn dat die jongen het huis uit gaat en jij bij je partner intrekt?
Het is blijkbaar een nogal typische jongen, dat zul je moeten accepteren. Je zult hem moeten accepteren.
Door hem voor je eigen 'gewin' uit huis te werken zet je de boel op scherp. Dus als jij echt samen wil met je partner en de verstandhouding met stiefzoon niet duurzaam wil ontwrichten, zul je een andere oplossing moeten verzinnen.
Angela67
19-06-2016 om 09:39
moedeloos/hoopvol
hoi Moedeloos/Hoopvol,
Even een 'strakke' reactie op jou posting, omdat je volgens mij goed op weg bent, je bent aan het doorzetten om te analyseren wat er gebeurt; ik hoop dat je hiermee echt naar jouzelf gaat kijken, niet naar anderen, kijk naar jouzelf en weet dat je alleen jezelf kunt veranderen, niet die anderen!
"8 jaar op tong gebeten.....voor mij lang genoeg geweest" >> maar dat wil niet zeggen dat je nu de juiste methode hebt gekozen!
"Oprecht en gemeend dat oma erbij hoort...ik denk belevings verschil man en vrouw(ik -partner en zoon)" >> dat kan zijn, maar jouw mening is jouw mening, het is niet jouw zieleheil die gediend moet worden door gelijk te krijgen en oma krijgt er niets van als ze er niet bij is.
"Niet betweterig...maar schuld wordt snel in schoentjes van anderen geschoven door stiefzoon....dat is twaalf jaar ervaring ">> jawel, het is betweterig wat je doet, er gaat namelijk niets echt verkeerd op zijn manier. Het gaat alleen anders dan jij goed vindt.
"Afgelopen drie jaar is sfeer tussen stiefzoon en mij verandert, dat is reden van deze post">> dan wordt het hoog tijd dat je werkt aan wat jij kan veranderen namelijk je zelf.
"Na twaalf jaar latten wens voor diepere verbinding met partner, had geen wens om met kind van 32 jaar in een huis te wonen">> jammer maar helaas maar als dat basis is van je 'ingrijpen' dan vind ik het geen respectvolle manier. Je moet echt veel meer bij jezelf blijven met je 'meningen' en wensen, waarom zou jouw oplossing de enige moeten zijn? Zorg ervoor dat er oprecht gekozen kan worden door je partner en jezelf door je respectvol op te stellen, en door je eigen grenzen te bewaken.
gr Angela
Moedeloos/hoopvol
19-06-2016 om 09:39
Accepteer wel
Ik accepteer zoon wel. Heb nooit tegen partner het woord genoemd uit huis. Integendeel. Stiefzoon was gestopt met studie en bijbaan. Ik heb partner zo ver gekregen dat hij akkoord ging en zoon scheiding liet verwerken door thuis te laten zitten.
Zo boosaardig ben ik ook weer niet als t lijkt.
Naarmate ik er meer met anderen over heb kom ik tot de kern....en dat is onze verwachting....met welke verwachting was ik deze lat relatie begonnen.
En dat was: als onze twee kinderen het huis uit zijn dan gaan we samen wonen.
Resultaat: een kind op 19 jaar het huis uit, ander thuiswonend op 32 jaar en bemoeienis in leven van mij en partner
Moedeloos/hoopvol
19-06-2016 om 10:00
Psycholoog angels
Dus vandaar gesprekken bij de psycholoog...voor verandering in mijzelf , bij mijzelf voor mijzelf te bereiken
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.